Mn dochtertje heeft sinds ze 11 maanden is een sterke voorkeur voor oma (sm) waarbij mn man en ik niks met haar mogen doen zonder dat ze gaat krijsen en naar oma wilt. De laatste maanden gaat het beter, ik mag haar ook even vasthouden als oma erbij is en in mn achterhoofd hield ik altijd in gedachte dat als ze echt verdriet zou hebben wel haar mama zou kiezen boven oma. Vandaag bleek dat ik ook daar naast het net vis. Oma was op de thee en mn meisje viel hard op dr neus. Mn man pakte haar op maar ze strekte meteen dr armpjes naar oma uit. Mn man gaf haar aan mij maar ze worstelde net zolang totdat ik haar losliet en ze naar oma kon. In haar armen wad ze na 1 minuut stil...AUW! Dat deed echt pijn Tranen stonden zelfs in mn ogen. Gevoelsmatig krijg ik de nijging om haar minder naar oma te brengen (ze gaat standaard 1x per week + event. extra oppasmomenten) maar dat wil ik natuurlijk niet. Is dit voor iemand herkenbaar? Kan ik iets doen?
Oef, dat is wel heel naar! Ik heb geen idee wat je hier aan kan doen.. Hoe reageert je schoonmoeder hierop?
Kan me voorstellen dat je daar erg verdrietig van wordt. Mijn dochtertje had het juist anders om. Ze wilde een paar weken absoluut niet bij oma. Verschrikkelijk huilen als oma maar iets in de buurt kwam. Nu bleek dat oma af en toe haar stem wat te hard gebruikte
Ik kan me voorstellen dat je dit vervelend vindt, zou ik eerlijk gezegd ook vinden. Toch zegt het echt niet veel. Oma ziet je kindje maar één keer per week en jullie elke dag. Dit maakt oma gewoon interessanter. Als oma er elke dag zou zijn, zou het heel anders zijn. Het kan ook zomaar ineens weer over zijn. Hoe moeilijk het ook is, probeer er niet teveel in te lezen. Het hoort er ook een beetje bij dat opa en oma leuker zijn dan papa en mama, dat vond ik als kind ook. Maar als puntje bij paaltje komt kiezen kinderen toch voor papa en mama .
Die vind het heerlijk en sluit haar graag in dr armen. Ze heeft eens gezegd dat ze het een fijn gevoel vindt als mn dochtertje gaat huilen als ze weggaat (heb mn mond maar gehouden dat ik het niet zo leuk vond). Wel probeert ze altijd haar bij mij neer te zetten als ze wel huilt of gewoon tussendoor om te zorgen dat ze niet zo vaak bij haar zit. Overigens meestal zonder effect.
Kan me voorstellen dat je dit echt niet fijn vindt. Maar wat nana ook zegt: als oma er elke dag zou zijn, is het nieuwe er ook gauw af en zou ze ook niet meer zo makkelijk door haar te troosten zijn. Oma is nu gewoon interessanter. Dat ze bij jullie huilt en zich laat gaan geeft ook iets goeds aan, namelijk dat ze zich bij jullie ECHT veilig voelt. Een groter compliment kun je als ouder niet krijgen. Ik zou me dan ook niet zo afgewezen voelen, maar het zien als een fase die overgaat. 11 maanden staat ook bekend als een pittige fase, voor baby en voor ouders! Het is fijn dat ze zich bij oma ook goed voelt, dat lijkt me fijner dan andersom. En als oma uit beeld is, laat ze zich heus wel door jullie troosten, toch?
Klinkt alsof je schoonmoeder ervan geniet.. Ik zou het denk ik even proberen om het te laten rusten en kijken wat er dan gebeurd..
Ja mn schoonmoeder geniet er inderdaad van en mn dochtertje van haar oma dus ik wil ook zeker niet tussen hun komen, dat is niet mijn insteek. Ik had alleen gehoopt dat dat plakkerige minder zou worden, want het duurt al ruim een half jaar. En het leek ook wel wat minder te zijn. Bedenk me ook nu dat ze hetzelfde gedrag afgelopen woensdag vertoonde tov. mn zus: ze wilde alleen maar knuffelen met haar en mn zus heeft haar ook moeten omkleden, luier verschonen etc. want ik mocht haar niet overnemen. Mn zus ziet ze niet zo vaak. @nescio: ja je hebt gelijk. Ze laat zich inderdaad wel troosten door ons als ze er niet bij is en als oma uit het zicht is, zijn de tranen ook zo weer weg. En bij mij/ons thuis gedraagt ze zich anders dan bij oma. Ze is thuis dwarser/kan meer huilerig zijn. Dan is ze inderdaad meer zichzelf dan bij oma. Pff, dan probeer ik het weer los te laten *is stiekem soms toch best wel moeilijk*
Mijn zoontje heeft ook geen oog meer voor mij of mijn man als mijn moeder er is (zijn oma dus). Oma speelt natuurlijk de hele dag met hem en oma is ook minder streng. Mijn moeder woont ver weg en komt niet heel veel. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het totaal niet vervelend vind. Vind het zo leuk dat ze zo dol op elkaar zijn. Had wel anders gevoeld misschien als het mijn schoonmoeder was... Mijn eigen moeder staat zo dichtbij me en ze zo kijkt zoo blij als hij haar roept als hij wakker wordt of als hij valt. Gister hebben we haar weer samen uitgezwaaid en nu staat mama weer met stip op nummer 1!