Heeft er iemand ervaring met de POP-poli? Ik heb een traumatische jeugd gehad, waar ik in het verleden veel therapie voor gevolgd. Gelukkig heb ik geen last van trauma's die steeds terugkeren o.i.d., maar helaas heb ik wel altijd gekampt met een (sluimerende) depressie. Hiervoor heb ik jarenlang medicatie geslikt. Inmiddels is mijn leven zo stabiel en leuk, dat ik dacht die medicatie niet meer nodig te hebben. Helaas ben ik nu bijna 12 weken zwanger en zakken de depressieve gevoelens er dus weer in. In samenspraak met de verloskundige en huisarts besloten om de laagste dosering medicatie weer op te starten.. Dit vind ik zo ontzettend erg. Voel me zo ontzettend schuldig naar dit kindje toe. Ik had gewoon zwanger willen zijn, zonder al deze poespas. De verloskundige raadde mij aan om naar de POP-poli te gaan. Ze had het in eerste instantie over gesprekken kunnen voeren, maar inmiddels weet ik na al die jaren dat therapie gewoon klaar is voor mij. Ze gaf aan dat ik geen heel traject hoef op te zetten, maar dat het wel fijn is om een vangnet te hebben, mocht het tijdens zwangerschap of na de bevalling minder goed gaan. Op de een of andere manier ben ik best bang voor de POP-poli. Ik ben bang dat ze mij niet capabel genoeg vinden om moeder te worden. Ik snap niet zo goed waarom ik dat zo voel. Wij hebben een leuk ruim huis, allebei een goede baan, geen gekke dingen. Het is niet aan mij af te zien dat ik zo'n jeugd heb gehad. Ik ben bang dat ze denken: oh die met zo'n achtergrond, die moeten we extra in de gaten houden. Geen idee.. Wie kan en wil me hier meer over vertellen?
Hi! Ik heb 31 juli een afspraak staan bij de pop-poli. Je hoeft inderdaad niet een heel traject in, alles gaat op vrijwillige basis. Maar wat er idd al is aangegeven: een vangnet is in sommige gevallen wel handig. Er komen zoveel hormonen en (nieuwe) gevoelens bij een zwangerschap kijken! Is ook echt helemaal niks om je voor te schamen. Sterker nog, het is juist hartstikke goed dat je dit doet! Probeer dat schuldgevoel los te laten. Ja heel lastig, ik weet het. Ze gaan je echt niet bestempelen als slechte of niet capabele ouder omdat je met iemand wilt praten. Daar zijn wel wat meer dingen voor nodig, dus maak je daar geen zorgen om. Er zijn een heleboel ouders die een slechte of minder fijne jeugd hebben gehad, last hebben (gehad) van depressie(s) of weet ik het wat, en dat zijn ook goede ouders! Mijn jeugd was ook niet echt top, maar ik weet nu wel hoe ik bepaalde dingen vooral niét aanpak. Als je wilt, mag je altijd een pb sturen!
Hier ook ervaring met de pop-poli. Weliswaar vanuit een andere achtergrond, maar heb ook bij een groepje gezeten waardoor ik ook andere verhalen gehoord hebt. Het is gewoon fijn dat je gesprekken kunt hebben en ik had zelf ook inspraak hoe vaak enzo. Ze zijn daar niet om een oordeel over jou te trekken en zien daar een grote diversiteit. Veel succes in ieder geval.
Ik ben 10 jaar geleden bij de pop-poli geweest tijdens de zwangerschap van de tweede omdat ik depressieve klachten had. Ben doorverwezen door de gynaecoloog. Ik heb tijdens mijn studententijd een ernstige langdurige depressie gehad dus we waren allemaal alert. Intake was met een psychiater en orthopedagoog. We waren het eens dat medicatie ( nog) nodig was maar wel een luisterdoor/ praktische begeleiding. Ik had het geluk dat ik iemand kreeg die van 12 jaar ervoor kende en een goede klik mee had Mij is juist altijd benadrukt dat ik het goed doe! Na de bevalling liep de begeleiding nog even door gelukkig. Het ging eerst prima totdat ik mindere de met de borstvoeding. De arts van de pop-poli wist precies welke medicijnen wel met bv samen kon. Na het volledig stoppen met bv moest de dosis opgehoogd worden. Uiteindelijk ben ik toch op een wachtlijst voor persoonsgerichte psychotherapie gekomen. Had daarvoor alleen nog maar groepstherapie gehad. Helaas is het periode erg slecht gegaan Inclusief diverse opnames maar de arts en therapeut hebben me nooit het gevoel gegeven niet capabel te zijn. Binnenkort ga ik de psychotherapie afronden en slik ik eindelijk een AD die werkt ( Mao remmer).
Hier ook eenmalig bij pop poli geweest tijdens deze(derde) zwangerschap... Mijn eerste zwangerschap niet geweest en wilde toen tot een week of 20/22 niets meer vd zwangerschap weten.... na toch de uiteindelijk bijna 42 weken te hebben “uitgezeten” was ik uiteindelijk na een week of twee stapelverliefd op ons zoontje!! Dus hou die gedachte maar vast, het komt hoe dan ook goed! Tweede zwangerschap nergens last van gehad. En nu bij de derde wel weer... (Niet zo heftig als eerste) maar toch afspraak pop poli gemaakt. Het is als het ware een spar team die je helpt met bepaalde gevoelens. Niets moet, alles mag... je bent absoluut niet verplicht om daarna 1 of ander traject in te gaan. Ook deze keer was het rond de 20 weken dat ik me weer wat luchtiger en beter voelde... en nu? Ik kan absoluut niet meer wachten om ons derde kindje te ontmoeten!!! Zorg goed voor jezelf, en laat je niets wijsmaken door mensen om je heen dat je MOET genieten van je zwangerschap oid, want dat is de grootste flauwekul Leef je eigen leven op je eigen tempo! En wees vooral eerlijk naar de mensen om je heen.. ook al kunnen ze niet waarderen wT je zegt of denkt. Heel veel sterkte! En kop op!
Bedankt voor jullie openhartige berichten! Het geeft me wat meer rust te weten dat het vrijblijvend is en zonder direct een oordeel te vellen. Ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben die op dit moment niet 100% kan genieten, maar dat het ook wel weer goed komt. @chrystel73 slikte jij de medicatie tijdens je zwangerschap? Ik voel me zó schuldig dat ik weer moest starten met antidepressiva, Citalopram 10mg, voor wie het kent. De dokter stelde 20mg voor, maar ik heb gezegd dat ik eerst aan wil zien wat 10mg doet. Ben nu 2 dagen bezig en elke keer voordat ik het tabletje inneem twijfel ik zó erg. Ik vind het gewoon zo *** dat ik dit moet doen en dat ons kindje in aanraking kan komen met deze medicatie omdat IK me niet goed voel.
Even geruststelling het is veel beter voor je kindje dat jij je goed voelt he! Dat heeft veel meer invloed dan de medicatie echt. Je moet je absoluut niey schuldig voelen je zorgt nu juist goed voor jezelf en je kindje.