Hey, ik maak even een nieuwe topic. Ik heb 23 april een miskraam gehad waarbij ik het vruchtje ben verloren. 6 mei controle bij gynaecoloog, bleek nog groot deel van de placenta te zitten. Curretage op 8 mei gehad. Deze is goed verlopen. Weinig bloedverlies, geen buikpijn. Alleen daarnet had ik een bloedpropje maar nog niet veel bloedverlies. Voel me nu ook heel slecht in mijn vel. Gisteren stond ik op met het gevoel het is klaar afgesloten en ik ga verder. Maar gisteravond een huilbui om nix, vandaag stond ik gewoon depri op, mijn ouders kwamen langs en ik kon wel weer huilen om nix.. zijn dit mijn hormonen die van slag zijn? Loop ook steeds op google te zoeken hoe lang ik nog kan bloeden, wanneer ik weer ongesteld kan worden wanneer ik weer zwanger mag worden, wat ik heel graag wil! Zit in de knoop en maak mezelf gek.. pff over 4 weken moet ik terug naar de gynaecoloog.. wilde mijn verhaal kwijt, beetje steun vragen van mensen die hetzelfde mee maken en steun bieden aan mensen die hetzelfde meemaken. Maar blijf geloven dat het goed komt! en ook weer angst voor een tweede miskraam... ( ben 26)
Hoi, Het is een combinatie van hormonen en de psychische klap die je krijgt van zoiets als dit. Je probeert zwanger te worden, meestal duurt dat langer dan je zou willen (iedereen zou willen dat het meteen raak is denk ik) en dan is het eindelijk zo ver, ben je intens gelukkig. En ineens wordt het je allemaal afgenomen. En je kunt niemand de schuld geven. Neem je tijd om dit te verwerken. Als het jou helpt om je te concentreren op opnieuw zwanger worden, dan moet je dat doen! Anderen nemen even pauze. Het is heel persoonlijk. Ik was ook altijd meteen gefocused op een nieuwe poging, dat hielp mij erdoorheen. Ik zocht ook heel veel positieve afleiding. Ik wens je veel sterkte en kracht toe en hoop dat je snel een goede zwangerschap hebt! Groetjes Patricia
Dankjewel, we mogen zeker niet klagen we waren nog maar 3 maanden gestopt met de pil. De eerste echo was slecht alleen vruchtzakje, week daarna het hartje zien kloppen alles goed, 2 weken later getrouwd en 2 weken daarna, bij de derde echo het slechte nieuws, het kwam een paar dagen daarna vanzelf los. Het was al een emotionele rollercoaster.. we waren zo blij. Zou graag gelijk als het bloeden nu is gestopt weer verder willen gaan maar zo bang dat als ik overhaast het weer mis gaat. Gyn zei menstruatie afwachten lees goede en slecht verhalen van mensen die daar niet naar gekeken hebben. En met deze hormonenen er nu bij weet ik niet waar ik goed aan doe wel blij dat ik mijn hart hier een beetje kan luchten!
Ik weet niet of het je hormonen zijn. Het is nogal wat, een miskraam. Feitelijk verlies je jouw kindje (was mijn gevoel). Hoe groot of hoe klein het ook was... Ik merk dat de omgeving vaak bepaald hoe erg het is. Als mensen er geen ervaring mee hebben, zien ze het verlies van een kindje met alles erop en eraan als erger dan een kindje waarvan zij nog niets hebben gezien. Maar jij hebt het bij je mogen dragen. Jij hebt je in zekere mate al een beetje gehecht aan jullie kindje dat zo welkom was. Wij gaan er na elke miskraam weer opnieuw voor. Niemand heeft gezegd dat we moeten afwachten. Zodra je lichaam er klaar voor is, kun je weer zwanger worden. Anders niet. Probeer te "rouwen" om wat je kwijt bent. Hopen op betere tijden is goed, maar mijn ervaring is inmiddels dat hoop doet leven, maar het niet altijd de makkelijkste weg is. Je bent 26 en je kunt nog hopen!
Het is ook vreselijk..... Je bent aan het rouwen om het verlies van jullie kindje, jullie droom. Deze gevoelens zijn absoluut gerechtvaardigd en normaal hoor! En blijf ALTIJD hoop en geloof houden, ALTIJD!!
Ik herken je gevoel helemaal! Ik heb zelf een ma gehad met 7,5 week en daarna een curettage. En paar dagen na de curettage dacht ik dacht het weer goed ging en dat ik de hele wereld weer aan kon. Dat viel dus vies tegen. Je droom en je plannen vallen ineens uiteen. Je was al een beetje papa en mama want je bent zo blij met dit kindje en ineens is dat weg. En dan kunnen mensen zeggen het was nog maar heel klein en het was nog niet zo veel, maar het was wel jouw kindje, hoe klein ook! Ik kan je alleen adviseren af en toe lekker aan je verdrietige gevoel toe te geven. Ik voelde me op sommige dagen redelijk goed en dan ineens had ik weer een paar dagen dat ik mezelf depri voelde. Dan ging ik lekker uitwaaien op strand, of een bad nemen en vroeg naar bed. En soms heb ik mezelf ook wel eens bij elkaar moeten rapen en moed in moeten spreken maar dat hoort erbij denk ik. Ik heb overigens 1,5 week lang gebloed. Ik had ongeveer een week of 5 na de curettage weer een eisprong. Verder wil ik je heel veel sterkte toewensen met de verwerking!
Ik vind het helemaal niet raar dat je je nu zo voelt. 23 april is echt nog niet zo lang geleden en een miskraam verwerken kost tijd en gaat met ups en downs. Dit rot gevoel gaat echt minder worden met de tijd, geloof me maar. Straks komt je cyclus terug en wordt het leven weer wat meer normaal. Maar nu moet je jezelf gewoon even de tijd gunnen om chagerijnig te zijn en je k#t te voelen. Dit hoort er gewoon bij. Ik heb vorig jaar juni een bbz gehad en had pas eind aug een beetje het idee dat ik me weer echt mezelf ging voelen. Dikke knuffel en heel veel sterkte!!
Pfff doet me goed jullie reacties te lezen.. ben niet de enige en het ligt niet aan mij voorheen dacht ik ook nooit zo over een miskraam, maar je kan pas iemand echt begrijpen als je het hebt meegemaakt. Vandaag weer een beter dag, mijn man is ook thuis dus dat zal ook wel goed doen. Afgelopen 2 dagen alleen moeten piekeren... zal gewoon blij zijn als ik ongesteld ben en we weer normaal kunnen leven. Op dit moment kies ik ervoor tot mijn ongesteldheid niet zwanger te worden. Zo bang als dit wel zo zou zijn en dit weer een miskraam word ik mezelf helemaal de schuld ga geven. En af en toe springt het in je hoofd dat je nu 3 maanden had kunnen zijn dankjewel voor de reacties en ik hoop ook een steun te zijn voor mensen die hetzelfde doorstaan door gewoon je hart hier te luchten.. knuffel aan iedereen!!
Lieve Mimi1987 Ik vind het helemaal niet gek dat je je zo voelt. Ik heb begin april een MA gehad en curretage en ik denk er nog bijna heel de dag aan. Ik voel me zo alleen en ik voel het ook echt wel dat ons kindje weg is. Ik heb nog 1 week flink gebloed na de curretage, ben nu nog altijd niet ongesteld geworden. Stiekem hoop ik dat ik weer zwanger ben, al zou ik i.p. ook een menstruatie afwachten heb ik afgesproken. Laat je verdriet er zijn! Het is niet gek om je zo te voelen. Veel sterkte
Hey hey! Op dit moment steeds ups en downs, blij zijn als ik weer ga werken dan heb ik afleiding en gaat de tijd hopelijk snel! Kan niet wachten om weer ongesteld te zijn, dan weet ik weer dat alles goed is en we verder kunnen. 3 juni naar gynaecoloog voor controle ( moest na de curretage na 4 weken terug komen ) op dit moment nog steeds weinig bloedverlies maar wel wat slijm erbij, is dit normaal? Zo vervelend als je niet weet wat je moet verwachten.. hoop aan de ene kant dat ik de afspraak moet afzeggen vanwege menstruatie Miss86 wat bedoel je met i.p. ? ( zal wel iets heel logisch zijn ) nogmaals bedankt iedereen! Knuffel