We zitten hier in de fase: mama mag niet weg! Hoe ga ik hier nu het beste mee om? Ik ben heel erg geneigd eraan toe te geven. Ik werk drie dagen in de week en ik sport 1 avond, dat zijn de enige momenten dat ik er echt niet ben. Verder vind ik het heerlijk om haar 's avonds naar bed te brengen en overdag lekker met haar te spelen en samen boodschappen te doen enzovoort. Maar om het wegbrengen naar het kdv en die ene avond dat papa dochterlief naar bed bengt wat makkelijker te maken, is het misschien verstandiger om wat vaker "mama weg" te oefenen? Dus papa haar wat vaker naar bed brengen, ookal heeft dat niet haar voorkeur? En zaterdag misschien maar even alleen de boodschappen doen en dochterlief bij papa thuis laten? (Of hun samen de boodschappen te laten doen en mama even in bad... hm ook een goed idee ) Hoe denken jullie over deze fase?
Ik heb toen net vaker afstand genomen en papa met haar laten spelen, omdat ik echt niet zo'n kind wou dat alleen maar getroost wil worden door mama. Die fase heeft gelukkig niet lang geduurd, ik denk net omdat ik er niet in mee ging.
Hier ook een fase op t moment. Alleen besteed ik er gewoon niet veel aandacht aan. Alles loopt zoals t loopt ik ga natuurlijk niet thuis blijven omdat hij dat wil of hem meenemen met de boodschappen terwijl het 6x zo snel gaat als ik even alleen ga. Ik ben er gewoon niet zo mee bezig als ik thuis ben, ben ik er voor hem. En daarbuiten(bij papa, kdv of oma) moet hij er aan wennen dat hij oom door anderen getroost wordt.hier is hetx Daan alleen even drama als ik weg ga, maar zodra ik uit zicht ben is het weer prima.
Persoonlijk vind ik het niet erg om toe te geven aan die fase. Gewoon lekker zelf voor haar zorgen als dat kan. Waarom niet? Over een tijdje is papa weer het allerbelangrijkste en die haalt zijn tijd wel in.
Ik heb er wel aan toegegeven, en toen de fase weer voorbij was, liet ze zich prima door papa of oma troosten.
Ik geef er ook aan toe. Het is nu eenmaal zo en ik zie geen reden om hem overstuur te laten zijn. Op de dagen dat ik werk, vermaakt ie zich prima met papa, dus ik ga er vanuit dat het gewoon over gaat. Overigens gaat het al steeds makkelijker, dus ik denk dat ie bijna uit die fase is.
hier is het ook wel eens hoor. maarja je zult toch ook ooit naar de wc moeten of misschien even was halen ofzo boven. neem je hem dan ook steeds mee? soms geef ik er aan toe, soms niet. huilen is hier maar 1 minuut en dan gaat ie weer lief spelen dus zo groot is het drama vaak niet.