‘Natuurlijk’ klinkt misschien wat vreemd maar hieronder mijn toelichting Vanochtend was ik nog dolblij met weer een tuurtest en vanmiddag alweer het eerste bruin gespot. Geen innesteling gewoon mijn beginnende menstruatie. Ik was zo hoopvol door mijn hoge temp en het voelde goed. Helaas! Aangezien wij niet de mm in gaan omdat mijn partner dat niet wilt ben ik opzoek naar meiden die op de natuurlijke manier, zonder mm zwanger willen worden en waarbij het helaas ook langer duurt , 12+ mnd. Ik merk dat ik overal een beetje tussen wal en schip val terwijl ik wel enorm behoefte heb aan gelijke verhalen, gesprekken en het delen van mijn verhaal.
Niet echt dezelfde situatie, maar wij zitten nu in ronde 9 voor een 2e kindje, maar het wilt nog niet lukken. Heb zelf een korte lf van 8 à 9 dagen en denk dat het daardoor moeilijker gaat. Mijn man heeft gezegd dat hij geen medisch traject wilt, maar ik wil nog zo graag een 2e kindje. In principe mogen we van de huisarts een afspraak maken bij de gynaecoloog als het over 2 maanden nog niet gelukt is, maar geen idee hoe mijn man daartegenover staat.. heb het onderwerp maar weer even laten rusten. Doorverwijzing voor zaadonderzoek hebben we al, maar ook dat wilt hij nog niet. Ik hoop dat het alsnog op de 'normale' manier lukt of mocht het nodig zijn dat mijn man dan ook een medisch traject in wilt.. Lastig ook voor jou, als de wens er eenmaal is dan is het moeilijk om daar afstand van te doen. Ik hoop dat ook jij toch nog zwanger mag worden op de 'natuurlijke' manier..
Toch wel een beetje een soortgelijke situatie. Wat vervelend dat het bij jullie ook nog niet gelukt is en jullie nog niet op 1 lijn staan voor de vervolgstappen. Ik kan me zo voorstellen dat jouw partner ook steeds zijn grens moet verleggen en dat daar best even overheen kan gaan. Die 12 mnd grens vond ik heel moeilijk en toen wilde ik perse wat onderzoeken. Helaas kunnen we pas echt wat doen als partner zijn zaad laat controleren.. 100% zeker dat het bij mij ligt maar ze kunnen niks zolang hij het niet wilt, frustrerend maar ik moet het accepteren. Jij hebt dus ook een korte LF? Ik ook. Altijd al gehad? Hoe lang duurde het zwanger worden van jullie eerste?
Hier ook twee keer in soortgelijke situatie gezeten. Bij de eerste wilde vriend wel onderzoeken laten doen naar sperma, maar verder geen traject in. Hij bleek verminderd vruchtbaar te zijn. Uiteindelijk toch spontaan zwanger na ruim 1,5 jaar, maar dit werd een miskraam. Tien maanden later weer zwanger en opnieuw een miskraam. Uiteindelijk was ik 6 maanden daarna toch weer zwanger en hier is zoontje uit geboren. Ruim 3,5 jaar na de start voor ons eerste kindje had ik mijn zoon in mijn armen. Tweede kindje heeft ook lang geduurd. We zouden na bijna 2 jaar toch starten met iui, waar vriend enorm tegenop zag en eigenlijk niet wilde, toen ik weer zwanger bleek te zijn. Dit werd opnieuw een miskraam, maar 3 maanden later toch weer spontaan zwanger en dochter van 4 maanden ligt nu op mijn schoot te slapen. Lang verhaal, maar wel een positief verhaal uiteindelijk. Hou hoop! Sterkte voor jou en ik hoop dat het snel raak is.
Bij onze eerste waren we zwanger in ronde 2.... stiekem gingen we ervan uit dat het nu ook wel zo vlot zou gaan.. maar helaas zegt dat dus helemaal niets.. Heb dus ook geen idee hoe m'n lf toen was. Kwam er pas achter dat die kort was toen ik weer gestopt was met de pil om voor een 2e te gaan. Lijkt me ook heel frustrerend inderdaad, dat je zelf zo graag wilt en je man geen vervolg stappen wilt. Staat zijn besluit vast? En waren jullie snel zwanger van jullie eerdere kindjes? Ik denk dat m'n man nog wel om te praten is als het echt zo ver is.. maar indd, zit nu echt tegen die 12 maanden grens aan te hikken. Ene kant wil ik ook helemaal niet aan vervolg stappen denken, wil gewoon dat het op deze manier lukt, maar aan de andere kant zal ik blij zijn als er wat meer duidelijkheid komt.
@Blosjes dank je wel voor het delen van je verhaal. Jullie hebben er ook een hele lange weg opzitten he! Wat fijn dat het toch nog natuurlijk gelukt is net voor de mm. Kan me zo voorstellen dat het een slopende periode was.. Hoe kon je jezelf weer opbeuren als het weer niet gelukt was? Wisten andere mensen dat jullie bezig waren?
Wat verschrikkelijk he als een zwangerschap lang op zich op laat wachten. Ik kan er helaas over mee praten en zit een beetje in dezelfde situatie. Wij zijn na een jaar wel naar de huisarts gegaan. Maar dat was ook omdat ik voornamelijk (buik) pijn klachten had. Op mijn aandringen voor alle zekerheid ook zaad van mijn partner na laten kijken, dat was gelukkig goed. Maar hij zei toen eigenlijk al dat hij een vruchtbaarheids traject niet in zou willen. Het komt als het komt en anders heeft het zo moeten zijn. Bij mij leek ook alles goed. Na 15 rondes hebben we om verschillende redenen ervoor gekozen een pauze in te lassen. Nu weer een poos verder zijn we erachter dat ik endometriose heb, en lijkt het daardoor dus nog niet gelukt te zijn. Nu ligt de situatie wel wat anders en is ons geadviseerd zo snel mogelijk zwanger te worden ivm de endometriose. Ik zou dan nog wel voor iui willen gaan, maar partner weet nog niet of hij dat wilt. Hij is er wel over na het denken. Misschien als het een deze maanden nog steeds niet lukt, dat hij er nog anders over gaat denken. En jij kunt sowieso je onderzoeken laten doen toch? Ik heb de meeste gesprekken in ziekenhuis alleen gedaan, een paar met mijn zus en slechts 1 met mijn partner. Het is een beetje lang verhaal geworden geloof ik. Maar ik snap je situatie, wie weet als je goed er over praat dat hij nog wel zijn zaad wilt laten checken.
@Spectre het gaat jullie gewoon lukken voor die ronde 12!! Neem je iets om je LF te verlengen? Vorige keer was ik in ronde 5 en ronde 2 zwanger. Mijn fout was om te denken dat het nu ook zo snel zou lukken.. dacht dat flikken we wel even echt zo balen dat het maar niet kan lukken.. periode rond nod ben ik echt zo humeurig en verdrietig. Rond ei voel ik me altijd weer goed. Zo is het altijd redelijk vol te houden. Als iemand mij verteld had dat het zo lang zou duren dan weet ik niet of we er nog aan begonnen waren. Mijn jongens zijn al 7&9 namelijk maar nu vind ik dat ik door moet gaan en niet moet opgeven, nog niet.
@PinkLady88 voor jullie ook zo verdrietig zo’n lange weg.. hoe lang hebben jullie over de eerste gedaan? Weten mensen in jullie omgeving van jullie traject?
Eerste heeft 8 maanden op zich laten wachten. Viel uiteindelijk mee, maar was er toen nog niet zo mee bezig als nu. Ik zou het zo graag nog een keer mee willen maken met alle ervaringen die ik nu heb. En wij willen ook graag een broertje of zusje voor onze zoon. Mijn zoon vraagt er regelmatig naar wanneer er nou een baby in mijn buik komt, want hij wilt ook graag een broertje of zusje. Dat vind ik bijna het ergst, dat ik hem dat misschien wel nooit kan geven Maar we houden nog hoop, het einde is er nog niet. Echt alleen naaste familie, goede vriendinnen en op mijn werk weten ze het. Maar dat kon ook niet anders meer door de operatie die ik onlangs heb gehad. Ik vond het fijn om wat mensen in vertrouwen te nemen met wie ik het over kon hebben, zo kan ik het van me af praten. Dat zou ik je wel adviseren om er met iemand over te praten, behalve je man. Want mannen zijn (meestal) niet zulke goede praters haha. Dan is een goede vriendin of zus een fijne steun in deze periode. Sterkte!
Dat snap ik heel goed dat je nu zoiets hebt van 'ik wil door'. Het onzekere is dat je gewoon niets weet zonder onderzoeken. Je blijft in die onzekerheid hangen.. Ik herken je gevoel, dagen richting eisprong gaan heeeel traag bij mij. Tussen eisprong en nod voel ik me eigenlijk wel prima, het vastklampen aan het kleine beetje hoop van 'zal het dan deze ronde zo zijn'... En dan weer keihard onderuit gaan als je ongesteld wordt. In het begin kon ik nog wel denken 'ach volgende ronde weer een kans'. Maar nu krijg ik toch steeds meer momenten dat ik me 'down' voel erover. En dan is ronde 9 nog niet super lang, maar voor m'n gevoel is het alweer een hele tijd geleden sinds het moment dat we besloten voor een 2e te gaan
Ik kan hier helaas over meepraten.. wij zijn nu een jaar bezig zwanger te worden. Mijn vriend heeft al een zoon uit een eerdere relatie. Wij hebben 6juni een afspraak bij de gynaecoloog. Ik hen ergens het gevoel dat het het bij mij ligt dat het niet lukt. Al is mijn vriend wel een stuk ouder. Ik merk dat het me steeds meer doet als ik weer ongesteld word.. hoop toch elke keer dat het op de natuurlijke weg lukt .
Wat een onzekerheid hè? De heftigheid van emoties herken ik wel. Op het begin dacht ik nog wat sneller dat het wel zou komen en we waren pas kort bezig waren, we moesten misschien iets gerichter vrijen. Heb je goed zicht op je cyclus? Temperatuur je eventueel?
Mijn cyclus was regelmatig 31 dagen, maar ik was vanaf afgelopen zondag minimaal ongesteld. Dus ik wilde wachren tot en met donderdag met testen. Toen brak donderdag de bloeding door met veel buikpijn.. Grote teleurstelling . De bloeding is nu weer bijna over, wat ik vreemd vind na 1,5 dag. Ik wil vanaf deze maand indd gaan temperuren. Ik denk ook maar weer ovulatietesten doen, en wat doe jij? Ik duim voor positieve testen ❤❤
De ene maand kon ik me er makkelijker overheen zetten dan de andere maand. Vriend wilde uiteindelijk bij de tweede stoppen, omdat het te veel stress zonder resultaat gaf. Ik kon alleen echt niet aan opgeven denken! Gelukkig hebben we volgehouden! Onze omgeving (familie, vrienden en directe collega's) wisten wel van ons traject en ik moet zeggen dat ik het erg fijn vond om erover te kunnen praten als ik daar behoefte aan had. Weet jou omgeving het ook?
Fijn dat je dit verhaal wil delen, geeft me toch weer wat moed. En de aanhouder wint dus!! ❤❤ Bij mij weten een paar vriendinnen ervan. Ik zit er aan te denken het binnenkort ook mijn moeder te vertellen.. denk dat ik daar toch wel veel steun aan zou kunnen hebben.
Graag gedaan en ik heb destijds ook moed gehaald uit de succesverhalen van anderen. Geef niet op inderdaad. Fijn dat je er met je vriendinnen over kan praten, dat scheelt echt al een hoop. Denk dat je moeder het vast ook fijn vindt om te horen wat jou bezighoudt en hopelijk kan ze jou ook tot steun zijn!
Jij bent toch ook diegene met meerdere keizersnedes? Ik had na de eerste zo'n groot littekenweefsel dat ik uiteindelijk geopereerd ben. Ik ga ervan uit dat het zonder die operatie niet meer was gelukt. Ik had een zogenaamde 'niche'.
Ja klopt dan ben ik! Er is ook een niche gezien op de inwendige echo. Dat ging allemaal wat vreemd hoor. Bij de meeste vrouwen komen ze er pas na 20 onderzoeken, mislukte pogingen achter en mijn gyn ziet het met 1 echo. Ze wuifde het ook meteen weg. Ook heb ik een vleesboom en een vergrote baarmoeder. Progesteron was op het randje. Ze wuifde alles weg als pech en dat het absoluut geen zwangerschap in de weg hoeft te staan. Het liefste vraag ik mijn echo foto’s op en stuur ze door maar het vumc om te laten beoordelen maar mijn man werkt niet mee en wat kun je hè? Volgens mijn gyn is alles in orde en daar was het gesprek mee klaar Waar ben jij geopereerd en hoe lang duurde dat van begin traject tot eind? Hoe zijn ze erachter gekomen en wat waren jouw klachten?
Niet mijn ervaring, maar wel die van twee van mijn vriendinnen. Een vriendin: twee keer twee jaar over gedaan om zwanger te worden. Ze heeft nu twee kindjes. Vriend was verminderd vruchtbaar door slecht zaad maar hij wilde geen MMM. Andere vriendin: geen reden gevonden voor onvruchtbaarheid. Na 19 rondes spontaan zwanger, vlak voor de eerste IUI behandeling. In ronde 20 mocht ze daarmee beginnen in de hoop dat het sneller zou gaan.