Ja je hebt het toch nooit in de hand. Je daarom volledig op 1 iets storten is dus nooit goed. Daarom ga ik er ook open in. Maar wel goed om er over na te denken. Hier de eerste ook met vacuum. Door langdurige bevalling en anderhalf uur persen geen kracht meer. Kwam gewoon geen steek vooruit. Bij de tweede dus hele vlotte bevalling maar omdat tijdens het persen de hartslag steeds verder zakte hebben ze ingegrepen. Onze zoon werd opgehangen aan de navelstreng dus ben blij dat ik toen in het ziekenhuis was. In dat opzicht vind ik ziekenhuis ook prettig. Ik kan alleen maar hopen dat ik dit keer niet gelijk medisch ben of ingeleid moet worden. Zolang je iig thuis kan beginnen dat verschilt zoveel.
Je hebt dus 2 keer een vacuüm bevalling gehad? Hoe vond je dat? Ik heb toen ook een knip gehad en echt 2 weken liggen creperen dus hopelijk nooit meer.
Mijn oudste en middelste zijn thuis geboren. Eerste bevalling was een lange bevalling (24 uur). Ook duurde het persen erg lang en ging het allemaal net thuis. tweede ging veel sneller. Prima thuis bevalling gehad. Bij mijn derde wilde ik ook thuis bevallen maar omdat ik zonder veel pijn al op 9 cm zat moest ik naar het ziekenhuis. Van te voren dacht ik dat ik dit heel vervelend zou vinden maar eigenlijk was dit de snelste en fijnste bevalling. Kortom ik kijk op alle 3 bevallingen goed terug. En uiteindelijk maakte het niets uit waar ik ben bevallen.
Vooral mijn eerste bevalling was vrij traumatisch door meerdere omstandigheden. De pomp zelf heb ik niet als negatief ervaren. Vind het vooral een vreselijk idee voor je kindje. Maar de eerste keer was ik allang blij dat er een einde kwam aan de bevalling want ik was echt buiten mezelf en lag uiteindelijk alleen maar te gillen. Ik heb ook een week lang als ik sliep in coma gelegen zoveel energie had die bevalling me gekost. Als ik ook fotos zie van mezelf toen en van mezelf na de tweede bevalling. Wat een verschil! Bij de eerste ook ingeknipt idd. Dat vond ik wel vreselijk want het genezen duurde heel erg lang. Bij de tweede alleen een perineum scheurtje met twee hechtingen. Dat is super snel genezen. De pomp ook toen voor mij niet als negatief ervaren. Het is dat hij er snel uit moest anders was het me zelf ook wel gelukt. Echt een verschil met de eerste.
De verloskundige vond de weeën niet sterk Genoeg. Bij de eerste en tweede heb ik heel lang moeten persen. Daarnaast was ze bang dat mijn baarmoeder na de bevalling niet snel genoeg zou samentrekken en ik dus heel veel bloedverlies zou krijgen. Uiteindelijk allemaal niet gebeurd gelukkig
En hoe vond je het om na twee jongens een meisje te krijgen? Lijkt me zo gek en spannend en bijzonder. Hier is het nu echt zon mannen huis haha
Ik vind het echt heel leuk een meisje. 2 grote jongens en nu nog een klein meisje. Echt een cadeautje! Het is wel een pittige tante trouwens. Kan niet anders als je 2 grote broers hebt
Mijn eerste was een poliklinisch bevalling op medische indicatie. Op dat moment de bevalling (die verder heel snel en soepel verliep, had in theorie ook gewoon thuis gekund, heb ook geen gyn gezien, alleen de klinische VK) heb ik niet als vervelend ervaren. Ik heb een prima eerste bevalling gehad. Toen ik zwanger was van tweede ging ik toch wel nadenken en er waren toch dingen die ik niet prettig heb gevonden aan de ziekenhuisbevalling. - in auto zitten met pittige weeën en vervoerd moeten worden, aankleden thuis, in de auto moeten stappen, daar weer uitkleden etc. Ik wilde gewoon stil liggen in mijn eigen bubbel, maar ik 'moest' dus van alles. - onbekende mensen aan mijn bed die mij niet serieus genoeg namen en slecht naar mij luisterden, weinig aanwezig en niet goed benaderbaar - na bevalling het gevoel dat ik zo snel mogelijk weer weg moest om plaats te maken en daarna dus met hechtingen etc weer in de auto naar huis... En omdat eerste bevalling soepel verlopen was, vond ik het ook niet meer eng om thuis te bevallen. Was echt 10 keer beter, vooral omdat VK me kende, naar me luisterde en er echt voor ons was. Domper was feit dat ik na bevalling met baby naar ziekenhuis moest voor controle omdat ze onverwacht groot was, ik zat dus 45 min na geboorte met hechtingen weer in de auto en heb 2 dagen op kraamafdeling moeten liggen (vond het afschuwelijk om tig van redenen). Bij derde heb ik in begin getwijfeld. Baby zou weer groot worden en grote kans dat ze ook weer geobserveerd zou moeten worden na bevalling, dus tja...? Eerst bevallen en dan naar ziekenhuis, of in ziekenhuis bevallen zodat ik er al zou zijn als baby werd opgenomen? Uiteindelijk toch voor de thuisbevalling gekozen. Bevalling verliep niet soepel en VK heeft tot 2 keer toe op het punt gestaan om me door te sturen en op dat moment voelde ik daar niet zo veel bij. Als het nodig is, dan is het nodig, dacht ik. Veiligheid/gezondheid staat voorop. Het bleek toch niet nodig en ben gewoon thuis bevallen en daarna bleek baby ook licht genoeg te zijn om niet opgenomen te hoeven worden en kon ik dus voor het eerst alles thuis doen: bevalling en kraamtijd. En dat was echt het meest geweldige, zo heerlijk! ...
Ja dat lijkt mij ook echt heerlijk ja, dat je nergens heen hoeft! hoe groot was jouw tweede dan? Dat je daarvoor naar het ZH moest?
Ik vind dat hier een onjuiste informatie staat. Een ziekenhuis bevalling met medische indicatie is totaal anders dan poliklinisch met alleen een verloskundige en je eigen verloskundige. Je hoeft dan geen arts of medische handeling te zien. Maar bij problemen ben je direct op de juiste plek. Thuis ben je in geval van echte spoed nergens...
Bij de eerste wilde ik thuis bevallen, maar dit werd uit eindelijk een ziekenhuis bevalling (met persweeen de ambulance in). Vacuümpomp is van pas gekomen en lag echt op het randje van een spoedkeizersnede. Duur bevalling 22,5 uur. Kleine heeft 1,5 dag op high care gelegen... achteraf een zware bevalling, vooral psychisch. Tweede: op basis van de eerste bevalling mocht ik niet thuis bevallen en heb ik een poliklinische bevalling gehad. Gewoon met mn eigen verloskundige. Helaas zat zn schouder vast dus is ook even hulp van een gynaecoloog en kinderarts nodig geweest. Duur 11 uur. Derde: moest nog steeds in het ziekenhuis bevallen. Poliklinische bevalling. Vrij vlotte bevalling. Duur 5 uur. Wel navelstreng strak om haar nekje, maar ze heeft hier gelukkig weinig last van gehad. Nu bij de vierde 'mag' ik thuis bevallen. Maar laat het zelf van het moment afhangen. Hoe ik me voel en hoe ik er op dat moment in sta. Daarbij moet het natuurlijk ook kunnen, want als ze in het vruchtwater heeft gepoept heb ik sowieso al geen keus meer Ben benieuwd hoe het verlopen zal...
Ik ben met medische indicatie bevallen maar met eigen verloskundige en verpleegkundige van het ziekenhuis. Kan ook nog dus. Verder niemand gezien.
Mijn eerste was een ziekenhuisbevalling vanwege medische indicatie (scheur in vliezen maar geen weeen, na 3 dagen ingeleid). Dat werd echt een stortbevalling met vacuumverlossing. Vond ik behoorlijk pittig. De tweede werd een thuisbevalling en ging ook heel vlot. Ik voelde de allereerste wee en wist direct dat het een wee was. Vier uur later ben ik bevallen. Ik heb het grootste gedeelte onder de douche gezeten, en het laatste stukje op bed. Was echt zo fijn. Ik heb alles heel bewust mee kunnen maken (bij de eerste was ik erg wazig door de pijn en de snelheid/heftigheid), zelfs dat hij door het geboortekanaal ging. Was magisch bijna. Ik had de week daarna heimwee naar de bevalling. Het enige was wel dat de navelstreng scheurde tijdens de uitdrijving en ze daar achterkwamen toen zijn hoofdje er uit was. Toen hebben ze hem er snel uit getrokken en was hij wel wat grauw en slap (apgar 6). Gelukkig begon hij zelf met ademen waardoor ze hem geen zuurstof bij hoefden te geven, en hij dus niet alsnog naar het ziekenhuis hoefde. Maar dat was vooral achteraf schrikken (tijdens ging het zo snel dat we er niet echt bij stil stonden). Van de derde hoop ik zeker weer thuis te bevallen.
p97 In ons geval 4520 gram. Dan val je in het protocol 'macrosomie' en moeten bloedsuiker gecontroleerd worden voor tenminste 24 uur. Mijn dochter bleef wat aan de lage kant hangen, waardoor het 48 uur observatie werd bij ons. Omdat het gewicht onverwacht was (schattingen gingen uit van 3500-4000 g), had VK hierover nooit iets tegen mij gezegd en viel het me dus heel rauw op het dak... Mijn 3e overigens zat op het randje van insturen (kinderartsen hadden de grens daarvoor aangescherpt), officieel zou ze ook moeten, maar ervaren VK durfde het wel aan om baby bij ervaren moeder achter te laten . Haar jongere collega had ons waarschijnlijk wel ingestuurd. Dat hoorde ik pas bij nacontrole overigens... (ben haar nog steeds erg dankbaar )