Hoi, Mijn zoon van 16, bijna 17 maanden, gedraagt zich echt heel raar. Hij heeft de laatste tijd heel erg last van driftbuien en het wordt steeds erger. Ik weet dat het normaal is dat ze op een bepaalde leeftijd meer willen dan ze kunnen. Hij kan bijvoorbeeld lopen, als hij loopt is er niks aan de hand. Maar zodra hij sneller wil gaat hij kruipen en dan ondertussen wordt hij heel driftig. Hij ging gisteren boos naar bed. Was al vanaf een uur of 17.00 heel hard aan het krijssen en telens als hij iets niet mocht pakken zoals de afstandsbediening, telefoons etc. werd hij compleet hysterisch. Maar dan ook echt rood worden en keihard schreeuwen en gillen. Vanmorgen hetzelfde bij het wakker worden. dus het lijkt alsof hij alleen nog maar boos en hysterisch is. Ik weet even niet wat ik ermee aan moet. Wat ik nu doe is hem maar uit het moment halen en even in de box of hem weg zetten. Maar ja, 5 minuten later is het weer hetzelfde verhaal. Zodra ik dan uit beeld ben is het even goed, maar als hij me ziet begint hij weer... Ik weet niet of dit normaal is eigenlijk.
Hier een zoontje van bijna 1. Ook een echt driftkikkertje. Als hem iets niet lukt doet hij ongeveer hetzelfde als wat jij beschrijft. Hij gooit dan zijn hoofd naar achteren en gilt het uit. Deels karakter deels frustratie denk ik. Ik probeer het te negeren en zelf rustig te blijven....Succes!
Martha, dat probeer ik inderdaad ook. Maar als het vanaf dat hij uit bed komt duurt, tot dat hij weer naar bed gaat. Telkens de momenten dat hij wakker is alleen maar boos, slaan en gillen. Dat gedrag ken ik niet en vind ik moeilijk om mee om te gaan. Ik ben vaak te bang om hem terecht te wijzen, maar ja het loopt nu echt uit de hand en ik wil absoluut geen verwend kind krijgen die denkt dat hij met dit gedrag zijn zin door kan drijven. Vandaar de hele dag een strijd.
Hier idem, zoontje 17 mnd. Als hij iets niet mag wordt hij driftig en gaat op de grond liggen rollen en huilen. Probeer het te negeren en rustig te blijven en de verleiding weg te halen
Volgens mij doet hij niets ongewoons. Hier hebben ze beide ook hun buien gehad. Negeren werkt het beste. En volhouden, als iets niet mag, mag het ook niet als ze een driftbui krijgen. Wij hebben 2 zitzakken in de kamer liggen van de jongens en als vooral RM een driftbui had, legde ik hem even daarop. Dan gewoon met RQ doorspelen en na even kwam RM er dan snel wel weer bij. Het is ook wat voor ze hè. Ze willen al vanalles, bedenken ook al dingetjes die ze willen doen en dan lukt het niet omdat ze het nog niet kunnen, of het mag niet van ons. En dan kunnen ze ook nog niet terugpraten... Zou er denk ik ook een driftbui van krijgen Geen leuke fase, maar het gaat weer over. Bij ons is het gelukkig niet vaak geweest. (bied helaas geen garanties voor de toekomst ) Sterkte!!!
Jullie reacties stellen met een beetje gerust, maar toch, ik zie het bij vriendinnen en familie ook wel, maar denk dat het hier nu wel erg extreem is en zoals iemand ook al zegt. Het biedt geen garantie voor de toekomst natuurlijk. Soms heb ik dan de angst dat hij zo blijft. haha
Dat hangt er deels dan vanaf hoe jullie er zelf mee omgaan. Als je je kind zijn zin geeft tijdens een driftbui, dan zal hij het blijven doen, maar als je het zoveel mogelijk negeert dan merkt hij snel genoeg dat het geen nut heeft. Nu consequent zijn is misschien even vervelend, maar wel het beste voor jullie beide. Komt echt goed
Dat heeft ons zoontje ook gehad rond die tijd hoor! Ze maken dan weer zo'n ontwikkelingssprong en moeten daarmee om leren gaan. En giftig dat hij kon worden als hij dan z'n zin niet kreeg.. Ik neem nooit klakkeloos aan wat er in die kinderboeken staat maar die van ons volgde 'oei ik groei' zo ongeveer op de week nauwkeurig haha. Met 18 maanden was het weer helemaal over! Het zijn echt fases.
Ik denk idd ook een fase. Oei ik groei wordt hier ook nauwkeurig gevolgd door meneer. Behalve dan die "nieuw verworven vaardigheden" van mee poetsen, rennen, springen, de wcborstel in de pot doen e.d. dan weer niet Maar snap je gevoel. Je ziet op tegen zo'n hele dag voor hem zorgen, terwijl je dat gevoel dan ook weer een vervelend gevoel geeft.....:x Verstand op 0 en doorbikkelen!
idd onze kinderen zijn even oud (hendrik is van 1oktober) en ook hier driftig hij heeft een heel pittig karakter dus opdit moment is hij geen zonnetje in huis haha ik probeer er geen aandacht aan te geven (hoort absoluut bij de ontwikkeling) en hem niet zijn zin geven verleiding leg ik weg b.v afstandsbediening hendrik begint te gillen en dan gaat hij heel erg hoofdbonken dit laatste is echt niet leuk toen hij veel pijn had (erg vaak oorontsteking gehad, nu buisjes en neusamandel eruit) bonkte hij ook en pakte ik hem bij me omdat ik toen wist dat hij dan erg veel last had nu gebruikt hij hoofdbonken om aandacht te krijgen bah
fokje, wij voelen ons hetzelfde zo te lezen. Vanmorgen is hij lief, maar gisteren avond was het weer raak. Toen ik hem ging halen bij het kdv zeiden ze tegen mij dat hij 's middags niet zo lief was geweest en ik merkte echt dat ze er een beetje genoeg van hadden. Dat voelt dan niet zo prettig. Hopelijk is het echt een fase.
Daphne en marta, haha, ja dat oei ik groei boek moet ik er ook maar eens op na slaan weer. Maar ik merk inderdaad dat hij naast de driftbuien wel veel leert nu. Lopen, woordjes, zelf eten. Dus dat klopt wel. Meepoetsen enzo ook niet hoor hihi. Een echte man.
@Luna en Fokje, wat jullie beschrijven herken ik heel erg van Eva. Die is vanaf t begin al echt een pittig ding. En idd, als ze dr zin niet kreeg (amper een jaar oud) dan bonkte ze met dr hoofd ergens op. Tot ze t een keer iets te hard op de grond deed en t wel erg pijnlijk was. Maar heb dit gedrag altijd genegeerd. Toen ze rond de 2 was heb ik hulp gevraagd aan t cb. Wist totaal niet meer hoe ik met haar buien om moest gaan en voor mij gevoel waren al haar nukken een persoonlijk iets naar mij toe. Want ergens anders deed ze het vaak niet of minder. Heb toen zelfs de verpleegkundige over de vloer gehad en die heeft gefilmd. Later hebben we dit teruggekeken samen. Heb hier heel veel aan gehad en deed me beseffen dat Eva het niet deed omdat ik geen leuke moeder was, maar dat het gewoon escaleerde omdat ik TOTAAL de grip kwijt was op de situatie. Bij mij ligt er ook een stukje angst uit het verleden. De situatie hoe het bij ons thuis was en de dingen die er miste tussen mij en mijn ouders. Echt schatten van mensen, maar er was nooit openheid en gepraat werd er ook niet echt. Dus ben als de dood dat ik zo ook ben als moeder en Eva later ook er problemen door krijgt. Maar goed, Eva is en blijft een pittige dame. Die af en toe totaaaaal uit dr plaat kan gaan. 9 van de 10 x kan ik t handelen, maar er zijn dagen dat dit dus niet lukt. Maar dit heb ik geaccepteerd en dat is erg belangrijk. Dat je leert inzien dat je kind zo is, dat er natuurlijk wel grenzen zijn en hier niet aan toegeven! Voel t alleen niet als een persoonlijke aanval van je kind of falen als moeder. Dit is niet zo en als je t gevoel hebt dat ze op het KDV er tegen aan lopen. Ben ze voor, bespreek het met hun en leg ook uit hoe t thuis gaat. Dan creeer je ook begrip vanuit hun kant
Jeetje wat is het toch met die leeftijd? Tygo is van 27 sept en ik heb er ook een topic over geopend laatst. Fokje bij ons word er ook met het hoofd gebonkt!! En hier is in de kinderstoel zetten al een drama huilen/krijsen/overstrekken enz. Tygo gaat tijdens zo'n bui ook over de grond heen rollen en AUW AUW AUW roepen. En hij heeft geen pijn want dit doet hij ook als iets niet lukt. Pffff vermoeiend soms he?