Dit klinkt voor gezonde mensen vast zeer gek maar soms is een diagnose krijgen of bijkrijgen ook wel eens het missende puzzelstuk e. Want als je vanalles hebt steken ze vermoeidheid alrijd wel ergens op. Ja maar je hebt dat gehad en dan hoort het erbij en ja uw lichaam heeft veel meegemaakt en blablabla. En toch kan je zelf aanvoelen dat ze iets missen. Als er dan iemand is die zegt ja maar jij voldoet aan de eisen om een bepaalde diagnose te krijgen of de beelden of resultaten wijzen op of ik ga u doorsturen naar revalidatie om eens te kijken of ze u kunnen helpen... Tja alleen maar top e. Ik heb mijn bijvoorbeeld ingeschreven voor fit met MS en omgaan met vermoeidheid. Sessies nog buiten de andere begeleiding om. Ik ben namelijk zeer slecht in doseren. Ons gezins samenstelling maakt dat ook niet altijd makkelijk maar ik moet echt veel meer luisteren naar mijn lichaam . Dus dan zoek ik daar hulp voor. Ga ik een dartel veulen worden ? Neen Ga ik alle tips opvolgen? Neen Maar er is wel altijd iets wat je meeneemt en die zoals jij zegt een mini beetje verschil maken. Dus ondanks dat het weer wat bij is, ben ik voor u ergens wel 'blij' dat je hulp zal krijgen...
Wat ik ook merk is dat die vermoeidheid en pijn iets is wat mensen die er niet in gespecialiseerd zijn echt niet goed begrijpen. Die denken vaak dat ze door je net wat harder te pushen kan verbeteren maar dat heeft net het omgekeerde effect op de lange duur. Ik heb zo vaak terugvallen doordat ik weer te ver of te lang over de grens ging en dat komt heel vaak door opmerkingen van andere mensen. Mijn psych zegt gelukkig eerlijk dat ze er zelf te weinig vanaf kent om mij echt duidelijke handvaten te geven. Heel goed dat er zo iets bestaat als die fit met ms. Ik volg iemand op insta met die naam maar die is van genk. Vind ik ook wel een inspirerend iemand. Ik hoop dat je er ook iets kan uithalen. Ze krijgen ons niet klein he, die straffe belgskes het wordt ons niet makkelijk gemaakt maar met vallen en opstaan geraken we er ook wel uiteindelijk
Jammer dat er een diagnose voor nodig moet zijn zodat je hulp vergoed kan worden ook. Fijn dat je andere hulp krijgt. Enne roseetje maar lekker koud zetten.heb je verdiend!
Vandaag echt een beetje een down dagje. Ik heb altijd superveel aan mijn man maar als ik zo eens 1 keer een merkbaar down dagje heb zegt ie nogal snel dat ik er niet zo in moet blijven hangen, terwijl ik echt meestal super positief ben en altijd wel snel mij herpak. Vind ik wel lastig, alsof ik mijn emoties niet mag voelen na zo een lange en moeilijke periode. Dus maar goed dat ie seffens moet gaan werken tot 22u dus dan kan ik lekker even een beetje zelfmedelijden hebben zonder commentaar hahaha. Moet kunnen toch. Lekker een beetje thrillers ofzo kijken om mijn hoofd te verzetten.
Utro gestopt dus dat is ook uit je systeem dus dan ga je naar de pms fase toe. Ik denk dat de meeste dames down zijn. Helemaal in zo'n traject. En dat is voor mannen lastiger, ze weten niet wat hormonen doen. Ik was gister ook echt gewoon blegh en laat mij maar. Vandaag zwaar ongesteld. Ik zat te denken; ik kreeg ook groen licht van mijn specialisten toen met de kinderwens. Maar dat was puur dat ik stabiel genoeg was om zwanger te raken qua gezondheid/medicatie etc. De toekomst hebben ze niet echt doorgenomen. Qua gezondheid heb ik dat wel enorm onderschat. Elk virus pak ik op, lag voorheen nooit in t ziekenhuis en nu al vaker door wat de kids mee naar huis nemen. Ik ben al vermoeid door de chronische ziektes, maar kan moeilijker opladen. Afgelopen nachten ook kinderen allemaal wakker. Ik heb vandaag heel veel pijn, moe etc. Ik heb t ergens wel gemist dat dat niet goed is doorgenomen met oa ervaringsdeskundige of specialist. Focus was echt alleen op zwangerschap of dat veilig is. Mijn man heeft helaas een burn out nu. Doordat hij naast werk ook mij en kinderen erbij heeft. Hij merkt, nu ik echt meer kan doen weer, wat de impact is geweest al die jaren en t is er niet gezelliger op geworden. Ik ben hoe dan ook beperkter en er komt ook als hij thuis komt en weekend veel op hem aan. Meer dan bij stellen die gewoon gezond zijn. Zou ik t zo overdoen? Absoluut! Maar we hebben t echt enorm onderschat. Mijn man en ik zijn elkaar best wel kwijtgeraakt nu.
Ik weet dat we het waarschijnlijk ook wel onderschatten maar volgens mij is dat ook gewoon iets wat je niet kan weten op voorhand omdat je ouderschap met niks kan vergelijken. Bij mij werd er ook wel gekeken naar de toekomst, niet door elke arts vb maar wel door mijn psycholoog, huisarts en ook door de hoogrisico gynaecoloog. Die laatste moest de doorslaggevende toestemming geven op het einde. Ik heb echt moeten zeggen hoe ik bepaalde dingen zag voor de toekomst enzo. Ik word er soms een beetje moe en boos van dat ik mij continu moet verdedigen waarom ik een kind wil n denk dat wel aan te kunnen terwijl elke idioot die gemakkelijk vanzelf zwanger wordt kinderen a volonte mag krijgen. Ik heb als verloskundige op stage en kinderverpleegkundige zo veel mensen gezien waarvan ik echt dacht jullie hadden beter geen kinderen gekregen (verwaarlozing, mishandeling, druggebruik enz) waar dan geen haan naar kraait helaas. Gelukkig zijn de meeste mensen niet zo hoor en groeien de meeste kinderen wel op in een liefdevol gezin, maar omdat ik mijn gezondheid niet mee heb krijg ik zo zo zo veel commentaar. Er wordt me al heel veel afgenomen, als dit zo existentieel ding ook nog wordt afgenomen weet ik oprecht niet of ik ooit nog écht Gelukkig zou worden.
Ik zou daar op zeggen dar niemand weet hoe het leven zal uitdraaien maar jullie al zeer goed voorbereid er aan beginnen. Jullie kennen de situatie en hebben wss net alles al veel meer overdacht. Als je al kinderen hebt en je word ziek moet je het ook redden hoor. Waarom zou het niet lukken als je u extra goed kan voorbereiden?
Je hoeft je naar mij niet te verdedigen hoor! Was meer even evaluatie van mijn situatie. Ik sta immers ook zo ervoor incl alle mensen die zeiden waar begin je aan en heb ook die keuze gemaakt. Ik ben blij dat jij wel de toekomst gesprekken hebt gehad. Vond dat écht een gemiste kans nu achteraf bekeken dat ze bij mij niet verder vroegen en meer voorbereiding deden. Ze zouden zoals bij jou t bij iedereen moeten doen die overlegd met de specialist. Niet alleen op is t oke om zwanger te raken. (En toen we voor nr2 gingen was t commentaar helemaal heftig....)
Ja ik vind het ook wel goed dat ze er in elk geval ons echt over laten nadenken. Zou bij meer mensen mogen gebeuren Ik praat er sowieso ook wel met mijn dichte omgeving regelmatig over. Ik had het ook zeker niet over jou hoor Ik vind het gewoon echt idioot dat iedereen die natuurlijk zwanger kan worden en lichamelijk gezond is gewoon kinderen mag maken zonder enige vorm van onderzoek ofzo, dat gebeurd gewoon. Maar zodra het dan moeilijker lukt oldat het lichaam niet meewerkt dan moet je ineens door een hele selectie geraken. En niet alleen van artsen want dat snap ik wel maar zo ongeveer iedereen denkt er dan een mening over te mogen hebben en die dan ook luidop aan ons te verkondigen. Mijn antwoord is ook altijd hetzelfde "dit is iets tussen mij, man en mijn artsen". Maar het doet me wel pijn dat ik er zo pijnlijk streng op beoordeeld wordt. Ik ben al bang hoe het gaat zijn als er een kindje is en er is dan eens iets, wat dan het oordeel gaat zijn ofzo. Hetzelfde trouwens voor vrouwen die alleenstaande moeder willen worden of lesbische koppels. Ik hoorde pas dat die ook een serieus strenge selectieprocedure door moeten vooraleer ze in toestemming komen voor een zaaddonor via het ziekenhuis. Maar ja, eerst maar eens zien of het lukt. Mijn hormonen laten me vandaag denken dat het allicht nooooooit gaat lukken. Arghh zo leuk al die hormonen dramaqueen modus is zwaar geactiveerd vandaag Dat m'n menstruatie maar rap doorbreekt, dan kan ik weer normaal gaan doen