ervaring slaaptips consultatiebureau

Nou, idd. Hier ook weer bevestiging dat de forse slaapproblemen van onze jongste door oorklachten komen. Dame krijgt komende dinsdag buisjes en dan gaan we hier hopelijk aanzienlijk betere nachten krijgen!
(Even ter info: ze slaapt op dit moment 's nachts max 9 uur, in 3-4 etappes, met dan overdag nog 2 tot max 3 uur, verdeeld over 2-3 slaapjes.... Dat soort slaapgedrag is dus echt niet normaal en daar moet je dus vaak medisch gewoon iets mee!).

 

Wij hebben veel gehad aan het boekje slaap kindje slaap van Estevill. het is te bestellen bij bol.com
Hierin staat ook eerst medisch uitsluiten en dan samen aan de slag.
De harde methode en dan helemaal niet meer gaan zou niet mijn keuze zijn.

 

Maartjev: Hoe is het gegaan vannacht?

Wij hebben uiteindelijk de 'harde methode' toegepast. Onze zoon was toen ruim een jaar. Mocht het bij deze baby weer zo worden, zou ik het wel iets eerder doen, maar persoonlijk niet voor 9 maanden. Vanaf die leeftijd begon ik bij onze zoon het idee te krijgen dat hij meer om aandacht huilde dan uit echte noodzaak (pijn, honger e.d.) Hij vond het erg moeilijk om zelf in slaap te vallen als hij tussendoor wakker werd.

Voor die tijd hebben we natuurlijk allerlei andere methodes geprobeerd. Laten huilen is absoluut niet iets wat ik toejuich. Zeker die eerste maanden niet. Maar op een gegeven moment kon ik niet meer.
Wij gingen trouwens bij de eerste tekenen altijd wel even kijken, gewoon uit te sluiten dat hij een natte luier had of verkeerd lag o.i.d. En wat ik in het begin wel deed, is als ik eindelijk hoorde dat hij sliep even gluren hoe hij erbij lag.

We hebben ook allerlei andere dingen geprobeerd: ernaast liggen, troosten, er om de vijf minuten heen voor een aai over de bol, niet om een vaste tijd ernaar toe maar de tijd steeds langer maken etc. Onze zoon werd er alleen maar nijdig van, want hij wilde al dat soort aandacht niet, hij wilde alleen aan de borst terug in slaap vallen omdat hij dat gewend was 's nachts. En dat vond ik na ruim een jaar (met een kind dat al iets te zwaar was en overdag ecvht genoeg binnen kreeg) niet meer nodig, als het zo erg ten koste ging van mijn humeur, werk en relaties.

Ik vind 'in drie nachten klaar' erg optimistisch. Wij merkten na een week pas verbetering en toen was het nog niet helemaal klaar. Maar uiteindelijk hadden we toen meestal wel weer goede nachten. Toen hij trouwens niet meer zo vaak en zo lang huilend wakker werd, zijn we wel weer terug gegaan naar de methode van even kijken en aai over de bol. Zo doen wat dat nu nog. Maar nu is dat af en toe is een keertje per nacht, dan weer een tijd niet, dan weer een paar nachten achter elkaar 1 of 2 keer per nacht. Dat is goed vol te houden.
Hij stond 's ochtends wel vaak erg vroeg (4 uur, half 5) naast ons bed toen we de spijlen uit z'n ledikant haalden. Hij was toen bijna 2. We hebben toen een kidsleep wekker gekocht en dat werkt ook fantastisch. Daar is jouw kind natuurlijk nog veel te jong voor, maar houd het in gedachten vast voor die leeftijd!

En voor al die mensen die het misdadig vinden: ik geloof dat mijn ouders mij en mijn broer al na een paar maanden lieten huilen. We zijn allebei prima gehechte, volkomen normale mensen die er niks aan over hebben gehouden. Hetzelfde geldt trouwens voor mijn man en zijn broer en heel wat generatiegenoten. Ik ben geen voorstander van laten huilen, zeker bij jonge baby's ben ik van mening dat je gewoon toe moet geven aan hun behoeftes, omdat ze nu eenmaal nog niet hetzelfde ritme hebben als wij. Maar je kunt het ook overdrijven door het misdadig te noemen en te suggereren dat kinderen er allerlei vreselijke dingen aan overhouden (inclusief hechtingsproblematiek). Zo dramatisch is het allemaal ook weer niet hoor.

 

Wat moet het moeilijk voor je zijn om al 7 mnd nauwelijks te slapen. Mijn kleintje sliep de eerste 2 maanden nauwelijks en toen was ik al helemaal op. Kon hem wel door elkaar schudden met momenten. Kan me nauwelijks voorstellen hoe dit na 7 maanden moet voelen.

Snap volledig dat je hulp bij het CB hebt gevraagd en zou hun advies gewoon gaan opvolgen. Maak namelijk op uit je verhaal dat je echt op bent en daar heb jij en je kindje niks aan. Misschien kan je voor de harde aanpak gaan maar dan bijvoorbeeld na 30 minuten huilen wel even over hoofdje aaien, muziekje opnieuw aan en weer weg gaan. Zou het denk ik ook heel moeilijk vinden om hem uren te laten huilen. Hielp hier heel goed. Heb mijn zoontje laatst ook een keer 45 minuten laten huilen( vonden ze hier ook misdadig) maar dat hielp wel, sinds dien slaapt hij zonder te huilen in. Denk echt dat ze al heel snel de link kunnen leggen van huilen = mama komt. En die link is heel mooi en belangrijk. Maar ze moeten ook leren dat bedje = slapen. Die laatste link is mijn inziens net zo belangrijk omdat baby simpelweg met te weinig slaap ongelukkig en moe is. Enne een baby houd er heus niks aan over als hij even ligt te huilen. Deed mijn moeder bij mij ook, prima hechting. Deden ze vroeger bij alle grote gezinnen allemaal. Maar altijd toegeven aan de zogenaamde 'mamahonger' is mijn inziens gewon niet haalbaar.

 

Ik las in je vorige berichten dat ze nutramigen krijgt. Misschien is dit niet koemelkvrij genoeg voor haar? Mijn kinderen hebben ook KMA en de oudste kreeg de fles en werd pas rustiger in de nacht toen ze Neocate kreeg. Eerst pepti en nutramigen gehad maar er bleven vage klachten.

Je dochter is nog maar 7 maanden, dus het is helemaal niet vreemd dat ze nog niet door slaapt. Mits ze gewoon voor een voeding komt en dan weer verder slaapt. Als ze heel onrustig blijft de hele nacht zou ik toch eerst gaan zoeken naar de reden. Er is namelijk altijd een reden als een baby zo onrustig slaapt. Zij doet dat heus niet express ofzo. Ik vind het advies van het CB dan ook echt een kwalijke zaak. Hoe kun je dat nou doen bij een baby die gewoon aangeeft iets nodig te hebben.
Ik begrijp heus dat je je slaapnodig hebt, maar helaas heeft je dochter ergens last van en heeft zij schijnbaar snachts ook een moeder nodig.
Daar ben je toch ook voor...

Het klinkt misschien allemaal wat hard, maar ik snap gewoon niet waarom je niet luisterd naar je meisje. Ze geeft aan dat er iets niet lekker zit of dat ze gewoon honger heeft...

 

Als het medische is uitgesloten, is dit ook het enige wat voor ons nog werkte. Niet om het CB na te praten (ik denk dat dit per kindje verschilt), dit duurde bij ons 3 dagen voor we verbetering zagen. We hadden alles geprobeerd. We zijn hier ook mee begonnen in het kader van 'proberen' we zien wel of het lukt of niet en wonder boven wonder werkt het bij ons goed. Natuurlijk is het niet leuk als ze huilen en dat breekt je moederhart maar dat is bij ons (vooral de 2e dag) echt maar 10 minuten! We konden haar eerst ook niet overdag op bed leggen en dat gaat nu ook goed nu we deze methode hebben toegepast.

 

Hoe gaat het nu 's nachts ts?? ben daar benieuwd naar, en ook: wat heb je er aan gedaan als het beter gaat?

Inmiddels een week verder na mijn vorige bericht hier.. en we hebben haar laten huilen hoor, maar het werkt niet.. in ieder geval niet binnen de 3 dagen die het cb stelt misschien bedoelen ze 30 dagen?? grapje..

Ik geef haar een fles, daar heeft ze behoefte aan. De eerste keer dat ze wakker wordt en blijft huilen, dan bied ik de fles aan en drinkt ze wat. Dan gaat ze lief slapen. Maar de tweede keer dat ze wakker wordt, ongeveer 2 uur later, dan helpt een fles echt niet. Helemaal niks, ze blijft echt huilen. Tot krijsen (nijdig) toe.. en dan laten we haar huilen. Ik ga er wel heen om de zoveel tijd maar zodra ik me omdraai begint ze alweer te krijsen..

Dus ik fiets even mee op het bericht van ts: heeft iemand nog een idee? Ik geef haar een pcm voor het slapen gaan, heb nu tandgel voor evt doorkomende tanden.. maar wat kan er nog meer zijn dan?

 

Beetje zwart-wit om te zeggen dat de zachtere langer duurt en de hardere korter. Zo is het echt niet altijd.

Mijn zoontje zit nu ook in een slechte slaapfase sinds we van vakantie terug zijn. Daarvoor (en op vakantie) sliep hij heel makkelijk in en nu du sniet meer. Dit duurt nu 3 weken en wij moeten er steeds bij zitten/liggen tot hij slaapt. Dan slaapt hij vervolgens meestal wel door. Het is niet ideaal maar voorlopig absoluut geen zin/neiging om hem keihard te laten huilen. Wel eens geprobeerd hoor voor 10 minuten, maar het wordt alleen maar erger, helemaal hysterisch krijsen. We zien het wel.

 

Hier helpt het om meerder spenen in bed te leggen als ik ga slapen. Dan als hij er 1 kwijt is of hij is uit bed gevallen pakt hij gewoon een nieuwe. Meteen vanaf ik dat nu dus doe hoef ik niet meer mijn bed uit om speentje erin te doen. Vanaf dat hij erin gaat tot de volgende morgen red hij zich daarmee. Soms vind ik hem in de ochtend met 5 spenen in bed en soms heeft hij er maar 1 en de rest ligt eruit.

 

@maartje: hoe lang is ze nu wel lekker in haar vel? Want als dat nog niet zo heel lang is, zou ik bij een kind dat zoveel te verduren heeft gehad, het nog even de tijd geven en zeker deze specifieke periode niet aanmerken als de beste om te gaan starten met deze aanpak: verlatingsangst is rond de 6 en 9 maanden volop aanwezig, dus ik zou dan liever voor de zachte aanpak kiezen dan voor de harde...

Even als voorbeeld: oudste dochter kreeg bij 19 maanden buisjes. Toen nog een paar kiezenrondes en waterpokken en 6e ziekte, en toen is ze bij 23 maanden door gaan slapen. Ik had toen pas echt de indruk dat ze echt tot rust was gekomen en toen is mijn man gaan troosten 's nachts, (ze kreeg tot die tijd van mij gewoon een nachtvoeding als ze wakker werd, enige manier om 'r snel weer te laten slapen).
Eerder als mijn man ging troosten, was het 3 kwartier brullen (terwijl hij bij haar was dan he?), van vermoeidheid dan in slaap vallen en dan 3 kwartier later vrolijk weer wakker zijn.
Toen ik dacht dat ze met 23 maanden zo rustig was dat ze door kon gaan slapen, heeft ze de eerste keer 5 minuten gehuild, (mijn man bleef bij haar), nacht 2 en 3 een paar minuutjes, beide nachten 2 keer wakker en nacht 4 was een aai over d'r bol genoeg en sindsdien slaapt ze door. Zo kan het dus ook...

 

Mijn kindje is bijna twee. Heeft nog geen nacht doorgeslapen. Maar echt niet dat ik de laten-huilen-methode toe ga passen!
Ja, ik was ook kapot.
Daarom zijn we samen gaan slapen.
Kindje valt veel makkelijker weer in slaap en ik hoef er niet uit 's nachts en slaap dus meer.

Wat ik wil zeggen: er zijn meerdere wegen naar Rome. Er is altijd een keus in de methode die je kiest.
En ikzelf kies dan liever de weg die voor ons beiden prettig is.

 

Wil je je kindje dan echt niet bij je in bed of op de kamer ?
Lees dat het vaak goed is als ze je weer even ziet ?

En dat "mamahonger" wel afgekeurd wordt , vooral door cb .
Vind het belachelijk , je kind vraagt om je en heeft je dus nodig ,
En daar ben jij dan de mama voor om haar die warmte en liefde te geven .

Het lijkt tegenwoordig wil of je naar je kind toe moet gaan wanneer jij je kind nodig , dus wanneer je wil spelen knuffelen of je kind lekker vrolijk is . Maar zodra je kind jou nodig heeft , dan gewoon negeren want dat is mama honger en laat een kind die mama honger heeft vooral over aan zijn lot in bed , je bent immers geen mama om je kind zich veilig te laten voelen .
Ggggggggrrrrrr wordt woest van de opmerkingen van cb .

En voor de vrouwen die de aanpak doen , lees ik dat ze wel gaan kijken en even troosten om de 10 min . Zou niet mijn keuze zijn om me kind te laten huilen . Maar vind dat dus al heel abders dan zoals het cb zegt gewoon uren niet gaan kijken en negeren !!!

 

Ik heb het hele topic eens doorgelezen omdat mijn kleintje de laatste tijd wat moeite heeft met inslapen of na een half uurtje wakker wordt en dan gaat huilen. Ik weet inmiddels dat dit is omdat hij de slaap nog niet of niet meer kan vatten. Hij heeft niks lichamelijks en eerst dacht ik aan verlatingsangst maar dat is het ook niet want als we bij hem zitten en tegen hem praten of wat ook huilt hij gewoon door. Pas als we hem uit bed tillen is het oke en lacht hij weer. Een duidelijk geval van uit bed is leuker dan in bed. Maar ooooh wat heb ik een moeite met dat laten huilen.... Om de 5 min er heen helpt niet want dan huilt hij alleen maar harder. Ik ga nu wel naar hem toe, haal hem even uit bed tot hij weer kalm is en leg hem weer neer. Maar dan begint het verhaal van voor af aan. Dus toch maar laten huilen want dan slaapt hij sneller dan dat ik hem steeds ga troosten en het hele verhaal opnieuw begint. Maar ik heb het er echt heel erg moeilijk mee. En dat ondanks dat hij echt niet super lang huilt en er ook periode vanjengelen tussen zitten. Hoe gaan de moeders die dit herkennen hier mee om?

En herkennen jullie het ook dat je weet dat je je kindje niet helpt met er naar toe gaan maar dat t toch zoooo rot blijft hem of haar te laten huilen?

 

Helemaal herkenbaar Justy. Ik voel me er ook best rot bij. Het is hartverscheurend soms het huilen ondanks dat het maar 5 a 10 min duurt hier. Wat ik ook merk nu ik deze methode (nog geen week) toepas dat ik angstiger ben en vaker ga kijken of alles goed is, heel raar. Zo van, goh het is opeens stil zou alles wel goed gaan?

Onze dietist raadde mij het ook aan om het nu zo te doen. Ze is uit de verlatingsangst en ze zei, als ze ouder worden wordt het alleen maar moeilijker om het ze aan te leren (hoe ze zelf in slaap komen), ze beseffen dan meer en gaan dan meer grenzen opzoeken. Geen idee of dit zo is. Ik denk eigenlijk heel sterk dat ieder kindje anders is en dat karakter ook meespeelt. Als ze meer dan een half uur zou huilen en zo overstuur raakt dat ze bv moet overgeven, dan had ik de methode niet toegepast.

 

Hier hetzelfde maar laat haar hier hooguit 5 min huilen. Maar meestal is het of jengelen (wat ik laat gebeuren) of krijsen en dan ga ik er direct heen.
Hier helpt het soms om haar even mee naar beneden te nemen en later op bed te doen. Of samen met haar op ons bed gaan liggen tot ze slaapt.
Inmiddels geef ik haar een 's avonds een spuugdoekje mee met mijn geur eraan en wonder boven wonder gaat ze nu vrijwel gelijk slapen. Voedt haar nog wel voor het slapen gaan dus dan is ze altijd al wat slaperig.

Valt voor mij trouwens wel onder verlatingsangst. Hier heeft bij haar blijven op haar kamertje nog nooit gewerkt. Ze is er ook bewust van dat ik haar daar alleen achterlaat.
's Nachts wil ze ook niet altijd weer in eigen bedje en dan ligt ze bij ons. Maar dat is dan ook niet omdat ze graag wil spelen ofzo, ze wil gewoon graag bij me zijn.
's Avonds met haar op ons bed liggen wil prima (ze protesteert soms wel even en duurt even voor ze slaapt) maar als ik haar bij me op schoot neem in haar kamertje wordt het brullen.

Verlatingsangst duurt vaak wel tot een maand of 13.

 

Je diëtiste kan zich beter bezig houden met voeding... Waarom zo negatief denken over een kindje. Met 10 maanden zitten ze juist nog volop in de verlatingsangst! Je hoeft een kind niet leren zelf in slaapt te vallen op die leeftijd. Dat gaan ze heus wel doen als ze zich veilig voelen. Dat kost alleen tijd.

Waarom is iedereen zo bang dat baby's aan het uitproberen zijn? Er is nog tijd genoeg om op te voeden! Geef die kleintjes eerst eens de liefde en nabijheid die ze nodig hebben!

 

Nou met 9-10 maanden zitten ze er echt nog middenin hoor.
En meer dan een half uur huilen? Dat vind ik best wel heel veel.

 

Idd. Ik word naar van dit soort berichten. Sorry.
En hoezo is een dietist een expert voor verlatingsangst??

 

Idd niet lullig tegen jou bedoeld maar laat die diëtiste lekker advies geven op haar werkgebied...voeding!
Bij mij op het cb heeft de arts altijd gezegd dat ik als moeder m'n eigen gevoel moet volgen. Ze zei letterlijk jij als moeder weet het beste wat je kindje nodig heeft, wij kunnen alleen maar handvatten aanreiken.