Hi dames, Ik weet niet of dit in het goede sub-forum staat, maar zo niet, dan mag hij verplaatst worden. Na een jaar zelf geprobeerd te hebben om zwanger te raken, zijn wij in het ziekenhuis terecht gekomen. Hier is het sperma van mijn vriend nagekeken, ik heb een inwendige echo gehad, mijn bloed is gecheckt, en ik heb een HSG gehad (i.v.m. gedraaide eierstokken in het verleden). Van alles was de uitslag goed. De gynaecoloog gaf ons in het tweede jaar een kans van 34,7 % op een natuurlijke zwangerschap. Dit was reden genoeg om ons voor een jaar terug naar huis te sturen. Ben ik in december niet zwanger, moeten we terug komen. Dit jaar ging ik vol goede moed in. Als de gynaecoloog zegt dat het kan, dan kan het echt nog wel gebeuren in 2019!!! Maar ik merk nu aan mijzelf, zo halverwege april, dat ik het wachten steeds lastiger vind. Weer de negatieve testen, weer het ongesteld worden. Ik begin het vertrouwen in mijn lichaam zo te verliezen. Als het de eerste 15 maanden niet gelukt is, waarom zou het de komen 9 maanden dan nog wel gaan gebeuren? Ik heb overigens geen miskramen o.i.d. gehad. En begrijp me niet verkeerd, ik weet dat er hier genoeg dames zitten die hele zware behandelingen moeten ondergaan, en natuurlijk wil ik dat niet!!! Maar waarom is het afwachtende beleid, zoals het zo mooi genoemd werd begin januari, zo moeilijk? Ik heb echt het gevoel weer terug bij af te zijn op de een of andere manier. Van veel vrouwen hier op het forum lees ik ook dat zij nog een half jaar zelf mochten proberen en dan weer contact op konden nemen, waarom hebben wij dan een jaar te horen gekregen? Dit is iets wat ik mijn gynaecoloog niet kan vragen, omdat ik nu niet meer onder haar behandeling ben. Kan iemand daar toevallig iets over zeggen? Ik krijg sterk het gevoel dat dit voorkeuren van het ziekenhuis, of zelfs de behandelend gynaecoloog is. En nogmaals, ik wil echt niemand voor het hoofd stoten. Ik wil het liefst op de natuurlijke weg zwanger raken. Maar waarom ervaar ik dit dan zo zwaar...? Toen we naar de gynaecoloog werden doorgestuurd voelde dat als een 'gelukkig, ze gaan ons helpen'. En dan wordt je gewoon weer terug het diepe in gegooid, misschien kan ik het zo vergelijken... Ik weet het niet. En daarbij de angst; Als het in december nog steeds niet raak is, dan is dit hele jaar voor niks geweest... Hoe laat ik dat los? Herkenbaar?
Hey wat vind ik het raar dat je daar mee naar huis gestuurd wordt je bent tenslotte al een jaar bezig wat mentaal al zwaar genoeg is.. Is het niet mogelijk een tweede opinie ergens anders te nemen ander ziekenhuis een universitair eventueel? 34% vind ik uiteindelijk niet zoveel kan aan mij liggen maar ik zou me niet zo laten afschepen. Dit is niet te doen op die manier. Ik zit in een ander schuitje bij mij ging zwanger worden 2 keer vlot alleen heb ik die 2de zwangerschap moeten afbreken wegens afwijkingen. Ondertussen 2 curretages verder ligt men cyclus na 4m en 6d helemaal plat. Nu word ik dus eindelijk geholpen met hormonen om opgestart te geraken.. vindt het zwanger worden dus mentaal wel enorm zwaar nu en ik snap niet dat je niet wordt verder geholpen. Ik wens je veel moed maar zou gaan voor een 2de opinie na verloop van tijd wordt een mens zo gefrustreerd dat het zeker niet meer lukt..
Second opinion vragen! Jaar proberen is al lang en dan weer een jaar erbij is killing, stress is ook niet goed.. gewoon een ander zh bellen en vragen voor een second opinion! Succes! Hoop dat je natuurlijk zwanger mag worden en anders met hulp van de dokter
Inderdaad, ik zou een ander nog eens laten beoordelen. Weet je waar de gyn die 34% op baseerde? Was het sperma verminderd in kwaliteit of bij jou iets aan de hand?
Hier bijna 3 jaar moeten proberen voor ze ons wolde helpen. Hun conclusie we waren nog jong hadden al een kindje dus mesten we gewoon afwachten.
Hoi ! Heel herkenbaar wat je nu zegt. In mijn vorige relatie al een tijd bezig geweest en nu weer. Na een jaar ook een doorverwijzing gekregen van de gynaecoloog en na dezelfde onderzoeken voor een half jaar naar huis gestuurd. Na 3 maanden was ik het wachten zat en heb ik gewoon een afspraak gemaakt voor een vervolgafspraak bij de gynaecoloog. Hij wou bij het gesprek meteen van start gaan met IUI dus ik hoefde daar niet heel hard voor te pleitten. Ik zou zeggen : trek de stoute schoenen aan en zeg dat je geduld op is. Nee heb je en ja kan je krijgen ! Groetjes
Heel herkenbaar! Bij ons is uiteindelijk ook niks gevonden. Alleen mn trage schildklier, maar die had ik al en is met medicatie gewoon goed. Bij ons heeft het uiteindelijk 2 jaar geduurd voordat we konden starten met IUI. Ik ben een paar keer zwanger geweest met een negatieve afloop. En nu zitten we inmiddels al 4 jaar in het medische traject waarvan 2 jaar met IUI, ik ben 34. Met de kennis van nu had ik toch graag eerder gestart met IUI. Ik zou, als ik jou was, nu een paar maanden verder, aangeven dat je graag wilt starten met of cyclus opvolging of IUI.
Ik snap dat het zwaar is, allereerst daar een knuffel voor! Als ik het goed lees gaan jullie voor jullie eerste kindje, dan is 1 jaar in ieder geval normaal om naar de huisarts te gaan. Zo te lezen hebben ze grootste 'obstakels' uitgesloten, dus dat is positief! Dat je ook al een hsg heb gehad is ook positief, want mijn gyn zei dat je 6 maanden na een hsg ook weer iets meer vruchtbaar bent en de kans op een natuurlijke zwangerschap weer iets hoger ligt. Dus zou die 6 maanden sws even afwachten (ja dat is echt moeilijk maar blijf hoop houden!) Maar vind dat je daarna best mag aangeven in het ziekenhuis dat je je toch even verder wilt laten onderzoeken en/of dus wilt beginnen met vruchtbaarheidsbehandelingen. Wellicht kunnen jullie er al over hebben of jullie dat allebei wel willen, dan is dat ook alvast duidelijk als je daar straks weer zit bij het vervolg gesprek. Succes en houd hoop!
@Sterretjeindenacht en @ZoWelkom84 een 2nd opinion in een ander ziekenhuis wil ik nu (nog) niet. In principe waren de eerste onderzoeken goed, en ik geloof ook echt wel in hun deskundigheid. Ik vind het gewoon frustrerend dat zo'n 2e jaar zo lang duurt. En snap niet dat ik zoveel lees dat stellen het nog 6 maanden moeten proberen en wij een jaar. 6 maanden vind ik te overzien, we zitten nu op bijna 4 maanden. Maar een jaar.... @Fennec De 36,7 % (sorry, in mijn openingspost schreef ik 34,7, dit moet 36,7 % zijn!) is gebaseerd op een aantal punten en berekend op de website van Freya. Ik heb die site er even bij gepakt. Het betreft het Hunault model. https://www.freya.nl/kinderwens/zwangerworden/spontane-zwangerschapskans-2/spontane-zwangerschapskans/ Deze is gebruikt omdat mijn baarmoeder en eierstokken op de echo er goed uit zagen, de HSG goed was en mijn bloedwaarden lieten zien dat ik een eisprong had gehad en ik een ruime voorraad eitjes heb. Wat je moet invoeren: - Is er een samenlevingstest gedaan? Nee - Leeftijd vrouw? 32 jaar en 3 maanden (op dat moment) - Duur onvruchtbaarheid in jaren? 1 jaar en 1 maand (op dat moment) - Bent u eerder spontaan zwanger geweest? Nee - Verwezen door? Huisarts - Hoeveel procent van het zaad is goed beweeglijk? Dit weet ik niet, maar ik heb even wat dingen geprobeerd en bij 62 % beweeglijk zaad, was de uitkomst een kans van 36,7% op zwangerschap. Dus blijkbaar heeft mijn vriend 62% goed beweeglijk zaad. Pas als de kans op zwangerschap onder de 33 % zit, gaan ze helpen, vertelde de gynaecoloog. Ik heb even 'doorgerekend' en ben gaan invoeren. Ik heb daarbij niet gewijzigd aan het beweeglijke sperma van mijn vriend. Ik heb alleen mijn leeftijd en duur van proberen zwanger te worden ingevoerd. Als ik 32 jaar en 9 maanden ben, dan zijn wij 1 jaar en 7 maanden bezig met zwanger proberen te raken, en op dat moment zegt de tabel dat we een kans hebben van 32,9%. Ik ben in juli 32 jaar en 9 maanden. Ik moet zeggen, ik schrik er heel erg van dat de kans op zwangerschap zo hard terug loopt!!! Met andere woorden, vanaf juli 'mag' ik geholpen worden... @Maan14 3 jaar, dat is echt heel lang... Ik zie dat jullie de droom voor een broertje of zusje hebben losgelaten. Wat moet dat zwaar zijn (geweest?). Sterkte! @Kleinepuk je hebt dus 'gewoon' je eigen gynaecoloog na 3 maanden opgebeld? Dus wat dat betreft, jij moest 6 maanden proberen en hebt na 3 gebeld. Ik moet 12 maanden proberen, kan na 6 prima bellen @Line85 Daar ben ik dus ook zo bang voor. Dat ik over een hele tijd denk: Was ik maar op mijn strepen gaan staan. 'Had ik maar'. Misschien is cyclusopvolging wel een goede 'middenweg'. Voor het starten met IUI dan in ieder geval. Dan gebeurt er tenminste IETS. Ik gebruik ook geen ovulatietesten, dus heb geen idee wanneer mijn eisprong is. Ovulatietesten op aanraden van de gyn los gelaten. Dit omdat ik nooit mijn piek vind en dat geeft zoveel meer stress... @PinkLady88 Klopt, eerste kindje. Ons is inderdaad ook verteld dat je 6 maanden na de HSG verhoogde kans op zwangerschap hebt. We zitten nu op 4 maanden bijna, kan die 2 maanden nog wel wachten Met mijn vriend heb ik het er al wel over gehad en zelfs zijn geduld begint op te raken. Hij zegt er wel steeds bij: "het is jouw lichaam, we doen het pas als jij eraan toe bent." Dus wat dat betreft ligt de bal bij mij. Als ik het zo allemaal opsom denk ik dat ik mijn conclusie wel heb. Bedankt dames voor jullie input en antwoorden!! Ik ben al heel blij om te lezen dat ik niet de enige ben en dat ik niet gek ben Ik wacht nog tot begin juli. Dan zit ik volgens dat Hunault model ook onder de 33 %, heb ik het 6 maanden na HSG geprobeerd en heb ik naar mijn idee voldoende om mee naar de gynaecoloog te stappen. Misschien dan 1 of 2 rondes cyclusopvolging...
@Hakoek ik heb zegen “gewoon” mijn eigen gynaecoloog gebeld. Degene die mijn HSG ook heeft aangevraagd en die ik ook heb gesproken over de uitslag enz. Gewoon de assistente gebeld en gemeld dat mijn geduld op was en ik graag een afspraak wou met de desbetreffende meneer ze zeiden verder niks! Gewoon bellen wanneer je wilt bellen. Geen moeilijk gedoe! Hahaha succes ermee!
@Hakoek allereerst een dikke knuffel!!! Voor mij super super super herkenbaar! Wij hebben ook (te) lang moeten wachten op hulp. Die tijd waar wij maar moesten blijven proberen vond ik mentaal bijna zwaarder dan de behandelingen nu. Ik heb dan ook na een half jaar contact opgenomen en gezegd dat het niet meer lukte. Toen werden we vrij snel opgeroepen en mocht het hele circus beginnen. Gewoon bellen dus tegen juli! Echt!!! Heel veel liefs, sterkte en wijsheid!
Het voelt waarschijnlijk zo zwaar omdat je ook maar een mens bent. En je wilt dit heel graag. En wachten is gewoon niet leuk. Ik kan je wel nog een hoopvolle ervaring van mijzelf vertellen over 'waarom zou het na 15 maanden nog spontaan lukken?' Mijn eerste kwam na 4 jaar en medische hulp. Mijn tweede na 2 jaar zonder medische hulp. Ik zou in september weer beginnen met behandeling via de gynaecoloog en in augustus bleek ik zwanger. Dus het kan wel echt. Vrienden van ons lukte het na 5 jaar pas. Met hun was niks mis en zij wilden bewust geen medische behandelingen om zwanger te worden. Na 5 jaar was er dan die positieve test. En nu ben ik na 1 eisprong direct zwanger geworden. Het is blijkbaar heel willekeurig en onvoorspelbaar. Maar er is altijd hoop. Het kan altijd onverwacht gebeuren! Maar dat maakt het niet minder moeilijk om te wachten en om elke keer de teleurstelling te verwerken tot het moment dat het eindelijk gelukt is . Heel veel sterkte en je bent echt geen zeur of uitzondering hoor!!