Hey meiden, Mijn man is erg druk, werkt in het dagelijkse leven 40 uur als stoffeerder bij een baas en daarnaast ook nog voor zichzelf als stoffeerder. Hij heeft een tijd geleden een grote villa voorzien van laminaat dus hij werkte van 6 tot 16 uur voor de baas en vertrok om 5 uur/half 6 weer voor die grote klus en kwam dan rond 23 uur thuis, en soms nog later. .... dit heeft hij 4 weken gedaan 7 dagen in de week... ik heb hem gewaarschuwd en gezeg dat hij op zichzelf moet gaan letten. Tussendoor heeft hij nog een huis gelegd in 1 dag ( wat echt veel is) en vlak daarna begon onze vakantie, het weekje weg in NL is in het water gevallen, maar we hebben wel veel rust gehad en uit kunnen slapen. De laatste week van zijn vakantie begon ik weer met werken en is hij begonnen samen met mijn vader aan een inbouwkast voor de slaapkamer. Daarna begon het, hij is op. Lichamelijk kan hij het even niet meer aan, hij is continue moe en heeft nergens zin in, vaak geirriteerd en ik kan niks zeggen wat hem irriteerd of hij geeft me de wind van voren. Zelf heb ik 2 jaar geleden in een depressie gezeten wat begon met een burn out, dus ik herken de symptomen en ik maak me zorgen. Als 's ochtends de wekker gaat dan scheld hij erop ( doe ik ook als hij gaat hoor.. maar heb het hem nooit horen doen). Hoe kan ik hem helpen? Ik heb al gezegd, meld je dan een weekje ziek/neem een weekje vrij, kijk of het dan beter gaat. Ga naar de HA. Maar net als veel mannen, is de mijne ook eigenwijs en blijft doorgaan... Van het weekend heeft hij de symptomen opgezocht van een burn out, en het komt aardig overeen. nu heeft hij geen stress gehad ( hooguit van de mmm waar we nu even uit zijn), wat hij naar mijn weten weg heeft gestopt.. misschien komt dit er wel uit? ik weet even niet wat ik hiermee aan moet....
ik herken het wel mijn vader heeft een aantal jaren geleden een burn out gehad en ik moet je zeggen das echt geen pretje mijn pa kreeg veel medicijnen voor een burn out het enige wat ie als advies kreeg en deed is slapen slapen slapen mijn pa heeft een kippenbedrijf dan en we hebben op een gegeven moment gewoon iemand thuis gehad die alle dingen voor hem kwam doen omdat hij alleen maar sliep
en mijn advies ga er toch echt mee naar een huisarts laat het niet zover komen als mijn pa dat gedaan heeft
Een burn-out sluimert vaak, je hebt 't vaak veel te laat door. Een jaar of 15 geleden heb ik een burn-out gehad maar een paar jaar daarvoor ook al alleen toen had ik het veel te laat in te gaten en ging gewoon door, net als je man. Uiteindelijk werd ik overspannen en heeft het een half jaar geduurd voordat ik überhaupt weer kon denken aan werken. Doordat ik de symptomen niet erkende (je denkt al gauw - ik tenminste - 'ach, valt wel een beetje mee..') bleef ik er een tijdlang erg gevoelig voor en had er dus even later weer een te pakken. Het is erg belangrijk gelijk aan te pakken en hulp te zoeken anders kun je er jaren in blijven hangen! Mijn situatie was wel wat anders, heel veel werken maar dan voor een bedrijf dat op randje faillissement stond dus veel stress. De huisarts èn Arbo arts kunnen je man helpen, zij moeten vaststellen of het een burn-out is en zo ja, wat hij eraan kan doen. Een tijdje helemaal geen stress opzoeken (en dus iets minder werken om de balans tussen werk/vrije tijd weer terug te vinden) lijkt me zowiezo al een goed ding. En daarnaast ontspannen.... met dingen die hij graag doet naast werken. Niet constant met z'n hoofd bij z'n werk zijn etc. Allemaal heel cliché, maar het is wel zo. Succes ermee!
Is er een reden voor waarom hij zoveel werkt? Ik weet nog dat ik een burn-out kreeg omdat ik veel belasting moest betalen. Je zei dat hij ook nog voor zich zelf werkt.
bedankt voor jullie reacties. Hoe herekende jullie de burn out? Er staat op internet dat het alleen kan zijn van teveel stress, maar dat is nou net wat hij niet heeft gehad. ( ja half jaar terug met zonde inseminaties) Zelf vind ik gewoon dat hij een weekje in bed moet gaan liggen slapen. Nergens druk om moet maken. Hij heeft ook voorgenomen voorlopig geen klussen naast zijn gewone werk aan te nemen, behalve hetgene wat nu al vast staat en waar offertes voor liggen ( is er nu nog 1) daarna stopt hij tijdelijk met zijn bedrijfje. Als hij vrij is dan doet hij ook heel veel dingen voor zichzelf, hij laat zich opzuigen in een computerspel en geniet daar echt van. Daarnaast zijn een serie aan het kijken, dit doen we vaak een half uurtje voor het slapen gaan om tot rust te komen. Toch wordt hij moe wakker, ook slaapt hij erg onrustig, hij draait zoveel s nachts dat ik er wakker van wordt, hij ligt te zuchten en als de wekker eenmaal gaat dan is hij doodmoe. Ik krijg hem niet 'omgepraat' om naar een dokter te gaan, terwijl ik weet hoe hard dat nodig is ( zelf aan de anti depressiva gezeten toen het zo slecht ging met me). Hoe moet ik dit aanpakken.... het is natuurlijk geen klein jongetje meer...
Toch proberen of hij naar de HA kan/ wil gaan. Dat is de eerste stap, daarna verder kijken met Arbo arts. Mijn man heeft vorig jaar 4 maanden thuis gezeten. Kon alleen maar slapen en als ie wakker was lag ie op de bank. Het begon met veeel werk, geen aantoonbare stress ofzo, maar steeds sneller moe, geirriteerd. Op een dag kon ie niet meer opstaan, en heeft ie zich ziek gemeld. Als je dat een beetje voor kan zijn, moet je dat echt proberen! Sterkte!
De reden, hmm is er niet echt meer. Tijd terug werkte in parttime en hadden we niet veel voor de extratjes. Ik heb dit 8 maanden gedaan tot ik een fulltime baan gevonden heb. (crisis) Ik ben er nu een hbo studie bij begonnen om mijn kansen op een baan in de toekomst te vergroten. ( heb 2 mbo diploma's ) Hij verdiende toendertijd bij wat ik nu erbij verdien bij mijn nieuwe werk. Dus hij werkte voor de extra's zoals bijv de auto apk, een dagje naar mijn ouders aan andere kant van het land. Ik zelf ben nagelstyliste ernaast en verdiende zo iets bij. Nu is dat niet meer nodig, we hebben genoeg geld, we kunnen zelfs sparen!
stress kan komen van: - mijn pco diagnose 2 jaar terug. - diagnose geen zaadcellen een jaar terug. - verdriet van mij in die tijd. - Keuze voor een donor. - Hormonen spuiten met alle gevolgen zoals opvliegers, hormoonschommelingen. - 3 mislukte inseminaties waarvan 1 een vlindertje. - mijn diagnose na een jaar echo's dat mijn baarmoeder een schot heeft door het midden ( even makkelijk uitgelegd) - onze stop en het verdriet daarom. ik heb hem sinds diagnose geen zaadcellen pas 1 keer zien huilen...
Ah, wat hij nodig heeft is een vakantie EN JIJ OOK! Zijn jullie dit jaar op vakantie geweest? En omdat hij van computerspelletjes houdt (ik trouwens ook, ik hou van Star Craft 2 en WoW). Er zijn van die meetings en LAN-parties, misschien als je daar op de vakantie bestemming bent (bijvoorbeeld New York) daar met hem toe gaan? Ik ga ook iets leuks organiseren voor m'n vriendje. Hij werkt trouwens heel erg hard hihihi. Maar we doen veel relaxe dingen samen. Samen ondernemen is de sleutel! <3 Als jullie beiden goed in jullie vel voelen, dan komt er iets moois!
Hoeft niet per see van een duidelijke oorzaak te komen hoor. 1 ding wil ik wel zeggen: laat hem een week vrij nemen en niets doen. (klinkt makkelijker dan het is) een burn out los je niet op in 1 week, dus je merkt dan snel genoeg of het erger is of dat het meevalt.
ja heb ik ook al gezegd tegen hem.... krijg het er alleen niet doorheen bij hem... ik snap ook niet waarom?
Het zijn opstapelingen en mannen zeggen niet graag dat het niet goed met ze zijn, tast hun mannelijkheid aan vinden ze. Ze hebben iets in hun hoofd dat ze sterk moeten blijven en door moeten blijven gaan voor ons. Onzin natuurlijk.. Toen mijn man werkloos werd 2 jaar geleden storte zijn wereld in. Hij had nergens meer zin in, ik moest alles alleen opbrengen toen en dat bracht hem nog meer stress. Hij lag alleen nog maar op de bank, er kwam niks meer uit zijn handen en als ik thuis kwam van m'n werk kon ik het huishouden er ook nog bij doen. Niet erg, want ik weet gewoon hoe het is, ik heb het zelf ook gehad. Ik was heel blij dat hij toen 2 maanden later uitzicht op een baan kreeg, veel testen moeten ondergaan en hij werd aangenomen. Nu waren we er bij hem snel bij qua burnout maar die slopen er echt in. Weekendje lekker weg samen? Even helemaal tot rust komen. Waarom werkt hij zoveel? Om alles weg te stoppen wat buiten zijn/jullie macht ligt? Het is zeker niet niks wat jullie hebben meegemaakt.. Praat hij er wel over of is het een binnenvetter? Want als het het laatste is dan kan ineens een bom ontploffen.. sterkte
Ja dat is ook nog zeker zo, jullie hebben heel veel meegemaakt en als je daar nooit over spreekt kan het wel eens zo zijn dat er heel veel spanning is van binnen. Als je man toch blijf zeggen dat er niets is, kun je het misschien niets anders doen dan afwachten... Veel mannen hebben inderdaad het gevoel dat ze sterk moeten blijven, maar waarom?
mijn man is echt een binnenvetter. Zit liever dan een avondje stil op de bank dan dat hij iets leuks gaat doen...
Dat hoeft nog niet perse binnenvetter te zijn. Binnenvetters praten niet over hun problemen, zolang ze er niet over praten bestaan de problemen ook niet. Huismus is wat anders haha dat ben ik zelf ook, heeeerlijk die avonden
haha ja ik ben ook een huismus. Nee maar als ik ernaar vraag raakt hij op een gegeven moment geirriteerd. Hij weet ook niet zo goed wat het probleem is op dit moment... hij praat er in elk geval niet over. hij zegt wel dat het niet aan mij ligt ( hele geruststelling..)
Dat is inderdaad een geruststelling maar er is dus wel iets. Alleen wil/kan hij er niet over praten en toch zal hij het moeten proberen want het vreet hem van binnen op, op deze manier. En van stress kan je uiteindelijke de meest rare lichamelijke klachten krijgen. Mijn man was een binnenvetter, hij weet dat ik net zo lang blijf vragen tot ik weet. Dan is hij wel even chagerijnig en loopt vaak weg maar zodra hij het vertelt lucht het hem wel op. Ze zijn soms wat eigenwijs onze mannen maar ze moeten wel blijven praten natuurlijk!
Ik heb zelf een burnout gehad vijf jaar geleden. Werkte bij een groot bedrijf als P&O manager. Dik salaris maar een hoop shit. Er vielen een hoop ontslagen (30 mensen) door een overname, ik heb samen met een collega alles omtrent die ontslagen geregeld, van ontslagvergunningen tot de personen helpen met ww-aanvragen etc..60 uur in de week gewerkt (8 maanden lang) en een hoop shit over me heen gekregen (van directie en van de ontslagen personen).. Heel het traject grotendeels afgerond en ik liep echt voort op mijn tenen maar ben doorgegaan met een volgende ontslagronde (nog steeds in de overname). Totdat ik mijn eigen naam zag staan op de lijst.. Er knapte iets in mij en ik ben helemaal door het lint gegaan, zo erg dat ze mijn man hebben gebeld omdat ze me niet kalm kregen.. De dagen erna zag ik het allemaal niet meer zitten en raakte zwaar depri. Ik heb ook medicijnen gebruikt overigens en met behulp van psycholoog ben ik er redelijk snel bovenop gekomen. Heb wel het roer compleet omgegooid, ben in een winkel gaan werken. Heerlijk geen stress en gezeur, gewoon beetje sportschoenen verkopen en verder niets.. één ding heb ik geleerd: PRATEN helpt!!
@sandraske... jeetje dat lijkt me confronterend zeg! Ik heb net manlief gebeld, zit met griep op de bank, dus die rust krijgt hij nu wel. Hij kijkt het even aan of hij gaat werken morgen ( daar gaan we weer...) maar ik ga doordrammen dat hij thuis blijft morgen. Ik probeer het er geregeld uit te trekken bij hem.. maar het lukt niet echt, meneer laat niks los, wordt boos/chago en verteld het me toch niet...