Ik zat vandaag met mijn nicht oude foto's te bekijken en het kwam ter spraken dat we toch graag weleens weer een dagje terug in de tijd willen gaan. Naar welk moment in de tijd zou jij wel eens terug willen (als dat natuurlijk mogelijk was)? En waarom? Ik naar mijn jeugd (zo rond mijn 10e) en we met de complete familie (toen leefde iedereen nog en was iedereen fit en gezond) elke zaterdagmiddag soep bij mijn oma aten. Van september tot april bij mijn oma en opa thuis. Van april tm augustus bij opa en oma op de camping. De kinderen speelden samen in de tuin, de mannen zaten aan de keuken tafel te kaarten, de vrouwen op de bank te kletsen. Alles was voor mijn gevoel perfect. Ik had nog geen volwassen zorgen en was vooral heel gelukkig met zo een geweldige familie.
Naar mijn jeugd, rond de jaar of 10-11...toen ik nog contact had met mijn vader. Rond 12/13 heb ik zelf het contact verbroken... Heb eind 2018 voor 't eerst contact opgenomen (was 27) even gepraat en werd weer stil van z'n kant. Vorig jaar overleden. Ik heb nooit sorry kunnen zeggen voor 't verleden... Terwijl ik hem wilde vergeven voor alles.
Dan zou ik nog verder terug in de tijd willen....zo rond mijn 6e jaar en ervoor ,lekker met mijn oma naar Scheveningen...we liepen dan gezelig over de boulevard waar ik een snoepmolentje kreeg,de treinreis an sich was al een beleving!Die treinen rijden helaas niet meer, de hondekop of apekop.Logeren bij haar waar ik midden in de nacht uit het raam stond te kijken omdat ze zo snurkte.De vriendjes en vriendinnetjes die ik toen nog had.Na de verhuizing op mijn 7e werd ik al snel gepest op school...
Naar de woe middag van mijn 6 tot 10 jaar. School uit om 12u en om 12u15 heerlijke vers gesneden frietjes met vers gemaakte stoverij van meetje aan het smullen. Ondertussen weet ik dat het bakje waar ze de frieten in spoelden ook voor opa's voetbadje gebruikt werd maar kzou met plezier nog eens smullen bij meetje. Helaas is ze veel te vroeg overleden.
Middelbare school, 15 jaar ofzo! Of vroege jeugd, omdat ik me daar op veel punten nog maar weinig van herinner.
Naar onze zaterdagen thuis in mijn vroege jeugd. Dan kwam altijd de SRV man en mochten we lekkere koekjes uitzoeken. In de middag gingen we altijd met de bus naar het Centrum en aten we een broodje kroket bij de V&D, we mochten altijd opblijven en keken dan een familie show met een bakje chips op schoot. Het toppunt was ook altijd als ik een nieuwe pyama kreeg of een Lp of een cassettebandje mocht uitzoeken. Op zondag maakte mijn moeder altijd pudding, ook zo zalig altijd.
Hier ook naar vroeger, naar basisschoolleeftijd. Toen mijn oma nog leefde, heb maar 1 oma gekend (anderen waren allemaal al overleden) en zulke fijne herinneringen aan mijn oma. In de vakanties logeren bij haar, op zaterdag frietjes eten bij oma samen met mijn broer en zus.. bij nieuwjaarsdag was de complete familie met elkaar bij oma ja als ik 1 dag terug kon in de tijd was het naar zo'n dag.
Ik heb nooit goed afscheid kunnen nemen van mijn opa. Hij ging snel achteruit. Ik zou graag teruggaan naar een moment waar ik samen met hem ging wandelen en hij 1 van zijn mooie verhalen vertelde.
Ik zou aan de ene kant terug willen naar de jaren voordat ik 10 werd. Toen leefden mijn opa en oma, die bij ons in huis woonden, nog. Maar aan de andere kant wil ik niet terug naar die tijd, want dat waren ook de jaren dat mijn moeder zwaar overspannen was en hele nare dingen bij zichzelf heeft gedaan. Ik heb haar ooit een 'mam, vertel eens' boek cadeau gedaan en daarin schrijft ze dat ze erg veel spijt heeft, van wat ze ons toen heeft aangedaan. Ik heb een ontzettend goede band met mijn moeder en ben heel lang bang geweest dat ze een terugval zou krijgen. Maar het gaat ontzettend goed met haar, het is nu zo'n 22 jaar geleden. Ik zou wel terug willen naar de middelbare school periode. Toen had ik veel vriendinnen en die heb ik nu niet meer. Ik heb wel een paar vriendinnen, maar doordat ze wat verder weg wonen, zie ik ze niet zo veel als ik zou willen.
Ik zou ook wel terug willen naar de dag voor mijn 9e verjaardag. Mijn oma zat in een instelling opgenomen omdat ze depressief was. Die dag daarvoor was ze 1 dag thuis voor mijn verjaardag en overlade me met kado's en vooral heel veel van haar sierraden. Ik voelde me er erg ongemakkelijk bij en dacht vooral wat doet oma nou raar. Ik kan me herinneren dat ik die dag ook niet heel lief voor haar was omdat ze gek deed. Een dag later, op mijn verjaardag, heeft ze zichzelf van het leven beroofd met een overdosis medicatie die ze in heeft genomen in de instelling en bij ons voor de deur kwamen ze in het busje erachter dat ze was overleden ze is in het busje in slaap gevallen en niet meer wakker geworden. Soms vraag ik me nog af of ze dat al van plan was en daarom mij zoveel kado's gaf (echt bijna haar hele sierraden verzameling en dat was echt heeeeeeel erg veel goud, diamanten en edelstenen, ik was de enige kleindochter van de 18 kleinkinderen) en daar kan een 9 jarige weinig mee. Of dat mijn best nare reactie in de richting oma doe niet zo gek en door het ongemakkelijk voelen niet willen knuffelen haar over het randje heeft geduwd. Dit soort dingen heb ik ook nooit met iemand verder besproken. Dus om dat uit de wereld te krijgen, of uit mijn hoofd, zou ik die dag graag over doen en wel liefdevol, blij en lief hebben gereageerd. Denk dat daarom de band met mijn levende oma ook zo sterk is, daar ook enige kleindochter van 16 kleinkinderen, maar ik wil haar nooit het gevoel geven dat ik haar lastig vind (en geloof me dat is ze echt weel eens van tijd tot tijd).
Naar de cocon tijd met mijn oudste. Dat kleine slapende lijfje op mijn buik, de tijd die stil stond. Sereen geluk.
Naar de meivakantie naar Griekenland met alleen mijn moeder, waarbij we elke dag gingen lunchen in een restaurant, hele dag op t strand lagen op ligbedjes en in de avond winkeltjes in gingen. We deden alles wat pa juist geen vakantie vond haha (pa was van t kamperen, hele dag zonnen vond ie vreselijk en veel culturele uitstapjes. Oftewel, in Luxemburg hebben mam en ik hem gedumpt in de kazematten, wij zijn gaan lunchen en wezen shoppen: mam en ik hebben dezelfde ideeën van vakantie ) De meest relaxte vakantie ooit! Ik was poepiebruin en helemaal zen. Mam ook! 1 van de beste vakanties ooit
Ik zou echt niet naar mijn jeugd terug willen! Dat niet nog een keer. Laat me maar weer 28 zijn, heerlijke leeftijd! Nog een leuk lijf en veel energie
Ach, wat naar dat je dit hebt moeten meemaken, als kind en op je verjaardag ook nog. En er zo’n schuldgevoel aan over hebt gehouden, maar jouw reactie als kind staat natuurlijk volledig los van haar keuze hè! Kan je erover praten met je ouders?
Ik kan me wel voorstellen dat je je schuldig voelt maar ik geloof niet dat jou gedrag het extra zetje was voor haar!Jouw oma had al een besluit genomen, denk dat ze je daarom al haar sieraden gegeven heeft ,als erfenis alvast.Heb je wel eens met je familie er over gepraat waarom ze depressief was enzo?Juist om je oma beter te leren kennen?Dan kan je sommige dingen misschien beter plaatsen en begrijp je haar beslissing misschien beter.Toen je 9 was was je nog een kind he, en niet verantwoordelijk voor de dingen die volwassen mensen doen...
Ik zou mijn jeugd nooit over willen doen het was niet zo prettig. Wel zou ik graag naar de periode willen dat mijn jongste dochter werd geboren. Ik voelde me toen zo goed, had veel energie en lichamelijk ging ook alles prima. Daar denk ik nog vaak over.
Ik zou wel weer eens als vier jarige bij mijn lieve omaatje op schoot willen kruipen en spelen met haar smalle gouden horloge zoals ik altijd deed. Zij ondertussen kletsen met mijn moeder en pa en opa en de andere kinderen buiten rommelen. Ze leeft nog wel, maar door meerdere herseninfarcten woont ze niet meer thuis, kan niet meer praten ed. Ik hoef er niet lang voor terug in de tijd, maar ik zou nog graag één keer willen horen hoe mijn opa mij altijd begroette: 'Ha *afkorting naam*.' Met zijn zachte stem en lieve glimlach. Hij leeft nu niet meer en ik mis hem.
- De vrijdag voor mijn vliezen veel te vroeg braken, dan zou ik een extra controle vragen in het ziekenhuis en dan hadden we de extreme vroeggeboorte kunnen voorkomen. - Leeftijd van 20-25 jaar weinig verantwoordelijkheden, leuke uitstapjes met vriendinnen, man leren kennen, leuke vakanties. - mijn 10e verjaardag, toen ik compleet verrast werd met een eigen pony. Ik bleef lachen. Dit soort gedachtes maken mij ook wel heel verdrietig. Door toedoen van de extreme vroeggeboorte ben ik zoveel van mijn onbevangenheid kwijt geraakt en heb ik zoveel angsten gekregen.
Ik heb een heerlijke kindertijd & jeugd gehad. Maar het aller meeste heb ik genoten van m'n eind stage in het buitenland. 4 maanden ultiem genoten, denk er nog vaak aan terug en kan nu nog na ruim 10 jaar heimwee krijgen naar die periode. Elke dag mooi weer, fantastische mensen leren kennen, gefeest, lekker gegeten, prachtig land ontdekt, elke dag was een feestje.
Met hoeveel weken zijn je kindjes geboren? Vreselijk om mee te maken! Maar hadden ze het echt kunnen voorkomen ook al had je een extra controle gehad?