Ervaring opname?

Ook herkenbaar Hier rond 5 maanden (of was het 4? ik heb er toen nog een topic over geopend ...) ook ineens krijsen tijdens de laatste voeding voor het slapen gaan 's avonds. Ik wist niet wat me overkwam! Dat duurde 2 weken, echt no way dat ze lekker ging drinken. Huilen huilen huilen. Uiteindelijk krijsend in bed moeten leggen en haar zichzelf laten uitputten terwijl ik ernaast zat voor de troost. Ik wist echt even niet wat ik anders moest doen Dan sliep ze even 45min en werd dan rustig wakker, waarna ik haar wél die laatste voeding kon geven. En ook weer: opeens besloot ze weer normaal te doen en sindsdien is die laatste voeding geen probleem meer. Moet zeggen dat mijn productie ook rond die tijd wat raar deed, volgens mij liep die wat terug (4 maandendip?) en werd mijn toeschietreflex heel traag, dus misschien had het ook daarmee te maken.

Ik bedacht me trouwens nog net, dat dat gespookt 's nachts hier ineens een stuk verbeterde toen ik de temperatuur van haar kamertje omhoog krikte. Ik was al weken bezig een oorzaak te vinden voor haar gespook, kon er niet veel langer meer tegen. Veel geprobeerd, maar dát heeft toen meteen wat geholpen. Ze bleef toen niet langer meer uren wakker, maar misschien maar een klein uurtje ofzo. Al snel daarna ging het stukken beter 's nachts.
Bleek dat de temperatuur van onze babyfoon 2 graden hoger aangaf dan wat de temperatuur in haar bedje was (ik had gewoon de babyfoon overdag in haar bedje gezet ter vergelijking; normaal staat die op de plank boven de commode). Ik dacht dus mooi "oh de babyfoon geeft 18 graden aan, dus da's een goede temperatuur voor een babykamer". Bleek dus dat het bij haar bedje 16 graden was en ze het steenkoud had midden in de nacht, tijdens het koudst van de nacht. Dus nu ligt ze onder 2 dubbele dekens en staat de verwarming aan, zodat ze babyfoon 22 graden aangeeft (20 graden bedje). Lager dan 21 graden (19 graden bedje) laat ik het niet komen, dan gaat ze weer spoken. En ze is echt geen koukleum, juist het tegenovergestelde. Maar blijkbaar sliep ze zo dus toch beter door en vooral ook weer in, na een nachtvoeding. Tegenwoordig ga ik maar uit van mijzelf: als ik haar kamertje binnen loop en denk "oeh, beetje koudjes hier, zo alleen in mijn pyjama zittend", dan draai ik de verwarming een graadje extra open. En als ikzelf lekkerder slaap onder een dik dekbed, dan zorg ik dat zij ook flink wat dekentjes over zich heen heeft (de laatste tijd dus 2 dubbele). Tot nu toe werkt deze aanpak goed.
Soms spookt ze nu nog wel eens een beetje. Dan is ze bijvoorbeeld rond 03.00 klaarwakker, ipv dat ze me halfslapend roept dat ze zo'n honger heeft. Als ze dan toch zo klaarwakker is, dan verschoon ik haar dan ook maar gelijk. Normaal doe ik dat niet, omdat ik haar daarmee te wakker maak. Maar ja, als ze me toch al met wijd open gesperde ogen ligt aan te kijken en gaat lopen geiten, dan kan ze ook maar beter droge billen hebben Dan weet ik meteen zeker dat dát niet de reden is dat ze misschien daarna, na de voeding, niet direct in slaap kan vallen. Scheelt weer in de nachtelijke zoektocht van "waarom ga je nou niet weer slapen??"

Anyway, dat eindeloze gespook heeft hier dus echt wel een aantal weken geduurd voordat het verbeterde. En daarna was het niet helemaal direct over, maar het ging wel steeds iets beter, steeds vaker een goede nacht er tussendoor. Nu, 2 maanden later, is het gespook meer uitzondering dan regel. Maar toch heeft ze af en toe zo haar momenten, zucht... Volgens mij weet ze onderhand dat ik het niet leuk vind, want sowieso kan ze nu ineens veel beter weer uit zichzelf in slaap vallen zonder steeds maar te blijven roepen. Maar ze loopt me nu ook ineens kusjes te geven zo midden in de nacht . Bijna alsof ze wilt zeggen "het spijt me, mama, dat ik nu zo wakker ben. Kijk, een kusje, omdat ik je zo lief vind". Ik hoop zo voor je dat je heel binnenkort ook zoiets mag meemaken met jouw dochter, het maakt het slaapgebrek en gebroken nachten meteen een stuk aangenamer

 

Wat een nare situatie voor jou en je kindje! Ik herken deze reactie van jou goed. Onze dochter is nogal een tempramentvol kind(ze is nu 1,5). Ook zij raakte snel overprikkeld en huilde veel. Ze is onze 1e, dus alles was voor ons ook nog eens nieuw. Ik had ook constant de gedachte: als ze maar niet weer gaat huilen! Het zweet brak me uit bij die huilbuien, maar ook als we ergens heen moesten, net als bij jou, werd er van te voren al nerveus van, want stel je voor....
Je eigen gemoedstoestand werkt ook niet erg mee met zo'n huilerig kindje.
Ik kwam er achter dat het o.a. bij de borstvoeding lag. Ik vond bv geven helemaal niks, past echt niet bij me en het lukte ook nog eens niet goed. Dochter kreeg niet voldoende binnen, waardoor ik tegen de borstontsteking aan kwam te zitten. Ook was er gewoon geen rust om het te doen. Ik ben alles af gaan kolven, ze dronk gelukkig meteen graag uit de fles. Toen kwam de rust. Zij kreeg voldoende melk, ik had geen last van borstontsteking, en zo konden we samen veel meer genieten van het voeden. Na 3 maanden kreeg ik er pas plezier in hoor, dat mag je eerlijk weten. Daarna nog wel dieptepunten gehad, maar het ging steeds beter naarmate ik mijn dochter leerde kennen.

Je bent dus niet de enige met zulke gedachten en gevoelens! Ik hoop van harte dat jullie een oplossing vinden voor jullie kleintje, dat je straks wel kunt gaan genieten vd babytijd! Heel veel sterkte en suc6!

 

Soms heb je als moeder ook zelf je moeder nog nodig!

 

Zeker doen. EERST alle medische oorzaken uitsluiten, voordat je overgaat tot methodes als cry it out, (als je die al moet gebruiken).
Dit is geen normaal slaapgedrag en daar moet wat mee, en dat moeten ze doen op een manier die past bij jullie manier van opvoeden.
Laat je dus echt niets opdringen of overreden tot dingen die je niet wilt.

 

Ben even vergeten of je het al had gezegd, maar is er al gekeken of je dochter misschien last heeft van verborgen reflux? Daar was die van mij namelijk ook erg onrustig van. Het zou ook haar huidige lichamelijke klachten die de kinderarts had gevonden voor een deel kunnen verklaren, dat maagzuur veroorzaakt vaak roodheid, pijn en ontstekingen.

 

In november is mijn zoontje opgenomen geweest ivm niet slapen zo der medische oorzaak. Als je wilt mag je me pb-en.
Hier heeft het wonderen verricht! Maar vond het wel heel moeilijk..

 

Zonder alle voorgaande reacties gelezen te hebben is dit in het kort mijn verhaal: baby 1 huilde veel, ben voor hulp in het zh geweest en hebben het thuis opgelost met begeleiding uit het ziekenhuis.
Baby twee huilde nog meer. Ik trok het echt niet meer. Ik heb zelf om een ziekenhuisopname gevraagd. Toen bleek dat ik daar niet permanent mocht bij zijn. Dat leekmij moeilijk maar ik besloot het te doen. Twee keer per dag was ik welkom en de laatste nacht bleef ik erbij om het weer helemaal zelf te gaan doen maar wel nog alles te kunnen vragen. Ik heb daar nog een extra nacht aan geplakt omdat ik daar behoefte aan had.
Ja ik heb dagen gehuild. Maar dat had ik ook nodig. En ik zag al binnen een dag Hoe goed mijn zoon het daar deed en hoe goed de verpleging het deed. Ze observeerden en onderzochten hem, en waren erg lief. Ja ze lieten hem wel eens een paar minuten huilen maar niet als hij overstuur raakte. Hij bleek dat een grote slaapkop en huilde zelden, ik wist niet wat ik meemaakte. Ze zeiden dat dit vrijwel altijd zo gaat bij een dergelijke opname en ik heb dat zelf ervaren met de andere huilbaby's die er ook lagen. Hij kwam helemaal tot rust. Want de stress die ik thuis had voelde hij natuurlijk ook, al probeerde ik rustig te blijven. Ze haddeneen lijst waarop zijn huil- en slaapgedrag werd bijgehouden dat gaf inzicht en vertrouwen. De opname heeft ons heel goed gedaan. Je mag me gerust een pb sturen als je meer wilt weten over de positieve en negatieve kanten hiervan.

 

denk je ook een beetje aan jezelf! Je klinkt erg op in je berichten

 

Ook ik deel deze ervaring. In een ziekenhuis niet je kind alleen laten.

Heb denk een trauma op gelopen daar met nichtje, Kind werd geopereerd aan hazenlip, Mijn zusje ging zich thuis douche verkleden in 1994 was het trouwens nog niet gebruikelijk dat je bij je kind mocht slapen. Kom ik bij mijn nichtje is mijn nichtje zoek. Hadden ze haar in de linnenkamer gezet!! Omdat ze zo huilden kind was net geopereerd ik was 19 vergeet het nooit meer. Was woest.

Nichtje net geboren kon niet goed poepen was wat te vroeg geboren vie weken wat luie darmen onderzoek Juliana kinderziekenhuis. Kind lag tussen 4 jarig was een baby van drie weken Komt zusje op de afdeling hadden ze zonder haar toestemming kind mee genomen voor een biopten van de endeldarm zonder verdoving.!!

Zoon en neefje beide opgenomen van wegen het rotavirus ik bij mijn zoon zusje was naar huis. Ik bleef bij mijn zoon. Mijn zoon en neefje lagen naast elkaar van kamer. Ik mocht niet naar mijn neefje maar die bleef huilen geen verpleging die daar na toe ging. Ik mocht niet omdat neefje ernstig ziek was uitgedroogd mijn ook maar iets minder en mijn zoon was jaartje ouder neefje was net 1.5.. Maar je mag niet naar een ander kind toe ook al is het je neefje.

Nee je kind niet alleen laten in een ziekenhuis redenen genoeg zie boven.

Sorry wil verder niemand ongerust maken maar blijf bij je kind desnoot.s als je doodmoe ben kijk of opa oma vader tante iemand kan afwisselen met je. alleen dat nooit.

 

Als je er thuis echt niet uitkomt, dan kun je misschien een keertje praten met de pedagogisch medewerker van de kinderafdeling en de afdeling zien? Gewoon kijken wat voor gevoel je daarbij krijgt. Ik lees nare verhalen hier boven, maar ook heel positieve. Het zal dus ongetwijfeld niet overal kommer en kwel zijn.
Het klinkt loodzwaar, veel sterkte!

 

dit.

Onze zoon is met ongeveer 5 maanden ook een week opgenomen geweest. Ten eerste om te kijken waarom hij zoveel huilde en ten tweede om ons bij te laten tanken. De eerste dag vond ik het verschrikkelijk om hem achter te laten, maar dat ging steeds beter. De verpleegsters waren zo ontzettend lief! En overdag was ik steeds bij hem. Er werd verborgen reflux geconstateerd en hij ging plots wat langer slapen 's nachts! Ik kon ook weer beter slapen en zag het daarna weer wat meer zitten.
Achteraf is het heel goed dat we dit hebben gedaan, want daarna had ik een ander kindje! Allebei meer uitgerust, een aanpak voor de reflux en een blij mannetje.

Ik ben blij dat we dat toen hebben gedaan. De kinderen hebben er niets aan als jij op den duur overspannen raakt, want dan kan je er helemaal niet meer voor ze zijn.

Ik zeg: doen!
Veel sterkte!