@McKenzie, het is zeker fijn om het achter de rug te hebben. Ik voel me een stuk beter nu ik weet dat het voorbij is en er een einde is gekomen aan alle onzekerheid en stress.
@Lisa, fijn dat het achter de rug is en beterschap. Ik ben zelf ook onder plaatselijke verdoving gecureteerd en vind dat echt veel fijner. Je hoeft maar even in het ziekenhuis te blijven, je man mag er bij zijn, en je mag snel weer naar huis zodat je in je vetrouwde omgeving verdrietig an zijn. Zo na zo'n narcose in een grote verkoever liggen en malen, en dan nog een nacht moeten blijven op zaal, ik moet er niet aan denken
@Juul: je hoeft geen nacht te blijven hoor, na curettage met narcose! Hier de eerste keer wel, maar toen was ik ook pas om 22.45 geholpen, (op spoedlijst geplaatst). Tweede keer om 9.15 geholpen en om half 12 weer terug thuis. @Lisa75: heel vreemd dat je zo slecht voorgelicht bent! Er is namelijk ook nog de optie van cytotec: daarmee wek je de miskraam op. Ik zou daar zelf wel een klacht over indienen, omdat het protocol dat hiervoor bestaat, wel aangeeft dat vrouwen de keuze moeten krijgen en alle opties voorgelicht moeten krijgen. Sterkte met alles!
Wat is het moeilijk kom ik net een kennis tegen die enthousiast meldt dat ze 20 weken zwanger is en dat komt hard aan. Harder dan ik dacht.
zo idd. dat lijkt mij ook hard. Hier gister miskraam gehad (bijna 11 wk)..heb heel veel bloedverloren, t ging allemaal erg snel,, binnen no-time op de spoed, en gecurreteerd.. nu mijn vraag. weet iemand of het normaal is, dat t bloeden nu al ophoud? en moet ik de dag van gister zien als een begin vannieuwe cyclus of hoe gaat dat?
Na mijn curettage ben ik na 1 dag ook al gestopt met bloeden maar ik weet niet of dat normaal is of omdat dat kwam doordat ik 2 weken daarvoor al continu bloedde en het gewoon op was of zo.... Ik nam de dag van de curettage dan als eerste dag van de nieuwe cyclus, en heb na mijn MK en MA altijd direct weer een regelmatige cyclus gehad.
Ik heb nu ook geen bloedverlies meer, het is gisteren gebeurd. Gisteren heb ik wel nog gebloed. Vandaag alleen een beetje rozige afscheiding af en toe. Ik verbaas me er ook wel over. De gynaecoloog zei dat ik ongeveer 5 tot 10 dagen last zou hebben. Misschien komt het nog?
kan kloppen. ze zuigen bijna alles eruit dus heb je ook niks meer te bloeden. (in de meeste gevallen hoor) je moet het niet zien als een nieuwe cyclus maar even je eigen menstruatie afwachten. dit is een ingreep geweest en niet moeder natuur.
dank jullie voor de reacties.. dan zal het wel zo horen dan..de gyn zei idd van 5 dagen, maar als het 2wk was was het ook niet erg, langer mocht niet.. kvraag me af of je zo snel al weer gemeenschap kan en mag hebbenn.. verloskundige zegt wel als bloeden stopt..maar goed zo snel al??
Dat is een goede vraag. Ik begreep dat je gemeenschap mag hebben zodra het bloeden gestopt is, bij mij is er nu bijna niets meer maar toch lijkt het mij niet verstandig om zo snel al weer gemeenschap te hebben. Ik denk toch dat het van binnen nog moet genezen. Ik denk zelf dat ik nog minstens 1 week wacht. Het is gisteren gebeurd. Rustig aan denk ik. Hoe gaat het met je? Het lichamelijke herstel gaat bij mij best goed. Ik dacht dat het emotioneel ook wel ging, totdat ik vanmiddag die zwangere kennis tegenkwam. Ze was zo trots en blij en alhoewel ik haar al jaren niet gezien had, was het het eerste wat ze zei tegen me. Ik heb haar gefeliciteerd maar toen ik doorliep had ik het echt te kwaad.
Zojuist heb ik een zwangerschapstest gedaan en deze was negatief. Ik had verwacht dat die nu nog positief zou zijn? De ingreep heeft 2 dagen geleden plaatsgevonden. Is dat niet heel snel?
Lichamelijk heb ik niet veel last, buiten de spierpijn. denk van narcose. t bloeden is vanmiddag weer begonnen. hoop maar dat t niet teveel is en weer snel voorbij gaat. emotioneel ben ik behoorlijk..t gemis, de leegte, kan t nog niet bevatten..maar we moeten door. niet ter vervanging, dat zou nooit gaan, maar toch willen we proberen om snel weer zwanger te raken, t verlangen groeit alleen maar. mn man is er nooit zo heel veel mee bezig als ik, maar heeft ook duidelijk dat hij weer snel wil proberen. T is misschien gek. Maar je wilt toch verder, nieuwe toekomst, nieuwe plannen...k zag vanmorgen mn schoonzus, was 2 wk verschil met mij. t deed me wel echt pijn. maar ik ben blij voor haar. gun het ze zo..maar toch.. wie weet hoeven we niet lang met lege handen achter te blijven. Hoe gaat t verder met jou?
ik zat daar ook aan te denken, dat ik een test wilde gaan doen. om gewoon zeker te zijn dat t hormoon uit mn lichaam is, ik betwijfel het, want ben zo af en toe nog misselijk..maar misschien is het wel van de spanning.. ik ga vanmiddag of morgen even bestellen op sensitest. misschien ovutesten er gelijk maar bij.. weet niet waar ik goed aan doe, maar wil wel weten of mn lichaam weer goed omschakel.
Ik zag toch nog een heel licht streepje maar niet mee zoals eerst. Ik wil ook graag weten waar ik aan toe ben, maar weet ook niet meer waar ik goed aan doen. De onbevangenheid is nu totaal verdwenen. Ik ben zwanger geworden met het idee als het lukt is het mooi. Het was al vrij snel raak. Nu sta ik er toch anders tegenover. Wil ik nog wel zwanger worden, Kan ik nog wel zwanger worden is misschien een betere vraag. Heel veel sterkte voor jou en doe rustig aan.
Zal ik zeker doen. hier altijd een onregelmatig cyclus, ben zo bang dat t weer helemaal overhoop ga liggen, weer met pillen of iets aan de gang, ovutesten moet ik zowiezo wel gaan gebruiken, wil ik weten wanneer mn eisprong is. (cyclus wisselde van 5-8 wk). Hoop zo dat alles mee zal gaan vallen. Mag ik vragen, heb je wel kindjes?
Nee ik heb geen kinderen. Dit zou mijn eerste zijn. We waren er vrij ontspannen over. Ik heb toen ook geen ovulatietesten gedaan en toen ik stopte met de pil was ik na 4 weken weer ongesteld. Daarna ging het heel rommelig, daarom kon ik ook niet precies zeggen wanneer mijn laatste menstruatie was geweest en kreeg ik een vroege echo. Ik heb daar een hartactie gezien met 6 weken. Maar toch niet goed afgelopen. Het is een klap, ik dacht 10 weken te zijn totdat het bloedverlies begon. Ik hoop dat ik het allemaal goed kan verwerken. Voor jou ook.
Ik voel met je mee, emotioneel is het zwaar. Ik begrijp dat het moeilijk is om je schoonzus zo te zien. Ik vind het moeilijk om dikke buiken te zien op dit moment. Twee weken geleden dacht ik nog dat ik ook een baby zou krijgen en nu niets meer. Ik weet ook niet wat de toekomst brengt en of het mij gegund is om een gezond kindje te krijgen. Het is een heftige periode, ik probeer dapper te zijn en gewoon door te gaan. Ik zou toch weer willen proberen maar afwachten of het lukt....
Dat is ook zo.. of het lukt is altijd de vraag...Maar proberen kan altijd.. ik ga voor jou duimen. en hoop dat het bij jou ook snel mag komen. en hoop dat jij het ook een plekje kan geven.
Lirial Ik wens je heel veel sterkte! Ik las op het forum wat er gebeurd is bij jou. Het is bij mij nu 2 weken geleden sinds de curretage en ik voel me geestelijk best goed. Lichamelijk nog moe en onzeker met name over het herstel, of het allemaal weer goed geneest. Ik heb nog last van een zeurend gevoel en licht bloedverlies af en toe. Ik moet pas over 6 weken terug komen...Ik en mijn partner stonden er vrij ontspannen in, ik ben gestopt met de pil eind februari van dit jaar, keurig weer ongesteld geworden na 4 weken (na 17 jaar de pil te hebben gebruikt). Ik had eigenlijk niet verwacht zo snel zwanger te zijn ook gezien mijn leeftijd (37), ik lees overal dat de vruchtbaarheid dan al zou verminderen. De gyn zei dat mijn "kansen" goed lagen voor een volgende zwangerschap, maar ach je weet nooit hoe het loopt en of je lichaam weer gaat doen wat het moet doen. Eerst maar eens herstellen van alle gebeurtenissen.