M was net 2 toen ze voor het eerst naar de speelzaal ging. Weggaan was in het begin moeilijk, maar er was altijd een juffie waar ze bij op schoot kon zitten en die haar (heel goed) gingen troosten. Het gebeurt echt nooit (in het jaar dat we daar nu zijn) dat er een kindje alleen staat te huilen of sippen. En nu nog: als ik wegga pakt M een boekje en zoekt een van de juffies op en daar gaan ze altijd op in. Wat betreft de evaluatie van het gedrag van je kindje: allereerst is het nogal vaag (wat bedoelen ze concreet) en ook erg voorbarig. Kindjes kunnen zich nogal anders gaan gedragen in nieuwe en onbekende situaties. Ook met betrekking tot achterlopen wat praten betreft: M zegt in nieuwe situaties/bij vreemden bijna niets terwijl ze heel erg goed kan praten ... Dit gezegd hebbende: kindjes moeten altijd wennen en mama's misschien nog wel meer . Ik zou dit dus open en eerlijk bespreken met de leidsters en op basis van dat gesprek mijn beslissing baseren. Zoiets als het wangen knijpen kan ze ook van een ander kindje hebben geleerd trouwens
Mijn dochter heb ik vorige week van de psz afgehaald, ze zat hier sinds september op vanaf haar 2de verjaardag. Ze huilde daar altijd zo verschrikkelijk veel, de leidsters pakte haar wel op als ik wegging en dat vond ik wel fijn, maar ze bleef heel de ochtend huilerig en ze gaven zelf ook aan dat ze natuurlijk niet heel de ochtend alleen met haar bezig kunnen zijn. Nu hebben we na de sinterklaas even een stop gehouden met het idee dat ze er even afstand van kan nemen en na de feestdagen weer beginnen.. maar toen ik haar vorige week wou brengen was ze helemaal overstuur en ze zegt dan zelf ook dat ze niet wil gaan en dat ze het niet leuk vind.. 'wil niet naar school' dat hoorde ik iedere ochtend als ze wakker werd, zo bang dat ze naar schooltje moest. Ik zou tegen je zeggen volg je gevoel! Ik kreeg van iedereen om mij heen het advies dat ik maar door moest zetten, want anders zou ze haar zin krijgen om niet te gaan en dat het zo goed voor haar is.. ja dat klopt ook, maar als het niet gaat en je hebt er zelf zo een naar gevoel over (wat ik ook had)... waarom MOET het dan, ze zijn nog maar 2 hoor!! Ik zal het pas weer gaan proberen als ze 3 is, en aangezien wij verhuisplannen hebben zal ik haar waarschijnlijk op een andere psz plaatsen. Nou succes ermee!
Heb er inmiddels veel over nagedacht en ik stop ermee. Ik heb een andere psz hier iets verder vandaan gevonden (gelukkig geen probleem ivm auto) waar ze 2-jarigen apart van 3-jarigen opvangen dat spreekt me erg aan. Zal hier eerst gaan kijken uiteraard voordat ik me inschrijf en hopen dat de wachtlijst wat meevalt al zou ik t geen probleem vinden als ze met 2,5 of zelfs na de zomervakantie terecht zou kunnen. Het in de wang knijpen zou idd van een ander kind kunnen komen is ook in mij opgekomen al denk ik door de manier waarop ze 'Luister even' zegt toch dat t de juf is geweest En de opmerking over haar motoriek kwam mij wat vreemd voor omdat we twee weken geleden bij het CB waren die haar een half uur hebben gezien (en de juf al met al max een paar uurtjes) en op het CB zeiden ze dat haar motoriek voor lag op andere kinderen van haar leeftijd, met name de kleine motoriek. Maar vindt die opmerking echt niet t ergste hoor, daar is t een beetje mee begonnen maar ik wil gewoon dat ze t naar haar zin heeft en elke juf zal een mening hebben en mag ze alsjeblieft babyachtig zijn, ze is 2 jaar, je kan nog de rest van je leven volwassen zijn @Salapio je hebt helemaal gelijk, mijn dochter gedraagt zich ook anders in een vreemde omgeving, je zou alleen denken dat zo'n juf dat ook moet weten @Aude Idd veel mensen zeggen 'doorzetten' etcetc maar het is blijft jouw kind en alleen jij en je man kent je kind zo goed. Ze gaan voor hun lol naar de psz en het is echt niet zo dat een kind van 2/2,5 het als een gewonnen strijd zou zien als hij niet meer zou hoeven gaan. Groot gelijk, volg je gevoel je zou pas spijt hebben als ze straks vier is en zegt dat ze t twee jaar lang zo naar heeft gehad op school, waardoor ze naar mijn mening ook direct een nare associatie met het woord school hebben. @Pnirmal Ik kan nu niet anders zeggen dan wat goed dat je dat doet! Het is misschien achterdochtig om stiekem te kijken maar mag je alsjeblieft het is wel je liefste, schattige kindje wat t daar naar zijn/haar zin moet hebben Ik denk dat ik me bij een volgende psz ook moeilijk in zou kunnen houden. Bedankt allemaal voor jullie adviezen zonder veroordelend te zijn, ben blij te weten dat ik niet de enige ben...
Heb niet alles gelezen, maar zie in je laatste bericht dat je voor een andere psz gaat. Als je er geen goed gevoel bij hebt blijft dat toch hangen. Persoonlijk vind ik het wel snel om haar er weer af te halen, je kindje heeft ook niet echt tijd gehad om te wennen, zou het ook niet tot in den treure blijven proberen maar een maandje of 2 zou ik niet heel raar vinden als wenperiode voor iets waar ze maar 2 ochtendjes heen gaat. Gaan de leidsters ook niet naar je kindje toe als jij de hoek om bent?? Kan me niet voorstellen dat ze haar zomaar laten staan huilen. En wat ook al gezegd is het in de wang knijpen en luister eens kan ook van een ander kindje komen. Ons buurkindje kreeg van haar ouders ook vaak op haar kop door hard te praten en in de stoel gezet te worden en deed precies hetzelfde bij de poppen, waardoor onze dochter het ook opeens ging doen, terwijl wij dat nooit doen. Ik vind wel dat de psz wel erg snel met het oordeel komt dat ze baby achtig is na 2 ochtenden, ze moet ten slotte ook even de kat uit de boom kijken, maar als ze na een half uurtje cb zeggen dat je kind ver voorloopt dan wordt daar blijkbaar meer waarde aan gehecht . Mijn dochter van 2 deed oefeningetjes op het cb die ze pas met 4 jaar moesten doen, maar ik vind haar nu ook niet opeens dezelfde motoriek hebben van een 4 jarige. Ik zou iig bij die andere psz gaan kijken en proberen of je daar een paar ouders te spreken kan krijgen (als ze staan te wachten om de kids op te halen) dan heb je daar van te voren al misschien een beter gevoel bij.
De meeste peuterspeelzalen hebben nu het thema '(winter)kleding'; daar zou het woord 'slipje' vandaan kunnen komen, al staat dat niet in het themaboek. Daarin wordt het gewoon benoemd als onderbroek (en hemd, shirt, broek, etc.). Je zou hier altijd naar kunnen vragen, misschien kan de juf vertellen waar ze het woord vandaan heeft? Daarbij vind ik het vroeg om na twee ochtenden al met de ouders te bespreken hoe het kind zich ontwikkelt. Ten eerste moet een kindje wennen, de ouders niet te vergeten en is het voor ouders fijn om positieve dingen te horen. Mocht het na een tijdje nog steeds zichtbaar zijn dat ze motorisch achterloopt, is het een ander verhaal om dit met de ouders bespreekbaar te maken (maar niet bepaald in bewoordingen als 'baby-achtig'). In onze klas hebben we ook doktersspeelgoed. Over het algemeen gaan kinderen hier goed mee om (vooral nadat ze prikjes hebben gehad, spelen ze dit na en verwerken de gebeurtenis op die manier ook). Juf moet wel altijd toezicht houden; soms gaat de buik bloot en je moet ervoor zorgen dat ze niet verdergaan dan dat, maar dat is mij nog nooit gebeurd gelukkig. Verder zou ik deze punten toch bespreekbaar maken en doen ze er niks mee, op zoek naar een andere speelzaal (of nog bespreken met hogeren). Succes!
ik snap jouw gevoel en ook van de andere dingen die je aangeeft, je moet zelf afwegen (met de papa) of je je kindje hier nog wil brengen. Wel wil ik nog even iets zeggen t.o.v. het cb en dingen signaleren. Ik werk nl op een kdv, in mijn groep zit een jongetje die gigantisch achterloopt, zowel grof motorisch als taal en woordbegrip. Hij is 2 en zit op het niveau van een 1 jarige. Wij hebben onze zorgen hierover geuit en zijn ook aan de slag gegaan met een behandelplan (o.a. logopedist) maar hij moest met 2 jaar ook op het cb komen. De ouders hebben daar vertelt wat onze bevindingen waren en het cb zei: helemaal niks aan de hand en alles is goed op orde. Nou sorry, maar ik vind mijzelf hier kundiger in dan het cb. Hij is bij ons 5 dagen per week en een half uur op het cb. Sommige cb's werken prima, maar deze mensen zijn echt niet kundig. Blijft het feit dat die leidsters dat ook niet na 2 ochtenden kunnen zien, maar ik las wel in sommige reacties: "als het cb het goed vind zou ik mij geen zorgen maken", ik zou als tip mee willen geven dat het cb niet heilig is.
Mijn mening ik zou nog effe wachten een paar weekies. Ik weet nog dat ik me dochter de eerste weken bracht, ze wilde het liefst met me weer naar huis, en huilen. En ik voelde me dan vreselijk als ik haar achterliet, en ik dacht als dit maar goed komt. ... Als ik kijk naar toen en nu ..echt een wereld van verschil. En het liefst wilt ze nu elke dag wel naar de psz. Ik moet wel zeggen als de leidsters bij me dochter psz niet te druk met andere kindjes zijn, en ze zien dat een kindje moeite heeft met afscheid nemen met een ouder, nemen hun die wel bij zich. Verders vind ik dat ze nog geen conclusie mogen trekken over een kindje dat er pas een dag of twee opzit. Ik zou het in ieder geval wel bespreken wat jou dwars zit met de leidster(s). Dat kan al een hele opluchting zijn!
Ik snap heel goed dat een wenperiode normaal is en dat het merendeel van de peutertjes de eerste weken niet staat te springen maar ik heb de eerste keer dat er een tijdje gezeten om te kijken hoe t er allemaal aan toegaat en de juf is totaal niet geinteresseerd in de kinderen. Ze drinkt de hele ochtend koffie, is met haar papierwerk bezig en ik heb van andere ouders gehoord dat ze kinderen daar in t begin inderdaad gewoon laten huilen (zonder ze te troosten) omdat hun mening is dat het huilen wel weer overgaat en als je ze troost ze alleen maar vaker blijven huilen. Als je geen aandacht aan het huilen geeft ziet een kind in hun ogen dat ie er niets mee bereikt. Nou huilt een kind in die situatie in mijn ogen niet om iets te bereiken maar gewoon omdat ze verdrietig is. Ook vind ik de speelzaal niet fris & schoon, het is een oude bende. Met hele lieve juffen had ik hier overigens niet zo'n probleem van gemaakt dat is uiteindelijk het belangrijkst. Mn dochter heeft een doekje als troost, fungeert voor haar als een soort speen en die wil ze altijd hebben als ze gaat slapen en als ze getroost moet worden. Dit heb ik bij de eerste keer aangegeven bij de leidsters en de tweede keer hebben ze 'toch maar het doekje gegeven' om het daarna weer snel weg te stoppen. Ze hoeft dat van mij helemaal niet af te leren, ik weet hoe erg het haar helpt en wat maakt t uit, het ene kind heeft een speen een ander een doekje, ze is net twee geen vijf! Maar goed, de een is van wat langer doorzetten en op zich begrijpelijk maar ik ken uiteindelijk mn kind het beste en denk dat het beter is snel te stoppen zodat het niet zo'n hele grote indruk maakt en op zoek te gaan naar een andere speelzaal dan haar maanden te laten gaan haar het idee geven dat 'school' verschrikkelijk is en daar nog jaren last van te hebben. Ze is na die twee keer opeens bang voor nieuwe situaties, andere kinderen etc etc ik herken haar bijna niet terug. En bovenal, ik vind luisteren naar je gevoel bij je kinderen het belangrijkste wat er is. Misschien dat ouders van het Hofnarretje achteraf ook een naar gevoel hadden maar vonden (of hun omgeving) dat ze nog even door moesten zetten want een kind huilt nou eenmaal...
Helemaal mee eens. Mijn oudste gaat sinds oktober, toen was ze 2 jaar en 2 maanden. Ze is al een kleintje voor haar leeftijd, dus was echt een mini-hummel tussen al die 'groten'. ook heel lang huilen geweest met afscheid, en toch doorgezet. Ze nam haar Bumba-knuffel mee, en het werd steeds minder. Voor mij was het ook vreselijk om haar daar zo iedere keer af te zetten, maar merkte wel met ophalen dat het wel beter ging. Nu net voor de kerst was het ineens over met huilen, kusje mama, zwaaien en spelen. Merkte thuis al zo veel verschil in haar taal, haar samen spelen met zusje etc. Nu afgelopen week, ging haar ophalen en ze zat aan de grote tafel deze vuist op deze vuist te zingen, en te lachen en te stralen, dus ben heel erg blij dat ik toch heb doorgezet! wat ik probeer te zeggen, luister inderdaad naar je gevoel, je laat wel je kindje daar achter, maar geef het niet te snel op, geef haar even tijd om te wennen.
Ben er overigens al mee gestopt en ben al op zoek naar een andere psz waar ik eerst ga kijken en haar bij goed gevoel inschrijf. Dan geef ik t uiteraard een paar maanden de tijd maar bij zo'n mens als de juf die ze daar had laat ik haar nog geen twee tellen alleen. Nogmaals het gaat niet om het afscheid nemen etc het gaat om de juf die totaal niet geinteresseerd is en bijna een hekel lijkt t hebben aan kleine kinderen en huilen negeert dat lijkt mij genoeg reden. Als het alleen het afscheid was zou ik niet gestopt zijn...
mijn zoontje kletst thuis de oren van mn hoofd (om gek van te horen) en op de psz praat hij amper en gedraagt zich ook "babyachteriger" . dat is een stukje verlegenheid denk ik. het gaat nou wel beter geloof ik,het zal me een zorg zijn,hij vind het leuk en ik heb even een uurtje rust