In kinderstoel eten, bijna 2-jarige

Hier nooit moeilijk over gedaan dan maar op schoot. Zoon is nu 4 en heeft steeds minder behoefte om op schoot te zitten. Hing hier ook veel samen met moe zijn. Ik hou eten graag leuk en gezellig dus we beginnen op eigen stoelen en daarna evt op schoot.

 

Met wat jij beschrijft zou ik geen moeite hebben, maar wel pas als ik zelf m'n bord leeg heb. Ik wil eerst zelf gewoon even kunnen eten. Daarna mogen ze op schoot of wil ik helpen met eten.

 

Voor mij zou het eraan liggen wat je belangrijker vindt. Vind je het belangrijk dat je consequent bent? Dan betekent dat niet op schoot en ook niet meer eten. Maar vind je het belangrijk dat ze eet? Dan gaat dat voor en maakt het niet uit waar ze zit.
Mijn zoontje heeft altijd speelgoed op tafel tijdens het eten, verplaatst zich van stoel naar stoel (en af en toe even op de grond), maar hij eet wel. En aangezien dat bij hem niet vanzelfsprekend is, ben ik al lang blij dat hij eet.

 

Die fase heeft dochter ook wel eens gehad. Dan wilde ze dat wij haar eten gaven. Ik deed dat wel, alleen pas als ik klaar was. Op schoot heeft ze ook wel eens gehad, soms gaven wij er aan toe en soms niet. Het komt vanzelf wel weer goed. Straks krijg je de fase dat ze niks eten, ook prima.

 

Hier blijft iedereen op/in zijn eigen stoel zitten tot na het eten, zelfs mijn dochter van 1.
Alleen met gourmetten/fonduen mogen ze van tafel en rustig spelen als ze klaar zijn met eten.

 

Dit!

 

Denk dat t als ouder zijnde vooral meespeelt hoeveel je kind eet normaliter. Die van ons is momenteel vooral met avondeten echt in een "plak achter behang" modus. Misschien net even anders maar allicht dat je dingen herkent of begint te herkennen.

Ze eet werkelijk waar alles wat los en vast zit en bunkert de hele dag door, waar ze t laat, geen idee want ze is keurig 11kg. Denk nou niet dat je mag helpen met dr lepel want dan wordt ze mega boos en eet gewoon ECHT niet.

Nu ook weer aan t uittesten met lepels en borden weggooien met uitgestreken gezicht. Dat was vanavond wel heel erg.

Gooit ze dr avondeten op de grond krijgt ze geen nieuwe, ook geen andere. Ze krijgt dr toetje en dan is t klaar.

Vanavond was t na elke hap toetje ook dr lepel weggooien, op dr donder gegeven (met zo'n uitgestreken, brutaal peuterkoppie als reactie) en terwijl ze me strak aankeek gewoon nog een keer doen. Toetje en lepel afgepakt, brullen uiteraard, nog een keer uitgelegd. Gewacht tot de boodschap aankwam, schuld bewust hangend koppie krijg je dan, meestal dan wel klaar. "Laatste kans" toetje teruggegeven en lepel, deed ze t weer en weer met dat brutale koppie er onder. Toetje en lepel opgepakt en in t zicht weggegooid. Toen ging t dak er af uiteraard, maar ze kwam toen ze afgekoeld was wel een knuffel brengen, dus ze weet t.

Ze krijgt in de avond dan gewoon nog een grote fles met warme melk hoor. Maar dat weet zij niet dat t samenhangt met wat er aan de eettafel is gebeurd (en als ze gewoon gegeten heeft en in de avond onrustig is krijgt ze die ook nog).

 

Sinds onze zoon het woordje "uit" kent wil hij dat ook. Maar helaas, hij heeft pech.

Eerst eten en wij klaar met eten. En dan pas eruit. Anders blijf ik bezig

 

N wilt ook op schoot tijdens het avondeten.
Hij weigert al zijn avondeten sinds een tijdje maar hij kan het missen (+14kg)
Zodra ik mijn eten op heb mag die bij mij op schoot.
Met het toetje wat ie overigens wel eet gaat ie terug in zijn stoel.

 

De oudste is bijna 4 en heeft al wiebelbillen als hij 5 min aan tafel moet zitten. Die prefereert ontdekken en spelen boven eten, dan maar honger. Maar ja dat is heel onhandig, dus hebben wij nu al het speelgoed van tafel en blijven we zitten tot papa en mama ook klaar zijn (we eten in 15 minuutjes), zodat hij ook de tijd neemt om te eten. Nu zegt hij nadat we hebben opgeruimd, ik heb honger. Ja doei, je moet eten wanneer er eten op tafel staat.
En op schoot mag, maar net als meerder hierboven, ik eet wel eerst zelf mijn eten zolang het warm is.

 

Ik snap het hoor. Iedereen zegt altijd dat oude gewoontes lastig af te leren zijn, maar dat gaat prima. Het duurt misschien even, maar het lukt altijd wel. Daarom kies ik ervoor wat ik nu belangrijk vind voor mijn zoontje. Hij schommelt qua gewicht onderaan de curve dus ik kies ervoor dat hij eet. En hoe dat dan is, maakt met niet uit. Hij is bijna 4 en ik voer hem de meeste avonden omdat hij zelf niet eet.
Ik kan ervoor kiezen om dat niet te doen, maar dan eet hij niet en valt hij van de curve af. Dat wil ik niet, dus mag hij eten waar/hoe hij wil, zodat hij maar eet. Dat doen we al 2 jaar zo en tegenwoordig blijft hij 10 minuten zitten bij ons. Hij kiest daar zelf voor en vindt het leuk. We hebben dus geen strijd hierover, want ik vind het belangrijk dat eten leuk is voor hem.

 

Ik zei ook niet dat je dr moest laten vallen

Ik zou dan een andere stoel kopen. Wij hebben 1 van Ikea. Ideaal en kunnen ze niet uit

 

Hier is de regel, van tafel is niet meer eten. Maar soms geven we haar op schoot nog wel wat. Dat is vooral eigenbelang omdat ze anders de volgende dag echt vroeg wakker is omdat ze honger heeft. Heel inconsequent dus, maar ik ga er van uit dat ze niet op schoot blijft eten.
Hier wel een iniminie en niet te zwaar, maar omdat ze vaak slecht eet ‘s avonds (2 happen en klaar is geen uitzondering), krijgt ze overdag vaak wat groenten als tussendoortje zodat er voldoende vitamines binnen komen.

 

Als je wil dat ze blijft zitten dan zou ik een tuigje aan schaffen. En ooit helpt het al genoeg om de voeten plank naar beneden te zetten zodat ze daar niet met de voeten bij kunnen.

 

Beide gevallen zou ik afraden.
In het geval van verslikken/stikken moeten ze namelijk naar voren moeten kunnen komen en met de voeten af kunnen zetten om het weer omhoog te hoesten.