Hallo allemaal, Mijn dochter is ruim 18 maanden en al een tijdje van slag. Het zal wel weer het bekende ontwikkelingssprongetje zijn. Maar wat ik altijd lees zijn kinderen die driftig worden ed. Mijn dochter doet dat niet maar word heel emotioneel. Als er bijv iets van haar speelgoed valt is het brullen, als ik haar niet kan oppakken omdat ik bezig ben is het huilen, vooral als ze moe is dan is het tranen met tuiten, maar ja dat is normaal. O ja als ik nee zeg is het ook brullen, hihi ja dan moet ik wel lachen hoor... Ze zal,het toch moeten leren Ik kan het aan de ene kant wel voorstellen want ze gaat zooo snel, ze praat al heel goed en maakt al zinnetjes. Dat koppie zit zo vol, maar ja hoe kan ik haar helpen?! Slapen is ook drama op dit moment, ze komt gewoon niet in slaap of als ze wakker word slaapt ze niet meer. Zelfs midden in de nacht zoals afgelopen nacht. Heeft iemand een kindje die ook zo emo is? Hoe gaan jullie er mee om?
Onze dreumes is tijdens "sprongetjes" ook nooit driftig, maar gewoon erg verdrietig als het tegenzit. Ik probeer zoveel mogelijk te achterhalen wat ze nodig heeft en waar ze behoefte aan heeft. Ik vraag haar wat haar dwars zit en til haar gewoon op als ze graag bij me wilt zijn. Dan komt datgene wat ik aan het doen ben later wel. Ik heb een draagzak voor onze baby, maar het blijkt dat onze dreumes het ook heerlijk vindt om gedragen te worden, zeker als ze moe is. Slaapdrama's hebben we gelukkig zelden... We leggen haar op tijd op bed en lezen sinds ze 1,5 jaar is voor en dat gaat normaal gewoon goed. In juli zijn we verhuisd en toen wel slaapproblemen, ze leek opeens weer last te hebben van verlatingsangst. Wat bij ons hielp is manlief haar op bed te laten leggen. Als ik het deed was het huilen, maar hij mocht het zonder problemen. Ik weet niet of jullie dat al eens hebben geprobeerd? Zijn er misschien grote veranderingen in jullie leven? Of stress om het een of ander?