We zijn hier allemaal natuurlijk om advies, ervaringen en belangstellingen uit te wisselen. Ondanks dat het op de natuurlijke manier niet altijd gaat, en dat het bekend is dat het mentaal vrij lastig kan zijn. Vraag ik mij af, hoe voelen jullie je en hoe ga je ermee om? Ik heb zelf 2 mislukte pogingen gehad, en na bijna 2 jaar begin ik aan onze 3e poging! Ik heb heel veel verschillende emoties, de ene keer denk ik "denk er niet te veel aan" maar de andere keer struin ik het hele internet af naar leuke baby namen want deze keer gaat het gewoon lukken! Soms ben ik ook bang, wat als het weer niet lukt! En wat als het wél lukt? Een droom die bijna te mooi is om waar te zijn! Die laatste twee weken! In het wachtbankje, do's and dont's? Je mag er eigenlijk niet zoveel mee bezig zijn, maar hallo?! Elke seconde van de dag wordt je ermee geconfronteerd, spannendddd dus. Wie praat er mee? Ben erg benieuwd 😊 Groetjes Kim
Hoi Kim, Ik ben net pas aan de eerste IVF begonnen, maar ik heb wel al IUI achter de rug en veel wachtmaanden tussen behandelingen door. Het wisselt bij mij heel erg. In de wachtmaanden merk ik dat ik er niet veel over praat, veel leuke dingen plan en veel sport. Dat vind ik heerlijk. Heb ook aan sommige mensen gevraagd om er niet over te beginnen, want de momenten dat ik er niet aan hoef te denken (en dat het dus ook lukt) zijn echt heilig voor mij!! Maar nu we zijn begonnen slaat de stress weer toe. Ik google vanalles en vind wel honderd manieren waarop een vrouw onvruchtbaar kan zijn. Omdat ze bij mij niet precies weten wat er aan de hand is (ze denken de verklevingen door vorige operaties, maar omdat dat er zo veel zijn willen ze geen laparoscopie doen om te kijken of dat daadwerkelijk de oorzaak is) blijven al die opties open voor mij en dat vind ik het meest stressvolle van alles. Ik merkte wel dat ik door die pregnyl een soort lekkere hippie-roes kreeg, dus de eerste week van het wachtbankje was wel relaxt. De tweede week minder, maar dat komt omdat ik altijd vier dagen voor mijn nod bloedverlies krijg en dan weet ik al dat het niet gelukt is. Dus de tweede week ben ik tot nu toe altijd gewoon gedeprimeerd geweest! Wat je zegt inderdaad, soms zijn er periodes van geweldig vertrouwen en dan zie ik het kindje hier al rond kruipen. Dan heb ik een soort onderbuikgevoel van 'het komt wel goed' en in stressvolle periodes probeer ik daar aan terug te denken, want ik vertrouw wel op mijn intuitie en ik weet ook dat die intuitie niet werkt als ik gestresst ben Maargoed, iemand zei ooit dat als je goede embryo's hebt aan het eind van de rit, je onbeperkt kan blijven proberen want er blijft er op gegeven moment echt wel eentje plakken. Nou, dat hou ik dan maar in mijn achterhoofd! Maargoed, dat weet ik dus nog niet..... Heb jij twee jaar gewacht tot je derde poging? Waar ben jij nu in je 'cyclus'? En heb je veel mensen om je heen met babys? Ik heb dat niet echt, denk dat dat ook wel scheelt!
Hoi sheveloper! Allereerst, ook een super spannende tijd voor jou wat aanbreekt! Ik hoop voor je dat alles soepel verloopt. Ik ben gelukkig niet de enige, die zulke gevoelens heeft! Ik heb een broer met 5 kinderen mijn andere broer heeft er 2 en mijn zus 1 kindje. Mijn beste vriendin is net 12 weken zwanger en een andere goede vriendin heeft ook 2 kindjes. Dus mwa, haha. Gelukkig kan ik met allemaal heel goed overweg en voel ik geen jaloezie ofzo. Maar dan krijg je wel vaak de vraag; En wanneer jullie? Etc etc. Ik hang ook niet aan de grote klok dat ik een "vruchtbaarheids beperking" heb. Ik heb vorige week woensdag een intake gehad in het ziekenhuis en hebben we de papieren voor de zorgverzekering in orde gemaakt. Nu op goedkeuring aan het wachten en 5 september met hubbie bloedprikken en dan hopelijk goedkeuring binnen en menstruatie. Dan kunnen we écht beginnen. Maar liever vandaag als morgen, maar dat heb je helaas niet in de hand. Klopt, zit 2 jaar tussen, ik had na de tweede poging even een break nodig en die break is een beetje uitgelopen naar 2 jaar haha. De tijd gaat sneller dan je soms doorhebt. Hoe ver ben jij nu in je traject?
Hoi hoi, Spannend Kim, weer beginnen met een nieuwe poging. Momenteel zit ik in de 2e icsi poging. De verse terugplaatsing in juni is mislukt. De planning is dat er morgen een embryootje wordt teruggeplaatst, mits deze goed ontdooit is. Dit horen we morgen om 9.30. Mentaal vind ik het echt pittig, een stuk meer dan dat ik van te voren verwacht had. Ook herken ik wat jij zegt sheveloper. Het ene moment ben ik er heilig van overtuigd dat het goed gaat komen en het andere moment slaat de stress toe. Ook de leuke babynamen zoektocht is herkenbaar Kim. Het lastigst vind ik toch wel dat mensen om je heen niet echt lijken te begrijpen waar ik door heen ga. Wat op zich logisch is, want zij maken het niet mee. Maar kan me daardoor wel eens eenzaam voelen. De grote babyboom om ons heen helpt daar ook niet echt aan mee.
Ooow spannend! Ik hoop voor je dat het een topper is! Laat je wat weten? Ja, begrip hebben de meeste wel. Maar of ze het echt begrijpen wat je voelt, nee... Kunnen zij natuurlijk ook niks aan doen maar wel frustrerend soms. Ik wil er soms vaker over praten met m'n vriendinnen omdat ik er dan zo erg mee bezig ben maar echt begrip krijg ik niet, waardoor ik me wel eens onzeker voel hoor. Dus nu deze poging probeer ik er niet te veel over te praten en heb ik me gezellig hier aangemeld met mensen die het beter begrijpen hihi. Ervaringen lezen alleen al doet me soms goed. Nou heel veel succes morgen!
Ik lees ook veel ervaringen van anderen, krijg dan het gevoel dat ik in ieder geval niet de enige bent die dit meemaakt. 1 van mijn beste vriendinnetjes is dit weekend bevallen, dus vind mezelf ook een beetje raar als ik er nu met haar over praat. Dus hou t ook steeds meer voor me. Net de terugplaatsing gehad van een blastocyste Nu weer lekker broeden, 4 september mag ik komen voor de bloedtest. Ik vind het weer erg spannend!
Spannend! Hopelijk blijft 'ie zitten! Welke hormonen heb je moeten spuiten? Ik heb 2x Gonal-f en nu Menopur
Super spannend! Ik heb Gonal-F en decapeptyl gespoten tijdens de verse poging. Tijdens de cryo pogingen heb ik Progynova en Utrogestan, geen spuiten gelukkig Heb jij cryo's gehad in je vorige pogingen?
Oh Kim jeetje jij zit wel heel erg midden in de babyboom... Wel lekker dat je er goed mee overweg komt, en ook fijn dat je geen jaloezie voelt. Heb ik ook niet, maar het is meer dat als ik dan iets opvang van iemand zwanger word dan denk ik soms 'ojeee straks lukt dat mij nooit'... en daar word ik dan verdrietig van. Ik heb het wel aan de meeste mensen verteld, omdat ik zo ontzettend gestresst ben af en toe dat ik mezelf niet meer ben. Dan heb ik liever dat ze weten dat het niet aan hun ligt Ik heb de eerste spuit decapeptyl net gezet... spanneeeend! Ik heb wel het idee dat ik er nu al moe van word, maar misschien zit dat in mijn hoofd Eindelijk, wat duurt wachten lang he!! Maar voor jou schiet het ook al op dus. Hebben ze bij jou een oorzaak gevonden? Nanczzz wat goed dat de cryo goed was ontdooid! Veel succes met broeden hihi. Ik heb het idee dat de meesten zich wel goed voor kunnen stellen hoe wanhopig je bent en hoe graag je het wilt en hoe verschrikkelijk het zou zijn als het niet zou lukken, maar dat ze toch niet helemaal bevatten dat die kans er ook echt in zit. Net als dat ik soms denk dat iedereen met vruchtbaarheidsproblemen zwanger gaat worden, behalve ik. Dan wordt het wel erg eenzaam, he! Tis allemaal maar ingewikkeld! Ik focus me de laatste tijd op allemaal nieuwe experimentele wetenschappelijke technieken. Dan denk ik: als het allemaal niet lukt, meld ik me aan als proefkonijn! Maarja, denk dat ik eerst maar moet afwachten hoe ik die hele behandeling ga ervaren, want ik hoor inderdaad vaker dat stellen gewoon een hele lange pauze houden of er mee stoppen omdat het zo zwaar is. We gaan het zien!
@sheveloper Spannend! Ik werd ook heel erg moe van decapeptyl! Ik weet de oorzaak indd. In 2010 ben ik spontaan zwanger geworden, helemaal happy (was niet gepland) maar zeker welkom. En toen kwamen ze erachter dat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was. Ik ging echt door een hel !!! Linker eileider verwijderd en de rechter is verkleefd. Helaas een bbz maar door dat wist ik wel gelijk wat de oorzaak was. Heb vandaag mijn akkoordverklaring ontvangen! Dus nog even wachten op menstr. En dan kan ik ook starten!!!
Gefeliciteerd Kim!! Wat heftig een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Sheveloper, ik werd ook heel moe van de decapeptyl. Trouwens ook van de utrogestan, moeten jullie die ook gebruiken na terugplaatsing?
Oh Kim wat erg, eerst zo'n teleurstelling en dan moet je daarna meteen de MMM in Kan me zo'n adempauze dan zo goed voorstellen!! Heb je bijzondere dingen gedaan in die twee jaar? Ik denk dat als wij pauze willen, we een paar mooie reizen gaan maken door Amerika en Rusland ofzo Daar kan ik eigenlijk al helemaal naar uitkijken hihi. Fijn dat je je verklaring hebt Kim! Ja die utrogesetan moet ik ook gebruiken! Ik hoorde van iemand anders dat het echt heel erg smerig spul is Maar daar ben ik niet zo bang voor, want ik heb dat spuiten in mijn buik al overwonnen Gisteren was ik trouwens moe, maar gisteravond werd ik opeens heel erg wakker en actief. En vrolijk! Ik vraag me af of dat die LH/FSH stijging is die aan de platlegging van de hormoonspiegel vooraf gaat? Echt bizar want ik had me voorbereid op grote depressiviteit...nouja ik klaag dus niet ... Spuiten jullie die decapeptyl trouwens direct uit de koelkast in je buik? Ik heb het idee dat dat te koud is en dat ik er daarom pijn van krijg.
Utrogestan is inderdaad beetje viezig spul haha maar ja het minst erge van de hele behandeling vond ik altijd. Nee in die 2 jaar heb ik alleen maar gewerkt, gewerkt en nog eens gewerkt en stond mijn relatie op een laag pitje. Beetje op de automatische piloot. Maar we hebben het overwonnen en gaan er gewoon 100% voor nu. Misschien hadden we het even nodig. Vooral ik was in het begin na de 2e poging een beetje labiel. Het intresseerde me allemaal nog weing (kop in het zand) Wat zoiets allemaal met je kan doen he? @sheveloper ik liet de decapeptyl altijd even 10 min. uit de koelkast liggen en spoot het daarna erin, maar had bij die altijd een beetje een naar gevoel hoor. Groetjes