inderdaad zo denk ik dus ook...opvang is bij ons gratis hele lieve familie die oppast en luiers worden ook steeds minder voor de oudste en eten vind ik inderdaad ook weinig kosten
Nou, ik vind het niet zo'n groot verschil hoor. Qua boodschappen ben ik wel iets meer kwijt, maar nou ook weer niet schrikbarend. Nou heb ik er natuurlijk wel maar één in de luiers en aan de flesvoeding etc dus dat scheelt weer. Alle grote spullen hadden wij nog. Toch heb ik ook nog aardig wat nieuwe spullen erbij gekocht, maar goed, daar ben je natuurlijk zelf bij. Kleding ben ik ook niet gek veel meer aan kwijt, maar dat komt omdat mijn oudste altijd zo achterlijk veel had, dat ze nog zat heeft nu ze wat minder krijgt. Ondanks twee kinderen van hetzelfde geslacht, heb ik bijna alle kleertjes van mijn tweede nieuw gekocht. Maar ook daar ben je natuurlijk zelf weer bij
Ik vond de overgang van studie naar werk erg heftig... Kwam misschien ook wel omdat ik tijdens mijn studie niet zo veel hoefde te doen, ben met 2 vingers in m'n neus door de opleiding heen gefietst. Maar ik werkte er wel elke vrijdagavond en zaterdag bij, (zo'n 10-12 uur per week), sjeeste elk weekend terug naar mijn ouders (vriendje aldaar ). Maar goed, starten met werken en dan een tweede erbij: kan me voorstellen dat dat een heftige wordt. Dan misschien toch in de routine van studeren die tweede erbij En zit je bij sollicitaties niet met bazen die denken: Hmm, die nemen we maar niet aan, want die gaat nog aan een tweede beginnen... Ik ben hier zo rond m'n 27e gaan solliciteren voor een andere baan en dat lukte maar niet. Zat ik op een personeelsfeestje van m'n man z'n werk te praten met de personeelsman daar, die dus zei: Ja, haha: je bent getrouwd, bijna 30 en nog geen kids. Elke werkgever gaat ervan uit dat jij binnenkort wel aan de kids zult willen, (klopte ook, daar niet van) en dus nemen ze liever iemand aan die al kids heeft of iemand die die leeftijd wel gehad heeft, of vrijgezel is, enz. Nou heb ik uiteindelijk wel een baan getroffen waar ze dat allemaal gewoon heel normaal vinden en daar niet moeilijk over doen, maar goed... de keuze was wat beperkter zeg maar Voor mij is trouwens de zwangerschap zelf ook nog wel een extra drempel: ik moet er niet aan denken dat ik weer net zo beroerd word als bij Thirza... zeker niet nu ik voor de tweede keer al 4 weken in de ziektewet zit. Is ook naar je baas toe niet zo'n lekkere... ben ik straks een beetje bijgekomen van de slapeloze nachten, ga ik vrolijk aan een zwangerschap weer beginnen en daar straks weer ziek van zijn Pfff...
@ rozemarijke: ik was ook extreem misselijk tijdens mijn zwangerschap (heb daarvoor ook in het ziekenhuis gelezen) en dat is ook een lastige met de planning. Ik moet dus niet alleen rekening houden met vertraging vanwege de bevalling en mijn "verlof", maar ook met waarschijnlijke uitval door misselijkheid. Wat een issues... Jouw werkzoekervaring vind ik trouwens wel opvallend. Dat is namelijk waar ik bang voor ben, maar mensen in mijn omgeving denken allemaal dat dat wel mee zal vallen.
Dit is nou precies waar wij ook tegenaan liepen. Toch kiezen (nou ja, voor zover je iets te kiezen hebt dan) we er voor om ze, voor zover mogelijk, kort op elkaar te krijgen. Dan ga je in één ruk door in de luierfase en volgt de jongste al snel de oudste richting basisschool. Lijkt mij het meest praktisch, hoeven we ook niet 6 jaar lang een buggy te houden etc. Mijn man is overigens ook tien jaar ouder, dus die wil sowieso niet lang wachten vanwege zijn leeftijd.
Ik vind het zwaarder dan verwacht, ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn. Idd, de praktische dingen zijn wel makkelijker, zeker in het begin omdat je niet meer hoeft te leren hoe een luier werkt of hoe je moet aanleggen of zo. Maar ik kom nu echt overdag bijna niet meer toe aan het huishouden en regelmatig word ik gillend gek omdat er twee kinderen tegelijk iets van me willen en het woord geduld nog niet in hun vocabulaire zit. Ik denk wel dat het in de loop van de tijd weer makkelijker gaat worden, als de jongste wat zelfstandiger wordt en als ze meer samen gaan spelen ipv voortdurend 'ruzie' maken om hetzelfde speeltje en de aandacht.
Ik heb gekozen voor zwaarder, zoals verwacht. Op veel punten ben je met een 2e een stuk relaxder, je weet hoe alles werkt. De reden dat ik het zwaar vind is omdat zoontje overdag nauwelijks slaapt en alleen maar in de draagdoek wilt en dochter flink aan het peuterpuberen is. Die twee dingen samen maken de dagen soms erg zwaar (zeker omdat zoon 's nachts nog 2 a 3 keer komt en dochter nu ook 's nachts begint te spoken). Er zit bij ons 20 maanden tussen. Mijn advies zou zijn (voor zover het te plannen valt): anderhalf jaar er tussen, of meer dan 3. Want als ze aan het peuterpuberen zijn is een baby erbij best pittig (Althans bij ons )
Het is inderdaad een hele onderneming om met twee kinderen er op uit te gaan, maar ik probeer het iedere dag wel te doen, even de frisse lucht in. Gelukkig slaapt de kleinste heerlijk in de kinderwagen, dus dat scheelt. Financieel.. tja, je kunt het zo duur maken als je zelf wilt. Bedenk wel dat je ook een nieuwe slaapkamerinrichting voor de oudste moet kopen. Kinderen worden pas echt duur als ze groter worden, dus dat moet je je ook bedenken.
Ik vind het echt makkelijker dan verwacht. Ik ging er vanuit dat het best pittig zou zijn, maar tot nu toe vind ik het reuze meevallen. Of je nou 1 of 2 kleintjes in een jas moet doen maakt mij niet zoveel uit. Bij sommige dingen denk ik van tevoren weleens......pfffffff hoe ga ik dát doen, maar ik doe het gewoon en probeer er niet over na te denken. Ik heb dat bijvoorbeeld bij babyzwemmen, wij hebben opvang in het zwembad en nu zwem ik dus met allebei, op de helft wissel ik van kind en ga weer verder. met boodschappen duw ik de duowagen en trek ik de boodschappenkar; het lijkt een heel gedoe maar het lukt meer dan goed. Toen ik nog 1 kind had nam ik altijd een mandje en moest ik wel honderd keer boodschappen doen. Financieel vind ik het ook niet zoveel verschillen, de tweede is in precies hetzelfde seizoen geboren en draagt dus heel veel kleren van haar oudere zus (nu kan dat nog )
Tja ik vind het een behoorlijk gesjouw om nu even weg te gaan met 2 kinderen. Kynan sjouwde ik onder mn arm overal mee naar toe, nu moet ik echt meer nadenken en plannen. Ik woon wel wat afgelegen dus moet dan ook alles met de auto doen. Helemaal in de winter, voor ik ze allebei dik ingepakt hebt, wagen/ buggy mee, geworstel met stoel-riemojes die nauwelijks meer dichtpassen etc etc ben ik wel even verder. Maar ach, datis en was voor ons allemaal geen reden om niet voor een tweede kindje te gaan hoor. We denken zelfs dat we er nog graag een kindje bij willen (nu nog ff niet hoor )
Wij hebben ook erg lang getwijfeld. Zoals je misschien nog weet heb ik ook een poging gedaan tot studeren en ben daar vlot weer mee gestopt Ik heb een poosje gewerkt (tijdelijke functie) en toen mijn contract ongeveer af liep kwam ik erachter dat ik zwanger was. Ben nu dus echt blij dat ik niet net een nieuwe baan heb. Voel me weer net zo beroerd als bij de eerste en dat is gewoon echt niet cool als je net begint te werken. Vandaar dat ik me de komende tijd gaat richten op een korte opleiding/cursus en de baan voor me uit schuif tot de kleine geboren is (ok, tot paar maandjes daarna) De combinatie van studie/zwangerschap vond ik bij de eerste echt ideaal. Tuurlijk, je loopt misschien wat vertraging op maar je bent zoveel minder gebonden. Voor de rest lees ik mee omdat ik ook erg benieuwd ben hoe iedereen een 2e ervaart tov een 1e. Lijkt me namelijk ook erg pittig. Heb nu ook wel eens als mijn dochter een korte nacht heeft en we liggen er weer even in: 'ojee, straks hebben we er nog 1 en die is dan misschien net wakker.. AAH!' hihi. We zien het wel. Succes met keuzes maken! Maar denk stiekem dat als je er al zo mee bezig bent je er wel aan toe bent De praktische zaken lossen zich hoe dan ook wel op. En echt, studeren en zwanger zijn is echt veel 'makkelijker' dan combinatie werk/zwanger.
Bij ons zit er twee jaar en acht maanden tussen de kids. Dat vind ik een fijn leeftijdsverschil. Emme kan al veel zelf en dat is praktisch. Zo heb ik geen duowagen oid aangeschaft. Financieel merk je er niet veel van. De kinderopvang voor je tweede kind wordt grotendeels vergoed. En verder kost zo'n kleintje nog niet veel. Praktisch is het soms lastig. Je bent idd wel even bezig om weg te komen met twee kinderen en je legt bij vrienden/familie 's avonds ook minder snel twee kinderen te slapen dan één (waarom weet ik ook niet want het maakt eigenlijk niet uit, maar ik merk dat wij dat minder snel doen). Verder heeft een peuterpuber feilloos door waneer ze lastig moet doen... als ik met Lonne bezig ben enzo. Dat was echter vooral de eerste maanden. Dat gedrag hebben we snel aangepakt. Wat je wel merkt is dat je nog minder tijd voor jezelf hebt - maar dat komt met name omdat Emme niet meer slaapt tussen de middag. Nu na een half jaar is alles weer op de rit en loopt alles weer net zo soepel al bij één kind. Pim
Tja, ik denk dus juist in hoger geschoolde banen, dat je daarmee dus meer dat risico loopt... is toch wat schaarser personeel voor te krijgen, dus werkgevers zitten er niet zo te wachten om te moeten zoeken naar een vervanger voor tijdens je verlof. Maar goed, is wel een beetje bijzaak denk ik Maar ook al zo beroerd geweest dus! Ik heb er gelukkig niet voor in het ziekenhuis gelegen, (niet dat er nog veel 'mij' over zou zijn geweest om in het ziekenhuis te liggen, hahaha: ik viel de eerste 3 maanden gewoon 7 kilo af en toen begon Thirza zo ver te groeien dat ik qua gewicht weer bijkwam). Ik ben met emesafene de eerste 7 mnd doorgekomen, Maar dat is dus hier ook zeker een overweging bij wel of niet weer zwanger worden. Pff... Maar voor hetzelfde geld zijn we bij nummer 2 gewoon helemaal niet beroerd, omdat je lijf dan al gewend is aa zwanger zijn... who knows...?
Ik denk dat het ook te maken heeft met de leeftijd van de 1ste. Bij mij zit er maar 15 maanden tussen en dat maakt het best pittig. Elk uur is er wel wat: luier, broodje, fles, slaapje, badje etc.
ik moet eerlijk zeggen dat het best mee viel en precies was hoe ik het verwachte maar ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen zwaarder dan van 2 naar 3 het enigste wat ik van een naar 2 zwaarder vond was de eerste paar dagen dat ik niet direct naar Lex toe kon als ie wat wilde bijvoorbeeld als ik Bv moest geven