geen persweeen, ervaringen?

Ik heb geen idee of dat erfelijk kan zijn, mijn moeder had het volgens mij wel gewoon. Ik zelf niet(ik heb nog maar 1 kind) en het is heel zwaar! Maar ze (gyn, verpleegkundigen, verloskundige) hebben me er prima doorheen geholpen hoor.

 

Ik weet ook niet of het erfelijk is, volgens mij kan het per bevalling verschillen. Geloof dat mijn moeder bij mijn bevalling geen persweeen had en bij die van mijn zusje wel. Ik had bij de bevalling van mijn zoontje ook geen persweeen, weet alleen niet meer zo goed hoe of wat want ik was tijdens de bevalling beetje aan het ijlen door de koorts door de ruggeprik. Ik weet alleen nog dat ik steeds vroeg of ik mocht persen, en dat het zkhpersoneel steeds zei dat ik moest persen als ik dacht dat de persweeën op zijn heftigst waren, dus hier niet zulke goeie begeleiding. Uiteindelijk knip gehad en vacuumextractie, maar het was geen typisch beloop van een bevalling, er is veel misgegaan.

 

Ik denk dat het meer met het verloop van de bevalling te maken heeft dan met erfelijkheid.

bij mijn oudste had ik in eerste instantie wel persweeën. Maar omdat ze gyn in het zh met een andere bevalling bezig was moest ik ze wegpuffen. Tegen de tijd dat ze bij mij
kwam had ik geen persweeën meer.

 

Ik weet ook niet of het erfelijk is.
Bij mijn 1e bevalling heb ik ook geen persweeën gehad, vond dat heel pittig. Wat de vk en gyn achteraf tegen mij zeiden, is dat als je heel erg gespannen bent je de persweeën kan tegenhouden. Hoop deze keer dan ook wel gewoon persweeën te krijgen.

 

Ik had ze wel in het begin, maar de zwakte af, telt dat ook?

Liefs,

 

Ik had geen enkele perswee. Na 2,5 uur op eigen kracht persen, een knip en een vacuümpomp was dochter er dan eindelijk. Een uitputtingsslag to say the least.

 

Ik weet niet of het erfelijk is maar ik had in ieder geval bij mijn eerste bevalling helemaal geen persdrang als gevolg van de ruggenprik. ik vond het geen enkel probleem om op commando te persen. bij de tweede voelde ik net een beetje druk maar dat was alles.
Bij mijn eerste duurde de persfase 30 minuten en bij de tweede 11 minuten, geen probleem dus!

 

Ik denk niet dat het erfelijk is aangezien elke bevalling anders is, zelfs bij 1 vrouw kunnen bevallingen anders zijn.

Bij de eerste had ik geen persweeën, ik vond het heel zwaar en ook lastig (zeker omdat het de eerste is dus sowieso wist ik niet zo goed wat ik moest doen) maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Het is wel echt een uitputtingsslag geweest, op het eind kon ik ook echt niet meer en schoot het niet op dus hebben ze geknipt en een pomp gebruikt.

Bij de tweede heel sterke pers weeën, en ja dat was idd een verademing omdat m'n lichaam daardoor heel goed aangaf wat er gebeuren moest. Bovendien duurde het persen vele malen korter!

 

Niet helemaal: ik had zwakke persweeën ze kwamen om de 7 minuten en ik kon het maar moeilijk voelen of het er één was. Ik redde het niet helemaal dus knip was nodig. Maar ik vond het wel goed te doen. Of het erfelijk is weet ik niet mijn moeder is overleden helaas.

 

Geen persweeeen gehad. Ik perste wanneer de vk/gyn het zei. Dat ging goed maar zoon kreeg het moeilijk dus knip en vacuüm. Ik moest ook 3x 10 tellen persen bij een "wee" maar een "wee" duurde echt maar 10 seconden dus dat ging niet.

 

Ik heb juist heel vroeg persweeën, met 6 a 7cm ontsluiting al (bij beide bevallingen). Ik heb dan heel veel moeite om niet mee te persen. Dus zie ik het moment van wel mee mogen persen als zeer opluchtend haha

 

Ik heb 3 bevallingen gehad zonder persweeen en zelfs zonder weeen .

je zou zeggen.... dat kan toch niet.... maar het kan wel.
hoe ik merkte dat ik ging bevallen? Nou... veels te laat. Bij alle 3 de bevallingen moest ik elke 2 min plassen. Bij de eerste belde ik ook toen ik na een uur steeds bleef plassen om de 2 min, met de vraag of het iets betekende. De vk kwam ff kijken, want ze dacht dat het vals alarm was, maar ik zat dus al op 8 cm. Ze ging snel spullen halen en 15 min later was ze terug en zat ik al op 10 cm. Ik liep nog vrolijk op en neer om te plassen hahaha. Mijn vliezen zijn toen gebroken en mocht ik persen als ik klaar voor was. Ik voelde niks dus ben ik zelf met persen begonnen en na 2x zelfstandig persen was ze er al.
lekker thuis, zonder knip of scheur. Ik was op en top alsof ik niet bevallen was.

de 2de idem eigenlijk. Te laat bellen en de vk kwam en ik had 10cm. Weer vliezen gebroken en weer geen drang. Met 1x persen is onze zoon ter wereld gevlogen, ze moest hem letterlijk opvangen .
Mijn man is er niet bij geweest, die zat met dochterlief beneden te wachten op oma en de kraamhulp (die dus te laat waren).
En weer lekker thuis, zonder knip of scheur.

Bij de 3de moest ik op tijd bellen omdat ik naar het zkhs moest helaas. Na weer die plasdrang gebeld en zat ik al op 4cm. Binnen 15 min in t zkhs en hop al 6 cm. Daar heeft de vk eens gecheckt of ik echt geen weeen had, ze voelde wel 10min maar helemaal niks. Na een middennachtse koffiekransje en tig x plassen zat ik binnen een uur op 10cm. Weer vliezen gebroken. Weer geen drang. De vk keek nog een keek en riep naar de kraamhulp om te kijken en handschoenen aan te doen. Ze vroeg of ik iets voelde... nou nee... hoezo? Zegt ze tegen mij, het hoofdje staat je mag persen. Voor ik kon inademen zegt de vk... niet zo vlug... ik zeg... ik doe niks... en ploef daar was ze al. We lagen dubbel .
dus deze keer ook niet zelf geperst, en weer zonder knip of scheur en binnen een uur liep ik gedouched en wel weer wat rond.

hoe het kan zal altijd een raadsel blijven. Ik weet dat mijn moeder gewoon weeen en persweeen had.

Bevalling 1 duurde 4 uur van wakker worden tot bevalling
bevalling 2 duurde 2 uur van wakker worden tot bevalling
Bevalling 3 duurde 4 uur van wakker worden tot bevalling

Ik vond het in ieder geval hemels .

 

Ohh dan denk ik aan mijn bevalling waar zoon bleef steken en totaal geen persweeën, ingeknipt en vacuümpomp en ben ik zo jaloers! Hier teken ik voor!

 

Hoi merelfox, ik weet eigenlijk niet of mijn moeder het niet had, ik in ieder geval niet echt. Ik was wel 2 weken overtijd waardoor ik moest worden ingeleid, en bij mijn moeder (en oma!) was het net zo.
Ik voelde eigenlijk tot aan die dag ook geen weeen maar had toen ik werd ingeleid wel al 3cm ontsluiting, dus iets was er wel al gebeurd.
De weeenopwekkers werkten dan wel, en zo heftig dat ik op gegeven moment een ruggeprik nodig had, want ondanks al die pijn was ik maar 3 cm verder na best wat Uren. Ik weet dan ook niet zo goed of het door de ruggeprik kwam dat ik geen persweeen voelde (ze gphadden de dosis wel flink omlaag gezet maar toch had ik niet die drang om te persen). Het hielp heel erg dat mijn vriend op de weeenmonitor elke wee kon zien. Het was echt teamwork, 2 uur lang! Elke keer zei hij wanneer er weer een kwam en dan ging ik gewoon vanuit mezelf persen.
Het is zwker niet de ideale manier zonder echte persweeen, maar er zijn zeker ergere dingen. De bevalling was zwaar maar niet ondraaglijk, en met een beetje doorzettingsvermogen lukt ook dat. Je weet dat ie r toch uit moet... Andere dames hebben het hier over uitputtingsslag, dat treft het wel goed. Ik had dan ook te veel met gesloten mond en ogen geperst, mijn ogen waren compleet rood door de gebarsten adertjes.Men ja, ik was natuurlijk gescheurd. Maar ja, je hoeft daarna niet op een schoonheidscompetitoe en na een week was dat ook weer over 😉 ik was dan ook heel trots toen ik mijn dochter in mijn armen hield, we hadden het immers gewoon samen gedaan en zonder ks of hulpmiddelen. En het was ook niet zo traumatisch dat ik geen kind meer wilde zoals je in mijn banner kunt zien- en je moeder heeft er immers ook 3 gekregen 😉

 

Ik had ook geen persweeen. Bij mijn moeder weet ik het niet
Het ergste vond ik dat ze bij 10 cm gingen wachten op persweeen, en dat duurde maar en duurde maar. Uiteindelijk dus op eigen kracht mee persen met de gewone weeën en dat vond ik een verademing. Ik had rug en beenweeen waar ik niets mee kon en de ruggenprik was inmiddels ook uitgewerkt. Het persen zorgde voor minder pijn.
Ik heb uiteindelijk een half uurtje geperst en na een knip en vacuum (hij kwam niet over een randje heen oid) was Thijmen er.

 

Teigetje, geweldig idd!! Voel je anders wel pijn?
Mijn overgrootoma had namelijk die 'aandoening' (of hoe moet je het noemen?) dat ze nooit pijn heeft gehad! Dus ook nooit hoofdpijn of iets dergelijks. Kennelijk zijn er mensen die dat hebben, en op zich is dat slecht want pijn is er om te waarschuwen als iets niet goed zit, maar mijn overgrootoma is er gewoon 2 wereldoorlogen mee doorgekomen en is 90 jaar oud geworden.
Ik weet helaas niet hoe dat bij haar 3 geboortes was maar het lijkt me sterk dat ze daar dan pijn heeft gevoeld...

 

Mijn lichaam heeft tijdens de bevalling nooit zelf oxytocine aangemaakt waardoor ik sowieso slechte weeën had en dus volledig afhankelijk was van het infuus. Omdat ik ook nog eens een ruggenprik had gehad namen mijn persweeën al heel gauw af en heb ik op eigen kracht moeten persen. Een uitputtingsslag van ongekend formaat op het laatst zei ik dat ze me maar open moesten snijden haha, maar 2 keer persen later was hij er. Mijn moeder heeft dit overigens nooit gehad.