Tja... zit even te dagdromen... begin keihard te lachen... denk namelijk aan een oude aanbidder, jaren geleden, die me het hof maakte op een wel héél aparte manier: Hij was slager en stond (tevergeefs, 'k was niet thuis) voor mijn deur met twee sudderlappen... 't Is weer eens iets anders dan een bosje rozen Jullie ook zulke herinneringen, waarmee je door je partner niet meer serieus genomen wordt ("jaja, die oude vlammen van jou" *grinnik*)? Even lachen!
N ex van me (had het uit gemaakt omdat meneer zn handen niet bij zich kon houden) dacht dat hij me wel terug zou krijgen als hij een puppy had voor me. En stond dus ook bij mij aan de deur met een golden retriever pup... Vond het erg zielig voor t beestje. Maar ben er toch maar niet in getrapt
mijn ex heeft mijn naam op zijn arm laten tatoeren, nadat hij vreemd was gegaan tjah daar trap ik niet in
Haha das mooi lullig voor hem en zeker niet al te snugger Mij is nog nooit op een bijzondere manier het hof gemaakt.. (of moet ik misschien blij zijn hihi)
HAd het uitgemaakt met me ex, probeerde hij mij terug te krijgen door te zeggen dat hij zelfmoord ging plegen. Toen is hij met zijn stomme kop midden in de winter in een vijver gesprongen, kan je zeggen, me buispieren hadden heel wat te voorduren en me longen ook, zo hard heb ik gelachen.
Ik vind het niet echt maf, eerder super. Dat heel mijn huis vol lag met rozen, echt overal lagen ze, op elke traptrede, heel mn bed vol, de vloer, in mn koelkast, zelfs in de wc pot zaten ze :-D
Met een nachtjapon, type: daar wil oma nog niet eens in slapen, met bloemetjes! Een korte uitleg is wel even nodig. Toen we pril verkering hadden liepen we langs een zaak waar nachtgoed verkocht werd. Daar in de etalage stond een pop met een jaren-50 bloemetjes japon en ik grapte: "Oh geweldig, die had ik altijd al willen hebben!" Had ik mijn grote mond maar gehouden want een paar dagen later kreeg ik een cadeautje... Ik was er sprakeloos van, aan de ene kant vond ik het zo erg lief, maar aan de andere kant: hoe kon hij nu werkelijk denken dat een jonge meid van 25, die vooral stoer gevonden wordt ivm niet-tuttige hobbies, zo'n nachttent echt leuk zou vinden. Blijkbaar was mijn manier van humor niet die van hem. Gelukkig had hij de bon nog en kon de poetslap geruild worden, dat ding was nog best duur ook Hihi, inmiddels snapt hij mijn humor al een beetje beter en zijn we al 7 jaar getrouwd. Groetjes van Kiki
Mijn man, toen der tijd nog vriendje, en ik gingen uit met carnaval en waren verkleed als The Adamsfamily (we waren ook best wel goed gelukt moet ik zeggen hihi). Hij zou me af komen halen. En ja hoor, daar stond ie voor mijn deur, sjiek in pak, haren glad en in zijn hand een roos... waarvan hij de kop eraf geknipt had Dat vond ik toch wel een uitblinker... Maar volgens mij ben ik er ook al veel vergeten (gelukkig voor mijn man ben ik heel kieskeurig en was hij de enige die het ooit gelukt is mij te versieren hihi)
Ik kreeg ooit een gedicht over de post met daarin een volzin over mijn prachtige bruine ogen.... Jullie voelen hem al aankomen, mijn ogen zijn hartstikke blauw! Het is nooit iets geworden met die gozer
van een jongen waar het nooit wat mee geworden is... maar wat ik over 20 jaar nog niet vergeten ben hij werkte in een winkel waar ik die dag kwam, vroeg met een hele rare smoes mijn postcode en huisnr (en gezien de aard van zn werk had het een normale vraag kunnen zijn alleen sloeg het nergens op in de context waarin hij het vroeg), diezelfde avond nog lag er een brief in de bus! hij wist mijn naam niet en begon met 'aan die ontzettend leuke meid met die prachtige lach die vanmiddag opeens voor m'n neus stond in de winkel!' hoewel er absoluut geen klik was, was het toch wel erg schattig, en is het toch wel een compliment dat een wildvreemde zoiets doet
15 jaar was ik, woonachtig op een klein plattelands dorpje en omdat ik een vriendje had mocht ik op zaterdagavond uit naar het plaatselijke dorpshuis waar 1x in de 2 weken een disco-avond werd gehouden mits dat vriendje mij om half 12 maar keurig en persoonlijk afleverde omdat hij uit een ander gehucht kwam en na mij thuisgebracht te hebben ook meteen huiswaarts ging liepen zijn 2 vrienden ook altijd mee om mij naar huis te begeleiden. zo was het een keer, daags voor moederdag, dat we met z'n vieren in een jolige en ondeugende bui naar huis liepen, langs een mooie tuin waar langs de stoep prachtige bloemen groeiden, de mannen vrolijk een flinke bos afplukte en zo aanbelde bij mijn moeder en die bos haar in haar handen drukte, met de mededeling dat ze haar zo aardig vonden en omdat het morgen moederdag was en dat ze wel een bloemetje had verdiend moeder niet helemaal achterlijk trok een gezicht van, jaja.......... waar komt dat bossie vandaan? maar zei er toch niets over. de volgende dag op een verjaardag bij de buurvrouw zat mijn moeder te praten met een tante van haar die hevig verontwaardigd vertelde dat "de jeugd van tegenwoordig" de brutaliteit had gehad om zomaar die prachtige bloemen uit haar tuin te halen en vast en zeker niet hadden gespaard om voor moederdag wat te kopen :x :x kunnen jullie het gezicht van mijn moeder zich een beetje voorstellen? en toch kon ze nog met een glashard gezicht zeggen "sjongejongejonge zeg, wat een schorriemorrie" was wel niet een manier waarop ik het hof werd gemaakt maar m'n moeder die een beetje gepaaid en het hof gemaakt werd door een stelletje pubers P.S. je snap zeker wel dat dat bossie bloemen niet lang meer op tafel heeft gestaan
ooit schijn ik een keer een kauwgum ergens geplakt te hebben en een jongen die mij leuk vond heeft die eraf gepeutert en in een papiertje in zijn portemonnee bewaard... jaren later kwam ik die jongen tegen en had hij nog steeds die kauwgum in zijn portemonne vond het eigenlijk meer triest dan vleiend