Niet kunnen loslaten

Ja hoor, in het begin had ik er ook echt moeite mee. Zl was snel onrustig en had erg veel baad bij structuur en regelmaat en weinig prikkels. Ook reflux, met bijbehorende leefregels. Dus ik vond dat best lastig om los te laten.
Maar na verloop van tijd ging het steeds beter en leerde de oma's zl ook steeds beter kennen

 

Ja hoor, heel herkenbaar! Ik gaf de oma's altijd een hele berg instructies mee, ze hebben het geduldig aangehoord ook nog, de schatten! Niet dat die instructies nodig waren natuurlijk, maar ik was dan altijd bang dat ze niet in de gaten zouden hebben wat er precies mis was en dat mijn dochter dan onnodig heel verdrietig zou zijn. Met de crèche had ik daar gek genoeg veel minder last van, omdat het hun beroep is misschien.
Maar goed, probeer het een beetje los te laten, waardeloze tip natuurlijk ; je hebt geen aan/uit knop. Het enige wat ik nog kan zeggen: dit gevoel wordt minder als de oma's zich 'bewezen' hebben.

 

Ja hoor heel herkenbaar, je laat niet alleen je kindje maar ook een stukje controle los. Het is helemaal normaal denk ik dat je het daar moeilijk mee hebt.

Als ze er vaker heen gaat en je merkt dat alles prima is bij de oma's wordt het vanzelf minder.

 

Ik heb bewust gekozen voor opvang op een kinderdagverblijf. Juist omdat ik de oma's er niet in vertrouw dat ze met mijn baby zouden omgaan zoals ik dat zou willen (en mijn man natuurlijk). Ik had al bij mijn eigen moeder gezien dat ze de kinderen van mijn zus bleef verwennen en volstoppen met snoep, ook na protesten van mijn zus. Mijn schoonmoeder is daarmee nog een graadje erger. Op een kinderdagverblijf worden toch vaak beter de instructies van de ouders gevolgd, omdat dat hun werk is en ouders dik betalen voor professionele opvang. Maar als jouw moeder en schoonmoeder wel jouw instructies opvolgen en in jouw ogen goed met je kindje omgaan komt het wel goed, toch? Ze hebben jou en je partner ook groot gekregen.

 

Heel herkenbaar, vooral in het begin.
Je zult merken dat naarmate de oma's vaker hebben opgepast,je er zelf meer vertrouwen in krijgt.
En inderdaad duidelijke "instructies " over het ritme van je baby en dan moet het goed komen!
Vooral met een eerste kindje is het erg wennen om los te laten. Ik heb inmiddels 2 kindjes en ik vind het soms ook nog lastig hoor.

 

Ja hoor heel herkenbaar! Ik had het vreselijk moeilijk toen ik weer ging werken. Ook omdat mijn dochter de fles niet wilde drinken en dus bijna niets binnen kreeg als ik werkte.
Ze is tot ze een half jaar was enkel naar mijn moeder gegaan en dat hielp mij een klein beetje.
Nu gaat ze twee dagen naar de gastouder en 1 dag naar mijn moeder en dat gaat prima. Ik heb nu ook geen moeite meer met loslaten. Maar... ze gaat bijvoorbeeld voor geen goud naar mijn schoonmoeder toe. Gewoon omdat ik haar lomp vind en ik het niet zie zitten. (Toch nog een beetje problemen met loslaten )

 

Heel herkenbaar hoor! Alleen kost het mij minder moeite te weten dat opa en oma oppassen en ze dus heel veel liefde en knuffels krijgt, ook al ben ik er niet.
Maar ik stuur ook minimaal 5 berichtjes als ik een dag werk, en race weer naar huis toe als ik klaar ben.
Blijf her enorm onnatuurlijk vinden om weg te gaan bij haar.

 

Ik had niet echt moeite met het loslaten aan oma (mijn moeder). Ook niet als het ging over mijn schoonmoeder. Mijn moeder past dagelijks op de kinderen. Tot mijn oudste 1 jaar was bleef hij van 's ochtends tot 's avonds bij mijn moeder, daarna ging hij van 9 tot 12 naar de creche en ging zij hem daar ophalen. Mijn schoonmoeder doet dat ook af en toe. Ik had er geen moeite mee. Ze hebben mij en mijn man ook goed grootgebracht dus dat loopt wel los dacht ik. Maar wat ik wel een naar idee vond is dat mijn moeder weduwe is en dat als er iets gebeurd met haar (bv. van de trap vallen of zo....) er niemand bij is en mijn kinderen alleen zitten..... Dus bel ik minimum 1x per dag om te checken of alles goed is... Mijn oudste neemt al zelf de telefoon op en kan al vanalles uitleggen als er iets gebeurd....

 

Mijn ouders passen 1 dag per week op onze jongens. Mijn moeder heeft zeker in het begin om hele specifieke instructies gevraagd wat betreft eten, slapen etc. Ze passen in ons huis op en volgen ons schema/onze regels. Zo hebben we het vooraf ook afgesproken. (dit klinkt overigens allemaal wel heel rigide, dat valt echt wel mee )

Mijn schoonouders passen niet structureel op. Dit was sowieso geen optie, omdat zij een aantal maanden per jaar in Italië wonen. Mijn schoonmoeder is erg chaotisch. Mijn vriend was vorige week met de kinderen bij hen om te eten en ze lijkt maar niet te snappen dat zeker onze jongste zoon echt wel om 18.00 z'n avondeten moet hebben. Anders wordt hij chagrijnig. Dit heeft mijn vriend al heel vaak gezegd, maar ze vergeet het gewoon. Ook onderneemt ze allerlei hele leuke uitstapjes, maar vergeet ze dat de jongste overdag echt nog moet slapen. Gevolg: weer een jengelend kind.

Mijn schoonouders zijn gewoon meer geschikt voor kinderen vanaf de kleuterleeftijd, dat vinden ze zelf ook leuker. En dat is prima, onze oudste zoon vindt het altijd leuk om daar te gaan logeren. Maar structureel oppassen vinden mijn vriend en ik het niet zo'n goed idee.

Kortom: bedenk voor jezelf of je gevoel berust op realiteit. Als er zaken zijn die je graag op jouw manier gedaan wil hebben, geef dit aan. En geef jezelf tijd om aan de nieuwe situatie te wennen!

 

Heeeel herkenbaar!! Ik heb het bij mijn dochter ook gehad en ben nu nog niet aan het werk, maar ik verwacht dat ik het nu weer ga hebben.
Ik ben er een keer voor naar een psycholoog geweest omdat ik er zelf ook echt last van had. Zij liet me inzien dat ik die gevoelens MAG hebben (want ik voelde me daar vervolgens weer schuldig over naar de oma's) Ze zei letterlijk: het is geen vreemde emotie dat je het liefst zelf voor je kind zorgt.
Ik weet uit ervaring dat het steeds iets gemakkelijker gaat. Je moet vertrouwen opbouwen dat je kind bij de oppas ook goed de dag doorkomt en de enige manier om dat voor elkaar te krijgen, is door het te doen. (Ga niet proberen om minder te gaan werken om deze reden, want dan ben je het probleem aan het vermijden)
Het wordt gemakkelijker, echt!

Succes

 

Ja hoor en ik heb het nog steeds!

het is gewoon dat de oma's heel braaf ja zeggen oo mijn instructies en daarna toch gewoon hun eigen plan trekken.

op het kinderdagverblijf had ik dat ook minder erg. Het zijn inderdaad professionals, ze zijn heel open over als iets niet goed liep of bellen me om te overleggen.
Voelt een stuk prettiger.

Van de oma's hoor ik alleen maar dat het goed gaat als ik er naar vraag. (ook als dit in mijn ogen helemaal niet zo was)

Ik zou er persoonlijk niet weer voor kiezen om oma's een vaste dag te geven, maar het nu terug draaien geeft ook een hoop familie drama en dat ziet vl ook helemaal niet zitten. En ik heb ze soms ook echt wel nodig. Wil. ook niet heel ondankbaar naar hun toe zijn.