Ik ben op zoek naar ervaringen/verschillen met thuis en ziekenhuisbevallingen. Voor/nadelen wel of niet fijn? Ik ben van mijn jongens bevallen in het ziekenhuis, beide zijn ook met vacuümpomp geboren, de eerste heb ik ervaren als een horror bevalling, bij de tweede kijk ik met een goed gevoel terug. Dit was een vlotte bevalling van 4 uurtjes, helaas dan wel geëindigd met vacuümpomp omdat onze zoon de navelstreng zo strak om zijn nek had dat zijn hartslag bleef zakken tijdens het persen. Ik was dus heel blij dat we al in het ziekenhuis waren. Bij beide had ik een medische indicatie om in het ziekenhuis te bevallen. Waarbij ik nu te horen heb gekregen dat de verloskundige op dit moment geen medische indicatie ziet waardoor ik dus ook de optie heb om thuis te bevallen. En dit lijkt mij toch ook wel een hele mooie ervaring, zeker omdat dit ons laatste kindje wordt. Maar het lijkt mij gezien mijn vorige bevallingen toch ook wel heel erg spannend. Wat als je dan toch ineens naar het ziekenhuis moet? Wie heeft ervaring met beide? En hoe is dit bevallen?
De eerste in het ziekenhuis (trauma, horror, vre-se-lijk), de tweede thuis (geweldig..). Grote verschil is dat je in het ziekenhuis dingen niet op jouw tempo kunt doen maar alleen wanneer het personeel tijd voor je heeft. Thuis heb je de vk en kraamhulp voor jezelf, voor jouw lijf, voor jouw bevalling. Heerlijk! Ik ben pro, pro, pro. Mijn tweede moest de eerste nacht wel in zkh overnachten daarna, dat was jammer. Ook van vriendinnen die thuis zijn bevallen bijv nog naar zkh voor placenta, of ook voor de baby. Maar zelfs dat weegt niet op tegen heerlijk in je eigen bed bevallen.
Ja hier ook horror, door heel veel omstandigheden maar idd ook door tijdgebrek bij personeel waardoor ik ook heel lang alleen gelaten ben. Het is idd zo fijn om gewoon je VK voor jezelf te hebben dat is zo'n groot verschil. Maar dat had ik met mijn tweede bevalling ook wel, die is dan alleen geëindigd met de gynaecoloog erbij. Maar ben wel zoals ik graag wilde thuis begonnen en heb nog heerlijk in bad kunnen zitten wat ik graag wilde. Maar dat je naar het ziekenhuis moest alsnog was dus niet zo vervelend (tuurlijk liever niet). Ik vind uit het ziekenhuis weg gaan met je kindje ook heel bijzonder gevoel. Maargoed omdat dit onze laatste is lijkt me een thuisbevalling meemaken ook wel heel fijn. Idd je eigen bed en omgeving. Dan weer wel spannend wanneer je gaat bevallen en hoe we dat dan opvangen met de kids als ze thuis zijn, maarja dat heb je ene kant ook als je naar het ziekenhuis moet.
Eerste bevalling was n inleiding in het ziekenhuis. Op zich geen problemen, maar wel een sub totaal ruptuur. Totaal geen coaching tijdens het persen. (Dat merkte ik pas na mijn 2e thuisbevalling) Door een weeenstorm duurde de bevalling maar 5,5 uur. Tweede bevalling was lekker thuis. Heerlijk relax. Wel 2 dagen voorweeen waardoor ik iedere keer dacht dat het begonnen was. Uiteindelijk begon het s avonds om 20.00 uur en 1.34 was ze geboren. Na de bevalling moest ik wel naar het ziekenhuis. Ons meisje had haar handje naast het hoofdje waardoor ze mjj van binnen open had getrokken. En dat moest in het ziekenhuis gehecht worden. En ons meisje bleef veel last houden van slijm en benauwdheid en die moest dus ook mee. Uiteindelijk een week in het ziekenhuis gelegen omdat de kleine een infectie bleek te hebben dus die moest antibiotica. Dus onze verloskundige is heel alert als ze het niet vertrouwd stuurt ze je meteen naar het ziekenhuis. Ondanks dat ik achteraf naar het ziekenhuis moest vond ik het toch een fijnere bevalling dan de 1e. 3e bevalling beetje een kopie van de 2e. Weer om 20.00 begonnen. Ons jongetje geboren om 1.32 uur. Nu moest ik achteraf weer naar het ziekenhuis omdat ik iets was ingescheurd, maar precies op die plek had ik een cyste van bartholin zitten dat wist ik niet van tevoren. Dus die isvin het ziekenhuis open gemaakt en heb ik preventief ook antibitica gehad. Om 7.30 uur waren we toen weer thuis en een fantastische kraamweek thuis gehad!! Thuis bevallen is gewoin erg relax, en als je dan achteraf toch nog naar het ziekenhuis moet so what? Alleen jammer dat ambulance vervoer van je eigen risico afgaat. Wat dat betreft zou ik nog wel een keer willen bevallen en dan gewoon lekker thuis kunnen blijven. Verloskundigen kunnen echt wel inschatten wat wel of niet veilig is. Maar je moet ook doen waar je jezelf het relaxt bij voelt. Dat is het belangrijkst
Ja dat is ook zo en toch naar het ziekenhuis moeten zal ook niet het einde van de wereld zijn. Het gaat mij ook niet om het vervelende daarvan maar meer om de veiligheid ervan, in het ziekenhuis is er sneller iemand bij, maar dat is soms ook juist een probleem omdat er sneller ingegrepen wordt! Ik ben wel van mening dat je je thuis idd relaxter voelt en dat dat enorm positief is voor je bevalling. Zo heb ik dat iig de tweede keer wel ervaren! Misschien dat het daarom ook zo vlot is gegaan!
Ik ben van de eerste in het ziekenhuis bevallen (vruchtwater was groen, verder geen bijzonderheden). Ik vond het ziekenhuis eigenlijk maar niks. De tweede is thuis geboren, zoveel fijner. Wat ik niet fijn vond in het ziekenhuis: De rit erna toe. Elk hobbeltje was teveel. Bij aankomst wilden ze gelijk aan katheter erin drukken. Ik wilde dit niet en het was niet nodig. Pas na een echo van mijn blaas (hartstikke leeg, zoals ik al zei) lieten ze het rusten. Wisseling van de wacht, komen ze met zoveel man je kamer binnen. Ga toch weg met je handjes schudden! Werd toegesnauwd door de verpleegster toen ik begon met persen, ik deed het 'niet goed'. Nee, persen op bed was niet mijn ding. Na bevalling duurde het 2 uur voordat de kinderarts kwam, 3 uur voordat ik eens geholpen werd met wassen en aankleden. Ik mocht niet van bed. Begeleiding met borstvoeding was ruk. Voordeel: man kon lekker thuis slapen en zijn rust nog pakken. In ziekenhuis is na de bevalling (als je moet blijven) altijd iemand die je kan helpen, ook 's nachts. Voordelen thuis: Niet de auto in met weeën. Mijn eigen spulletjes om me heen. Man kon zijn eigen gang gaan ( die heeft nog zitten werken). Ik hobbelde wat door het huis heen, veel douchen, veel naar de wc. In mijn eigen badkamer. Eigen verloskundigen aan het bed en niemand anders. Verloskundige had van te voren de baarkruk al klaargezet omdat ik in het geboorteplan had aangegeven die te willen gebruiken. Gewoon fijn dat je serieus genomen wordt en dat ze er voor je willen zijn. Kraamzorg hielp erg goed met aanleggen, keek ook echt of er voeding kwam. Hier was tijd en rust voor. Na de bevalling onder je eigen douche stappen en daarna in een schoon bed terwijl de kraamverzorgster nog wat eten voor je maakt. Ik lag zoveel rustiger in mijn eigen bed na de bevalling. Nadelen: uhhh?? Oudste ging bij begin van de bevalling naar opa en oma. Was het heel snel gegaan of onverwacht ziekenhuis dan waren de buren er geweest. Die mochten we ook midden in de nacht wakker maken.
Ik ben 2x in het ziekenhuis bevallen, de eerste keer had ik medische indicatie, wegens zwangerschapsdiabetes, ben ingeleid, heleboel complicaties, spoedkeizersnede, heb het geheel als best traumatisch ervaren. De tweede keer medisch ivm keizersnede keer ervoor, spontaan bevallen, heel vlot, in 3 uurtjes gepiept, alleen heb ik in die 3 uur niemand gezien, omdat het personeel druk was met barenden bij wie het minder soepel ging. Mijn man heeft 3x moeten roepen bij de balie dat ik persdrang had, op 3x op de bel drukken kwam geen reactie. Ik ben ervan overtuigd dat ik me thuis met mijn eigen vk veiliger had gevoeld. Volgens protocol mag ik vanwege keizersnede bij de eerste niet thuis bevallen, maar omdat het bij de tweede zo snel ging, willen ze me nu misschien het voordeel van de twijfel geven om thuis te bevallen, wel onder voorwaarde dat mijn suikers stabiel blijven en er geen verdere medische indicatie ontstaat. We wonen ook maar 5 minuten van het ziekenhuis vandaan.
Van de eerste ben ik thuis begonnen echt heerlijk. Rugweeen opvangen onder je eigen douche maar tijdens het persen bleek de kleine man gewoon te groot dus moest met persweeen de auto in 20 minuten in de auto (das minder). Daar is hij geboren en op zich heel goed geholpen hoor. Maar ik moest op dat bevalbed blijven liggen om te slapen. Dat was een heel dun matras en dat mag zo niet lekker. De tweede heerlijk thuis bevallen. Dat ging echt zo snel. Was in nog geen 3 uur tijd klaar. Maar hup op de bank begonnen daarna in mijn eigen bed en douchen onder je eigen douche. Daarna schoon je frisse bed in en knuffelen met je kleintje. Dit keer hoop ik weer op thuis maar dat is nog even spannend. Heb zwangerschapssuiker die zich nu onder controle houd met voedingsaanpassingen maar gaat dat niet meer goed dan wordt ik medisch. Misschien een tip. Heb je al een keer over een geboortehuis nagedacht? Je bevalt dan in een huiselijke sfeer met je eigen verloskundige maar vaak ben je mega dichtbij of zelfs tegen/in ziekenhuis (aan). Ik weet niet waar je vandaan komt maar misschien is dat bij jou in de buurt ook een optie
Ja en dit personeelsgebrek wordt alleen maar erger.. dus nee mij krijg je zonder goede reden het ziekenhuis niet in. En die opname van mijn zoon erna was ook nog eens zinloos. Ze prikten hem helemaal lek (ondertemp), deden hem s nachts ineens een sonde in (was geen reden voor) en s ochtends kwam mijn man hem ophalen en niemand keek op of om of dat zijn zoon überhaupt wel was. Bleegh.
Ik herken echt helemaal niet van de dramatische ziekenhuisverhalen hier hoor. Hier 2 keer uit vrije keuze in het ziekenhuis bevallen, puur omdat ik al te veel thuisbevallingen redelijk naar heb zien eindigen en richting ziekenhuis heb zien verkassen met een ambulance en ik gewoon graag in geval van nood alvast in de buurt van eventuele medische zorg wil zijn. Bij allebei mijn bevallingen was ik heerlijk rustig alleen met mijn man, verloskundige en een verpleegkundige. Ik kon douchen, wandelen, eten en drinken. Ik hoefde niet aan apparatuur, heb geen katheter gezien, ik mocht bevallen in de houding die ik wilde, ik heb zo lang als ik dat wilde met de baby huid op huid gelegen en alles ging zoals ik het wilde en werd geregisseerd door mijn eigen vk. En toen bij mijn eerste er zich helaas inderdaad een noodsituatie voordeed stond er binnen 3 minuten een gynaecoloog aan mijn bed die de baby via een vacuumverlossing direct heeft kunnen halen. Anders had ik dus met persweeen in de ambulance kunnen stappen. De 2e was een bevalling volgens het boekje en had dus ook makkelijk thuis gekund, maar in het ziekenhuis zijn gaf mij juist heel veel rust. En daarna kwamen wij lekker in ons opgeruimde en rustige huis thuis en konden we even samen bijkomen en nagenieten voor de kraamzorg op de stoep stond. Mijn derde wordt dus ook weer een ziekenhuisbevalling. Ik wil geen risico nemen op alsnog richting ziekenhuis gaan in een spoedsituatie en wil al dat gedoe en die troep helemaal niet in mijn veilige thuis.
@EdN Van die troep is echt onzin. Bij je thuis werken verloskundigen veel netter dan dat in het ziekenhuis wordt gewerkt. Na de bevalling wordt alles opgeruimd door de kraamzorg, ze zorgt voor de was, een schoon bed en wat je verder nog nodig hebt. Toen ik thuis was bevallen en de kraamzorg weg was zag je helemaal niks meer van de bevalling. Of toch wel: er lag een baby te slapen haha. Als jij je fijner voelt in het ziekenhuis moet je daar bevallen. Ik voel me thuis fijner en veiliger en was in de handen van kundige verloskundigen, die net zo goed medisch geschoold zijn.
Ik ook hoor, gewoon met m’n eigen verloskundige. Ik lees hier steeds verhalen alsof je in het ziekenhuis gelijk bent overgeleverd aan de grillen van hett personeel daar, maar als je op niet medische gronden in het ziekenhuis bevalt is het enige verschil met thuis dat er ipv kraamzorg een verpleegkundige bij aanwezig is.
Ik WAS ook overgeleverd aan de grillen van het personeel. Ik was medisch geworden maar goddank dat mijn eigen verloskundige bleef en ingreep op 2 momenten. Dus nee, voor mij geen ziekenhuis meer als het niet hoeft. Ben blij dat er ook veel positieve verhalen over het ziekenhuis zijn.
Hier 3x in het ziekenhuis bevallen. Bij de eerste wilde ik thuis bevallen, maar moest naar het ziekenhuis omdat ze zich te vroeg aankondigde. Uiteindelijk maar goed ook, want ze zat verstrengeld in de navelstreng en moest gehaald worden met een ks. Het was die dag enorm druk en er kwamen veel mensen aan mijn bed, maar ik heb dat nooit al vervelend ervaren. Het enige vervelende was dat ik 2 uur met volledige ontsluiting lag te wachten tot ik mocht persen (door de drukte). De 2e en 3e moesten dus in het zkh vanwege die eerdere ks. Bij de 2e al veel minder personeel (gyn en kraamverzorgster). Ook bij deze bevallen goed geholpen en er werd rekening gehouden met mijn wensen. Ik wilde absoluut geen vacuüm pomp ivm hele nare ervaring 1e bevalling). De 3e bevalling waren er alleen een verloskundige en verpleegkundige en die waren bijna de hele tijd bij mij. Alleen de gyn moest de eerste hechting leggen. Dat vond ik de fijnste bevalling. De 4e zal een geplande ks worden en ondanks dat ik nu een stuk verder van dit ziekenhuis af woon (nu 35 min, eerst 10 min) beval ik weer in dit ziekenhuis.
De eerste in het ziekenhuis ( poliklinisch, maar eenmaal daar werd het medisch ) Toen vond ik het een prima bevalling, alleen de verpleegkundige was echt niet leuk, ook mocht mijn man na de bevalling niet mee naar de kraamafdeling. Bij de tweede thuis bevallen, en wat fijn is dat! Je eigen omgeving, je eigen douche, na de bevalling terug in je eigen schone bed, een verloskundige die je kent. Alles gaat gewoon op jou tempo, na de bevalling werd onze oudste dochter wakker, de verloskundige bedekte alles en mijn dochter werd erbij gehaald om haar kleine zusje te ontmoeten, in alle rust kunnen genieten, en daarna heeft de verloskundige mij pas verder verzorgd. Als het kan wil ik deze keer weer heel graag thuis bevallen
Het voordeel van ziekenhuis vind ik pijnstilling. Ik kan pijn van weeën echt heel slecht handelen dus ik zou me thuis nooit kunnen ontspannen. 3x epiduraal gehad en echt een aanrader. Maar als dat geen issue is dan kan het natuurlijk prima thuis.
Ziekenhuizen hoeven ook zeker niet negatief te zijn. Er is natuurlijk ook wel een verschil tussen poliklinisch bevallen of medisch. Het fijnste is gewoon als je in ieder geval je eigen mensen om je heen hebt. Ik snap dat het zo werkt in ziekenhuizen maar het is toch eigenlijk BELACHELIJK dat je moet gaan wachten met persen terwijl je klaar bent om te bevallen. Als het echt kan dan ga ik denk ik wel proberen thuis te bevallen. Dit wordt onze laatste ervaring. Ik zou het toch wel mee willen maken denk ik. Lastigste is natuurlijk dat het lang niet altijd mogelijk blijft om thuis te bevallen. Dus ik ga me er niet op vast zetten. @Bootcamp babe ik heb zelf een hele slechte ervaring met de ruggenprik gehad en ondanks dat de anesthesist me heeft verzekerd dat de kans op herhaling zeer uitzonderlijk is durf ik dat niet zo gauw meer aan.
Mijn ervaring is juist precies het tegenovergestelde. Bij de oudste ben ik thuis bevallen en bij de jongste in het ziekenhuis. Thuis werd ik juist heel erg aan mijn lot overgelaten. Af en toe kwam de verloskundige een kwartiertje langs, en als we haar belden, dan moest ze van ver komen. In het ziekenhuis is het een kwestie van bellen en binnen een paar minuten (of nog sneller) is er iemand. Een kraamhulp heb ik thuis helemaal niet gezien tijdens de bevalling. Ook vond ik het juist verschrikkelijk om na de bevalling nog naar het ziekenhuis te moeten. Ineens ben je na zo'n heftige ervaring alleen (mijn man en dochter reden achter de ambulance aan). Qua wisseling van personeel.. mijn thuisbevalling duurde veel langer, dus logischerwijs heb ik toen meer verschillende verloskundigen gezien. Ik heb mijn ziekenhuisbevalling als veel relaxter ervaren. Meer begeleiding en het feit dat er, indien nodig, makkelijker medische zorg verleend kan worden, gaven mij meer rust. Door mijn ervaringen heb ik juist geen hoge pet op van de verloskundige zorg. Het is één van de redenen dat er geen derde is gekomen.
Hier bij de eerste een poging thuis bevallen gedaan maar na een uur persen moest ik met sirenes richting het ziekenhuis. Operatie na tijd want placenta kwam niet. 2,5 liter bloed verloren dus was blij op het juiste adres te zijn. Bij de tweede ondanks dit alles toch weer graag thuis willen bevallen wat natuurlijk niet mocht. Vond zelf het huiselijke heel prettig. Verloskundige bleef bij mij en had alles om mij heen wat vertrouwd was. Bij de tweede bij 35.5 bevallen en ook weer met spoed naar het ziekenhuis in ambulance. Verschrikkelijk lief personeel en een zeer snelle bevalling. Placenta liet weer niet los en weer veel bloedverlies. Ik zou nu gezien de risico's toch liever in het ziekenhuis willen bevallen. Om pijnbestrijding was het mij niet te doen want bij allebei niet gehad. Maar bij veel vrouwen verloopt het gewoon vlekkeloos en had ook gehoopt voor mij want blijf erbij thuis bevallen lijkt mij wanneer het kan fantastisch.
Ik ken het verschil niet, maar bij de eerste wilde ik heel graag thuis, maar dat liep anders helaas. Maar wat was ik blij dat ik in het ziekenhuis was, in de laatste fase van het persen bleek onze dochter de draai niet te kunnen maken en hulp nodig te hebben van een vacuüm, het paste gewoonweg niet. Ik had er niet aan moeten denken om op dat moment in de bevalling nog naar het ziekenhuis te moeten. Bij de tweede bevalling was ook het ziekenhuis en ook daar was ik blij dat we in het ziekenhuis waren. Ondanks écht goed werk en coaching van de gynaecoloog, kreeg ik een totaalruptuur (grote baby van ruim 9 pond) én nu is dat zo goed en mooi gemaakt! Als dat thuis was gebeurd, was dat wellicht heel anders opgelost. Daarbij had ik téveel bloedverlies. Oftewel ik geloof écht wel dat thuis bevallen fijner is, lekker in je eigen omgeving, maar een bevalling geeft ook risico's en dan is het toch fijn om al in het ziekenhuis te zijn. Nog naar het ziekenhuis moeten tijdens de laatste fase van de bevalling of er na lijkt me ook niet leuk.