Hallo iedereen, 5 weken geleden ben ik bevallen van mijn eerste kindje. Als ik zie hoe andere met hun kindje doen of met mijn kindje voel ik me echt een slechte moeder. Ik heb mijn kind niet 24 uur per dag vast, sterker nog ik verschoon haar geef haar een flesje, hou haar nog eventjes vast ik vertel wat en dan leg ik haar terug in bedje of in de box. Als ze huilt pak ik haar natuurlijk wel op maar ik denk als ik alles op moest tellen wat ik haar vast heb op een dag kom je nog niet eens aan 3 uur. Ik hou echt onwijs veel van haar maar het maakt me tegelijkertijd ook echt onzeker omdat andere het veel beter doen. Nog een probleem is dat als ik met haar bij andere mensen ben dat ik niet gewoon 100 uit tegen haar durf te praten terwijl ik dat thuis wel doe. Is dit vreemd? Heb ik geen moedergevoel? Willen jullie me alsjeblieft helpen met tips.. xx
Ik denk niet dat je een slechte moeder bent, een baby slaapt ook veel en een moeder gevoel moet groeien (in tegenstelling van wat wel eens wordt gezegd) Tuurlijk zijn er vrouwen die meteen straal verliefd zijn en alleen maar willen knuffelen met hun kleine maar iedereen doet dit op haar eigen manier.
Het is heel normaal dat je onzeker bent bij je eerste kindje, dus probeer je daar niet teveel zorgen om te maken! En je hoeft echt niet 24 uur per dag met je kindje te knuffelen om een goede moeder te zijn; iedere moeder is weer anders maar dat wil nog niet zeggen dat jij daarom een slechte moeder bent! Vergeet niet dat je hele hormonenhuishouding op zijn kop staat zo vlak na de bevalling en je je daardoor ook heel onzeker kan voelen. Alleen het feit al dat je je zorgen maakt of je wel een goede moeder bent, geeft aan dat jij heel veel van je kindje houdt en het dus hartstikke goed doet!
He, wat vervelend voor je. Moet zeggen dat ik het wel een beetje herken. Vooropgesteld: fysiek contact is nu heel belangrijk, maar bij mij ging het ook niet vanzelf. Nu zijn ze ouder en dat gaat mij veel makkelijker af. Lekker buiten spelen, knutselen, gesprekjes hebben. Ik hield ze regelmatig op schoot als ik tv ging kijken, heerlijk! Pak een half uurtje of uurtje op de dag dat je je zelf even rust gunt en plof op de bank met je dochter in je armen. Vraag ook je partner (als die er is) om regelmatig met haar te knuffelen. Wat ik ook vaak deed is 's avonds op de bank lekker samen tv te kijken. Hoewel, samen... baby's vallen vaak al snel in slaap!
je bent voor het eerst moeder.....kortom je leven staat op zn kop! Geef jezelf de tijd om je draai te vinden in je nieuwe rol. Ook dus naar je kind toe en daarin ook naar anderen toe. Logisch dat je nog erg onzeker bent, maar dan ben je absoluut niet gelijk een slechte moeder! Probeer wat meer op je eigen gevoel te vertrouwen en gun jezelf wat tijd!
Volgens mij doe je niks slechts of verkeerd hoor. Tis gewoon ff wennen voor sommige nieuwe ouders. Ik ben ook wat minder gek tegen mijn kids als anderen (behalve mijn man) erbij zijn. Ik hoef ook niet aan anderen te bewijzen dat ik leuk/gek kan doen met mijn kids toch? Als de kids het maar fijn hebben. Probeer de gedachte dat het anders zou moeten los te laten en doe het op jouw manier, geniet ervan en je zult zien dat je met de tijd groeit naar die speciale band en gevoelens van het moederschap. Dat je je kindje nu niet vaak vast hebt is trouwens niet gek....ze slapen nog zo veel en ze worden nog veel lichamelijk verzorgd waarbij je veel lichamelijk contact maakt....voeden, verschonen, in bad, omkleden, etc. Heerlijk dat je die rust verder krijgt van je kleintje want er is ook een andere uiterste (veel huilen, ontevreden, medische probleempjes). Nogmaals geniet van je kindje en de rust en regelmaat
Het feit dat je hier vraagt of je een slechte moeder bent, verteld mij al dat je een hele goede moeder bent! Welke moeder durft hier open over te praten? Niet veel. Wie zegt dat je je baby de hele dag moet vasthouden? Pasgeborenen slapen gemiddeld 20 uur.. met verschonen, flesje geven etc, blijft er inderdaad minder dan 3 uur over. Komt goed
Wat maakt iemand een goede moeder? 24 uur per dag vasthouden uuh nee dus! Je verzorgt haar goed en geeft haar wat ze nodig heeft, een kindje van een paar weken oud slaapt gewoon nog heel veel (heel saai ik weet het haha maar het is nu eenmaal zo, ze moeten groeien!) Wat betreft dat praten, dat is een grens waar je overheen moet, gewoon doen zeg ik, schijt hebben aan de rest van de wereld, er bestaat niets belangrijkers dan haar toch? Dat komt ook vanzelf daar groei je ook in. Dus meid wees niet zo onzeker over jezelf en wees trots op jezelf, het is een hele prestatie, een zwangerschap, bevalling en moeder word je niet zomaar in 1 dag, daar groei je in. Die van mij sliep ook hele dagen, lag ook niet in de box ofzo, dat had ie gewoon nodig, en zien wat je kindje nodig heeft is OOK een goede moeder zijn. KOP OP!!! KNUF!
Waarom leg je haar terug in haar bedje etc ? Omdat dat goed is voor haar, omdat ze slaapt, of omdat je haar niet meer vast wíl houden? Dat je bij andere mensen niet voluit tegen haar durft te praten, snap ik wel: Als je je veel aantrekt van de mening van anderen- dan kan ik me voorstellen dat je denkt dat het voor anderen er raar uitziet of belachelijk ofzo, als je lekker met je ukkie zit te keutelen. (misschien vond je dat zelf voorheen ook wel wat vreemd om te zien/ te horen) . Maar het zelfvertrouwen als moeder moet groeien en dat komt wel hoor... eis niet te veel van jezelf! Ik zelf vond het ook zo raar en onwenning de 1e maanden. M'n man was veel sneller handiger met de verzorging enzo dan ik en flesjes geven vond ik eigenlijk helemaal niet leuk maar saai... Gelukkig dronk ze lekker door . Maar dat gaf ik graag uit handen hoor . Geef jezelf even de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen!
Inderdaad lekker laten slapen, veel knuffelen en vasthouden houden heel veel baby´s niet eens van. Ik verwacht mn derde, denk je dat ik straks ook heel veel met die baby op de bank zal zitten knuffelen? Denk het niet hoor Dont worry meid.
Mied, ga er vanuit dat wat jij doet goed is. Waarom? Jij bent de moeder. Jij voelt aan dat je kindje het zo goed doet. Slapen, eten en heel even knuffelen is echt helemaal goed. Zo deed ik het ook. Echt waar, laat het los. Jij bent juist een goede moeder ( omdat je alleen al twijfelt of je het goed doet)
Kop op meid, Ik was net zo bij mijn eerste, zo onzeker en bang om hem pijn te doen of mij don te voelen omdat ik niet wist waarom hij huilde. Zoals hierboven gezegd moedergevoel moet groeien hoor. Het is een nieuw mensje met een eigen karakter en willetje (merk het verschil, ik heb er 2 en die verschillen dag en nacht). En met babies kan je nu eenmaal niet zoveel aanvangen, wacht maar tot ze groter zijn (ik ben zo'n 1+ mama). Babies vond ik niks, maar nu monster verslaan met mijn zoon, op de glijbaan met mijn dochter niets is zo plezant. Dus laat het groeien meid: moeder wordtje, je bent het niet van in het begin.
heel herkenbaar jouw verhaal, ik had ook de verkeerde verwachtingen van mezelf, vond t heerlijk zwanger te zijn, had een prachtige liefdevolle bevalling in gedachten, en dan lekker bijkomen in t ziekenhuis, naar huis met t babytje, lekker knuffelen, wandelen, iedereen zou zeggen;wat een lief moedertje, en wat een schattig kindje! realiteit: een helse bevalling van 19uur met spoedkeizersnee, vermoeiende eerste kraamdagen waarbij de borstvoeding niet wou lukken, eenmaal thuis een huilend en niet slapend babytje door verborgen reflux, ik onzeker, ik wist niet wat ik er mee moest, modderde maar wat aan, had pijn, was moe en vooral teleurgesteld omdat die roze wolk maar niet kwam. wandelen ging haast niet door mn litteken. ik heb echt moeder moeten worden, tijd moeten nemen om in die rol te groeien, durfde alleen s nachts echt oprecht met mn babytje bezig te zijn, was overdag bang dat de visite me raar zou vinden. t word elke week beter! de band wordt hechter, je kunt meer met je kindje beginnen. voor nu is je babytje maar weinig nodig, een luier, een flesje, lekker slapen en mama die in de buurt is, je doet t prima, en je onzekerheid is heel normaal
Heel erg bedankt voor jullie reacties ik wist helemaal niet dat er mensen waren met dezelfde gevoelens. Het word allemaal zo mooi gezegd dat als je je kindje op je buik krijgt dat je meteen verliefd bent. Ik heb een keizersnede gehad en kon de eerste dag niet uit bed dus de zorg lag bij iemand anders misschien dat het daar wel aanligt. Jullie hebben me in ieder geval heel erg gerustgesteld dacht al dat ik naar de ha moest voor een gesprek bij een psycholoog.
Naar he, die onzekerheid bij je eerste kindje. Maar prent jezelf in dat je luistert naar je kindje. Je laat haar slapen als ze het nodig heeft, je voedt haar wanneer ze het nodig heeft, je verschoond haar wanneer ze het nodig heeft en je hebt haar bij je als ze wakker is. Dat maakt je een goede moeder. Mijn eerste kindje was erg actief en wilde graag bij ons zitten maar mijn tweede kindje was heel makkelijk en sliep veel of lag heerlijk in de box naar de dingen om zich heen te kijken.. Ik vroeg me toen ook af of ik haar niet vaker moest knuffelen maar ze was zo tevreden in haar box... Ik verveelde me af en toe echt dood. Bij beide dochters moest mijn moedergevoel groeien, bij nr.1 had ik een makkelijke bevalling en bij nr.2 een moeilijke met nare nasleep en bij beide ontwikkelde het moedergevoel hetzelfde. Om mij heen hoor ik ook dat het moedergevoel moest groeien dus ik ga er vanuit dat dat helemaal normaal is Geniet van je kleintje en probeer niet te veel te twijfelen en blijf praten
zo te lezen doe jij het prima en dat fabeltje van het is llemaal een roze wolk en in 1 klap ben je verliefd was hier ook niet waar. Zeker een eerste kindje vergt zoveel wennen, zo'n mini slaapt 19 a 21 uur per dag dat is normaal en af en toe bij mama of papa liggen ja tuurlijk ,maar echt geen 24 uur. lieverd je doet het prima, geef jezelf wat tijd er veranderd zoveel en doe je ding volg je eigen hart en je eigen idee dan komt het echt goed. P.s. als je wel een keer met een psychologe wil praten is dat ook prima he, een kind krijgen is mijn inziens de allergrootste verandering die er is in een mensenleven. o en minder praten bij andere was en is hier ook nog steeds zo, praten gaat nu wel prima heb ook weinig keus met een peuter haha. maar gek doen doe ik alleen thuis.. maar ook dat is prima , je hoeft jezelf niet te bewijzen namelijk.
Hier ook hoor, maak je geen zorgen. Een roze wolk bestaat niet eens naar mijn mening. Als je echt op een roze wolk zou zitten denk ik dat je de realiteit niet helemaal onder ogen ziet. Een babytje is helemaal geweldig, maar het kost ook veel tijd en energie en je hoeft echt niet 24 uur per dag te knuffelen. Zou wat zijn, dan kun je mij opvegen hoor. Ik besta ook nog
wat die huisarts-psych betreft, ik heb wel even hulp gehad hoor, ook niets mis mee! dus als je na een¨paar weekjes er nog over denkt, je kunt altjd ff naar huisarts gaan.
Ik snap je gevoel hoor, maar volgens mij ben je gewoon een top moeder. Je hebt geen ervaring en dus ga je uit van alles wat je leest en hoort. Bij mij was het net zo. Ik was bevallen en had na 10 minuten zoiets van, nou leg hem maar effe in z'n bed hoor. En mensen die het dan gek vonden dat het kind vanaf dag 1 in z'n eigen bed lag op z'n eigen kamer... Ik voelde me daar gewoon het beste bij. Daar ligt ie veilig en rustig, daar is het schoon, gezellig enz. Komt goed hoor. Vandaag of morgen komt er een moment van enorme knuffeldrang!!!
nou meid jouw angsten moet je snel aan de kant schuiven hoor!!! je bent een goede moeder, dat kan ik aan de hand van wat je schrijft wel vinden vind ik.. ik vond mezelf in het begin een slechte moeder vanwege het tegenovergestelde... ik liep het liefst de hele dag met die kleine in mijn armen... en dat is ook niet goed hoor! (deed het overigens niet hoor maar voor mijn gevoel had ik ze wel te veel vast) kindje moet lekker kunnen slapen in een wiegje ofzo... en niet de hele dag op de arm, dat is niet gezond volgens mij.. dus juist heel knap dat jij haar gewoon lekker weg kunt leggen. en idd, er moet meer gebeuren dan alleen mama zijn, anders hou je nergens tijd voor over!