Ik beval liever thuis, maar ik heb goede bevallingen gehad zonder complicaties. Ja bij de eerste een vacuümpomp. Op zich was het ziekenhuis ook prima, maar wat ik vervelend vond is de protocollen en tijdsdruk. Ik moest binnen zoveel min weeeen krijgen, ik moest aan de ctg, ik moest binnen kantoortijden bevallen, want anders had ik pech mbt tot anesthesie. Tuurlijk... Ik moest ook inderdaad wachten met persen bij de eerste omdat ze met nog een bevalling bezig waren die net iets verder was. Verder interesseerde het me eigenlijk niet wie er aan het bed/bad stond. Ik hoef niet een band op te bouwen met een vk ofzo. Ik ga ervan uit dat ze allemaal professsioneel zijn. Ik ben bij de laatste 2 thuis bevallen en bij de derde (3 kwartier) was de vk er alleen de laatste 5 min bij. HEERLIJK! Ze heeft ook alleen gecheckt of de navelstreng niet om het nekje zat en verder is ze van me afgebleven. Bij nr 4 is ze er bijna de hele bevalling (1 uur en 10 min) bijgeweest (toen was ze er binnen 5 min, ivm de vorige keer) maar op de achtergrond. Alleen de laatste paar minuten heeft ze erbij gezeten.
Jeetje @Eppo82 wat een vliegensvlugge bevallingen. Ik vond mijn 4 uurtjes al lekker vlot haha. Maar had je dan daarvoor nergens last van of rommelde het wel een beetje en wist je wel dat het begonnen was? Ik hoop zo dat ik dit keer ook weer een vlotte bevalling heb! Helaas niet in de hand. Ik haat dat hahaha controlfreaaak
Nou ik ben nooit uit mezelf begonnen, 2 keer geprimed met gel en 2 keer gestript met succes. De laatste 2 was wel wat gerommel na het strippen maar nooit meer dan wat menstruatiekrampjes qua niveau en ook geen ritme. Bij de derde had ik zelfs maar 2 echt pijnlijke ontsluitingsweeën, vandaar dat de vk ook laat was, want ik belde haar toen er ritme in leek te komen (nog steeds niveau menstruatiekramp, maar de 2e was er ook in 1,5 uur dus ik wist dat het snel zou kunnen gaan) en 3 kwartier later was de baby er dus al. Bad pas half gevuld haha. Maar wel ‘enigszins’ voorbereid omdat ik dus gestript was.
Eerste bevalling was in het ziekenhuis. Vreselijke bevalling, geen persweeën en uiteindelijk ook vacuümpomp. Tweede en derde waren geweldige thuisbevallingen. Heel mooie herinneringen aan. Ik zat heerlijk in mijn eigen bubbel. Niemand bemoeide zich vervelend met me. De verloskundige kwam af en toe even kijken maar liet me ook mooi met rust en mijn eigen gang gaan. Het is dat ik geen kinderen meer wil maar bevallingen zoals de laatste twee zou ik zonder problemen nog overdoen.
Ik ken het verschil niet. Ik ben twee keer thuis bevallen en vond dat heel fijn! De verloskundige en kraamzorg tijdens de bevalling aan je zijde en lekker in je eigen omgeving zijn. Ik kon tijdens de weeën mijn eigen gang gaan en mijn partner ook. Ik ben het liefst op mijzelf met weeën en zo kon mijn partner nog mooi wat voor zichzelf doen! Na de bevalling zie je ook niets meer terug van de "troep". Dat wordt gelijk allemaal heel netjes opgeruimd en het bed wordt verschoond als je gaat douchen! Ook deze keer hoop ik dan ook weer thuis te kunnen bevallen!
Ik word wel enthousiast van jullie verhalen, en ik hoop dat het dit keer voor ons wel gaat lukken. Ik probeer er maar niet al te veel op vast te pinnen want dan wordt het zo'n teleurstelling als het dan toch niet thuis kan! Het lijkt me iig een mooie afsluiter voor ons, omdat dit de laatste is! @Eppo82 ze vielen er nog net niet uit bij jou hahah, ik vind trouwens als na strippen je bevalling begint het alsnog gewoon uit jezelf begonnen is! Je hebt alleen een zetje gekregen misschien. Maar ik ben 3 keer gestript bij de vorige en dat werkte niet. De dag na de laatste strip poging kreeg ik pas een drukkend gevoel en bloedverlies. En heel af en toe een wee, maar geen ritme dus, dat begon pas toen ik naar bed ging. Of het strippen echt geholpen heeft geen idee. Maar ik had de hoop al wel opgegeven toen. Spullen gepakt om de volgende ochtend ingeleid te worden. Maar dat hoefde dus niet meer want toen gingen we alweer naar huis haha.
Ik ben de eerste keer thuis bevallen. Ik vond het allemaal erg spannend en wilde graag enigszins regie houden, dus ik koos voor mijn eigen, vertrouwde omgeving. Nu twijfelde ik, maar bij alle verhalen over ziekenhuisbevallingen in mijn sociale kringen is er tijdens de bevalling zoveel publiek. Groepen studenten, verschillende artsen, iedereen die ook even moet kijken naar de ontsluiting... Dat wil ik echt niet! Dus ik ga toch maar weer thuis bevallen. Lekker in mijn bubbel, zonder ongewenste toeschouwers, waar ik de baas ben. Als ik om een of andere reden in het ziekenhuis moet bevallen, ga ik denk ik eerder naar een kraamhotel.
Nou dat laatste is denk ik juist als je niet thuis wil bevallen, maar geen medische reden he t om in het ziekenhuis te bevallen. Als je met reden naar het ziekenhuis moet is een kraamhotel denk ik geen optie. Waarom twijfel je? Bij de eerste niet alles goed gegaan? En ook in het ziekenhuis ben je baas over je lijf he, alleen moet je daar wat meer je mond open trekken. Ik vond dat heel vermoeiend, dus inderdaad veel liever thuis. Maar je kunt al in een bevalplan zetten dat je geen andere/niet noodzakelijke pottenkijkers wil. Bijvoorbeeld.
Goed punt. Zoveel gedachte heb ik het dus gegeven Ik twijfel omdat iemand in mijn kring 3 maanden terug een niet vorderende uitdrijving (incl kunstverlossing en totaalruptuur) had... gelukkig had zij gekozen voor een ziekenhuisbevalling (en dus met veel publiek). Dan ben je toch blij dat je niet tijdens de weeën alsnog naar het ziekenhuis moet.
Als je poliklinisch bevalt bemoeien ze zich verder nergens mee toch? Ik weet het niet meer zo goed eerlijk gezegd.
Bij de eerste wel ontzettend veel mensen gezien ja. En ook een CO-assistent tijdens de bevalling erbij gehad. Een heel jong jochie. Tijdens de bevalling kon me alles gestolen worden maar achter af gezien vond ik het helemaal niet prettig al die mensen. En zo'n jonge knul die dan naar mijn doos zit te kijken...
Precies dat! Ik ben nogal gesteld op mijn privacy en dat idee benauwd me zo, dat ik toch weer sterk neig naar thuis bevallen.
2 vlotte bevallingen gehad. Eerste in ziekenhuis. Vanaf dat het serieus was in bed met zo een band om mijn buik. Ik ging daarmee echt niet uit mijn bed. Tweede keer thuis. Had niet hele sterke weeën. Als ze er waren kon ik er van de pijn wel op janken. Scherpe pijn maar duurde echt geen minuut. Tussen door wat er best nog wat tijd. Toch voor zeker verloskundige gebeld omdat de eerste ook snel was. Die kon gelijk blijven en na een uur was hij er. Wat me thuis opviel. Ik kon gewoon mijn ding blijven doen. S morgens nog snel boodschappen. (Is s avonds pas geboren) Heb nog getwijfeld om zelf een pizza te bakken zodat de tijd een beetje snel zou gaan. Ik dacht als ik steeds een paar minuten ermee bezig kan zijn komt die ook wel af. Maar toch maar niet gedaan. Maar dat ik gewoon nog rond kon lopen zonder band om mijn buik vond ik fijn. Schijnt ook nog goed voor de ontsluiting te zijn
Ja sowieso is afleiding het beste natuurlijk en dat is thuis ook fijner idd. Aan je bed gebonden zijn en weeen opvangen is echt niet fijn nee.
De vraag is dan of het ook zo zou zijn gegaan als het thuis was geweest. Stress kan de ontsluiting erg tegenwerken. Ik had dus bij de eerste ook een heleboel gedoe maar als ik terug kijk was ik door meerdere factoren ook niet erg op mijn gemak. Ik merkte bij de jongste ook dat de weeën ineens stopte toen er eventjes twee verloskundige waren en ik voelde alsof ik als het ware moest presteren. Toen ze gewoon beneden op de bank zat ging het allemaal gewoon weer door.
Als je poliklinisch bevalt komt er niemand bij je behalve de kraamzorg en verloskundige. Eerste keer ingeleid dus medisch, duurde 18 uur vanaf starten infuus maar de begeleiding wat top, heb nooit hoeven wachten en pijnstilling was op elk moment mogelijk en werd me gewoon aangeboden. Tweede keer poliklinisch, lekker thuis begonnen en daarna met de verloskundige naar het ziekenhuis gegaan. Heb tot het einde alleen de verloskundige en mijn kraamzorg gezien. Verloskundige zat tussendoor ook veel op de gang en dan was ik alleen met man. Tijdens de uitdrijving dipte de hartslag en stond er binnen 2 minuten een team naast mn bed. Uiteindelijk alleen anders gaan liggen en natuurlijk bevallen, klein perineum scheurtje wat de klinisch verloskundige gehecht heeft. Als ik thuis was geweest was mijn paniek wel groot geweest denk ik. Prima bevalling van 6,5 uur waarvan de laatste 3 in het ziekenhuis. Voor mij is een HBO geschoolde echt anders dan een medisch specialist die vlakbij is, en een OK als er direct moet worden ingegrepen dus ik ga weer naar het ziekenhuis.
Ik was zo blij dat ik in het ziekenhuis ging bevallen en heb dat juist als erg fijn ervaren! ( de bevalling zelf was horror) De verloskundige is eigenlijk de hele tijd bij mij gebleven ( soms liep ze even naar buiten) maar in mijn herinnering heeft ze mij er echt doorheen gesleept samen met mijn man. En toen het helemaal fout ging tijdens het persen ( ik heb 3 uur moeten persen) en er 8 man personeel omheen stond, kon ik alleen maar mijn dank uitspreken toen we het beide gered hadden. Ik heb geloof ik wel 10 keer dank je wel gezegd.
Echt vergelijkbaar met mijn bevallingen! Ik heb poliklinisch (wat toch medisch is geworden door vacuum) niet negatief ervaren. Bij ons zakte ook de hartslag en is hij met pomp snel gehaald. Maar toch lijkt me een thuisbevalling mee maken ook wel heel mooi. Maar ik ga er dit keer gewoon open in. Als het zo gaat lopen dan blijf ik gewoon thuis, als het tegen die tijd überhaupt nog kan, en anders gewoon weer richting ziekenhuis. Je wordt in die momenten toch zo geleefd en zit zo in die bubbel dat je niets anders wilt dan bevallen...tenminste zo heb ik het wel ervaren. En de tweede keer ging alles zo snel, het is dat ik naar het ziekenhuis moest anders was die alsnog thuis gekomen denk ik gezien de snelheid haha.
Hier bij de eerste na de inleiding met vacuüm bevallen. Bij de tweede helemaal geen ingrepen en dat was heerlijk. Ik voel me niet op mn gemak thuis, dat is denk het belangrijkste. Ik kan thuis het beste ontspannen maar ik kan niet 100% overtuigd zijn dat ik geen interventies nodig heb, dus ben ik liever in het ziekenhuis. Thuis beginnen vind ik wel top trouwens maar inderdaad misschien wordt je sowieso medisch, ga je over tijd en dergelijk. Dat kan bij mij ook nog komen.