Onze dochter is al niet een van de makkelijkste.. Maar nu... Onze laatste week van de vakantie gaat in. Vakantie? Wij hebben deze vakantie met een huilende doordrammerige peuter te maken gehad. Met alles.. Opzich niet erg, maar een hele ochtend maar nutteloos gehuil luisteren is niet echt heel relax. Ze weet namelijk niet van ophouden, terwijl ze onze regels best aardig weet. Maar nu ons grootste probleem. Ze doet dit ook 's nachts, zo een 4 x. Gaat keihard huilen en niks is goed. Wij mogen niets tegen haar zeggen, haar aanraken en niet troosten. Wij vragen wat er is, heb je pijn? Heb je eng gedroomd? Het antwoord is altijd nee. Maar het gehuil gaat altijd door.. En heel eerlijk ik ben toe aan een nacht doorslapen. Ik trek dat gehuil niet meer.. Er zullen bast geen oplossingen zijn en het zal wel een fase oid zijn.. Maar een stukje herkenning zou wel fijn zijn.
Heeft ze 's nachts geen angstdromen? Google daar maar eens op. Dan moet je het kindje ook niet wakker maken, want dan wordt het erger. Ziet er heel 'eng' uit, maar het kind zelf merkt er niets van.
hoe oud is je ukkie? Anders heel consequent in de hoek zetten en anders andere maatregelen bijvoorbeeld op de koelkast een planning met daarop een dag niet zeuren een extra koekje of iets anders kleins. Dit opbouwen totdat je weer uit de sleur bent. 's nachts inderdaad checken of het geen dromen of angst voor schaduw is ... Sterkte alles is een fase maar dat heeft natuurlijk ook een grens!
Ze is 2 jaar. In de hoek heeft niet zoveel effect. Dan word dat weer een spelletje. Als het echt heel erg is dan zet ik haar in haar kamer en zeg ik haar duidelijk dat ze daar dan maar even moet afkoelen. En dan mag ze er pas uit als ze niet meer huilt. (Uiteraard ga ik na 2 min erheen en zeg dan als je niet meer huilt mag je uit je kamer) Ik zal idd eens op angstdromen googlen. Vannacht was ze weer even huilerig maar als we er dan geen aandacht aan geven stopt het vanzelf. Maar dan blijft ze zelf ook liggen en is het huilen minder.
Zijn er ingrijpende dingen gebeurd, iets dat het misschien kan verklaren? Zo niet.. Zoals je hierboven schrijft, als je er geen aandacht aan geeft, stopt het vanzelf (sneller?) Dan kan daar de oplossing zitten. Is het een soort van gewoonte van (negatieve) aandacht geworden.. Vanaf 2.5-3jr ofzo heb ik ook gewerkt met beloning(skalenders), dat werkte op die leeftijd erg goed. Maar ik weet niet of ze daar misschien nog te jong voor is?
Pick your battles? Persoonlijk ben ik niet van de hoek of een strafplek, negatieve aandacht vragen negeer ik straal en dat werkt tot nu heel goed. Ook probeer ik vaak om te denken, als ze ergens moeilijk over doet het juist met humor benaderen. En niet te vaak nee of niet zeggen.
Hier was onze dochter in de vakantie ook huilend niet mee werken willen vroeg wakker dus nog moe vaak al we ergens heen gingen was ze lief vrolijk nu gaat ze weer naar school gym gaat het beter als ze vroeg wakker is heeft ze eind middag huil buien ze is trouwens 3 erg vermoeiend soms negeer ze dan vaak ook wel of probeer er achter te komen wat ze wil vaak huilt ze om iets wat ze gewoon kan vragen zeg vaak als je huilt weet ik niet wat er is Zij heeft nacht ook wel gehad dat ze niets wou soms was laten huilen nog het beste nu wordt ze nog wel wakker komt bij me liggen leg ze dan daarna weer terug zeg meestal niet veel
Maar op 2 jaar kán een kindje toch ook nog niet zeggen dat ze pijn heeft? De mijne alleszins niet. Tenzij ze natuurlijk net hard gevallen is ofzo, maar bijvoorbeeld oorpijn kan ze echt nog niet definiëren hoor.
Hier begon met 2 jaar een periode van onwijze nachtmerries en bang in het donker. Maad dan wilde ze juist wel getroost worden want het was eng. Verder geen goede raad maar hooguit een hart onder de riem... Weet hoe het is.. Hier 4 jaar onderbroken slaap.. Je lijkt wel een zombie op een gegeven moment net zo'n zombie
Die nachten klinkt als nachtangsten, heeft mijn dochter (3,5) ook veel last van. Vooral na onrustige of indrukwekkende dagen. Verder zou ik eens proberen te achterhalen waarom ze zo huilt overdag. Dat lijkt me nuttiger dan het huilen te willen stoppen. Op deze leeftijd kunnen ze nu eenmaal nog niet goed onder woorden brengen wat er is en kunnen ze ook nog niets met hun emoties. Een verdrietige/boze/bange peuter vertellen dat het niet mag huilen heeft geen zin, dit is de enige manier waarop ze zich kunnen uiten. Krijgt ze de aandacht en geborgenheid die zij nodig heeft? Heeft ze pijn? Krijgt ze genoeg rust? Is er thuis of bij de oppas/dagverblijf iets veranderd? Kinderen reageren op hele kleine dingen. Heb zelf een hoogsensitieve dochter, die al van slag kan raken bij het opnieuw inrichten van de woonkamer of het op een andere dag naar het kdv moeten dan normaal. Ik zou dus echt even moeite doen om te achterhalen wat er precies is. Een peuter huilt niet voor niets!
Hmm...ik ben niet zo'n voorstander van in de kamertjes zetten als straf of om af te koelen als kindjes nog zo jong zijn. De slaapkamer is hier een plek die er juist is om veiligheid en geborgenheid te bieden. De meiden zullen hierdus niet op hun kamertje moeten staan om af te koelen en zullen ook nooit in hun bed gelegd worden als straf. Juist om tevoorkomen dat ze hun eigen kamer gaan associeren met iets naars. Dat is persoonlijk natuurlijk en iederdenkt daar anders over. Maar misschien gaat ze juist wel huilen omdat ze soms moet afkoelen op haar kamertje en denkt dat ze 'straf' heeft als ze naar bed moet? Angstdromen heeft de oudste hier ook en dan is ze echt volledig 'weg'. We blijven bij haar en praten rustig tegen haar en als ze iets rustiger lijkt te worden leggen we haar weer in bed en dekken haar toe. Heel naar om te zien hoe ze soms over de grond kan kruipen en totaal niet weet wat er aan de hand is Tja...ik hoop maar dat ze er snel over heen groeit. Wb het huilen gedurende de dag..onze jongste is nogal een drama queen en kan ook veel huilen om niets. Wij proberen dit te minderen door haar te vertellen dat huilen helemaal niet erg is maar dat het voor ons heel moeilijk is om te begrijpen wat er is als ze zo hard huilt. Dus zemag best even huilen als ze dat wil en nodig heeft maar als ze dan ook maar probeert uit te leggen wat er aan de hand is als ze weer rustig is. Zij is verbaal erg sterk en kan dit ook dus we hopen dan dat het huilen steeds meer vervangen gaat worden voor een rustige uitleg hopen we hahaha! Ik denk dat huilen vaak een teken is van frustratie en het niet onder woorden kunnen brengen van een emotie. Wij benoemen hier veel en 'oefenen' ook veel met emoties speelsgewijs. We spelen dan verdrietig of boos of blij, waarbij de meiden en wij overdreven uitbeelden hoe we ons dan zogenaamd voelen...wat erg grappig is Hier is de jongste nogal oostindisch doof en dat zorgt ook voor frustraties bij mij, het gewoon NIET willen luistern Pff..met die kleine mensjes moet je gewoon veel geduld kweken Sterkte!
@gaiagaia: dat werkte hier in ieder geval erg goed. Inmiddels is ze een stuk groter dus opperen we weleens dat ze misschien even moet uithuilen op dr kamer. Niet als straf dus.. Maar als rustgevende plek. Of even op de gang... Even allebei tot rust komen. Vaak is ze dan 2 minuren later uitgehuild en komt dan vanzelf terug voor knuffels.