@maartje84 hoe is het nu met jou? Je darmen weer ok? En je misselijkheid. Hier alles ok. Geen klagen. Buik is wat gevoelig na activiteit. Maar het is prima te doen.
Ik heb altijd de zeldzame complicatie jackpot dus daar ga ik maar weer vanuit. Hopelijk valt het eens een keer mee.. Vanmorgen intake vpk en anesthesie gehad, alles in kannen en kruiken, en nou maar wachtennnnnnn.
Ben ik weer! Geen nieuws is deze keer goed nieuws Ik had de hele dag mensen om mij heen dus geen tijd gehad om hier te gaan schrijven. Maar het gaat goed!! Niet misselijk, ook geen vreselijke obstipatie of enorme diarree. En geen noemenswaardige pijn. Ik slik nog 3 keer per dag paracetamol en 1 keer per dag de Naproxen en daar doe ik het goed op. Ik heb gisteren en vandaag nog geen ontlasting gehad, maar heb niet het gevoel vol te zitten. Ik verwacht dat er morgen wel weer wat aan komt Morgen ga ik écht ff buiten een klein rondje doen. Was dat vanmorgen al van plan, maar het regende Heb vanavond samen met m’n man gekookt. Heerlijk genoten van risotto en in de oven gegaarde groenten. Wat is het toch fijn om weer van lekker eten te genieten Ik zag verder nog een vraag over m’n werk: ik heb op m’n werk afgesproken dat ik 4 tot 6 weken thuis blijf. M’n gyn had dat geadviseerd. Hoe lang blijven jullie thuis? @Cobon, wie weet heb je toch meer mazzel Er valt echt niets over te zeggen. Ik had dit echt niet van mij verwacht. Ik ben een onwijs fitte vrouw, sport ontzettend veel en mentaal schijn ik behoorlijk sterk te zijn. Maar ehhh daar ben was de afgelopen anderhalf week weinig van te zien
Ik ben chronisch ziek en niet fit daardoor, en hou altijd een gigantische tik over aan narcose ik ken mezelf een beetje haha maargoed het is wat het is. Hoop dat wandelen lukt! Helpt ook je darmen. Bij mij ook altijd zon drama na operatie, en dan nog een blaasontsteking van de katheter en de bingo kaart is compleet haha. Ik wordt, als we het thuis rond krijgen, over iets meer dan 3 weken al geopereerd (ipv 3 maanden) dat was even schrikken
Oh dat is rot, dat je chronisch ziek bent en vaker langer last hebt van narcoses. Toch hoop ik dat het mee zal vallen voor je en je geen bingokaart vol zult spelen Oh wauw! Over drie weken al!! Jeetje…!! Scheelt wel weer zenuwentoestanden van te voren Hoe sta je er in?
Ah dat is toch alleen maar fijn. Hoe eerder er vanaf hoe beter. Ik had aangegeven dat ik wel een spoedplek wilde (was midden in corona tijd dus lange wachttijd). Werd ik 3 dagen van te voren gebeld of ik wel wilde. Mijn man werkte toen volledig thuis dus dat was makkelijk. Ik ben ook chronisch ziek en ook een poosje flink moe van de narcose. Daar had ik wel last van. Daardoor pak ik automatisch de eerste paar dagen volledig bedrust. Maar daarna kon ik eigenlijk weer prima mijn ding doen. Wellicht juist doordat ik ziek ben ik al gewend ben mijn rust in te bouwen?
Ja, ik ben wel blij dat ik er geen maanden tegenaan hoef te hikken. Ik ben nu ongesteld en stond net weer de wc vloer te dweilen zo erg was het weer, als dit dan mn laatste menstruatie ooit is ben ik daar ieg niet rouwig om.. ik heb wat hulp gevraagd voor het mentale deel hiervan.
Oh wauw 3 dagen, ik vond 2 weken van te voren al intens om alles te regelen (vooral werk gerelateerd)! Fijn dat jij ook zo weinig last had! @maartje84: fijn dat het de goede kant op gaat! @Cobon: jeetje dat gaat opeens snel! Bij mij hadden ze eerst ook gezegd februari. Maar kijk ik ben al 2 weken onderweg! Spannend en met betrekking tot die menstruaties snap ik je helemaal. Wat een ellende elke keer. Hier gaat alles goed. Het enige wat ik merk is dat mijn energie leven echt laag is, maar vraag mij af of dat perse van deze operatie komt. Liep al een tijdje op mijn tandvlees continu Kalium te kort etc. Dus denk dat nu ik rustig aan doe het juist naar voren komt. Afijn. Ik moet zo met dochter naar haar wekelijkse behandeling in het ziekenhuis en daarna lopen wij even naar de stad voor een verjaardagskado voor haar. Misschien dat wij nog ergens gaan lunchen. Even kijken hoe het gaat. Mijn man brengt ons en pak de bus terug.
Dat zou ook echt goed van de narcose kunnen komen, kun je lang last van houden, en natuurlijk alles bij elkaar.. veel plezier vanmiddag (en succes met je dochter, klinkt intensief )!
Ja dat zou ook kunnen en na de operatie was mijn hb laag. Slik mijn ijzertabletten niet zo consequent. Ja best intensief hoor elke week. Gelukkig nog maar een week of 8 elke week daarna 3 jaar lang elke maand.
Goedzo. Hoe staan de andere dames er in wbt het mentale deel? Ik heb er geen hulp voor gevraagd, buiten dat ik een paar forumleden hier op het forum en per pb platgestalkt heb met bepaalde vragen haha. Hiernaast heb ik heel bewust afscheid genomen van mn baarmoeder. Ik heb tegen mn baarmoeder gepraat en bedankt voor alles wat het (ze??) voor mij gedaan heeft. Ik heb nl een soort haat liefde relatie met m’n baarmoeder gehad. Iets met onwijs veel (11) ivf behandelingen ondergaan… Altijd dat verschrikkelijke bloedverlies en de buikpijnen… Zo heb ik meermaals uren en uren op de wc op de universiteit gezeten. Samengeklapt op de toiletpot, armen langs mijn benen, geluidloos huilend. Daarna werd ik slimmer en had ik standaard Ibubrofen in mn tas. Maar zo goed georganiseerd was ik vroeger niet altijd. Als ik terug denk aan de ellende in m’n jeugd/late pubertijd dan moet ik elke keer weer aan die momenten denken. Moederziel alleen op de pot. De laatste jaren had ik er beter een weg in gevonden. Maar het bleef rete irritant. Het voelt nu als zo’n rust dat ik die ellende achter me kan laten. Binnenkort zal ik contact met de ivf kliniek opnemen om vast te leggen dat ze onze overgebleven embryo’s mogen vernietigen (dwz doneren aan de wetenschap). Daar voel ik me nu helemaal senang bij. Dat, terwijl ik dat echt niet kon toen ik nog een baarmoeder had. Heb ook lange tijd zitten twijfelen of ik niet nog eentje wilde. Dat borrelde helemaal in heftigheid op toen ik net met de arts over verwijdering heb gesproken. Maar echt, het is goed zo!! <3
Ik denk dat door een combinatie van de narcose en het nu heel weinig doen dat je ook extra moe wordt. Ik ben ook nog moe. Al denk ik dat het bij mij door het misselijk zijn en het daardoor een bijna week amper eten ook is gekomen. Jij bent nl een stuk mobieler, als ik het zo van jou lees. Ik schrijf dit nu trouwens vanuit m’n bed. Ik doe nog steeds aan ‘rustig opstarten’. Ik douche nu ik zo weinig uitvreet om de dag. En aangezien ik dat gisteren heb gedaan hoeft dat vandaag niet haha. Douchen koste mij de eerste keren zoveel energie en nu vind ik het wel prima ff zo. Straks ff dus opfrissen en aankleden. En dan…. Dan ga ik m’n eerste wandeling doen!! Whoehoeeee!! Heb daar echt zin in!! (Haha zit nu op 10 dagen post OK dus het mag ook wel eens een keer )
Hoe is het dames? En hebben jullie nog tips voor mij? Dingen die handig zijn om in huis te hebben of voor te bereiden (op avondeten voor de vriezer koken na )? Ik heb nog jonge kindjes, ik vrees voor wat lompe knuffels her en der hoe is dat bij jullie gegaan?
@maartje84 heerlijk dat je zulke rustige ochtenden hebt. Brengt je man de kinderen naar school? Wat betreft het mentale, ik heb er weinig moeite mee. Ben 41, het was al een tijdje klaar. En verder heb ik er weinig mee. Snap dat het in jouw geval anders is met alles wat je hebt doorlopen. Ben je gister nog gaan wandelen? @Cobon eten in je vriezer is een goed idee. Ik heb mij vooral even niet druk gemaakt over eten. Wij eten nu even iets makkelijker dan normaal. Ik heb mijn moeder 2 keer laten koken. Hoe oud zijn jouw kindjes? Mijn dochter van 8 was toen ik net thuis kwam ook iets te enthousiast (of misschien te lomp haha) was even niet fijn. Maar goed mijn kinderen die weten dat ze even voorzichtig moeten doen, maar idd wellicht iets ouder dan die van jou. Ook heb ik een dekbed op de bank. Haha. Ideaal, warm en hoef niet de hele dag te stoken. Ik zag mijn verbruik enorm stijgen. Ik heb wel gezorgd dat het hele huis spik en span was. Badkamer goed uitgestopt etc. Zodat mijn man niet direct volledig aan de bak moest. En ik probeer los te laten dat alles net even anders gedaan wordt dan dat ik doe. Verder weinig tips. Laat het over je heen komen. Heb je het thuis allemaal kunnen regelen? Is de datum nu definitief?
Hier gaat het goed! Vandaag voor het eerst ff (samen met mn man) naar de supermarkt gewandeld. Heb inmiddels maar liefst 3913 stappen gezet! Dat is m’n absolute post OK record (Haha normaal heb ik gemiddeld tussen de 10.000 en 20.000 stappen per dag, maar heej post OK is dit wel ff mooi m’n record! ) Ik was alleen echt niet normaal veel aan het gapen!! Echt, niet normaal. De hele heenweg stond m’n mond open en m’n kaken van elkaar af M’n man heeft trouwens alles gedragen, ik heb alleen in de winkel een karretje geduwd. Dat voelde wel fijn, als soort van rollator ofzo haha. Oh en voordat we naar huis terugliepen was ik ff gaan zitten. En plassen bij de apotheek haha want die heeft een toilet. @lompigheid van de kinderen: ik had m’n kinderen uitgebreid voorbereid: “mama kan na de operatie nog steeds uitgebreid en goed knuffelen, maar jullie moeten dan wel voorzichtig met m’n buik omgaan.” Hier houden ze er dan ook goed rekening mee. En wanneer ze iets te nonchalant op me af komen stormen roep ik al: “pas op voor m’n buik!” Dat is voldoende dus. Ook weten ze: knuffelen doen we in papa en mama hun bed of op de bank. Ik ga niet voorover hangen om hun te knuffelen, bijv. als ze in hun eigen bedjes liggen. Mijn man is idd bijna elke ochtend thuis geweest waardoor hij ze kon klaarmaken in de ochtend. 1 keer toen dat niet kon was ik nog een hoopje ellende en kwam oma om het over te nemen en 1 keer lukte het mezelf. Mijn kinderen kunnen zich echter zelf al aangekleden en opfrissen. Ook kunnen ze zelfstandig naar school lopen. Ik ben er dan in de ochtend alleen voor de gezelligheid en het aansturen bij. Oh en voor het tanden napoetsen want daar hebben ze nog hulp bij nodig. Ook stuur ik ze ‘‘s ochtends aan om de vaatwssser te legen zodat ik gedurende de dag zelf m’n glazen er in kan stoppen. (Van de onderste bak te legen krijg ik nog een naar gevoel in mn buik dus die sla ik nog ff over). M’n man is nu niet thuis. De twee kleintjes moeten zo beneden hun tanden poetsen en dan ga ik ze hier napoetsen. De oudste loopt met hen mee naar boven en gaat dan daar videobellen met mij zodat ik niet heen en weer hoef (ik loop nog steeds 1 keer per dag de trap op en 1 keer per dag de trap af). Het slaapritueel doe ik dan dus een beetje op afstand. Vinden de kleintjes super leuk haha. (Had dit van te voren al met hen voorbespreking dus ze keken er ook naar uit dat ze met de telefoon van grote zus mochten videobellen als ze naar bed gaan Verder qua tips: Mijn man vindt alles zelf moeten doen qua huishouden wel pittig. Ik zou dus lekker je huishouden helemaal aan kant doen. Alle was weg zodat hij de eerste dagen daar niets mee hoeft. Genoeg voorraad in huis zodat hij niet continue naar de winkels hoeft in die eerste dagen wanneer je zelf zo verrot bent. Installeer de Picnic app op je telefoon zodat je ook een keer de boodschappen kunt doen Verder: laat het over je heen komen. Ik kreeg hier in dit topic de tip: luister naar je lijf maar niet te veel want er komt een dag dat je denkt: “heej, het gaat wel weer.” Maar als je dan weer van alles gaat doen… Dan overvraag je je lijf. Nou, dat gevoel heb ik vandaag een beetje nu ik naar de supermarkt ben gaan wandelen met m’n man. Ik heb nu ook een heel zwaar gevoel in m’n buik