Oeps sorry Succes morgen!!! Hopelijk wordt het toch een fijne dag en gaat het met je baby ook gewoon lekker morgen
Ik werk zo min mogelijk omdat ik graag thuis ben. Dat is een uitspraak die weinig mensen begrijpen in mijn sociale omgeving. Het doet me weinig. Ik geef niet om praatjes met collega's, koffieleuten of kleppen bij het kopieer apparaat heb ik ook nooit gedaan toen ik geen gezin had en keihard aan mijn carrière spijkerde. Gelukkig beheers ik echt een vak en dat is bedrijven vaak rond de 100 a 125 per uur waard. Ik doe het puur om mijn zakelijke persoon levend te houden en dus niet te vaak en niet te lang.
Ik zou geen dag kunnen werken als het vakinhoudelijk niet interessant is. Ben een onwijze streber en ben doel op (financiële) doelstellingen om vooruit te komen. Kwekken met collega's en koffiedrinken is aan mij niet besteed.
Zo dat is een statement. Waar baseer je dat kwekken met collega's op? Mijn baan is niet leuk maar ik heb m wel nodig om geld te verdienen. Ik heb aardig wat banen gehad maar durf wel te stellen dat dit mn drukste is want ik moet gewoon keihard werken. En ik heb een universitaire studie afgerond. En kopiëren doe ik nooit. Beetje arrogante opmerking van je
Wat een nare opmerkingen maak jij zeg, bah! Ik ben zelf tijdelijk (bewust) gestopt met werken om fulltime voor mijn zoon te zorgen en heb er -ondanks het gat in mijn pensioen - totaal geen spijt van. Ik ben er juist heel erg dankbaar voor en zie die periode dan ook als een van mijn mooiste. Want ik heb niet alleen voor het huishouden en zoontje gezorgd, ik heb mezelf ook ontzettend goed leren kennen. Want je kan ook heel goed aan zelfontwikkeling werken als je geen betaalde baan hebt. Dankzij mijn pauze van het werk, kon ik juist helemaal mezelf zijn. Die vrijheid geeft bepaalde inzichten en weet nu dan ook veel beter wat ik precies wil met mijn leven. Mijn ontwikkeling stond juist stil toen ik werkte. Alles wat ik toen nieuw erbij leerde was gerelateerd aan werk, totaal niet aan mij als persoon. En een kleine wereld: mijn man zegt altijd dat zijn wereld kleiner is dan de mijne. Hij zit elke dag op kantoor met dezelfde mensen en ontmoet zo nu en dan eens een nieuw persoon die vervolgens weer naar een ander kantoor gaat. Ik daarintegen, heb heel veel mensen leren kennen en leer steeds meer mensen kennen door mijn vrijwillige diensten (en dat terwijl ik daar met mijn super introverte persoonlijkheid helemaal niet op zit te wachten). Ik heb mensen ontmoet bij sportverenigingen, psz, school etc. Een klein wereldje heb je alleen als je in een klein wereldje blijft vast zitten, daar hoef je geen thuisblijfmoeder voor te zijn. Dat geen goede voorbeeld zijn begrijp ik ook niet en vind ik echt een rot opmerking. Kun je als moeder dan alleen een goed voorbeeld zijn als je financieel gezien jezelf kan onderhouden? Is dat het enige goede voorbeeld? En in hoe verre zjn wij allen financieel onafhankelijk? Ik ken genoeg werkende ouders die afhankelijk zijn van de staat met alle toeslagen. Dan ben je toch ook niet onafhankelijk? Ik denk juist in deze tijd - waarin matrealisme zo enorm is - dat ik ook een goed voorbeeld heb gegeven door te laten zien dat werk, matrealisme en geld niet het belangrijkste is. Dat mijn man en ik een goed team zijn, want mijn man is net zo afhankelijk van mij als ik van hem in onze gezinssituatie. Wij hebben het financieel gezien goed geregeld en hebben alles doordacht. Wij wonen dan ook relatief goedkoop en kunnen dit huis al met gemak op 1 salaris betalen. Want daar gaat het uiteindelijk om: verstandig met je geld omgaan en daarvoor hoef je echt niet veel geld te hebben. Hoeveel tweeverdieners zijn er met te luxe levens die evengoed in de problemen komen na een scheiding? Genoeg! Buiten dat om: een goed voorbeeld geven zit hem meer in de persoonlijkheid van de ouders. Vooroordelen zijn bv erg belangrijk En dan weer aan het werk willen en geen werk kunnen krijgen omdat je hebt thuis gezeten. Tja, die kans bestaat. Net als sommige mensen - zonder gat - na ontslag geen werk kunnen krijgen. Maar er zijn ook positieve verhalen hoor, moeders die wel weer werk hebben kunnen vinden (in verschillende sectoren) en daar ben ik zelf een voorbeeld van. Bovendien is het gat in mijn cv opgevuld met vrijwilligerswerk waar ik mij de afgelopen jaren mee heb bezig gehouden. Inmiddels heb ik weer werk en heb daarbij de luxe dat ik dit vanuit huis kan doen (waardoor mijn werk-wereld super klein is trouwens ). Mijn financiele bijdrage stelt echter niet veel voor, maar ik doe iets wat ik leuk vind en spaar voor een opleiding die ik in de toekomst wil gaan doen (zodra mijn jongste naar school gaat, want tot die tijd wil ik er ook geheel voor hem zijn). Ik hoop op deze manier ook een goed beeld te hebben gegeven aan TO. Bij mijn zoontje blijven vond ik ook behoorlijk pittig en sommige dagen waren slopend en leken eeuwig te duren, maar die dagen had ik ook bij mijn vorige werkgever waar ik het totaal niet naar mijn zin had en om die reden dan ook was gestopt. Ik vond het heel fijn om er altijd voor mijn zoontje te zijn, om hem rust te geven en vertrouwen dat hij altijd, elk moment van de dag, bij mij kon komen als hij dat nodig had... Succes met je keuze!
Is vanuit of aan huis werken niks voor je? Ik ben zzper en werk tijdens zijn slaapjes, als vriend vrij is en in de avonden. Ik ben er altijd voor mijn zoontje en kan zo ook gewoon een volledige loon bijdragen. Zelf wilde ik ook niet dat mijn zoontje naar het kdv zou gaan en met een tweede erbij zal het weer even puzzelen worden, maar dan gaat mijn zoontje misschien al wel bijna naar school.
Ik ben om gezondheidsredenen gestopt met werken toen zoon naar de peuterspeelzaal ging (7 jaar geleden). Tot een paar maanden geleden vond ik het heerlijk om thuisblijfmoeder te zijn. Hielp veel op school bij zoon, nooit oppas problemen als kind ziek was, gewoon geen stress. Sinds een paar maanden kriebelt het weer dat ik werk mis. Sinds mijn dochter is geboren help ik niet zo veel meer op school (ga daar geen oppas voor regelen) en met mijn gezondheid gaat het minder goed waardoor mijn wereldje ineens een stuk kleiner is geworden. Dat plus dochter die energie vreet maakt me weleens jaloers op mijn man als hij de deur uit gaat naar zijn werk. Ik wacht af hoe ik erover denk als dochter naar de psz / kleuterschool is. Misschien kan ik dan weer meer helpen op school en weer vaker iets doen zonder kinderen waardoor ik er weer van ga genieten. Ben ik dan nog steeds af en toe jaloers ga ik tegen die tijd bij man in het bedrijf aan de slag op kantoor onder de schooltijden van de kinderen.
1000% met je eens. Ik vind beide een goed voorbeeld. De moeder die werkt laat zien dat ze alles doet om het gezin te onderhouden en de thuisblijf moeder laat zien dat ze 1000% zich geeft om de zorg voor de kindjes op zich te nemen. Alle 2 een mooi voorbeeld het is maar net in welk daglicht je het bekijkt.
Hier kort geleden na lang wikken en wegen de knoop doorgehakt om bewust tbm te worden. Sinds de geboorte van de jongste spookte deze gedachte steeds vaker door mijn hoofd. Vele malen met mijn partner over gesproken, hij vond het prima maar ik durfde er uiteindelijk nooit echt voor te gaan (financiën, reacties van omgeving etc.). Tot afgelopen zomer de stress van een vervelende baan me erg hoog zat. En ik mijn gevoel om thuis meer rust voor het gezin te creëren voor mijn jonge drukke gezin van 2 kids (2 en 4,5 jaar) niet meer kon en wilde negeren. Niet meer hoeven leunen op de oppasoma's. Mijn ontslag indienen luchtte al enorm op. De reacties in mijn omgeving vielen me 100% mee. Over een paar weekjes is het zover. Tip met het twijfelen of het financieel werkt. Probeer een maand of 2 al eens te leven naar het inkomen dat je zou hebben met 1 inkomen. Wij hielden eigenlijk nog verrassend wat over, omdat we op deze manier weer eens even kritisch naar onze uitgaven moesten kijken. Succes met het overwegen van je keuze!
Ik vind het wel knap dat mensen met 1 salaris kunnen rondkomen. Wij zouden dan (ongeacht of ik of mijn man stopt met werken want We verdienen ongeveer evenveel) al €500 tekort komen op de vaste lasten en dan hebben We echt niks geks. Geen hoge hypotheek, geen hoge hypotheekrente, geen abonnementen die niet nodig zijn...Ik vraag me dan altijd af wat er 'mis' gaat. Betalen We toch onnodig veel aan verzekeringen/gas&licht oid? Verdienen we in vergelijking met anderen dan echt zo weinig? Geen idee....maar thuisblijven zit er hier niet in. Wel werken We allebei parttime, dat dan weer wel. Ik 24 uur en mijn man sinds kort 32.
Hier zou het ook krap worden hoor en dan doen we niks geks en man verdient ook nog eens best veel. Maar ik wil ook nog een beetje kunnen sparen elke maand.
Ja dat heb ik ook wel. We sparen wel nu en wil dat ook blijven doen. Maar al zou ik dat niet doen dan zouden We het nog niet redden. Misschien toch Door toeslagen en besparing op opvangkosten, daar zou het verschil wel deels in kunnen zitten
Dat scheelt wel. Ik heb even snel gerekend en wij zouden €100 per maand overhouden om boodschappen te doen als 1 van ons stopt met werken, de kinderopvang stopt en We niet zouden sparen...Misschien zouden er nog wat toeslagen bij komen? Geen idee welke... Maar goed, stoppen met werken zit ook om meer redenen niet in de planning hoor, maar vroeg/vraag het me weleens af hoe dat dan zou zijn qua budget en hoe andere mensen dat doen.
Ik vraag mij dat ook wel eens af hoor... en dat terwijl Mn man ook niet heeeel weinig verdient( ook niet Megaveel maar goed) Ikwerk in principe voor het spaargeld, als ik niet zou werken zouden we dus niet kunnen sparen, hier ook geen abonnementen oid
Zo is het hier ook. Mijn salaris gaat direct naar de spaarrekening. We zouden dus wel zonder kunnen, maar dan blijft er weinig over om te sparen. Maar dat betekent dat we nu dus wel veel kunnen sparen en anders niet. Vind ik best lastig.
Nou weet ik niet wat jij veel vind... maar wij kunnen nog steeds niet veel sparen hoor Maar goed ik werk ook maar 15 uur pw