Hai dames, Ik heb de afgelopen maanden nogal wat meegemaakt. Mijn hoofd en gevoel gaan alle kanten op en ik hoop door jullie advies of misschien zelfs doordat je het zelf hebt meegemaakt, dat de keuze wat makkelijker wordt. Even een korte samenvatting van wat er gebeurd is: Wij zijn 11 jaar samen, getrouwd en hebben twee kinderen van 3 jaar en baby van 6 maanden. Ik ben er een paar maanden geleden achter gekomen dat mijn man contact had met 2 andere vrouwen, waarvan hij met 1 heeft afgesproken en gezoend. Ik heb hem toen nog 1 kans gegeven. Hij heeft er van alles aan gedaan om mij te laten inzien en voelen dat hij spijt had en ik de enige ben, zo voelde het ook echt, en we leken sterker er uit te komen. Maar nu ben ik erachter gekomen dat hij heeft gelogen al die maanden en met nóg een vrouw contact had en met haar ook is vreemdgegaan (tot sex aan toe). Het was eenmalig (zegtie) en hij hoopte uiteraard dat het nooit zou uitkomen maar ben er toch achtergekomen (het was in dezelfde periode als met die anderen dus niet meer nadat ik het al wist van die anderen). Ik heb hem direct de deur uitgezet. Zoals ik al zei gaat mijn hoofd en gevoel alle kanten op. Ik walg van hem maar diep van binnen wil ik mijn gezin terug. Ik ben bang voor wat er gebeurt als we echt uit elkaar gaan, hoe ik het moet doen alleen met 2 jonge kinderen en ik schaam me... ik zei altijd dat bij vreemdgaan het over was maar nu er kinderen in het spel zijn, kom ik daar toch op terug. De knoop doorhakken gaat niet zo makkelijk als ik dacht en “volg je gevoel” kan ik niet want het zegt steeds wat anders. Ik weet niet wat ik meot doen... wat is jullie advies of hebben jullie tips?? Nogmaals ik hoop op lotgenoten want voordat ik dit had meegemaakt riep ik ook dat ik meteen weg zou gaan maar nu lijkt dat te moeilijk. Alvast bedankt.
Pff jeetje. Super heftig dit, ik kan je geen advies geven maar wil je wel heel veel sterkte en kracht toewensen.
Dat kun jij alleen zelf beslissen ben ik bang. Is het de eerst keer dat hij vreemd is gegaan? Vind het niet echt overkomen alsof het "een ongelukje" was. Pff. Heel veel sterkte in elk geval
Ik heb helaas ervaring, wij zijn nog samen. Het was een moeilijke weg met heel veel emoties en soms nog gebrek aan vertrouwen. Maar wat ik je kan aanraden is beslis niet te snel. Bespreek waarom het is gebeurd, en uit je emoties. Wij zijn eruit gekomen door veel praten, huilen en werken aan onze relatie. Hier is het inmiddels 1.5 jaar geleden sinds ik het weet en ik kan mijn man weer vertrouwen geven, maar ben nu wel veel meer op mijn hoede. Veel sterkte!
Wat je zegt met 2 kleintjes is dit zooo moeilijk. Uiteindelijk komt het er denk ik op neer of je hem opnieuw durft te vertrouwen. Daarvoor moet hij eerlijk zijn over waarom hij vreemdgaat. Valt het gezinsleven hem zwaar of zit het tussen jullie niet goed.. Misschien relatietherapie proberen? Voor de kinderen zou ik alles op alles zetten om er wat van te maken, maar dat moet van 2 kanten komen. Sterkte!!
Enorm heftig inderdaad. Snap dat je de draad een beetje kwijt bent. Mijn eerste reactie is: dumpen die hap. Hij zegt dat 'ie het niet meer doet, maar wel dus. Niet te vertrouwen deze zak aardappelen. Heel veel succes, ts! Is een heel lastige situatie.
Oei dit vind ik wel heel heftig hoor. Als hij zo'n spijt had en echt zijn best ging doen, had hij de 3e "affaire" ook gelijk op tafel moeten leggen om met een schone lei verder te gaan. Lastig, maar jij bent diegene die een beslissing moet nemen. Zeker met 2 kleine kindjes in het spel. Misschien therapie overwegen?
Het is allemaal in het afgelopen jaar gebeurd qua contact maar het afspreken met 2 van de 3 en dus meer, dat is zo’n 4 maanden geleden gebeurd. Voor zover ik weet de eerste keer en nee was geen ongelukje maar bewust afspreken met beide.
Ik heb altijd zwaar respect voor stellen die hier samen uit komen ... en toch zit ik dan te wachten wanneer ze alsnog uit elkaar gaan. Ik zou er nooit helemaal overheen kunnen stappen denk ik. Maar het boeit geen fuck wat ik vind! Wij kunnen je niet adviseren helaas, dit moet je samen doen. Ga naar de ha, psycholoog, klets met vriendinnen, met vreemden, bouw je zelfvertrouwen goed op, etc. Heel veel sterkte gewenst in deze donkere periode!
Het is een combi geweest van meerdere factoren, we waren namelijk na die 1e keer in therapie gegaan dus we weten ongeveer waar het aan lag. Maar hij kan niet zeggen precies hoe het komt of waarom.
Verschrikkelijk! Mijn advies voor nu zou zijn om het even zo te laten en je tijd te nemen, zodat je alles even kan laten bezinken. In zo'n situatie wat nu zo kort geleden is, is het lastig om helder na te denken en een beslissing te nemen. Logisch dat nu je gevoel alle kanten op gaan en verschillende emoties hebt. Ik vind het wel heel erg dat dit dus meerdere keren in korte tijd gebeurd. Hij wist dus de tweede keer wat er op het spel stond. Ik zou het zelf in dit geval mijn man niet kunnen vergeven en belangrijker, kunnen vertrouwen. Als het eenmalig geweest was met verschillende omstandigheden, was het misschien anders. Ik wens je wel heel veel sterkte. De keuze ligt uiteindelijk bij jezelf natuurlijk. Weet je ook waarom hij dit meerdere keren gedaan heeft? Er is geen reden die dit goed praat hoor, maar wat zegt hij zelf?
Hij hoopte dat je er niet achter kwam wou dus het geheim blijven houden daarom denk ik niet dat je hem ooit nog gaat vertrouwen ?Ik zelf zou dat denk niet kunnen en ook lang niet meer genieten van intimiteit,Maar jij moet zelf beslissen wat je wil en dat hoeft nu niet meteen want er komt zoveel meer bij kijken sterkte !
Geen ervaring maar wat iemand anders ook zegt beslis niet te snel. Misschien verlopig een time-out en als vervolg relatietherapie. En je gevoel volgen! Sterkte.
Pfoeh wat heftig zeg! Ik heb geen ervaring met vreemdgaan, maar mijn eerste gedachte is: geen grote beslissingen nemen nu alles nog zo vers is. En: relatietherapie! Ook als je in therapie de conclusie trekt dat je toch uit elkaar wilt gaan, kan het iig helpen om dat zo goed mogelijk te doen en met elkaar in gesprek te blijven. Maar wat heftig zeg dat je dit zo ineens op je bord krijgt... heb je familie en vrienden waarmee je er over kunt praten?
Heb ik ook gezegd en gevraagd waarom hij dat niet deed en hij zei dat hij me dan zeker weten kwijt was geweest en nu hoopte die dat ik er nooit achter zou komen en het kon vergeten. Therapie hadden we al en ook daar heeftie gelogen dus...
Weet je waarom hij is vreemd gegaan? Heeft hij er een reden voor gegeven? Ik heb wel ervaring met vreemdgaande mannen maar die relaties hebben geen stand gehouden. Een lang huwelijk zou ik niet op het spel zetten door een slippertje maar er moet wel duidelijk iets gebeuren. En je hoeft helemaal niet te besluiten wat. En verder is het jullie relatie. Het gaat om wat jij wil. Niet om wat de buitenwereld er misschien van denkt. En verder... veel zinvolle informatie. https://mannengeheim.nl/relatieproblemen-vreemdgaan/
Ik denk dat je echt de tijd moet nemen om erachter te komen wat je hier mee moet. Je hoeft dit niet vandaag te beslissen. En zoals iemand hier ook al zei met hem te praten over de oorzaak van het vreemdgaan, en kijken of je daarmee verder kunt. Of je dit herkent/begrijpt. Of je denkt dat hij daarover eerlijk is. Ik denk ook dat relatietherapie echt heel goed kan zijn en kan je ook als eis stellen nu (als je het zelf wilt). Het allerbelangrijkste is dat hij nu heel eerlijk moet zijn en jij hem gelooft en uiteindelijk weer kan gaan vertrouwen. Ik heb ooit (lang geleden, geen kinderen in het spel) een relatie gehad met een vreemdganger, en heb hem daarna nog een kans gegeven, maar ik merkte toen dat het niet werkte omdat ik er niet goed over kon praten met hem, hij was niet open, er waren nog steeds soms vage afspraken met exen of lange uitgaansavonden waardoor ik weer in de stress raakte en niet wist wat ik er mee moest en uiteindelijk wist ik: of hij nu wel of niet nu nog steeds vreemd gaat, ik trek dit niet, het vertrouwen is weg en dit is niet goed voor mij. En het toen wel definitief uit kon maken. Maar ik begrijp dat het veeel lastiger is als je samen een gezin hebt. Als (áls!) dit ooit nog goed komt moet er een hoop gebeuren en hij moet volledig transparant zijn.
Hij is heel eerlijk geweest waarom hij het heeft gedaan. Hij was getraumatiseerd door de eerste bevalling (horror style haha) en bang voor de tweede. Dit durfde hij niet met mij te delen, om mij positief te houden. Op dat moment kreeg hij toevallig contact met een oude kennis, via LinkedIn. En van het één kwam het ander. Ik kwam er per ongeluk achter toen ik zag dat hij Snapchat had, en ik niet haha.. toen gezien dat hij contact met haar had. Heb die avond gevraagd of hij me iets wilde vertellen en toen kwam het hele verhaal. En hebben we enorm gehuild en gepraat over die bevalling, het vreemdgaan en wat we samen wilden. Ik was erg boos en verdrietig, dat kwam in vlagen. Maar heb eigenlijk nooit getwijfeld of ik bij hem wilde blijven, we passen ontzettend goed bij elkaar. Ik ben wel in therapie geweest,omdat ik last had van depressie en een angststoornis. Ik was ook eerlijk gezegd niet de leukste thuis. Natuurlijk is het geen excuus en was het vreemdgaan ontzettend zwak. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb ook weleens een zwak gehad voor een ander, nooit iets gedaan. Maar snap ergens wel dat het kan. We praten tegenwoordig veel meer en besteden meer tijd aan elkaar. Het vertrouwen is iets wat ik moest geven aan hem, en hij heeft tot nu toe geen vreemde dingen uitgespookt.. denk ik haha.. tja op een gegeven moment heb ik het achter me gelaten.