Hoi meiden, Ben nu 39 weken zwanger en hoe langer ik zwanger ben hoe beter ik me lichamelijk voel. Sinds een ruime twee weken is mijn zwangerschapsmisselijkheid zo goed als voorbij. Er zijn nog geen enkele tekenen van een a.s. bevalling. Heb geen overmatige afscheiding, amper harde buiken, geen slijmverlies oid...Wel af en toe wat lichte menstruatiekrampjes, maar het stelt niets voor. Ben het dan ook eigenlijk helemaal nog niet zat. Tuurlijk kan ik geen lange stukken meer wandelen en het huishouden wordt ook wat lastiger, maar ik heb alle rust thuis, dus als ik ff last heb van mn rug ga ik gewoon liggen. En nu die misselijkheid weg is, vind ik het stiekem nog wel even fijn om zwanger te zijn. Het is nog even ik en mijn kleintje en heb hem nog even helemaal voor mezelf. Hij is al wel helemaal ingedaald bleek uit de laatste controle. De enige reden waarom ik toch wel graag zou willen bevallen is omdat ik erg nieuwsgierig ben naar mijn kleintje. Wil hem natuurlijk ook erg graag vasthouden. Maar ik heb dus totaal ook niet het gevoel dat ik op hele korte termijn ga bevallen en ben er helemaal op ingesteld dat het nog 3 weken gaat duren. Ik heb dus sinds een dag of 2 het gevoel dat het ineens wel erg snel gaat en ik begin het jammer te vinden. Door de misselijkheid, het vele overgeven en vooral de angst dat het mis zou gaan (nav vorige zwangerschap) heb ik te weinig genoten en krijg daar nu spijt van. Gisteren ging ik even langs bij mijn collega's en kreeg zoveel complimentjes over mn mooie dikke buik en dat ik er zo stralend uitzag . Het zullen mijn hormonen wel zijn, dat ik me nu ineens besef dat mijn zwangerschap er bijna op zit. Want als mijn gevoel me gelijk geeft en het tot 42 weken duurt is dat ook al over 3 weken. Zo snel al. Herkent iemand dit? Je hoort namelijk zo vaak dat de meeste vrouwen het op het einde helemaal zat zijn, maar ik ervaar nu het tegenovergestelde, terwijl ik bijna mn hele zwangerschap amper heb gewerkt ivm het overgeven en de misselijkheid. Oja, laat ik voorop stellen dat ik hartstikke gelukkig ben met het feit dat ik me nu zo voel, want ik ken genoeg meiden die het echt heel erg zwaar hebben op het einde en dat is natuurlijk ook niet leuk. Het is ook absoluut niet bedoeld om te klagen, maar om gewoon even mn gevoel van me af te typen. Ik merk aan reacties om me heen dat mensen het wat apart vinden dat ik zo begin te denken. Liefs, Romy
Meid hartstikke fijn juist. En vooral nog even genieten. Morgen ben ik 40 weken zwanger en al ben ik het beu. Ik probeer er toch zoveel mogelijk van te genieten. Al gaat dat soms niet van harte! Nog eventjes en we hebben onze prachtige knulletjes in onze armen.
Ik had dat ook. Ik was het zwanger zijn nog helemaal niet zat. Toen ik 39 weken zwanger was had ik ook nog absoluut geen voortekenen van een a.k. bevalling. met 39.5 had ik een klein beetje ongesteldheidspijntjes (maar ook maar heel weinig) maar ben toch 2 dagen later bevallen. Ik ging er eigenlijk vanuit dat ik de 42 weken wel vol zou maken. Maar ik vond het ook heerlijk om nog zwanger te zijn, kon zo genieten van de bewegingen in mijn buik, kon echt nog weken zo door lopen.
Ik vind het ook jammer! Zeker omdat ik bijna 100% zeker weet dat dit mijn laatste zwangerschap is. Ook al heb ik best wat pijntjes en kwaaltjes, en slaap ik slecht, toch vind ik het echt jammer dat ik straks mijn mooie dikke buik moet missen, en de schopjes enzo. Maar ja, dan krijgen we er straks natuurlijk wel een schattig baby'tje voor terug!
Heel herkenbaar ja! Ik loop zelf ook op het einde, aan de ene kant vind ik het jammer dat het bijna voorbij is, aan de andere kant voel ik me vandaag niet echt lekker. Dus dan is iets kleins al snel teveel . Maar het lijkt me heel raar als die buik opeens weg is en je je kleintje vast hebt!
Bedankt voor de reacties! Het is dus herkenbaar. Ik heb alle weken altijd geroepen: nee ik ga het echt niet missen hoor, dat zwanger zijn. Maar mijn zusje zei: wacht maar...dat gevoel gaat nog wel komen. En ze heeft gelijk.
Ik begrijp je gevoel wel hoor. Ik had dit bij mijn eerste zwangerschap ook. Nu daarentegen, kan het niet snel genoeg gaan, liefst vandaag nog. Het is goed geweest, ik wil mijn kind zien en vasthouden nu! Geniet in ieder geval nog van die laatste dagen/weekjes!
ik ben het nog niet zat, maar wel ontzettend 'ongeduldig' Afgelopen zondag had ik zo om het kwartier de hele dag krampjes. en gister ook weer en dan hoop ik stiekem toch dat ik snel mijn kleine meisje mag vasthouden...
Hier tot vorige week geroepen dat ik nog wel een paar weken wilde. Heb ook weinig te klagen, kan nog genoeg doen en slaap nog goed. Maar sinds het weekend heb ik 't gevoel er toch wel klaar voor te zijn. Kleine meid mag van mij betreft komen! (speelt nu ook mee dat m'n oma erg slecht ligt en het mooi zou zijn als ze het nog mag meemaken dat haar 1e achterkleinkind geboren wordt)
van mij mag ze op zich wel komen... ben vooral de kwaaltjes zat! Maar gisteren zat ik onder de douche (had flinke harde buiken) en werd in ene behoorlijk emotioneel omdat ik mijn buik binnen nu en een week of 5 kwijt ben en de baby dan moet gaan missen; het getrap etc soort van "empty belly syndrome" Geniet maar van deze dagen! Je hebt wat te genieten in te halen... en de tijd gaat een stuk sneller dan als je er op gaat zitten te wachten.
Jee wat naar voor je Red. Dan hoop ik voor jou dat je meisje snel mag komen, zodat je oma haar nog kan zien.
Daar had ik dan weer geen last van. Ik vond het zwanger zijn een geweldige tijd, heel mooi en speciaal, maar ik vind de tijd die erna komt nog veeel specialer, mooier en leuker. Die buik heb ik ook echt niet gemist.
Ik ben het hartstikke beu maar ik weet dat het voor mij de laatste keer zal zijn dat ik zwanger ben en probeer daarom nog van elk schopje en moment te genieten. Maar ik ben net zoals jij hartstikke benieuwd naar die kleine in mij!!!
Dat had ik helemaal niet... was er zo zat van dat ik "lichamelijk beperkt" was en was rete nieuwsgierig naar mijn kind! Heb verder gewoon een goede zwangerschap gehad, ook doorgewerkt tot het einde, maar was zo zat van mijn zware buik! Na de bevalling heb ik wel even een emo momentje gehad, dat mijn kindje niet meer in mijn buik zat en dat het zo leeg was ineens.. (en losse flubber..) maar toen keek ik naast me en daar lag mijn meisje en dat maakte alles goed!! Oh jah en ik heb onwijs moeten huilen in het ziekenhuis onder de douche! Ik liet een shampooflesje vallen en ik pakte die op zonder er bij na te denken. En mits ik weer rechtop sta kregen mijn tranen de vrije loop.. IK KAN WEER NORMAAL BUKKEN!!!
Hi Romy, Ik had hetzelfde, toen ik eenmaal durfde te genieten van mijn zwangerschap ging het allemaal zo snel, ik was er ook van overtuigd dat mijn kleintje niet voor de uitgerekende datum zou komen. Toen ze ineens een week te vroeg zich aandiende heb ik ook nog lang ontkend dat het echt begonnen was, heb de vk dujs ook best laat gebeld enzo... Heb er wel wat moeite mee dat het nu voorbij is. Ik ben zowieso altijd even wat van slag bij een grote verandering. Maar nu begint het te wennen en heb ik er ook vrede mee. Ik was natuurlijk gelijk al heel blij met mijn kleintje maar ik vond het ook zo bijzonder om haar voor mezelf te hebben! liefs
Hey Romy, Wat ontzettend herkenbaar. Ik ben vandaag uitgerekend. Van mij is hij welkom, maar ik geniet nog zo van ieder moment dat ik hem bij me draag. Ik vind het zo intiem, zo met z'n twee. Ik moet zeggen dat ik ook wel een voorbeeldzwangerschap heb gehad. Wel met wat kwaaltjes, maar ik had het geluk dat alles maar tijdelijk is...dan is het allemaal wel te hebben. Ik ben me de laatste dagen ook juist heel erg bewust dat het snel over kan zijn. Hoewel ik ook het gevoel heb dat mijn kindje én ik het allebei nog wel lekker vinden zo. Ik heb nog weinig tekenen dat de bevalling eraan zit te komen. Ik heb heel mijn zwangerschap al gezegd dat ik straks het zwanger zijn, mijn buik, de bewegingen van het kindje en hem heel dichtbij me hebben ontzettend zal gaan missen. Ik heb laatst ook maar even officieel afscheid ervan genomen, voor zover dat kan als hij er nog zit Ik vind het nog steeds zo iets magisch, dat zo'n kindje zo lang in je groeit en bij je is. Ik kan niet wachten om hem in mijn armen te hebben, maar vind dit gevoel ook nog wel heel bijzonder! Geniet ervan zolang het nog even kan, zou ik zeggen! Liefs Blosh