Toch apart dat er uit de diverse onderzoeken over vechtscheidingen iets anders komt, er dan juist bij de gemiddelde opgeleide en hoger opgeleide mensen vaker sprake is van escalerend gedrag met verregaande beschermingsmaatregelen. Maar goed zoals al aangegeven, mijn ervaring met jeugdzorg is geen positieve en ben blij dat de politiek zich ondertussen ook steeds meer laat horen en stappen onderneemt om de kwaliteit te verbeteren en te waarborgen. Als je het dan over zelfreflectie hebt ten aanzien van de mate van opleiding, geloof niet dat jeugdbeschermend Nederland dan hoog opgeleid is, terwijl mij toch duidelijk bij staat dat minimaal HBO vereist is in een specifieke richting. Aangezien er onvoldoende zicht is op hun eigen aandeel ten aanzien van aan de wetten, richtlijnen en beroepscodes voldoen en daarmee de belangen van kinderen voorop zetten. (Waarheidsvinding, juiste en volledige feiten presenteren ipv de mening van bijvoorbeeld een gezinsvoogd)
Maar vechtscheiding is iets van de laatste tijd. Sinds er co-ouderschap bestaat. Hiervoor was het vaak standaard dat moeder hoofdverzorger was en vader een bezoekregeling had van eens in de twee weken. Het nauw samen werken en overleggen zorgt voor strubbelingen bij ouders die eigenlijk niet meer samen willen zijn. Tegenwoordig ben je je als jeugdhulpverlener (vrijwillig en gedwongen kader) verplicht te registreren. Zonder passende HBO opleiding kan dit niet. Wanneer je je bijscholingspunten en intervisiuren niet haalt dan vervalt deze ook. De regels zijn dus wel degelijk heel streng, vanaf 1-1-2015
Dit is zeker niet waar. Anders misschien, maar niet iets van de laatste tijd. Dat laatste is het precies. De positieve verhalen zijn ook bijna altijd degene die open staan voor zelfreflectie, kunnen hun eigen handelen inzien en zijn bereid hulp te accepteren. De negatieve verhalen zitten vaak vast in een patroon. Zijn overtuigd van hun gelijk, hun waarheid en zijn niet bereid te kijken naar een eigen aandeel. Dat maakt het schrijnend, vooral voor de kinderen. Die zijn uiteindelijk de dupe, helaas.
Bij ons is toch wel degelijk een grote groei te zien vanaf het moment datco ouderschap mogelijk was. Veel meer mensen die in de vrijwillige hulpverlening niet geholpen wilden worden en waar in het belang van het kind een ondertoezichtstelling werd uitgesproken om voor het kind oo te komen tijdens een vechtscheiding.
Dan had je het misschien anders kunnen formuleren. En misschien ook wel omdat mensen vroeger (voor 1990) veel minder snel uit elkaar gingen i.t.t. nu, alleen waren vechtscheidingen al aan de orde van de dag toen mijn ouders uit elkaar gingen (1992), alleen dan anders wellicht.
Ik denk dat mensen vaak vergeten hun hand in eigen boezem te steken. Ik lees wel vaker verhalen waarbij de ouders alles wat jeugdzorg tegen hun zegt naast zich neerlegt. Alle adviezen e.d worden in de wind geslagen want zij weten het beter. Het is al erg genoeg dat je kinderen uit huis geplaatst zijn. Of dat nu terecht is ja of nee. Ik zou gewoon blindelings luisteren en ALLES doen om mijn kind zo snel mogelijk terug te krijgen. Jeugdzorg beledigen en je hakken in het zand zetten is dat vast en zeker niet.
Ik weet niet of mensen toen minder scheidde dan nu. Mijn ouders zijn gescheiden en ook heel wat ouders van vriendinnetjes in die tijd waren niet meer samen. Natuurlijk is er altijd gedoe bij een scheiding en gingen mensen vrieger ook echt niet vriendschappelijk uit elkaar. Scheiden doe je immers niet voor niks.... feit is alleen dat het fenomeen vechtscheiding pas echt ontstaan is in de tijd van co ouderschap. Mensen moesten ineens met elkaar gaan overleggen, samen beslissingen nemen voor hun kinderen omdat ze beiden een verzorgende ouder met gezag waren. Ouders gingen elkaar vanaf dat moment dwars zitten over de rug van de kinderen en dingen tegenwerken. Ze vochten hun eigen ruzie uit in het nadeel van de kinderen toen is de naam vechtscheiding ontstaan. Vroeger kwamen de wat problematische scheidingen niet hij jeugdzorg terecht. Nu steeds meer omdat beide ouders nu zeggenschap hebben en dingen dus tegen kunnen werken. Het aantal ondertoezichtstellingen zijn vanaf dat moment flink gestegen. Er zijn ook een aantal kinderrechters die weer pleiten bij het eenhoofdig gezag ipv co ouderschap om dit te voorkomen.
Heb je bronnen van die onderzoeken? Die ook meenemen dat hoogopgeleide ouders de financieen hebben om een scheiding aan te gaan? En ben ook benieuwd naar bronnen omtrent het opleidingsniveau van jz medewerkers.
Dat inderdaad. Maar dat het ergens niet kwam, wil niet zeggen dat het er niet was. Volgens de huidige maatstaven hadden mijn broer en ik jeugdzorg nodig gehad en waren we, als we 15 jaar jonger waren geweest, uit huis geplaatst. Alleen jeugdzorg kon ons huis gek genoeg niet vinden dat wil niet zeggen dat er geen problemen waren, we kregen alleen niet deze hulp. En als mijn moeder al ging, werd ze afgewimpeld. Ik kan je helemaal volgen hoor, dat ze er nu meer zijn en dat jz vaker betrokken is. Maar ik zie daar een andere oorzaak van, geen co ouderschap. @ts, mijn ervaring met jeugdzorg is wisselend. In mijn werk (gesloten jeugdzorg) heb ik hele betrokken voogden gezien, maar ook voogden die je nooit zag of hoorde en zelf zeer slecht bereikbaar waren. Ik kon mij bij die laatste nooit aan de indruk onttrekken dat ze dachten dat betreffend kind toch opgesloten zat en dus geen prioriteit behoefden. Terwijl imo deze groep kinderen juist goede voogd nodig had. Zelf heb ik mbt ex een aantal keer met bjz gesproken en die ervaringen waren juist zeer positief.
Ikzelf begrijp best wat JZ voor doel heeft en probeert te doen maar ik heb er geen positieve ervaringen mee.. Als Hulpverlener op een Beschermd Wonen locatie werd ik gestalkt door een cliënt. Ik netjes aangifte doen en vervolgens hing JZ aan de telefoon, zij wilden zeker weten of mijn dochter wel veilig was bij mij thuis gezien ik van de situatie best wel stress kon hebben. Ik ben nog nooit in mn leven zo van streek geweest. Ik heb moeten lullen als brugman om er voor te zorgen dat ik geen gezinsvoogd etc. aan de deur kreeg. Typisch geval van slachtoffer krijgt de straf. Zoals jullie begrijpen heb ik verder geen vervolgaangiftes gedaan, uit angst voor JZ. Echter weet ik ook dat mensen die bij JZ werkenn dit doen met hun hart en nier voor het geld. Het is moeilijk inschatten welk kindje prioriteit heeft en daarin worden soms helaas fouten gemaakt.
Vreselijk bloem! dan wordt je extra onderuit gehaald. En deed de politie wel iets? Ik vind het heel erg om hier te lezen dat er mensen juist hulp nodig hadden maar niet kregen. Het zijn logge organisaties en al de protocollen en bezuinigingen helpen niet mee.
Ja die bronnen heb ik, net als jeugdzorg zelf overigens worden namelijk landelijk bijgehouden door de organisatie die onder meer zorg draagt dat er bekendheid is over onder andere de richtlijnen, de cap-codes, het herkennen van signalen etc etc. Betreffende het opleidingsniveau van jz medewerkers, kijk eens bij de beroepscode, het schema voor certificering en eisen voor registratie zou ik zeggen. Daar kun je ook een nadere uitleg vinden waarom er aan zelfreflectie gedaan moet worden zowel persoonlijk door jz medewerkers als vanuit en in het team en wat het inhoudt.
Het fenomeen vechtscheiding wordt enkel de laatste jaren zo genoemd, oftewel het beestje heeft een naam gekregen. Hier ligt niet zozeer het co-ouderschap of na scheiding gezamenlijk gezag aan ten grondslag. In verhouding tot het verleden is er in de huidige tijd veel meer 'media' aandacht voor, waar er vroeger een enkele keer een 'dwaze vader' in de media kwam met een actie. Dat de regels strenger zijn dat klopt per 1 januari 2015 met een overgangsperiode, echter bijscholingspunten en intervisiouren zijn in theorie voldoende om de registratie te 'behouden' het zegt echter bijzonder weinig over het in de praktijk toepassen van de regels, richtlijnen en wetten.
Oh en mocht er gedacht worden 'weer zo'n complot bedenker', nee helaas het intrigeert me alleen mateloos hoe er binnen het wereldje jeugdzorg met regels en wetgevingen omgegaan wordt en met name hoe men hieraan voorbij gaat. Net als dat mij dit op andere vlakken en onderwerpen intrigeert. Ik denk dan ook graag mee aan verbeteringen en verbeteringen kun je nou eenmaal moeilijker uitleggen als je niet weet hoe het nu functioneert en waar dus de verbeterpunten liggen maar ook hoe die verbeteringen te behalen zijn.
Wat ik mij afvraag, misschien heeft iemand van jullie hier antwoord op. Als er besloten wordt dat een kind uit huis moet worden geplaatst, wordt er dan niet eerst gekeken naar de familie? Bijvoorbeeld of oma/opa de voogdij kan overnemen? Lijkt mij namelijk het beste als kind zoveel mogelijk bij zijn basis/familie blijft?
Van dit verhaal krijg ik gewoon de griezels. Zou ook doodsbang zijn geweest. Ik heb laatst eenzelfde verhaal ongeveer op facebook gelezen. Dat was bij die inzendingen over bevallingen in het ziekenhuis en hoe rottig die vaak verliepen. Dan moest je zo een zelfgeschreven pagina omhoog houden met je evaring. Afijn daar was ook een vrouw bij en haar werd verteld dat de weeen opgewekt gingen worden. Dat wilde ze niet en de verloskundige zei iets van: als we het niet mogen opwekken gaat je pasgeboren kindje meteen naar JZ. Ik vond dat schokkend.
Ja doen ze. Wij kregen het meisje in het weekeind en doordeweeks was ze in een pleeggezin omdat ze ver uit onze buurt woonde en dan toch naar haar eigen school kon. Ik noem haar maar even "meisje" ivm herkenning. Maar kindje is dus familie van me
Ik werd zelfs nog door een agent gebeld of ik er wel van op de hoogte was dat er een melding werd gedaan bij JZ na mijn aangifte, hij wilde niet dat ik ineens onverwachts JZ aan te telefoon kreeg. Zelfs gevraagd of ik mijn aangifte nog kon intrekken maar helaas ... Dit bevorderd mensen nou ook niet echt om aangifte te doen!
Dat is wel de doelstelling van jz. In de praktijk kan dit lang niet altijd, en is ook de reden van de uhp van belang. Bij vechtscheidingen wordt dit bijvoorbeeld vaak juist niet gedaan, omdat het dan bij een "partij' blijft (familie van vader of familie van moeder) en in dat geval voor het kindje vaak rustiger is om op een andere locatie te verblijven.