Je weet het nooit. Elk lichaam is anders! Bij mij is het zo dat als ik op 10dpo negatief test het niet gelukt was. Hopelijk is het bij jou anders.
Story of my life zeker (en die van vele in de fertiliteit) De komende maand is het sowieso niks, we gaan eind juni 2 weken naar Frankrijk. Lang getwijfeld maar even weg van alles zal ook wel deugd doen. Ik denk wel dat ik stiekem femara ga nemen en dan hopen dat de natuur ook eens meewerkt. Ik heb toch nog nooit meer dan 1 eicel gehad dus veel verkeerd kan ik daar niet mee doen lijkt me.
Ik zou dan wel bang zijn dat je zonder triggershot een overrijp ei krijgt die een cyste wordt en alles in de war gooit.
Ik kan niet zo helder denken vandaag maar je hebt wel gelijk. Ik zal maar gewoon afwachten tot de bloedname en dan jette contacteren. Langs de ene kant weet je dat een maand extra wachten niet het einde van de wereld is, en langs de andere kant voelt elke maand extra als tijdverspilling. Zeker omdat we die ergens zelf kiezen door op vakantie te gaan. En omdat we eigenlijk enkel in september en dan nu een serieuze poging gehad hebben. Er is echt veel tijd verloren gegaan. Woensdag moet ik naar de internist voor de eerste keer, zal me daar maar eens op gaan focussen nu eerst. Ik ging me goed voorbereiden maar daar is momenteel nog niks van in huis gekomen. Wie weet waar die nog mee af komen qua diagnoses of onderzoeken . Al heeft die afspraak verder niks met mijn onvruchtbaarheid te maken. Mijn hoofd draait echt overuren en man is alweer werken dus niet zo veel afleiding. Nergens zin in ook. Ach ja ik heb altijd als het mislukt een paar depri dagen en dan kom ik vanzelf wel weer in vechersmodus.
Ik heb wel eens later positieve testen gehad, maar die zwangerschappen zijn helaas niet goed afgelopen. Hoewel ik hier op het forum ook wel positieve verhalen hierover heb gelezen. Maar meestal is het toch niet goed als je zo laat pas positief test. Ook wij hebben enorm veel dingen laten schieten vanwege de kinderwens en achteraf zou ik dat toch anders hebben gedaan. Op het moment zelf wil je gewoon door, maar na vele jaren zie ik in dat het niet altijd de beste keuze is geweest. Ontspanning, een vakantie, een maand overslaan kan ook juist goed zijn. Even (proberen) het traject los te laten en genieten van de andere dingen. Je bent natuurlijk altijd bezig met het traject maar probeer om niet alle leuke dingen ervoor opzij te zetten. Dikke knuffel!
Shitte is dat de depri dagen door mislukking ook zo samenhangen met menstruatie en die pms ellende ervan. Dubbel gestraft: t is niet gelukt en je mag door voor de menstruatie en hormonenshift Vakantie doet een mens goed. Jezelf en elkaar weer wat hervinden. Je moet opladen.
Merci allemaal, jullie zijn het liefste online supportteam ♡ Ik heb het vandaag al wat meer kunnen loslaten. Mijn hoofd staat nu gefocust op internist en Frankrijk. Woensdag na de bloedname zal het denk ik nog wel even emo worden als ze bellen dat het niks is maar ik heb gisteren al zoveel geweend dat het volgens mij wel zal meevallen haha. En dan weet ik het teminste zeker. Klopt het trouwens dat je menstruatie niet doorkomt zolang je utrogestan gebruikt? Want die blijf ik natuurlijk gebruiken tot aan de bloedname. Ik had die al wel verwacht ondertussen, niet echt over nagedacht dat die eigenlijk door die progesteron onderdrukt wordt.
Dat kan ja. Bij sommige vrouwen breekt de menstruatie toch door de utro heen, bij andere komt het pas als ze stoppen.
Ik stopte altijd met de utro na een negatieve test op dag 13. Anders werd ik niet ongesteld. Ik gebruik nu ook weer utro omdat mijn cyclus maar 13 dagen is (en ja in totaal).
Oh wauw dat is wel het andere uiterste (die van mij is tegenwoordig ronde de 43 dagen). Ik durf nog niet zo goed stoppen, ik wil echt wachten tot mijn bloedtest. Nuja die paar dagen kunnen er nog wel bij zolang ze maar gedaan zijn tegen dat we naar Frankrijk gaan