Volgens mij ruik je het ook. Maar goed, het ging mij er meer om dat ze zo graag dat rijbewijs wilden dat ze dan alles maar stiekem deden. Zo wil ik ook niet dat het hier gaat. Mijn kinderen zullen vast andere keuzes maken dan wij, sommige misschien verstandiger, andere juist niet. Maar ik hoop het in alle eerlijkheid te doen..
Ik zie het niet als een stimulans om iets stiekem te doen, vind dat ook een beetje een vreemde redenatie moet ik zeggen, ik ben daar te eerlijk voor denk ik, zou niet in mijn hoofd opkomen. Je doet het niet of je doet het wel en accepteert de consequenties.
Dat geweten heeft me heel erg in de weg gezeten! Ik accepteer het ook niet als hij gaat roken en dat mag ook niet in en om mijn huis en niet in mijn bijzijn. Liever verbied ik het helemaal en overal maar ik ben niet in de waan dat dat me lukt als hij het echt wil. Dat is mijn ouders ook niet gelukt helaas. Ik bedoelde eerder met stiekem dat ik niet wil dat hij erover liegt tegen me dus zegt dat hij het niet doet, ik dit geloof en hij het uiteindelijk wel doet. Dan wil ik wel weten dat hij het doet, niet dat ik het dan goedkeur en ik stop dan zakgeld ook direct want ik wil op geen enkele manier meebetalen aan sigaretten maar zijn rijbewijs die krijgt hij nog wel.
Ik snap je insteek, je wilt ze belonen met het feit dat ze verstandig zijn geweest om niet te gaan roken. En je gaat ervan uit dat je met je opvoeding eerlijke kinderen van ze hebt gemaakt die daarover niet gaan liegen om alsnog een rijbewijs in hun zak te krijgen. Alles behalve een stimulans voor stiekem gedrag.
Precies, dat is de insteek. En als achteraf blijkt dat ze toch stiekem hebben gerookt ga ik het niet terugvragen of boos worden hoor, maar dan ben ik wel teleurgesteld. En als ik kijk naar hoe ik er zelf in sta en hoe mijn kinderen zijn, dan denk als ze het stiekem zouden doen, hun geweten in de weg zou zitten. Net als wat jij zegt en dat is ook een mooie les.
Dat vind ik ook zeker zo. Je kent je eigen kinderen het beste en je weet zelf hoe het zit met hun schuldgevoel. Mijn zoon mocht een jaar geleden absoluut geen redbull van mij drinken en zijn vriendjes wel. Dit had hij dus stiekem gedaan en 3 dagen later voelde hij zich zo schuldig dat hij huilend opbiechte wat voor ergs hij had gedaan. Een heel blikje redbull helemaal opgedronken ik heb mijn lach toen wel in moeten houden en even een act van teleurstelling en boosheid op moeten voeren. Dat ik trots was dat hij het eerlijk vertelde maar teleurgesteld dat hij het stiekem had gedaan. Hij word ouder en dat geweten zal veranderen maar ik weet wel dat het goed zit met zijn geweten en hij heel veel moeite heeft met dingen geheim te houden voor mij
Haha precies en wat schattig met de red Bull ). Mijn zoon is precies zo. Dochter wordt een lastiger verhaal wat dat betreft denk ik, zij is heel gesloten. Maar goed, ze is wel heel serieus verder en tot nu toe heel braaf.
Hier zijn we ook van plan mee te betalen aan een rijbewijs. Ik verwacht dat ze ook zelf een deel meebetalen trouwens. Maar wil daar zeker in ondersteunen. Ik zie het hebben van een rijbewijs wel als een noodzakelijke vaardigheid. Het leven is groter dan de randstad waar iedere 5 minuten een volgende bus of trein komt. Een auto aanschaffen doe ik niet voor ze. Roken zie ik gelukkig bijna niet meer om mij heen. Deze generatie groeit toch echt anders op dan wij vroeger. Maar ik verbaas mij soms wel over hoe mensen tegen roken aankijken maar totaal geen probleem hebben met alcohol of energie drank. Ze weten heel duidelijk hoe wij over roken denken. Uiteindelijk doen ze het voor zichzelf en hangt daar geen beloning van ons vanaf. Ik heb klasgenoten gehad die later alsnog zijn gaan roken (of andere hele verkeerde dingen hebben gedaan). Daarom sparen we ook op onze eigen naam. Er komt op een bepaalde leeftijd geen zak geld vrij. En wij bepalen hoeveel ze krijgen en waarvoor het is. Ik heb te vaak zien gebeuren dat jongeren met 18 hele andere zaken gingen doen met het spaargeld. En stel dat mijn kind dan totaal ontspoort is (noem maar wat) dan krijgt hij niets.
Zoveel ouders die sparen voor het rijbewijs voor hun kinderen Hier moeten ze daar zelf voor werken en zo nu en dan betalen wij een les We zouden makkelijk voor alle 3 kunnen betalen maar ik vind het een belangrijke les dat ze leren ergens voor te werken
Dat leren ze toch sowieso wel? Mijn 13 jarige wil een boot, is hij de hele zomer hard voor aan het werk. Noodzakelijke dingen zoals een rijbewijs betalen wij, voor leuke dingen kunnen ze zelf werken
Hier sparen we ook voor de kinderen. Het is in principe ons geld dat aan ze geschonken kan worden als ze 18 zijn. We kijken wel wat op dat moment nodig is. Dat kan voor de inrichting huis zijn, voor studie, een jaar reizen (heeft mijn man ook gedaan en daar heeft hij echtveel levenservaring door gekregen), o.i.d. Het is zeker niet bedoeld voor een auto 'voor de fun'.
Ik spaar ook op mijn naam voor de kinderen. Gaat me niet gebeuren dat als ze 18 zijn ze alles opmaken aan een drank, drugs en hoeren vakantie naar mallorca of iets dergelijks Ze weten ook niet dat er word gespaard dus dat is tegen die tijd al een meevaller voor ze.
Hou er wel rekening mee dat je niet zomaar alles in 1x belastingvrij kunt schenken, daar zit een jaarlijks maximum aan Edit: duurt nog even zorg voor later
Als je spaart op naam van je kind is dat officieel ook hun geld. Er zijn rechtszaken bekend van (ontspoorde of in onmin geraakte) kinderen die ouders of grootouders hebben aangeklaagd voor "hun" geld. Daarom bepalen wij wie wat krijgt en wanneer. De hoogte van het spaarbedrag is ook alleen bij ons bekend.
Veel leren dat niet als alles maar voor ze word betaald M’n oudste heeft ook alles wat ie wilt Nu wilt ie de ps5 we hebben afgesproken dat ie ervoor moet sparen dan doen we 50/50
Er zijn nog genoeg andere dingen waar hij voor moet werken. Eventueel Een auto, en vaste lasten die daarbij horen, uitzet voor zijn huis, vakanties met vrienden, vaste lasten als zorgverzekering, telefoonabonnement, als hij 18 is het overnemen van zijn uitvaartverzekering (of overlijdensrisico, die 2 haal ik altijd door elkaar). En dan vergeet ik vast nog wat. Genoeg dingen om te leren dat je moet werken voor wat je wil. Rijbewijs is daar bij ons alleen geen onderdeel van, die krijgt hij omdat hij daar zijn hele leven iets aan heeft. Wie weet betalen we tegen de tijd dat hij zijn rijbewijs gehaald heeft en nog in die flow zit ook wel 50% van zijn motor rijbewijs en rijbewijs met aanhanger en misschien wel ook zijn groot rijbewijs. In mijn ogen des te meer des te handiger als het ooit lastig word op de banenmarkt. Van mij mag hij nu ook zijn vaarbewijs gaan halen (gaat dan pas in als hij 18 is) maar daar heeft hij nog geen zin in omdat hij er niet direct iets aan heeft/ nog steeds niet mag varen als hij wel slaagt nu.
Klopt dat weet ik. Maar als ik bijvoorbeeld de meubels koop om in hun huizen neer te zetten weet de belasting dienst niet dat dit om schenkingen gaat. Dat is pas van toepassing als er echt bedragen op de kinderen hun rekening gestort zullen gaan worden. Soms vraag ik me weleens af of ik tegen de tijd voor hun 18e niet beter een spaar op hun naam kan openen zonder het ze te vertellen. Maar als ze er achter komen en het verbrassen zou ik dat eeuwig zonde vinden.
Dit is dus exact de reden dat er op mijn naam word gespaard. Zal je gebeuren dat je kind een advocaat in de handen neemt om het geld dat jij hard gespaard hebt voor verantwoordelijke dingen op die manier in handen krijgt om te verbrassen.
Hier een kleine spaarrekening op hun naam en potjes in onze spaarrekening voor studie en rijbewijs. Ik vind het heel fijn dat mijn ouders mijn rijbewijs en studie hebben betaald, ik ben er ook niets minder van geworden en ik wil mijn kinderen dit ook graag meegeven als het kan. Ik zou het zo zonde vinden als ze bepaalde kansen niet kunnen pakken, zoals banen/ stageplaatsen die afgelegen liggen, omdat ze geen rijbewijs hebben.
Dan lijkt mij de band tussen ouders/kind al zo verstoord dat die het geld zo zou kunnen krijgen, maar hierna nooit, maar dan ook meer nooit voor iets moet aankloppen.