Onze dochter is van januari 2010 en begon in januari 2014 in groep 0. Na de zomervakantie ging ze toen naar groep 1. En zit nu in groep 2. De ellende begon al in januari 2015. Ze ging niet meer met plezier naar school en school was stom en saai. Dit hebben we besproken met de juffen en ze kreeg vanaf toen zowel groep 1 als groep 2 werkjes. Toen ging het een tijdje goed. Maar na de zomervakantie begon alle ellende weer opnieuw... school is stom en saai, de werkjes zijn saai, ik wil niet iedere keer het zelfde doen. Ze heeft zelfs ziek zijn gefaked om zo niet naar school te hoeven... 's morgens doen alsof ze ziek was en dan s middags na schooltijd vertellen dat ze niet ziek is en dat ze gewoon niet naar school wilde. Gesprek gehad met de juffen en ib-er, maar volgens de juffen loopt ze wel voor maar is er nog genoeg uitdaging voor haar in groep 2. Ze merken wel dat ze sociaal emotioneel voorloopt en haar spel al anders is dan de andere groep 2 kinderen. En ondertussen beloven ze haar te blijven uitdagen. Helaas wordt het alleen maar erger, vaak huilen en woede uitbarstingen thuis (op school is ze de voorbeeldige leerling), uitspraken zoals 'ik ben stom, ik kan niets', 'ik zou willen dat ik nooit was geboren' en 'wat is er erger? Als jezelf dood gaat of als iemand anders dood gaat' zijn voorbij gekomen... 's avonds vaak huilen in bed dat ze de volgende dag niet naar school wil.... Gisterenavond toen ik bij haar ging kijken, had ze met roze lippenbalsem op haar hoeslaken zitten tekenen, alles roze... Heb haar daar 's morgens op aangesproken en ze zegt dat ze dat heeft gedaan omdat ze niet wilde gaan slapen, omdat het dan langer duurt voor ze weer naar school moet... In de laatste maanden al tig keer bij de juffen geweest, en die blijven zeggen dat ze uitgedaagd wordt, enzo... als je het haar zelf vraagt of ze andere werkjes krijgt dan de andere groep 2 kinderen, dan zegt ze dat ze het zelfde moet maken als de rest... Ik heb het idee dat het gewoon een beetje vast zit op school... Via de huisarts hebben we nu een afspraak met de praktijkondersteuner GGZ voor kinderen en jeugd om zo duidelijkheid te krijgen wat er is? Is het hb, meergegaafd of gewoon een tijdelijke ontwikkelingsvoorsprong? Of iets anders. Even voor de duidelijkheid, ze kent alle letters van het alfabet en zo goed als aa, ee, etc... Leest nu op Avi Start niveau, (niet het hele begin van vaas, doos, etc maar wel al beginnende verhaaltjes) en doet de gewone sommetjes tot 20. Wat ik met dit verhaal wil... m'n hart luchten? Herkenning? Advies?
Ik zou toch nog eens met school in gesprek gaan en je zorgen duidelijk aangeven, met voorbeelden. Laat school maar een plan opstellen en op papier zetten. En als ze het zelf niet weten, dan kunnen ze altijd advies vragen bij mensen die er meer verstand van hebben. Dan maar een 'lastige ouder' zijn (ik vind niet dat je dat bent, maar ik heb zelf snel dat gevoel als ik weer eens vaak op school zit ivm gesprekken ), het is jouw kind, dus blijf voor haar op komen!
Wat ontzettend naar dat jullie dochter zo slecht in haar vel zit. ze heeft een ontwikkelingsvoorsprong, zoveel is wel duidelijk denk ik. Hoogbegaafd 'mag' je eigenlijk miet zeggen. Maar goed: een kind dat op zijn 9e hoogbegaafd blijkt te zijn, was dat natuurlijk als 6 jarige ook al. Goed dat jullie stappen hebben gezet om haar beter te laten bekijken. Zoals het nu is, kan het niet doorgaan. Heb je enig idee of de school voldoende kennis heeft van hoogbegaafdheid? Hebben ze screeningslijsten em aangepaste programma's? Laat je dochter door iemand bekijken die kennis van hoogbegaafdheid heeft en ook ervaring met het onderzoeken van (mogelijk) HB kinderen. Een misdiagnose is zo gesteld! Ik vind zelf de uitleg van Tijl Koenderink vaak heel goed. Hij heeft twee boeken geschreven en er staan ook heel veel filmpjes van lezingen van hem op youtube. Misschien heb je daar iets aan qua herkenning. Het boek "Is het een Cheetah?" is voor kinderen wel een goeie, maar kan voor ouders en juffen ook wel verhelderend werken!
Dan is de kans groot dat ze toch niet zo lekker gaat. Meisjes passen zich vaak aan aan wat men verwacht. Googlw eens rond op types hoogbegaafd en dan heb je denk ik wel weer iets om over te praten. Thuis is veilig... Daar kun je je laten gaan.
Er zat bij mn oudste dochter wel een meisje in de klas dat hb is... (zit nu ook op een hoogbegaafden school) en is er een plusklas vanaf groep 4 en is er nu een pilot om een plusklas te beginnen voor de groepen 1-2 en 3.... dochterlief zit hier niet bij.... Ik heb dat boek van die cheetah opgezocht op internet en inderdaad heel veel herkenning van mijn kant (de eerste paar pagina's die daar staan afgebeeld)..
Wat het ook is, het lijkt erop dat school te weinig moeite doet. Ze is daar tevreden dus zal het wel, zo komt het op mij over. Hier ook een dochter die voorloopt (leest avi m3 niveau), maar die heeft het op school en thuis prima naar haar zin, dus hier geen actie nodig, bij jouw dochter heel duidelijk wel.
Hey, ik herken veel van jouw verhaal. Onze dochter is van 2011 en precies zo. Zij gaat straks dan ook naar groep 3, omdat er voor haar gewoon geen uitdaging meer is in groep 2. rond oktober/november was ze het alweer zat. Veel huilen en ziek zijn faken. Veel met haar gepraat wat zij anders zou willen zien. Juf heeft wat dingetjes anders aangepakt en nu gaat het weer heel goed. Ze gaat weer met plezier naar school. Weet de juf wat jullie dochter allemaal kan? Kan je haar niet op andere gebieden uitdagen? Strikt ze al zelf haar veters, zwemles etc... ? Ik noem nu maar wat dingen hoor. Er is altijd iets voor verbetering. Dat heeft mijn dochter geholpen. Ik kan er nog uitgebreider op doorgaan maar dan graag via PB.
Ik heb dit zelf gehad als kind en ben toen van groep 2 naar groep 4 gegaan. Ik zou wel blijven hameren op dat er iets moet gebeuren. Sterkte het is niet leuk om je kleine meid zo ongelukkig te zien
voor mijn zoon was het vooral de kleuter manieren in de klas erg vermoeiend. hij kon met ze niet praten, trekken duwen, onzinnig praten, pesten niet naar de juf luisteren lawaai maken. (aan het eind waren zij wel met 39 kids samen)
Gezien het gedrag thuis kunnen juffen zeggen wat ze willen, maar sluiten ze toch niet aan bij je dochter, zou ik zeggen... Heb hier ook ervaring mee alleen dan de andere kant op, mijn zoon werd overvraagd en vertoonde op school voorbeeldig gedrag, alleen thuis... Dramatisch. Wij hadden al heel snel gevoel dat ze veel te veel van hem verlangden, maar juffen zagen dat anders. Ben toen ook tig keer op gesprek gegaan, juffen beloven dingen, maar uiteindelijk verbeterde er nauwelijks wat. Lang verhaal kort, hij werd overspannen, kon nog maar deeltijd naar school en is op aandringen van ons eindelijk kunnen overstappen naar lager niveau school waar hij nu helemaal opbloeit... Het lijkt me inderdaad zaak om er 'expertise' bij te halen, je dochter te laten bekijken door iemand die verstand heeft van ontwikkelingsvoorsprong en bijpassende problematiek. (want nu al met zo'n intense tegenzin naar school... terwijl ze nog jaren voor de boeg heeft, lijkt me echt niet wenselijk) Heel veel succes! Blijf goed naar je dochter kijken en je gevoel volgen!
Maar dan moet je wel erg veel voorlopen, dat doet het kindje van ts niet, die zit misschien net halverwege groep 3 niveau. Wat misschien wel meer had kunnen zijn met de juiste aanpak. Uitdagen op andere vlakken is wel een goede wat iemand zei. Jongste loopt hier ook voor op school, maar zit ook op zwemles en dansles en spreekt heel veel af. Bij haar heeft het sociale aspect wat meer aandacht nodig, daarbij is ze wel heel sociaal en houdt ze erg van spelen, daardoor gaat het in groep 2 nog prima denk ik. Ben wel een beetje bang voor groep 3 volgend jaar, maar we zullen wel zien.
De juffen weten wat ze thuis allemaal doet, neemt ook geregeld dingen mee naar school die ze thuis heeft gemaakt/geschreven etc. Zwemdiploma heeft ze al... Ze zit nu op twirlen als sport wat behoorlijk uitdagend is zou je zeggen (want het is echt best moeilijk), maar ook hier is het saai en wil ze meer leren en niet iedere keer herhalen... Dat wat Belize zegt over kleutermanieren herken ik ook wel een beetje. Ze klaagt vaak over de andere dat de juf soms dingen een paar keer moet uitleggen, terwijl het toch duidelijk is (in haar beleving).
Ja, als ze van december was, had ze waarschijnlijk al in groep 3 gezeten, de meeste scholen hanteren de 1 januarigrens. 2,5 jaar kleuteren als je een voorsprong hebt, kan ook frustrerend zijn. Niet alleen de werkjes, maar je bent waarschijnlijk de oudste en zit tussen kinderen die alleen maar jonger zijn. Wat de juffen ook doen, dit werkt niet voor haar, dus er moet wat veranderen. Mijn zoontje mocht bijv. buiten spelen met de hogere groepen, want hij was zo uitgekeken op de kleuters en die spelletjes. Hij kreeg veel extra uitdaging, plusgroep etc. Had ook een juf met veel verstand. Al ging het dan nog met ups en downs. Vraag goed wat ze nou precies met hem doen. Krijg je daar wel werkjes van te zien of mee naar huis?
ja dat is erg vermoeiend. zoontje heeft een keer enorm gehuild toen ik een keer 'even stil' zei(was in gesprek per telefoon) huh, zo enorm huilen, overstuur. ik snapte niet en vroeg wat er nou was, 'je kunt toch heel even stil zijn totdat mama klaar is, 3 sec!' toen vertelde hij(gr4) dat de juf de hele dag dat vraagt van de klas. 'ik ben stil maar toch moet ik dat horen, stil, STIL, niet praten, meer dan 10 keer per dag op school, omdat de kinderen niet stil zijn. ik weet dat het niet voor mij bedoeld is, dat besef ik, omdat ik wel stil ben, bedoelt voor de klas, maar ik ben ook in de klas, zo voelt het, het is toch heel irritant, voelt kwetsend, om het 10 keer per les te horen dat je stil moet zijn en soms erg hard roept zij, ook nog eens!'
Hier een zoon die altijd al een voorsprong heeft gehad. De peuterschool heeft dit ook in de overdracht aan de basisschool doorgegeven. Wij zijn dus al gelijk in groep 1 met de extra werkjes begonnen en dat werkt heel goed. Hij wordt uitgedaagd en een beetje meer. Hij krijgt namelijk werkjes die net te moeilijk zijn en hij dus echt heel goed zijn best moet doen...en af en toe ook gefrustreerd raakt dat iets niet lukt... Dit laatste blijkt echt heel goed te werken want zo is hij altijd uitgedaagd en heeft hij niet het gevoel iets altijd wel te kunnen. Zo lukt ook weleens iets niet en moet hij het echt onder de knie leren krijgen. Onze basisschool houdt zich ook extra bezig met kinderen met een voorsprong dus vandaar deze techniek denk ik. Ik ben er blij mee in elk geval. Misschien iets voor je dochter?
Hmm ik moet ook zeggen.. Hier ook een vlottertje.. Maar juist de ouders van kinderen zoals de jouwe.. Snappen vaak veel beter wat het probleem is. Gewoon omdat ze exact hetzelfde (alleen andersom) ervaren en tegen dezelfde muur aanlopen van goedwillende professionals die (soms bewust maar meestal zeer onbewust!) weigeren te zien waar ze naar kijken.
Die hadden wij hier met toen ik zei dat het haar werkje was om even het keukenlicht aan te doen omdat ze dat elke ochtend voor me deed. De ramp was niet te overzien.. 20 minuten lang compleet over de zeik... We waren die dag niet maar een klein beetje te laat op school...
op zo een moment komt dus al die frustraties naar buiten. inderdaad een huilbui, bozigheid,frustraties etc. komen allemaal ineens uit. die moeten er ook uit. maar ze lopen dus heel lang er mee. totdat zij weten wat het is en hoe het te verwoorden(zoontje is 6 jaar).
Mijn vraag was ook: Krijg jij het moeilijkere werk te zien wat er volgens de juf gegeven word? Kan de juf het concreet maken? En wat is jouw gedachte daarbij? Hier ook een vlotte dame die op school niks laat zien (en een juf heeft met 0,0 ervaring). Erg frustrerend. Juf dacht zelfs dat ze achterstand heeft met rekenen terwijl ze daar juist erg op voorloopt. (Ze krijgt 90% thuis les omdat we varen, nog tot de zomervakantie. Hebben we een mentor voor, die erkent het wel maar doet er voor de rest niks mee, ik maak nu maar grotendeels eigen programma voor haar. Dat is voor mij een groter frustratiepunt nu dan school die haar 1 week in de 5 weken ziet. En verschil tussen onervaren juf - ervaren mentor)