Prima geregeld dan toch! Snap dat dan de keuze makkelijk is. Voor mijn man zou het niet uitmaken of ik wel of niet zou werken qua focus op zijn werk. Of ik nu thuis zit of aan het werk ben...hij focust zich evenveel (of weinig ) en zal er niet meer of minder om verdienen. Maar dat zal wellicht per beroep anders zijn. Mijn man hoeft voor zijn werk geen targets of deadlines te halen, nooit over te werken bijv. Hij doet zijn ding en is altijd op tijd thuis. En hij werkt ook maar 4 dagen, dat is wel fijn.
Ik ben tijdens de zwangerschap van onze eerste in de ziektewet komen te zitten door bekkeninstabiliteit. Daarna niet meer gaan werken haha. Waren meerdere redenen om te stoppen. Heb er geen moment spijt van gehad dat ik thuisblijfmama ben geworden! Vond het heerlijk om alle eerste momentjes mee te maken. Financieel gezien zijn we er wel op achteruit gegaan maar we redden ons nog makkelijk. Het was wel wennen. Ik heb begin dit jaar een poging gedaan om weer te werken op de dag maar dat beviel echt niet. Maar dat kwam meer door het werk zelf. Ik werk nu sinds juni zo af en toe een avondje en dat bevalt me wel
Ik ben consulente. Geef demo’s aan huis. Geen Tupperware maar wel hetzelfde idee. Kan zoveel avonden inplannen als ik zelf wil. Tot nu toe leuk verdiend en vind het fijn weer wat geld van mijn eigen te hebben. Maar bovenal is het contact met volwassen mensen fijn haha.
Hier het zelfde! Man (zzp-er) kan zich focussen, is flexibel en verdient goed daardoor. Ik zou het met mijn gezondheid ook niet volhouden. Wel wil ik als de jongste over anderhalf jaar naar school gaat vanuit huis wat schrijfprojecten oppakken. Mijn oudste zit nu op de middelbare school trouwens en ook voor haar is het goed dat er iemand thuis is! Dat wordt best onderschat door een hoop ouders volgens mij.
Dan hebben ze he juist nodig inderdaad. Ik ben wel van plan weer iets te gaan werken als ze allemaal naar school zijn, maar zeker niet fulltime. De oudste zit dan nl ook op de middelbare en vind het dan juist belangrijk om er voor hem te kunnen zijn. Ook icm beginnende puberteit enzo..
Ik heb een poging gedaan om te stoppen met werken. Ik kwam er vrij snel achter dat ik het om de verkeerde redenen deed. Ik vond mijn toenmalige baan vreselijk, maar ik bleek nog wel erg van mijn vak te houden. Alleen niet bij deze werkgever en onder deze voorwaarden. Ik ben snel weer aan het werk gegaan bij een nieuwe werkgever en dat bevalt wel erg goed. Daarnaast vond ik het een nadeel dat mijn man door mijn keuze om thuis te blijven fulltime moest gaan werken. Financieel zouden we het niet redden met enkel zijn parttimebaan. Hij miste daardoor veel tijd met de kinderen en bleek hier achteraf toch meer moeite mee te hebben dan verwacht. Hij is echt een papa die ook graag op school meehelpt en veel onderneemt met de kinderen. Doordeweeks werd dat lastiger doordat hij elke dag aan het werk was. Momenteel werken we beiden weer parttime en dat bevalt beter. Hierdoor is er altijd wel iemand thuis en dat is voor de rust prettig. Ik kan mij goed voorstellen dat als je niet de mogelijkheid hebt om beiden parttime te werken, dat je vanwege de rust kiest dat één ouders thuis blijft. Het geeft veel minder stress en gedoe is mijn ervaring. Met name voor onze oudste dochter is dat belangrijk. Ondanks dat het niks voor mij was, zou ik als je het ergens kan permitteren bij twijfel wel proberen. Voor mij was dit toch wel de manier om er achter te komen of dit bij ons zou passen. Ik ben blij dat ik deze ervaring rijker ben. Ik zou het dus gewoon doen. Is het niks, vind je heus wel weer ergens een andere baan. Als dat even duurt is er ook geen man overboord. Ik zou mij trouwens helemaal niks aantrekken van de meningen van anderen. Het is jouw leven en jouw gezin! Doe wat voor jullie goed voelt. Succes met je beslissing!
Daar heb je gelijk in, ik ben blij dat wij ook geprobeerd hebben om naast hij fulltime-ik parttime allebei parttime te werken (ik een dag meer, hij een dag minder). Wij kregen beide meer stress. Mijn partner wordt er juist niet gelukkiger van om minder te werken en ik niet van minder thuis zijn . Uiteindelijk werkt de huidige situatie (ik thuis, hij fulltime) op dit moment het beste voor ons. Maar in de toekomst zie ik dat best wel weer eens wijzigen
Ik geloof zelf ook niet echt in al die rationele argumenten waarom je wel/niet zou moeten werken. Ik denk dat je echt moet doen waar je als gezin het meest gelukkig van wordt. Voor de één is dat niet werken, voor de ander parttime werken, voor een ander misschien weer fulltime werken enz. Soms moet je dingen proberen om uit te zoeken, waar je blij van wordt en ook niet bang zijn om het te proberen .
Ik ben nu bijna 11,5 jaar thuis. Laatste 5 jaar doe ik vrijwilligerswerk. En sinds een jaar op zoek naar een baan (wat niet gemakkelijk is). We komen prima rond op 1 loon maar we zouden graag wat meer inkomen hebben om te sparen voor oa een bruiloft.
Ik lees hier wel vaker dat moeders die een tijdje stoppen met werken verwachten daarna wel weer een baan te vinden. Maar wat voor werk doen jullie dan? Want ik heb niet eens zo'n gespecialiseerde functie, maar dan nog is het echt niet iets waar ik vijf jaar out kan zijn en dan even gewoon weer ergens solliciteer en opnieuw start. En ik ga na twee universitaire studies toch echt niet jaren thuiszitten om dan in een winkel te gaan werken. Niets mis met vrouwen die willen thuisblijven voor de kinderen, en absoluut niets mis met mensen die in een winkel werken, maar dat vind ik dan weer zonde van mijn hard werk op school en van alle ervaring die ik tot nu toe opgebouwd heb. Nog los van het feit dat ik daar echt geen plezier in zou hebben. Dus ofwel zijn vrouwen die dat zeggen volgens mij nogal naïef, denkende dat ze zo weer een baan krijgen. Ofwel werken jullie in heel andere sectoren?
Ik kreeg na m'n opleiding al niet eens een baan in m'n vakgebied, dus laat staan na er een paar jaar tussenuit geweest te zijn. Was voor mij wel de reden om te stoppen met werken. Heb na m'n universitaire studie alleen maar bijbaantjes werk gehad. In de supermarkt vonden ze dat ik te hard werkte, en dat ik niet van m'n collega's moest verwachten dat ze dat ook deden. M'n contract werd niet verlengd. Blijkbaar moet je niet je best doen in de supermarkt. Daarna nog een tijd huiswerkbegeleiding gegeven. Erg leuk, vooral de doelgroep, want die sloot mooi aan bij m'n opleiding. Maar daar had ik een baas die niets van wetgeving en regels wist. Vond het niet nodig de regels wat betreft contractverlenging te volgen, want die geldde niet voor haar. Dus dat was ook einde verhaal. Heb ik kunnen rekken tot m'n zwangerschapsverlof. Daarna dus geen werk meer. En ik weet zeker dat ik in m'n vakgebied geen werk ga kunnen vinden, want ik ben er al zo lang uit. Of eigenlijk nooit in geweest zelfs. En als ik uitreken wat ik overhoud als ik weer in een winkel ga werken, na aftrek van de kosten voor kinderopvang, ben ik voor dat kleine beetje geld liever thuis. Maar ik wil nog wel weer een opleiding of cursus gaan doen, om een baan op niveau te kunnen vinden. Maar eerst over 4 weken maar eens bevallen van ons tweede kindje.
@Shakes ik werkte in een winkel. Bewust gestopt en mu werk ik als balie-receptiemedewerker bij een sportschool. Tussendoor een schoonmaakbaantje aangenomen. Naïef of niet ik heb altijd gedacht dat ik als ik wilde wel weer aan werk zou komen en ik heb nu echt een hele leuke baan Het kan dus ook zeker goed uit pakken!
Natuurlijk kan dat een leuke baan zijn. En natuurlijk zal er altijd wel iets van werk te vinden zijn. Maar dat is dus een andere situatie dan waar ik het over had.
Ja klopt, in het geval van @Shakes zou ik denk ook niet thuis willen blijven want dan is het bijna onmogelijk om weer aan het werk te komen op eigen niveau. Of je moet het dan ok vinden een ander type baan aan te nemen.
Heb ook een universitaire opleiding maar in die sector is gewoon geen werk voor me. Werk nu wel "op mijn niveau", maar vind er echt niks aan. Ik verwacht dus niet dat ik er werk in vind als ik er een tijdje uitga haha. Maar goed, wil me toch omscholen dus kan me er niet druk om maken. In de tussentijd zou ik graag iets met minder verantwoording doen dan ik nu heb. Wel gewoon iets waar ik lol in heb, want merk dat ik dat nu belangrijker vind.
@Shakes Ik ga ook eerst weer studeren voordat ik weer een baan 'op niveau' ga zoeken. Ik was na 10 jaar sowieso wel een beetje op mijn vak uitgekeken. Ten minste, mijn vak is heel mooi, alleen alle administratieve rompslomp maakte dat ik vond dat ik te weinig tijd had voor mijn cliënten, waardoor ik mijn werk minder goed kon doen.
Een intressant topic om te volgen! Ik snap beide kanten en hoewel ik nooit een volledige tbm ben geweest, voelde dit met mijn paar uurtjes wel zo. Ik heb wel altijd het idee gehad dat ik onze keuze moest verantwoorden. Ik ben bewust van een goedbetaalde HBO baan, naar een aantal uur in de winkel gegaan. Op dat moment was dat de beste keuze die ik kon maken. Ik ben in mijn eerste zwangerschap behoorlijk ziek geweest en heb lang nodig gehad om daar weer bovenop te komen. Ik kon echt niet heel veel prikkels verwerken. We hadden/hebben wel het geluk dat mijn man een goede baan heeft en dat ik niet persé hoef te werken om het te kunnen rooien. Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat ik ook weer heel blij ben dat ik nu een baan gevonden heb, waar ik mijn ei in kwijt kan,met ideale uren en een enorme flexibiliteit. Ik realiseer me wel dat ik daarin een enorme bofkont ben