De laatste loodjes... Ik heb nooit begrepen waarom er zoveel dames ''klagen'' over de laatste loodjes, totdat ik zelf de uitgerekende datum passeerde en er niets gebeurde... Heb ik dit even onderschat, de hormonen nemen het vanaf dat moment volledig van je over. ''Ach, 5 dagen in dit stadium zijn een hoop, er kan van alles gebeuren'' aldus de verloskundige met 40 weken. Er gebeurt gewoon helemaal niets, geen gerommel, geen pijnklachten, helemaal niets. Buiten het feit om dat het afwachten in combinatie met mijn hormonen verschrikkelijk vind en elke seconde een uur lijkt te duren, voel mij ik nog helemaal fit. Ik slaap goed, mijn lichaam ziet er goed en gezond uit en als je mij zou wijsmaken dat ik nog maar 35 weken zwanger was, geloof ik dat er dan ook verder niets aan de hand zou zijn. Vergeet dan de rest van de ongeduldige mensen ook niet te vertellen dat ik nog lang niet uitgerekend ben, dan hoef ik ook niet te dealen met appjes en telefoontjes: ''Nog steeds niet bevallen?'' en ''Duurt lang!''. I blame the baby - baby will come when he is ready. Het valt allemaal nog mee, maar ik weet dat ook ik mag klagen. Momenteel ben ik 40+5, morgen ben ik exact 9 maanden zwanger (15-10-2019 gerekend vanaf mijn eisprong). Morgen is weer een nieuwe dag om naar toe te leven. Maar als morgen, morgen niet meer is en zoonlief nog lekker blijft zitten... Wat dan? Ik begrijp ook niet zo goed dat er vrouwen zijn die praten over de laatste loodjes en hoe zwaar deze wel niet zijn, wanneer zij net het laatste trimester ingaan (27 weken!). Ik denk dan: Jij gaat het pas zwaar krijgen als jij de uitgerekende datum passeert, bereid je maar voor! Maar goed, voor iedereen blijkt dat anders te zijn. Het is alsof je vlucht vertraagd is, je vast zit op de luchthaven (zonder leuk eettentje of shopgelegenheid) en je elke 6 uur te horen krijgt dat er nog geen statusupdate is. Je koffers zijn al ingecheckt en hier kun je niet meer bij... Je kunt alleen maar wachten. En wachten... en wachten... Ik weet dat een kind je geduld op de proef stelt, maar ik wist niet dat dat al begon tijdens de zwangerschap. Ik weet dat mijn geduld op dreigt te raken, wanneer ik online weer het e.e.a. opzoek en bij alle googleresultaten staat: u heeft deze pagina 5x eerder bezocht... Netflix begint mij te irriteren, het liefst slaap ik tot mijn kleine man zich meldt. Maar elke ochtend wordt ik zwanger wakker en daar baal ik van... Maar dan denk ik, ach, ik lees dat je er ook een kans is dat de weeen 's ochtends komen, de ochtend gaat voorbij en het wordt middag. Dan lees ik dat de meeste baby's tussen week 40-41 geboren worden of op een dinsdag. ''Hey! morgen is het dinsdag!'' Of met volle maan, maar dat was vannacht. 65% van alle zwangere is bevallen voor 41 weken, ik zal wel bij het andere groepje horen. Iemand moet die overige percentages vullen... Op forum's KAN alles een teken op een aankomende bevalling zijn, maar het KAN ook weer niet. Ik ga af en toe stuk. Ik heb nog nooit eerder zoveel gehuild als in de afgelopen dagen, maar het lucht op. Hoogzwanger is een understatement als een serotiniteit dreigt te naderen. Dan nog te spreken over de mogelijke extra gevaren die het kindje riskeert de laatste week. Gelukkig worden we goed in de gaten gehouden en mogen we op zijn minst 2 maal per week de verloskundige bezoeken. Vandaag word ik gestript indien mogelijk, hiervoor moet je ontsluiting hebben. Dat had ik vorige week donderdag nog niet en daar zal ook geen verandering in gekomen zijn. Ik heb a.s. woensdag (precies 41 weken) een afspraak staan voor het inleiden, maar ook dat kan pas wanneer je ontsluiting hebt. Indien je dit niet hebt, zul je eerst met een ballonkatheter moeten lopen om de ontsluiting te doen forceren. Dit kan maximaal 5 dagen duren! Gatver! Ik had gelezen dat het beter is voor de kleine in te leiden met week 41 dan nog een week af te wachten. De verschillen welliswaar zijn klein, maar het is weer een optie om af te wegen. Het liefst zeg ik deze afspraak af en beval ik spontaan. Het kindje is er met liefde ingekomen en deze wil ik bij voorkeur met heel veel liefde op een natuurlijke manier laten geboren. Heel bewust, thuis, zonder pijnbestrijding. Maar goed, hoe langer het duurt, hoe groter de kans op complicaties is en dan kun je alsnog midden in de bevalling richten het ziekenhuis reizen. Laten we eerst maar eens vandaag afwachten. Met veel geluk heb ik een beetje ontsluiting, pure winst. HORMONEN | DE ADVOCAAT VAN DE DUIVEL ...
Grappig beschreven en heel herkenbaar van m'n eerste zwangerschap. Sterkte!! Het duurt nu sowieso niet lang meer ♡
Herkenbaar. Hier kwam hij pas met 41 weken en 5 dagen. Langste 2 weken van mijn leven. Vooral mentaal was het zwaar. Waarom wordt je eigenlijk al ingeleid met 41 weken? Ik dacht dat ze gewoon afwachten tot 41+6? Maar het allerbelangrijkste: hij komt echt! Nog max. een week! You can do it, mama! ♡ Tips: seks gaf hier het laatste zetje
Oh jeetje als ik dit lees dan proef ik de wanhoop!!! Hang in there! Laat je niet gek maken. Overtijd gaan is gewoon K U T !!! En voelt ook zo oneerlijk. Jij zegt 65%, ik las vanochtend in de folder van de VK over strippen dat 20% bevalt na 41 weken. Dus dan zou 80% ervoor bevallen. En dat is zoooooveel!! Ik behoorde ook niet tot die 80% de vorige keer. Terwijl ik toen een nog zwaardere zwangerschap had dan nu. En de eerste inleiding heeft geresulteerd in een traumatische bevalling. Iets wat ik dus absoluut niet nog een keer wilde. Maar ik was op en na drie keer strippen (40.5/41.0/41.2) nog steeds geen baby. 41+4 stond dus de afspraak voor de inleiding. Gelukkig kwam hij die nacht alsnog spontaan!!! Met 41+4 dus. Ik ga er nu dus ook vanuit dat deze kleine ook weer zo lang op zich laat wachten. En dan die irritante mensen om je heen maar vragen. En en en? Voel je al wat? Gebeurd er al wat? NEE ROT OP JOH Anywayyy I feel your pain! Hang in there het is echt nog maar hooguit een week! Probeer jezelf dat voor te houden! En Als je je nog zo goed voelt probeer dan nog bezig te blijven! Ga dingen doen! (Ik zit al vanaf 28 weken thuis en kan zeg maar niets tot weinig dus ik word ook echt knettergek soms)
Hi there! Inderdaad mentaal is het zwaar en de nieuwsgierige omstanders maken het je niet makkelijker. Hiernaast heb ik meegedaan aan Centuring Pregnancy en daar bevalt er elke seconde 1. WhatsApp doe ik niet meer aan... Vanaf 41 weken heb je de vrije keus om je te laten inleiden, geen medische indicatie voor nodig. Ik heb vannacht om 04:00 uur besloten de afspraak voor de voorbereidingen door te laten gaan (morgenochtend). Als hij zich nog spontaan wil melden, dan is dat mooi. Ik merk dat ik door deze keuze iets ontspannender ben. Hij heeft 4 weken gehad om zich te melden, mama is er klaar voor nu. Met een beetje geluk is hij er voor het weekend. Thanx voor de lieve woorden ♡
Dat proef je goed! Ik had het zo graag anders gezien, maar goed! Het voelt ook zo oneerlijk, omdat er natuurlijk een hoop vrouwen om mij heen vroeg en op tijd bevallen... Dat gun ik ze ook van harte, uiteraard. ''De kans is zo ontzettend groot dat je hiervoor bevalt'' en ''De meeste vrouwen kunnen deze afspraak weer afzeggen'' heeft mij tot nu toe veel valse hoop gegeven. Maar hey! Hij heeft nog ongeveer 24 uur, voordat het ziekenhuis de zorg overneemt... Bij mij valt er helaas niet te strippen, geen ontsluiting. Ik voel mij fysiek goed, maar kan mij niet toezetten mij aan te kleden... Ik hoop dat de kraamtranen niet zo mentaal overdreven zijn. Merk echt dat die hormonen een soort van inhaalslag aan het maken zijn! Getver... Bedankt voor je lieve woorden en ik gun je een fijne bevalling (lekker op tijd)!
Julggg mensen die op tijd of te vroeg bevallen zijn gewoon stom als je zelf zwanger bent ik ben ook zon hater hahah van de week nog een baby geboren van onze vrienden met 40,3. Is echt vreselijk als je zelf nog moet bevallen. Vorige keer was ik tegelijk zwanger met twee vriendinnen. Leuk zou je denken. Helemaal niet! Ik was met alles als laatste (ook als laatste uitgerekend oke) en dus ook als laatste bevallen met de langste termijn. Heb heel wat tranen gelaten! Heel normaal! En gewoon lekker janken hoor! Ik hoop dat jullie kleine man snel komt. En oh wat ben je het dan allemaal weer snel vergeten! Geloof me! De eerste seconde dat ze eruit zijn is de grootste opluchting die je ooit zult voelen! Hier nu helemaal van het padje omdat mijn vk ineens gister kwam met dat ze toch liever niet hebben dat ik boven thuis beval. Wat ik graag wilde dit keer. Een week voor mijn uitgerekende datum ligt mn hele hoofd weer over hoop. Heb niet geslapen en ben sinds gisteren alleen maar aan het huilen. Anyway...hang in there! Hij komt!