Mijn dochtertje van bijna 4 maanden mag zo vreselijk in haar handjes knijpen met zulke lieve grootouders, dat gun je gewoon iedereen. Mijn moeder (oma v Roos) leest en leeft sinds de zwangerschap met iedereen hier mee en bij bijzondere dingen wordt mijn vader natuurlijk ook ingelicht. Mijn vader heeft nu een stukje over Roos geschreven en ik kan het niet laten om het met jullie te delen: Poep op je hoofd Een verhaaltje van Opa. Wij als Oma en Opa van Roos passen elke donderdag op Roos ons tweede kleinkind. En dat is elke keer weer feest want Roos is een heel lief kind. Vorige week had Oma een afspraak en of ik alleen op Roos kon passen. Natuurlijk zei ik stoer, ik heb toch twee dochters dus ik weet wat ik moet doen. Roos kwam om 8.00 uur en ik stond al klaar om dat lieve kind in ontvangst te nemen. Lukt het wel vroeg mijn dochter en ik zei natuurlijk, ga maar lekker naar je werk. Ze moet om 10.00 uur eten dus kan ze nog lekker spelen in de box. Dat gaat lekker dacht ik want je hebt geen kind aan dat kind. Hoera, het is 10.00 uur dus eten voor die meid. Flesje klaar gemaakt (met melk dat mijn dochter eerder had afgekolfd) best wel bijzonder, en Roos dronk zo lekker door. Toen ze zo bezig was begon ze echt te knetteren en ik dacht dat wordt verschonen. Dus toen ze het flesje op had bracht ik haar naar boven waar de babykamer is. Dag lief kind zei ik, Opa gaat je even verschonen. Ik deed het broekje uit en toen het rompertje los en toen zag ik het. Overal poep zelf tot in haar nek. Even het rompertje uittrekken en nu zat de poep zelfs op haar hoofd en handen. Help dacht ik, dat is teveel voor 1 Opa. Gelukkig was er een doosje met vochtige doekjes, nu die heb ik allemaal gebruikt. En na 15 minuten worstelen was ze weer schoon. En ondertussen Roos maar lachen. Roos aangekleed, hoe werkt zon luier nu, want vroeger had je van die katoenen luiers maar zo werkt het tegenwoordig niet meer. Maar na enige tijd lag ze toch in de wagen want Opa gaat even wandelen want het is mooi weer. Helaas was er geen mens te zien, want ik wilde Roos natuurlijk aan de hele wereld laten zien. Al die tijd lag Roos te kijken ook toen we door het park liepen. En toen we de straat in kwamen viel Roos in slaap. Ik laat haar lekker in de wagen liggen want dat kind is moe. Toen ik in de kamer zat was ik eigenlijk best wel trots dat alles zo goed was verlopen. Ik liep naar de kinderwagen en zei zachtjes, dag lief kind, Opa zorgt wel voor je. Opa van Roos wat onwijs gaaf hè! Bedankt lieve paps
Krijg tranen van in mn ogen. Had Wendy maar zon lieve opa in de buurt....had ik maar zon lieve vader... Wendy heeft wel een lieve opa maar die woont erg ver weg. Die zien we eens in de maand en dan is hij ape trots op zijn kleine meid. Oma verteld ons elke keer hoe verliefd hij wel niet is op Wendy. Maarja eventjes op passen of gaan wandelen met Wendy is er niet bij door de afstand. En mijn vader is echt niet te vergelijken met deze lieve opa...in de verste verte niet. Die durf ik niet eens op te laten passen...
Mooi, ik heb er geen andere woorden voor! Ik vind het ook schitteren hoe opa en oma van Stan tegen hem bezig zijn.
Ohhhhhhhhhh wat superleuk! Echt heel leuk dat je dat deelt en wat superlief zeg! Krijg gewoon tranen in mijn ogen bij dat laatste stukje "dag lief kind, Opa zorgt wel voor je" Pfff... Niet handig zulke teksten als je op je werk zit met betraande oogjes
*snik snotter..* Wat een mooi stukje! Roos mag heel blij zijn met zo'n lieve opa! Mijn dochter heeft ook zo'n lieve opa, hij schrijft geen stukjes (niet dat ik weet tenminste..) maar hij kan ook zo leuk met haar tutten en hij gaat heel trots met haar wandelen in de straat om haar aan de buren te laten zien
hihi, bij het laatste zinnetje schieten de tranen ook bij mij in de ogen. echt lief! gek is dat he, hoe stoere papa's ineens lieve opa's worden! mijn vader is nog heel jong (43 jaar) en is zo trots om nu al opa te zijn. hij vind het geweldig om met hem te spelen... ook al lukt dat nog niet goed met een babytje van 4 weken
OOhhhh heerlijk he zo'n lieve vader die zich tot een nog geweldigere opa ontpopt! Hier ook zo'n lieve opa! Je stukje doet me denken aan het stukje dat hij schreef in zijn schriftje uit het ziekenhuis toen hij op de couveauseafdeling lag..... Ook echt om te huilen zo lief! Mn vader ligt echt (ondanks zn vele rugklachten) te rollebollen op de grond met Thomas, maar is ook wat onzeker over de luiers enzo (dat laat ie toch liever aan oma over )
Wat een lief stukje. Hihi, en dat wandelen en dan natuurlijk net niemand tegen komen die je grote trotst kan bewonderen, is herkenbaar hoor!
Dank voor de reacties! zoals jullie wel zullen begrijpen ben ik echt ape- apetrots op mijn ouders. Ze zijn super. en Jo.. dat heb ik zelf ook, als ik een stukje met Roos ga wandelen dat ik dan hoop dat ik bekende tegenkom Leuk om te lezen dat er meerdere lieve opa's zijn, gelukkig maar, we lezen hier vaak genoeg stukjes van mensen waarbij het contact niet lekker loopt.
Echt heel erg mooi! Ik heb gewoon tranen in mijn ogen. Helaas heb ik bijna geen contact met mijn ouders maar mijn schoonouders geven dubbel zoveel liefde, dat brengt het voor mijn gevoel weer een klein beetje in evenwicht!
Wat een supper lieve opa heeft roos. en wat een mooi stukje. Silver heeft ook een hele lieve opa maar hij zal het nooit zo'n leuk stukje schrijfen. er is nog altijd een plekje leeg in mijn poezie album