Het wordt wellicht een warrig verhaal, want weet zelf niet precies wat ik nu precies wil... Ik ben in elk geval zoekende, dat is zelfs mij wel duidelijk Onze peuter (27 mnd) vertoont kenmerken van HSP en dat zorgt ervoor dat we soms wat zoekende zijn naar een goede balans voor haar en voor ons. Onze omgang met peuter is heel erg gericht op 't volgen van haar ontwikkeling. (in 't verlengde van natuurlijk en onvoorwaardelijk ouderschap etc.) In onze ogen is peuter een "gemiddelde" peuter. In bepaalde opzichten vinden we haar beslist onder 't gemiddelde presteren, waaronder in sociaal / emotioneel opzicht. Op andere vlakken is ze weer wat vlotter (dus vandaar in z'n totaliteit een gemiddelde peuter). Maar nu... Peuter kent 't hele alfabet en kan tot 20 tellen en geeft er doorlopend blijk van, te willen leren rekenen en schrijven en lezen. Ze is voortdurend alles aan 't tellen, wil overal van weten wat er staat, probeert 't ook zelf door de letters te benoemen en is erg bezig met het natekenen van letters. Op zich geen probleem natuurlijk, maar toch voelt 't voor mij niet goed... Mijn terughoudendheid hierin is enigszins gekleurd door persoonlijke negatieve ervaringen, derhalve is neutrale input misschien fijn. Ik ben zo bang dat ze, als we hierin meegaan, straks op de kleuterschool zich echt ongans gaat vervelen. Zelf heb ik mij ook behoorlijk verveeld op school, met als gevolg onderpresteren en naar beneden aanpassend gedrag. Niet goed voor je ontwikkeling, dat kan ik uit eigen ervaring vertellen. Ik kwam met zoveel "restcapaciteit" van de basisschool dat ik de eerste drie jaar van 't VWO amper wat gedaan heb, en daarna inmiddels te lui was geworden, want elke vorm van prikkel en uitdaging ontbrak al jaren. Maar goed, dat is dus mijn persoonlijke ervaring en ik weet natuurlijk ook dat het niet zo hoeft te gaan. Daarnaast merk ik aan mijzelf dat ik mij afvraag of we er überhaupt goed aan doen, haar nu te leren lezen en rekenen, ondanks dat we dus in principe met haar ontwikkeling proberen mee te gaan. Ik krijg een beetje de indruk dat haar nu leren lezen (bijvoorbeeld) 't zelfde is als een acht-jarige Shakespeare laten citeren... Ze zullen 't gerust wel kunnen oplezen, maar begrijpen en dus interpreteren is natuurlijk een heel ander verhaal. Eigenlijk ben ik dus een beetje bang dat peuter zichzelf voorbij aan 't hollen is en daardoor bepaalde aspecten van haar ontwikkeling in 't gedrang zullen komen. Wat ik hiermee wil? Ik hoop op herkenning en wat input... want zelf kom ik er niet helemaal uit (en nogal zwanger dus ook niet helemaal optimaal functionerend op elk gebied, sluit ik niet uit dat mijn twijfel en besluiteloosheid ook hormonaal gestuurd zijn)
Tja of ze zich verveeld hoeft niet af te hangen van wel of niet lezen. Meer van of ze tegen die tijd nog graag knutselt en speelt en of juf een beetje kan insteken op het feit dat tot 5 tellen niet leuk is. Maar dat probleem heb je ook als je nu zorgt dat ze niet leert lezen/rekenen. Waarvan je afvraag of je dat uberhaupt lukt... Want als ze graag willen... Leren ze het zonder jou ook wel. Dan beter in goede banen geleid..
Mijn dochter had ook zo'n fase toen ze net twee was. Overal de letters die ze zag benoemen, tot 20 tellen in het nederlands en engels. En nu is ze ruim 3 en met hele andere dingen bezig, letters en cijfers interesseren haar momenteel nauwelijks. Ik denk dat het een fase is die je moet volgen, er volgt vast wel weer een andere interessefase. En probeer je eigen ervaringen los te laten, scholen werken tegenwoordig heel anders, met meer aandacht voor kinderen die voorlopen. Met de schoolkeuze straks kun je misschien rekening houden met het type onderwijs dat je kiest, en goed vragen naar plusklassen bijvoorbeeld.
Je kunt ontwikkeling niet stoppen...als ze wil leren lezen doet ze het toch wel. Ik zou haar vragen beantwoorden en verder andere dingen stimuleren. Hoe het met school gaat weet je nooit, maar scholen werken tegenwoordig inderdaad heel anders en er zijn veel scholen met plusklassen ed.
Heel eerlijk zou ik haar niet remmen in dingen die ze wil leren. Zoals hierboven al is aangegeven zijn scholen tegenwoordig wat beter uitgerust voor kinderen die hoger dan gemiddeld presteren. Ik kan nog niet zeggen dat onze dochter voor ligt, in sommige dingen wel, in andere denk ik nog niet. Echter is haar vader hoogbegaafd en wil ik dus op zoek gaan naar een school die die verbreding wel kan bieden, mocht dat nodig zijn. Zodat we haar niet van school hoeven halen als dat noodzakelijk is. Nogmaals, ik heb geen enkele aanwijzing dat het zo is hoor, maar gezien haar vader, wil ik op alles voorbereid zijn
Er is hb forum voor kinderen daar kan je meer tips en ervaring opdoen Verder is nu natuurlijk zo dat bijna elk school passend onderwijs geeften hb plus klassen heeft. Er is ook montessori bijv die daar ook kan goed zijn of niet. Ik zou zelf gewoon meegaan en juist het nu tot 3 jaar stimuleren. Bovendien voorsprong nu hoeft niet betekenen dat het ook dus blijft. Mijn dochter loopt ook voor in vele dingen eigenlijk in alle dingen. Maar dat is ook genetisch en ik laat haar zelf doen wat ze wil etc. Ze heeft voornamelijk femomenaal geheugen, extreem goede motoriek en sociaalemotioneel. Maar in vele dingen ze is gewoon peutertje) We hebben toen school moesten kiezen bij 1.5 jaar en hebben gewoom obs gekozen met goede hb ondersteuning va groep 1. Verder zien we wel
Bedankt voor de input dames. Ik ga er nog eens rustig over nadenken en met ML over praten. Heb er vanavond nog eens uitgebreid over gesproken met iemand die ons goed kent. Denk dat mijn grootste bedenking is dat ze zó sterk reageert op prikkels, dat ik merk dat haar bewustzijn en cognitieve drang niet met elkaar in balans zijn en dit zorgt voor buitengewoon veel onrust in haar hoofd en lijfje. Dat gevoegd bij wat ik eerder schreef, zorgt voor enige weerstand van mijn kant om dit actief te verbreden en te verdiepen. Maar goed, anderzijds is 't waar, ik kan 't ook niet tegenhouden (dat wil ik ook niet), maar wil haar gewoon juist in balans met zichzelf laten zijn.
Katenhond: veel naar buiten dus... Dingen intdekken die niks met lezen en schrijven te maken. De natuur in... Dan aard ze meer.. En allucht dealen dr interesses ook af naar andere onderwerpen Lekker struinen en klimmen en spelen... 1 worden met zichzelf Mijn gup was (en is!) gek op de natuur... Maar ook danst ze graag en heeft ze theaterles... Dat geeft meer balans hebben wij het idee. Dat cognitieve lukt wel... En zo moet ze net wat meer doen en oefenen en komt ze meer "uit haar hoofd" Er blijft onrust overigens.. Er blijven altijd vragen.. Maar het helpt wel.
Maar je hebt het over actief verbreden en verdiepen, wat houdt dat voor jou precies in? Ik zou eigen bijdrage beperken tot het beantwoorden van haar vragen en exact datgene aanbieden wat ze vraagt. Dan ben je passief aan het ondersteunen en kun je haar niet overprikkelen. Daarnaast is er een groot verschil tussen tellen en lezen (technisch en makkelijk te leren) en getal- en tekstbegrip (een stuk moeilijker). Op dit gebied blijft nog genoeg uitdaging over voor een kindje dat technisch voorloopt.
Ik denk niet dat het wel of niet onthouden van letters leren veel verschil maakt in verveling in de kleuterklas. Veel peuters tonen daar al interesse in maar zelden leren peuters zich al echt lezen. En er schijnt genoeg te leren te zijn in de kleuterklas. Voor de kinderen met extreem hoge intelligentie wordt het vaak toch lastig in de kleuterklas, ongeacht of ze al kunnen lezen of niet. (Kunnen lezen is in dat geval eigenlijk zelfs fijner, daardoor is meer verrijking in te zetten) Mijn oudste was ook zo jong geinteresserd in letters en leerde lezen rond haar derde verjaardag. School is vanaf het begin af aan problematisch geweest voor haar. Mijn jongste heb ik daarom bewust geen speelgoed gegeven met letters en ze was er tot voor kort niet in geinteresserd. Maar nu had ze een spelletje op de tablet ontdekt en als uit het niets kan ze een beetje lezen. Ze leert de letters in de woorden en het lijkt voor haar wel een spannende puzzel die ze wil ontrafelen. Net als haar zus leert ze niet lezen met hakken en plakken. Wat ik bedoel te zeggen; als het erin zit houd je het toch niet tegen.
Hier denk ik ook een dochter van ruim drie met ws hsp. Heel gevoelig meisje, in sommige dingen heel vlot, maar het sociale vind ze ook lastig. Alleen zijn, slapen, loskomen van mama is super moeilijk. Het leren lezen oid zou ik absoluut niet doen. Je kunt het haar makkelijk verkeerd aanleren. Juist de dingen waar ze minder goed in is lekker stimuleren en opzoeken. Niet te schools gaan doen, juist lekker creatief of actief doen! Ik zou kiezen voor een psz en straks een school waar ze goed om kunnen gaan met snelle kindjes. Al zegt dit natuurlijk niets over of ze het in dit tempo blijft doen. Misschien eens kijken naar montessori onderwijs.
Leren lezen verkeerd aanleren is lastig... Je kunt lezen of niet. Met schrijven en rekenen is dat wel een dingetje... Maar als ze het zich vervolgens zelf maar leren... Loop je dat risico minstens zo veel. Beter jezelf verdiepen ipv weigeren en eigen maniertjes. En dus andere dingen doen.. Proberen in te zetten op een brede ontwikkeling. Met soms verrassende gevolgen.. Want nu blijk ik een kind te hebben dat ontzettend verslaafd is aan geschiedenisboeken En helemaal gelukkig was toen ik uit de kast een "anwb vogelgids" haalde waar ongeveer alle In europa voorkomende vogels staan. Die laatste gaat dus mee naar bed En voor dr verjaardag ligt een boek klaar over de geschiedenis van europa voor jongeren. (ja vroeg lezen heeft OOK voordelen )
Ik denk dat je er niets fout aan doet als je je kindje leert lezen of tellen wanneer het er behoefte aan heeft. Als je kindje zich al zou gaan vervelen op school gebeurt dat hoogstwaarschijnlijk niet omdat jij het thuis iets hebt geleerd, maar omdat je kindje dingen sneller leert dan andere kinderen. Overigens hoeft dit echt niet altijd tot een groot drama te leiden. Ik zou me er nu echt nog geen zorgen over maken overigens. Je kindje is nog heel erg jong en het kan nog alle kanten op gaan. Mijn dochter begon met tien maanden met voor anderen goed verstaanbaar praten, sprak in mooie zinnetjes van drie a vier woorden met nog geen anderhalf jaar oud en kon tellen tot 30 met nog geen twee jaar (echt tellen, niet opsommen). Inmiddels is ze bijna vier en... blijkt ze een hele normale kleuter te zijn. Ondanks haar vroege voorsprong kan ze nog steeds niet echt lezen, krijgt ze regelmatig haar puzzel met 50 stukjes alleen niet af, en lijkt haar grootste interesse uit te gaan naar Anna en Elsa . Wij dachten in de eerste instantie nog dat er een redelijke kans was dat ze ook hoogintelligent zou zijn, maar achten die kans nu toch vrij klein.
Mijn zoontje had ook al vroeg interesse in lezen en rekenen, maar is ook erg gevoelig. Hij is motorisch niet heel sterk en heeft moeite met contact leggen. Ik heb wel het initiatief tot oefenen met letters altijd bij hem laten liggen en ik heb vooral ingezet op buitenspelen, de natuur in, goed leren fietsen etc. Ik had ook erg het gevoel dat lezen en rekenen hem makkelijk te leren zouden zijn en dat ik juist meer zijn "zwakke punten" moest stimuleren om hem klaar te stomen voor school. Hij is nu net 5 en kan korte zinnetjes lezen. De school heeft echt wel genoeg middelen om hem bezig te houden, dus ik maak me niet al teveel zorgen meer. Maar ik herken het beeld dat de ontwikkeling met sprongen gaat. Toen hij net 2 was kon hij al een paar letters herkennen, maar het duurde toch nog tot zijn 4e voor hij het hele alfabet kende.
Herkenbaar! Mijn peuter van nu net 3 kon al letters lezen met 1,5. Hebben we nooit aan haar geleerd , zo bizar! Nu kent ze al een hele tijd alles letters van het alfabet, telt tot 20, kan haar eigen naam lezen, is sowieso vrij pienter, praat erg goed ook. Wij hebben altijd haar geprobeerd te stimuleren op andere vlakken (zoals puzzelen etc), nog niet lezen. Maar ik denk dat ze het komende jaar misschien wel wat gaat lezen, ze vindt het zo leuk ook zielig om te remmen.