Klopt, daarom moet je ook het stuk vanaf, ik citeer:'geen idee of dit zo is' lezen. Feit blijft wel dat dit nu goed voor ons werkt. Hoeft voor een ander niet zo te zijn maar wij hebben alles geprobeerd en voor ons kindje (omdat ik haar goed ken) werkt dit goed. Het is daarom ook geen algemeen advies of gemeengoed, ik denk dat je het zou moeten afpassen op je eigen kindje! Vanavond duurde het huilen zelfs maar iets van 2 min. En nee ik denk ook niet dat ze nu al uitprobeert. Wel denk ik dat er zoiets bestaat als gewenning. Zo sliep mijn dochter overdag alleen in de kinderwagen. Dit was ze zo gewend omdat we dit zo deden toen ze nog klein was. Toen de verlatingsangst begon wilde ze overdag nog steeds in de kinderwagenbak slapen, anders sliep ze niet. En we moesten er dan ook op uit zodat ze sliep van het gehobbel. Om dit te doorbreken hebben we ook de 5 min. methode gebruikt en dat hielp ons goed.
Er is een boek genaamd Baby in droomritme. Naast uitleg over slaappatronen en wat er met een baby gebeurt wanneer het huilt (de adem kan zelfs stoken) en de psychische aspecten voor een baby bij het absoluut niet reageren op gehuil, staan er voorbeeldschema's in als handreiking om je baby in een ritme te krijgen. Wellicht is t wat voor je. Het is een erg leesbaar boek. Overigens komen ze wel terug van het door laten huilen, omdat ze steeds meer ontdekken dat het niet goed voor het kindje is. Hier wil het doorslapen ook nog niet echt. Een of twee keer per nacht dient onze kleine zich aan. Sinds ongeveer 2 weken geven we geen fles meer en sinds een week geen schone luier, tenzij er ontlasting in zit natuurlijk. Opnieuw instoppen, aai over de bol en kusje. Als t niet werkt uiteindelijk even op de arm wiegen, liedje zingen en weer terug leggen. Gaan niet naar beneden met de kleine. ''S nachts is slaaptijd en daarbij hoort t ledikantje en het slaapkamertje. Iedereen moet doen wat t beste is voor hun kindje.
Dan heb je m'n bericht niet goed gelezen, m'n vriend lag naast haar op ons bed (want ze slaapt bij ons op de kamer)!
Wij hebben de dietiste om advies gevraagd dus gaf ze het. Eerder vertelde ze zelf 2 kindjes te hebben. Daarbij heeft mijn dochter kma en erg gevoelige darmen (wrs door voedselallergie) wat direct van invloed was op het slapen. Dankzij haar voedingsadvies slaapt ze veel minder onrustig.
TS: wat vervelend! Snap heel goed dat je helemaal doodop bent van het niet slapen.. Hier heb ik dus ook al wekenlang geen 1 nacht normaal geslapen. Maar ik heb het eerlijk gezegd gewoonweg te druk overdag met de drie kids en m'n huishouding om moe te zijn. Klinkt erg stom, maar zodra ik dus even zit voor een bak koffie dan overvalt die moeheid me gigantisch hoor.. Neem je je kindje 's nachts mee in bed? Ik weet niet of je dat al gezegd hebt hoor.. Justy: ja heel herkenbaar! ik heb bv vannacht ons meisje ook weer in bed genomen, was het zo zat! Maar ook dat werkte niet. Ze blijft de dekens wegstampen en gaat weer huilen. WIl gewoon niets.. alleen maar naar beneden en spelen. Het is erg frustrerend, maar alleen onze oudste sliep redelijk snel door. Onze tweede heeft 2 jaar lang gehuild/gekrijst totdat hij in een 1 pers bed ging slapen, samen bij z'n zus op de kamer. Toen was het over.. Hier helpt erheen gaan en erbij blijven ook niet, ze blijft huilen. Totdat ik haar optil, dan is het over.. Dus ja, ik laat haar echt huilen omdat ik toch wel geloof dat het een stuk eigenwijzigheid/uitproberen is. Vind het superrot hoor! Ben helemaal geen voorstander van het laten huilen maar tsja... als ik zeker weet dat het niks is, kan ik niks anders. Als ik ga toegeven aan haar wil, zit ze elke nacht in de box straks... Dat willen we toch ook niet??
Meer dan een half uur heb ik ook nooit gepost en ik geloof ook niet dat een kindje van 1 nacht (want meer is het niet geweest) wat langer huilen maar iets overhoudt. Voor de rest ben ik niet van het lang laten huilen maar van het gecontroleerd huilen dus laten zien dat je er bent.
Nee, dat is niet waar. Waarmee duidelijk is dat jullie dietist vooral moeder is en geen deskundige op gebied van kinderen en ontwikkeling Kinderen gaan vooral slapen als ze goed in hun vel zitten, fysiek EN emotioneel. Een kind dat kerngezond is, maar emotioneel onder spanning staat, zal zeer ws slecht slapen, evenals een kind dat zich volledig veilig voelt in z'n thuissituatie, maar gezondheidsproblemen kent. Een arts die wij daarover spraken, zei tegen ons ooit: een kind dat lekker in z'n vel zit, wil gewoon slapen 's nachts en helemaal geen polonaise aan z'n lijf. Die is moe gespeeld en wil lekker rusten. Als je kind dus niet slaapt op deze leeftijd, (beneden het jaar), dan is er iets met het kind. Dat hoeft niet perse fysiek te zijn, (alhoewel echt extreem slaapgedrag vaak wel door fysieke/medische factoren veroorzaakt wordt), maar kan dus ook gewoon emotioneel zijn. De vraag is of de harde methode dan OK is... De zachte methode laat iig aan je kind nog merken dat je er bent, dat je komt checken of alles OK is, enz enz. Wat je als laatste zegt is gewoon heel erg waar: elk kind is anders en naast objectieve factoren als omgeving, gezondheid, enz enz, telt karakter ook keihard mee. En dus zul je altijd als ouder moeten beoordelen wat past bij je kind. Niet zozeer bij jezelf, maar bij je kind en bij wat je kind nodig heeft. Dat betekent dan ook weer niet dat je kind koning in huis is, maar de behoefte van je kind moet wel vervuld worden en het is aan jou als ouder om een manier te vinden waarop dat kan zonder dat je daar als gezin aan ten onder gaat. Hier kiezen we ervoor er 's nachts zelf voor onze dochter te zijn, met heel af en toe achterwacht van mijn moeder. Om het als gezin te redden, schakelen wij liever hulp in voor het huishouden. Dan hoef ik niet met een oververmoeid lijf ook m;n hele huishouden nog bij elkaar te rennen op de weinige momenten dat dochterlief wel slaapt en de oudste ook niet toevallig aandacht of zorg nodig heeft, maar kan ik de energie die er is, wel aan haar geven.
Als je de 2e paragraaf koppelt aan de eerste dan heb je mijn punt. Mijn kind haar karakter vraagt om even 10 min te laten huilen om emoties te verwerken. Ik heb haar tot nu toe eigenlijk nooit laten huilen, nooit gedurfd. Bij elke kik ging ik naar haar toe. Helemaal toen ze verlatingsangst kreeg. Dus altijd de zachte methode toegepast, 10 maanden lang. De afgelopen 3 maanden sliep ze opeens slecht. We hebben toen alles gedaan (op de kamer nemen, in bed, in slaap wiegen, etc) en haar medisch laten controleren (naar de ha voor oa oren). Hij kon niks vinden. Ik heb zelf een beroepsachtergrond met kinderen (en ontwikkeling) maar los daarvan denk ik dat het belangrijkst is dat ik mijn dochter goed geobserveerd heb en het gevoel had dat ik het nu zou kunnen proberen op een gecontroleerde manier (omdat ik het gevoel heb dat ze het vertrouwen heeft in ons) dus nog steeds niet de harde manier (om het zo maar te noemen) . En ben begonnen met het idee we zien wel waar het schip strand. Gewoon even kijken wat er gebeurt als ik niet gelijk reageer. Waarom ik denk dat ze uit de verlatingsangst is. Of dat het in ieder geval minder aan het worden is. Ze slaapt weliswaar bij ons op de kamer maar wij zijn inmiddels verbannen naar een andere kamer (sinds een week) want ze werd wakker als wij naar bed gingen en als wij ons omdraaiden. Ze slaapt nu beter als ze helemaal alleen op een kamer ligt. Ook slaapt ze sinds de nieuwe methode door. Is niet alleen de nieuwe methode hoor maar ook een strak schema aanhouden. Ook dit geeft haar veiligheid. Hoe dan ook ben ik niet het type dat haar gewoon urenlang laat huilen, daar ben ik absoluut geen voorstander van. Ook heb ik niet de illusie dat ze nu voor eeuwig gaat doorslapen en dat deze methode altijd zou werken.
Hoi Maartje V Ik kan natuurlijk niet voor jou denken en beslissingen nemen. En ja ik weet wat je bedoelt met vermoeidheid e.d. Je vraag om rust kan ik mij meer dan voorstellen. En ja, je moet eerst je eigen "zuurstof opzetten en dan die van je kind"(metafoor naar het instructiefilmpje dat je krijgt als je opstijgt in een vliegtuig) Maar ik wil je graag erop wijzen dat de harde aanpak, ook echt een harde is. Een diskwalificerende, onterende voor de ouders (je moet tegen je eigen gevoel ingaan). En eentje die stress oplevert bij je kind. En hem slecht met stress leert omgaan. Een baby kan nog niet uit zichzelf met stress omgaan en met angst/verdriet, daar heeft hij jou voor nodig. Baby's die een slaaptraining hebben ondergaan, kunnen later minder goed met stress omgaan en hebben op latere leeftijd vaker angststoornissen/depressies. En een kind tot 1 jaar kan je niet verwennen. Ondanks wat oma's, opa's , cb's etc beweren. Ik weet eigenlijk niet of het zo is, maar het zou me niet verbazen als baby's die slaaptraining hebben ondergaan, op peuter/kleuterleeftijd vaker slaapproblemen krijgen. Ik weet niet of daar ooit onderzoek naar is gedaan. Maar nogmaals het zou me niet verbazen. Zou samen slapen/baby in een co-sleeper een oplossing zijn? voor jou ook een makkelijkere, je hoeft je bed niet uit. En ook een stuk vriendelijker voor je kindje. Lees onderstaande link eens: Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Nieuwsberichten - Reactie op de (concept) richtlijn 'Aanpak van excessief huilen bij zuigelingen'
Ja, dat weet ik heel goed 2jees. Mijn zoontje komt zo'n 2-3x per nacht voor een nachtvoeding. Maar ik heb sinds kort mijn zoontje in een co-sleeper en hoef er dus zelf niet meer uit. Een zaligheid!
Idd. Hier tot een jaar wel 4 à 5 nachtvoedingen. En dat iedere nacht. Leuk is het niet, maar het hoort er wel een beetje bij. En ik ga mijn kind niet trainen om zich aan mij aan te passen, niet op zo'n jonge leeftijd. Samen slapen was hier ook de uitkomst!
EENS! +1 Samen slapen werkt het beste voor iedereen, je hebt dan allemaal de best mogelijke nachtrust.... Daar hoeven geen keiharde adviezen van het CB aan te pas te komen die bovendien door de nederlandse instituut van psychologen zijn afgekraakt en afgekeurd (ik doel op de richtlijn excessief huilen bij zuigelingen
Hoi MaartjeV: Hier toch de tip om het op een andere manier te proberen, is een co-sleeper niets voorje? De mensen die zeggen dat laten huilen barbaars is, is een mening. Een feit is dat er uit nieuw onderzoek is gekomen dat laten huilen, slecht is voor de manieren waarop een kind met stress leert omgaan. En dat kinderen die via de harde methode zijn "begeleid", later meer kans op depressies/angststoornissen hebben. Tuurlijk ben je op, snap ik. Maar al te goed. Hier ook een baby van bijna 7 mnd en die komt ook nog 2-3x voor nachtvoeding (binnen een nacht van 5-6 u) Maar jij kan als volwassene nog betere oplossingen verzinnen dan je baby, die hierin niet de laatste say heeft en jouw oplossing maar heeft te volgen/verduren. Het cb heeft in mijn opinie niet voldoende kaas gegeten van andere oplossingen die ook werken. En het cb geeft adviezen die tegenstrijdig zijn met wat de nederlandse vereniging voor psychologen adviseert. Kun je niet - de hulp van vrienden inroepen voor een paar nachten? - overdag bijslapen? - acceptatie helpt een hoop, HEUS hij/zij gaat doorslapen voordat hij in de studentensoos zit..... - Bedenk dat voor jou hoe dan ook de situatie dus eindig is... Ik hoop eerlijk gezegd zo ontzettend dat je niet voor die harde methode gaat.... Snap je wanhoop, maar kom op, bedenk dat die situatie eindig is, dat dit ook weer voorbij gaat.... En dat dus ook sinds kort is aangetoond dat laten huilen schadelijk is voor je kind, en je dit niet over kunt doen. Geen veroordeling dus hier, medeleven en begrip, maar toch ook heel, heel veel hoop dat je er uiteindelijk van af gaat zien.
Dat vind ik dus ook. Mijn zoontje slaapt nu weer bij ons op de kamer sinds we terug zijn van vakantie en zo gaat t goed. Ja bij het inslapen moet een van ons erbij zijn, maar als hij slaapt kan je gewoon weer weg en meestal slaapt hij door tot sochtends. Mocht hij toch wakker worden, dan ziet hij ons en is hij niet in paniek. We vinden het prima zo en kijken nog wel of we de laten huilen methode gaan toepassen of niet. Misschien gaan w enog verhuizen binnenkort, dat is ook weer een enorme verandering voor hem, dus tot die tijd beginnen we er zeker niet aan denk ik.
verlatingsangst kan jaren duren hoor, met 10 maanden al voorbij?? Wat heeft een diëtist hier nou voor kennis over? Sorry hoor...
Wat een verademing om te lezen dat er zoveel moeders zijn die hetzelfde gevoel hebben als ik en mijn man. Ik had soms het gevoel er best alleen in te staan en zei er in mijn omgeving ook niks meer over als het slapen even minder ging, omdat ik altijd hetzelfde advies kreeg: "ze gaan nu spelletjes spelen", "je moet er nu echt mee oppassen", "jij bent de baas en niet je kindje". Het leek wel of ze het over een hond hadden soms! Voor degene die het interessant vinden, lees ook even de artikelen uit mijn ondertekening. Bevestigt dat wat Merlijn zegt.
Ten eerste heeft de dietist niet gezegd dat de verlatingsangst voorbij is. Ten tweede hebben we haar advies gevraagd alsook van het cb, ten derde hebben we er zelf voor gekozen om haar zo naar bed te doen. Een advies kan je (deels of in z'n geheel) opvolgen maar hoeft niet want het is slechts een advies. Het werkt op deze manier goed voor ons kindje dus blijven we het zo doen. Best een duidelijk verhaal, toch?
Even mijn methode duidelijker in kaart brengen: Bewezen: baby's laten huilen is goed voor mama en kind - HLN.be Dit heeft niks met het advies van het cb of dietiste te maken. Die volg ik niet (in z'n geheel) op. Staat ook niet in mijn berichten. Ik zeg ook niet dat ik de waarheid in pacht heb. Het enige is dat dit werkt voor mij. Hopelijk wordt het nu wel duidelijker. Een eigen mening erover hebben mag natuurlijk! Let wel: het is misschien niet geschikt voor een kindje van 7 maanden! Heb ik zelf ook nooit gewild!
Hier al vijf jaar slapeloze nachten met minimaal vier keer wakker worden. Eerst twee jaar bij de oudste, toen twee jaar bij de middelste en nu zitten er et net de jongste middenin. Vermoeiend is het zeker, maar geen haar op mijn hoofd die er over denkt in ze te laten huilen. Er zijn nu bij de jongste ook gaan samen slapen en wat maakt dat een verschil zeg, hoef ik er ook niet meer de hele tijd uit, alleen even aanleggen en weer verder slapen.
Hier een meisje van bijna twee. Die nog steeds elke avond langs mij op ons bed in slaap valt. Zo gauw als ze slaapt kan ik gewoon van onze kamer af gaan. Normaal leg ik haar dan in haar eigen bedje, maar sinds 6 weken geleden niet meer. Ze kreeg het rota virus en ik heb haar dus lekker langs mij laten liggen. Ik krijg het niet over mijn hart om haar te moeten laten huilen en sterker nog ze valt zo langzaam in slaap duurt minimaal 45 minuten en soms wel 2 uur. Dat zou dus zijn dat ik haar 2 uur moet laten huilen? Omdat iemand van het cb denkt dat dat dus de oplossing is? Nee hoor geniet er van dat ze je om je heen wil hebben meid, als ze 14 is stuurt ze je weg Eerst was ik best chagerijnig soms als het weer zo moest want of gtst begon of ik wilde lekker op de bank langs mijn mannetje zitten omdat hij weer vroeg eruit moest. Ik heb me er toen maar bij neergelegd.