Hallo iedereen Afgelopen week was er een meisje aan het spelen bij ons. Ik had al een beetje gehoord dat het zo'n kindje is die 'altijd' haar zin doordramt en het 'krijgt' En ja hoor... hier probeerde ze het ook. ik leek wel een politieagent ik heb dit nooit eerder meegemaakt ze komt binnen vraagt meteen om snoep en koek... ik zeg nee. antwoord maar het is zo lekker... Ik heb te vaak moeten waarschuwen dat ze onze hond met rust moest laten. Drinken ingedaan maar dat was niet lekker... dus ze liet het staan. Na 1 rijstewafel wilde ze er nog 1. Mijn antwoord was nee ga maar lekker spelen. Nog 1 Nog 1... Ik was even met mijn andere kindje bezig kom ik de keuken in heeft ze zomaar mijn brood gepakt uit de broodtrommel ik zeg waarom, hier in huis wil ik dat je alles vraagt? Haar antwoord was: maar ik heb zo'n honger... Uiteindelijk gegeven want ik kan moeilijk nee zeggen straks had ze echt veel honger.... mijn kinderen wilde natuurlijk ook, hun ook een broodje. pakt ze zo het broodje van dochterlief uit haar hand Natuurlijk vertelde best wel streng dat. dat niet te bedoeling was... Later pakte ze het elmo knuffeltje van mijn zoontje (2) uit zijn hand.. ik zeg geef maar terug dat vind hij niet leuk. houd ze hem boven zijn hoofd, en doet alsof ze hem wilt geven en trekt gauw terug.... ik heb mijzelf zo lopen op vreten, ik vond dit echt niet leuk... wat moet ik hier nu mee dames.. nu denken jullie misschien praten met haar ouders.... maar haar ouders praten heel slecht nederlands... Gisteren vertelde mijn dochter dat ze vaak wordt geschopt door haar. als ze niet wilt spelen... morgen wil ik ook met de juf gaan praten hierover. sorry van dit lange verhaal...
jeeeemig wat een horror kind. Dat ze zelf eten pakte enz had ik bij het ophalen wel even vermeld. Niet te direct maar iets van: goh heeft ze thuis uit school ook zo'n honger, want na 1 koek hier pakte ze zelf brood uit de broodtrommel. De reactie van ma zegt wel genoeg denk ik wel vind ik zulke dingen altijd mooie momenten om nog eens de manieren van mijn dochter te polsen: "goh jij doet dat toch hopelijk niet he...bij andere kinderen zelf eten pakken"
tjah en ik kan al heel erg moeilijk nee zeggen... misschien straal ik dat ook al gewoon uit. ik heb ook liever even niet dat ze komt spelen.. maarja ik kan slechts steeds nee zeggen??? ik heb zelf ook het gevoel dat mijn dochter zich laat meeslepen door haar.
Zo'n vriendje had mijn dochtertje in de kleuterklas. Vreselijk, wat een draak van een kind was dat. Heb zijn vader wel gezegd dat het speelafspraak niet goed ging en verder nooit meer een afspraak mee gemaakt. Het jochie was namelijk erg agressief, had mijn zoontje (toen nog een dreumes) zelfs zo hard tegen de grond geklapt dat hij een tand door zijn lip had, smeet dingen naar de hond, had een grote mond. Overigens, bij iedereen bleek hij zo te doen en werd op een gegeven moment zowat nergens nog uitgenodigd. Er zijn wel ouders geweest die het met de ouders hebben besproken en het nog een kans wilden geven, maar die ouders zelf moesten er alleen om lachen, tja, dan houdt het op. Op school ging het er overigens net zo aan toe. Ik denk wel dat de juf door heeft dat het kind zo doet hoor en het met de ouders bespreekt, daar zou ik me verder dus niet mee bemoeien. Al zou je wel kunnen vragen of ze in de gaten wil houden dat ze je dochter niet schopt. Als je er wat van zegt tegen de ouders, dan moet je je goed van tevoren bedenken wat je wilt of hoopt te bereiken met het gesprek.
nou na 1 keer idd niet. Maar als ik echt een onbeschoft vriendje of vriendinnetje hier heb leg ik echt wel aan mijn dochter uit dat ik dat kindje hier niet meer wil hebben. Zo heeft ze ook een ongelooflijk lief vriendinnetje die hier wel altijd welkom is, maar mijn dochter mag daar niet spelen van mij.
Ik wil niet vervelend doen... Maar als mama moet je toch echt wel nee leren zeggen... Is geen verwijt hoor, maar als je je nu onder de voet laat lopen door een kleintje (ook al is het niet van jezelf), hoe moet het dan als je eigen kids groter zijn ? Verder denk ik dat jij beslist wie er komen spelen?
Wat ik ooit eens ergens gelezen heb en waar ik ook in geloof, is dat je je kind beter niet kunt verbieden om met bepaalde kinderen om te gaan, maar ze kunt begeleiden in hun eigen gedrag. Wat niet mag is des te interessanter om toch te doen voor de meeste kinderen. Als dat meisje bij jullie komt, kun je in ieder geval in de gaten houden hoe je dochter zich gedraagt en er ook met haar over praten. En zelf gewoon echt heel duidelijk 'nee' zeggen als je iets niet wilt: het is jouw huis en je bent de volwassene. (Ik vind dat zelf ook vaak lastig bij kinderen van een ander, hoor, snap je dus wel!)
Ik vraag me dan af hoe zo een kind zo wordt en zulk gedrag vertoond. Ik zou het zeker met de ouders bespreken en duidelijk tegen het meisje de regels vertellen en zeggen dat als ze zich daar niet aan houdt ze niet meer mag komen spelen. Ik vind het anders toch ook wel zielig als zo een meisje straks helemaal geen speelafspraakjes meer heeft.
In mijn huis gelden mijn regels.... klinkt hard maar het werkt wel bij zulke speelafspraakjes. Ja dat is wel moeilijk, had laatst een meisje over de vloer die de hagelslag van de tafel af likte.....ik was eerst te verbouwereerd, maar ze bleef het doen en toen heb ik wel duidelijk vertelt dat dat niet mocht. Verdere middag heb ik haar nog meerdere malen moeten aanspreken, was niet leuk! Maar laat niet zo'n meisje mn hele huis op zn kop zetten.
Bij mijn zoontje kwam ook ook zo'n vriendje spelen. Ik heb het niet verboden om af te spreken maar mijn zoon had er zelf genoeg van Ik heb het ook tegen de moeder gezegd maar die zei alleen maar Zo zijn jongens Ik zeg dan tegen mijn zoon, is dat geen leuk vriendje om mee te spelen om zo de aandacht op iemand anders te vestigen
bij sommige speelafspraakjes gaat het allemaal vanzelf en hoef je nergens op te letten en bij sommigen moet je er continu boven op zitten. Tja het hangt er een beetje vanaf of je dat leuk vind of niet, maar ik ga gewoon door met opvoeden tijdens de speelafspraakjes Ik heb regelmatig jongere kinderen van vriendinnen te spelen en die doen ook non-stop dingen die niet mogen, die spreek ik daar dan ook op aan. Soms is zo'n speelafspraakje hard werken en daar heb ik dan ook niet altijd zin in, dan zeg ik ook gewoon "nee" als mijn zoontje het vraagt.
Bij Eva in de klas zit ook een nogal drammerig meisje. Ze heeft 2 keer hier gespeeld, maar het blijkt toch niet Eva's type te zijn, Eva heeft het nooit over haar. Maar alle kindjes mogen hier spelen, ze mogen zelf hun vriendjes uitkiezen.
Vanmorgen de juf gesproken. Ze gaat vandaag een gesprek aan met mijn dochter. Dat als ze weer getrapt wordt, dat ze dan meteen naar de juf gaat. En het meisje is inderdaad bekend om het 'doordrammen'
dochter heeft ook zo'n meisje in de klas wilt ook niet meer met haar spelen maar wat doet de moeder die gaat aan mij vragen of ze samen kunnen spelen, vind dat kinderen het zelf aan elkaar moeten vragen
Jouw huis, jouw regels. Maar als dat kindje je dochter ook trapt etc en je dochter het eigenlijk ook niet leuk vindt, misschien beter niet meer afspreken? Je kan gewoon zeggen dat het niet uit komt, toch?
Mijn oudste heeft ook zo'n vriendje.. Zeker in het begin van groep 1 dramde het vriendje maar door en door, en mijn jochie wilde toch steeds met hem spelen. Want tijdens het spel ging het wel goed. Na de eerste 2/3 keer het aankijken ben ik strenger geworden. Zoals ik normaal ook doe bij mijn oudste (al heet hij het weinig nodig) Ook met de moeder besproken dat het niet zo goed ging en dat ze het toch nodig hadden dat ik wat strenger was. Dat vond ze prima. Ook afgesproken dat we hem thuis zouden brengen als het echt niet ging (woont op 200 meter lopen) De keer erpp begon het al snel weer. Dreinen om meer koekjes, speelgoed van mijn oudste afpakken. Gezegd dat hij het speelgoed terug moest geven, deed hij niet. Daarna gewaarschuwd dat ik hij op de gang moest zitten als hij het nog eens zou doen, hij gaf dat speelgoed wel terug. Bij vlot erna weer iets afgepakt. Toen heb ik hem ook meegenomen naar de gang. Hem op de trap gezet en heel duidelijk gezegd : "in ons huis pakken we geen dingen af, maar vragen we het netjes. Denk daar maar even over na en dan kom ik je zo halen". En ik ben ook zo'n anderhalve minuut weg gegaan. Daarna terug en gezegd dat hij nu weer mag gaan spelen, zonder dingen af te pakken. Als dat niet lukte moest ik hem naar huis brengen.. De rest van de middag ging het prima als ik even bijstuurd, ook ander gedrag. Inmiddels is mijn oudste een stuk weerbaarder, en dat jochie natuurlijk ook wat ouder en wijzer. Maar hij heeft in die tijd eigenlijk altijd wel naar me geluisterd als ik iets vriendelijk vroeg. Hij kwam hier nog wel graag spelen, hij vraagt me ook vanalles wat hij niet goed bij zijn moeder kan vragen. Ze is moslim/Turks en heeft soms moeite dingen uit te leggen over geloof of ik leg dingen over techniek of juist over gevoelens als hij het vraagt. Dus blijkbaar was ik toch niet zo'n heks als ik me op dat moment voelde Op dagen dat ze onrustig uit school kwamen hebben we ook wel eens afgesproken dat ze maar een uurtje zouden spelen. Dan heb je ook minder tijd voor drama.
Als je kindje er echt mee wilt blijven afspreken zou ik het wel doen maar inderdaad wel bij jullie thuis. En op voorhand afspreken met de ouders dat er jullie regels gelden en dat het kindje zich er ook aan moet houden. Zo niet dat jij het kindje hierop aanspreekt. Willen de ouders dit niet, dan moeten ze maar een ander kindje zoeken die wil afspreken. Kom zeg, je laat je toch nog terroriseren door een klein ettertje.. eten vragen ok, het kan zijn dat je echt honger hebt, maar dan "vraag" je om een boterham en niet tig keer om een koek of iets uit iemands handen slaan.
Ik vind dat ook lastig maar merkte al snel dat als je WEL gewoon je regels handhaaft dat het vaak een stuk leuker is. Meeste kinderen zijn van huis uit toch gewend dat ze naar een volwassene moeten luisteren tenslotte. Op 1 kind na dat aardig klinkt als jouw playdate. Incl als ik zeg dat iets niet mag het steevast nog een keer doen. Die heeft de laatste keer dat ik hier was enorm op d'r donder gehad van mij. (Zo boos ben ik echt zelden tot nooit laat staan op een kleuter!) En ik heb dochterlief vertelt dat ze hier niet meer mag spelen en dat als haar ouders dit zouden horen ze thuis OOK nog een keer straf zou krijgen. Helaas kon ze niet eerder opgehaald omdat ik wist dat d'r ouders meteen hit werk door zouden komen anders had ik d'r accuut laten ophalen. Ik was echt zo boos... Liegen dat het gedrukt staat, continu grenzen opzoeken en moedwillig overschrijden... En toen ik ontdekte dat ze d'r zakken vol plastic lepels van de bakker zaten en ze toen ook nog eens glashard ontkende dat dat zo was (en ze ondertussen dus die lepels onder mijn dochter d'r kussen zat te proppen) was de maat echt vol. (Ik had al zo'n onderbuikgevoel toen ik bij de bakker wegliep omdat ze heel stiekem aan het grinniken waren en ik niet moct weten waarom) Ik heb uiteindelijk de tv aangezet en elk op een hoek van de bank gezet en ze nogal streng verboden zelfs nog maar naar elkaar te kijken. Na een onwijze preek over dingen die ik hier in huis niet wil hebben natuurlijk. Blij dat ze weg was En d'r ouders zijn echt niet het type dat dat normaal vinden. Doordat ze onverwachts toch niet door d'r ouders gehaald werd maar d'r oma heb ik uiteindelijk niks gezegd maar ze heeft ook nooit meer hier gespeeld