Eens met wat Famke zegt, wat heeft het nu nog voor zin? Houdt je man minder van jullie kindje als het van je slippertje blijkt te zijn? Ik denk dat dit een hoofdstuk is dat afgesloten moet worden na zoveel tijd. Veel sterkte
Dit ja. Kan er natuurlijk niks over zeggen omdat ik er niet bij ben en dus niet weet hoe het gaat, maar als haar gezicht uitgebreid bekeken wordt om IETS te vinden van jullie, maar jullie zien alleen maar eigenschappen van de andere man (en misschien zie je die juist wel omdat dat idee je zo tegen staat?), kan ik me voorstellen dat die aanblik niet met al te vriendelijke ogen gebeurt.. Krijg er bijna medelijden van..
Ben het ook met jou eens! Vrouwen zijn erg goed in het zien en zelf maken van spoken die er niet zijn..dus zou inderdaad best kunnen dat je je het jezelf aanpraat dat ze niet op jullie lijkt!
Sorry hoor maar vind het nogal onbeschoft dat je daar over oordeelt zonder iets van mij of mijn leven te weten. Ik hou van mijn dochtertje en ze is het mooiste wat me ooit is overkomen, wie haar verwekker ook is. Het is voor mezelf alleen een slopend procesomdat haar uiterlijk zo anders is. Ik ben blij dat mensen meedenken dat stel ik zeer op prijs, maar ik wil even uit de wereld helpen dat ik mezelf dit aanpraat. Ik krijg dagelijks te horen dat ons kind niet op ons lijkt en dat is best moeilijk als je dus weet wat de 'geschiedenis' is. En natuurlijk hoeft ze niet sprekend op ons te lijken maar het is voor je eigen gemoedsrust en schuldgevoel wel fijn als ze wat meer overeenkomsten had met mijn man ipv met de andere man. En ja zoals gezegd word misschien niet testen maar ik geloof dat ik dan onzeker zal blijven. Het gaat mij er eigenlijk om dat ik niet wil dat al die mij dierbaar zijn over een paar jaar erachter komen dat het niet klopt en ik er niks mee heb gedaan.
Daarom zei ik ook dat ik er niets over kan zeggen omdat ik er niet bij ben en er dus niets van zie met eigen ogen, maar uit de tekst kwam het zo op me over. Nu is het al een stuk duidelijker inderdaad, als andere mensen het ook zouden zeggen, zou ik er ook erg onzeker over worden. (inderdaad zoals famke zei, vrouwen zijn erg goed in spoken zien, ik zelf net zo goed hoor ) Maar heb nooit zo willen overkomen met mijn berichtje alsof je niet van je dochtertje houdt! Dus mijn excuus daarvoor, was echt niet zo bedoeld.
Wat een vervelende situatie Hopelijk kun je snel met een andere test duidelijkheid krijgen. Wel zuur om er zoveel geld aan uit te geven natuurlijk, misschien dat de Sanquin optie die eerder werd genoemd een optie is? Heel veel succes!
Ik heb het in je andere topic ook gevraagd ... maar wat is de toegevoegde waarde? Stel nou he ... dat als je opnieuw een DNA test laat doen, en het blijkt dat je vriend niet de vader is ... wat dan? Gaat je vriend dan het meiske anders bezien? Anders voor haar voelen? Ga jij anders doen tegenover je vriend, of wil je iets met de informatie doen tegenover de andere persoon? Stel dat jij en je vriend straks uit elkaar gaan (ik hoop het niet natuurlijk maar stel dat), wat dan? Hij is niet biologisch de vader, dus hij hoeft helemaal niets. En ik bedoel er niets slechts mee, maar het zijn wel scenario's die je de revu moet laten passeren. Als het niet uitmaakt in de liefde voor jullie dochter ... then let it be! Ik zou gewoon accepteren dat de test die je hebt gedaan, voldoende betrouwbaar is. Een positieve uitkomst vereist meer dan een bepaald percentage (ik dacht meer dan 90% of zo). Lijkt mij statistisch gezien betrouwbaar genoeg toch?
Bedankt! Het is iets waar je geen vat op hebt snap je. Normaal zou het me niet uitmaken hoe ze eruit zou zien omdat je dan zeker weet hoe het zit, nu blijft er die twijfel. Ze is nog jong en wil haar ellende besparen. Nu weet ze nog niks dus mocht ze van iemand anders zijn dan weet ze straks gewoon niet beter. Ik heb gebeld met de organisatie waar ik de test heb laten doen maar iedereen doet mij een beetje af als gek dat ik het niet geloof. En ik snap dat het voor een buitenstaander zo overkomt maar als iedereen zegt dat ze niet op ons lijkt en helemaal niks van mijn man heeft dat is toch raar. Ik zag ook een reactie van iemand die zei dat zijn of haar kind niet op m leek maar dan lijkt het vast wel op de partner?
Ons meisje is nog jong en of mijn man al zo onvoorwaardelijk van haar houd dat hij haar zal zien als zijn eigen als het niet zo is weet ik niet. Maar daar gaat het me niet om. Natuurlijk is het zo beter. Mama en papa bij elkaar en gelukkig, kind groeit op met liefde, vrienden en familie blij. Maar ik wil wel de waarheid weten. Zou er tegenover anderen niet mee kunnen leven om met zo'n leugen te leven! Daarnaast woont de andere man bij ons in de buurt en komen we hem regelmatig tegen. Mocht het van hem zijn en ze gaat wel degelijk veel op m lijken dan is die link ook zo gelegd door de rest van het dorp.
Mee eens. Het lijkt me tijd om dit af te sluiten, op je blote knietjes te danken dat alles zo goed heeft uitgepakt en te gaan genieten van jullie leven als gezinnetje.
Natuurlijk gaat het daar wel om. Een uitslag niet in het voordeel van je man heeft wel degelijk een impact op jullie als stel, maar ook op jullie dochter. En het lijkt me verstandig om daar samen nu over te praten. Het "wat-als" scenario. Daarbij denk ik persoonlijk dat je niet zo vreselijk je oren moet laten hangen naar wat anderen vinden, maar meer hoe jullie je leven willen indelen. Die DNA test heeft veel meer impact dan alleen de zoektocht naar de uiterlijke kenmerken van je kind ...
Je weet de waarheid al... je hebt een test gedaan en als ik het goed van internet begrijp zijn die volledig betrouwbaar. Je kiest er alleen voor om de test niet te geloven.
Klopt! En ik snap je reactie. Maar mijn man en het slippertje hebben n heel ander gezicht. Mijn dochter heeft een mond, oren en ogen die bij ons in de families niet gelinkt kunnen worden en wel bij hem. Om nog maar niet te spreken over de manier van kijken, de gezichtsuitdrukking. Dat maakt het moeilijk! Je stuurt een staal op en moet er vanuit gaan dat wat je terug krijgt de waarheid is. Vind het best moeilijk om op die manier geen controle te hebben.
Dan zal een duurdere test niet meer uitsluitsel geven, die gaat net zo. Ik weet niet hoe oud je dochter is, maar over het algemeen lijken kinderen gewoon niet altijd op beide ouders. Vooral niet als ze klein zijn. Soms komt het lijken op ook meer in gedrag naar voren, in wat ze goed kan of wat ze leuk vindt. Mijn zoon lijkt ook niet echt op mijn vriend: neus, haar, vorm van gezicht, bouw is allemaal anders. Maar ik weet toch echt zeker dat hij van hem is. Ook al krijg je met die duurdere test weer de uitslag dat je vriend 100% de vader is (zal 99,9% zijn waarschijnlijk, maar goed), dan nog zal je dochter niet van uiterlijk veranderen. Dan lijkt ze nog steeds op die andere man. En dan?
Hoe moeilijk het waarschijnlijk ook zal zijn, maar denk inderdaad ook dat je door moet gaan.. Hoeveel tijd en geld je ook in de testen stopt en wat de uitslag ook zal zijn.. je zult niet kunnen veranderen hoe je dochter er uit ziet.. en wat waarschijnlijk nog moeilijk is.. schijt hebben aan wat de omgeving zegt en denk.. ze is jullie(!) dochter.. en hoe de steel precies in de vork steekt hoeft de rest van de wereld toch niet te weten? Het is allang fijn dat jullie nog bij elkaar zijn en dat je man je meisje ook als zijn dochter beschouwd (teminsten dat haal ik uit de verhalen..) het had ook 180 graden anders kunnen zijn..en dan was je nu msischien wel alleenstaande moeder geweest.. Zou dit weekend toch alles nog keer goed overdenken en goed met elkaar bespreken..maar ik zou het persoonlijk zonde van mijn geld vinden om nog meer testen te doen.. terwijl je al 1 goede test hebt..en de test toch niks veranderd aan het uiterlijk van je dochter.. Heel veel succes met hoe en wat je verder gaat doen.. Hoop dat jullie er samen uit komen en dat je het een plekje kunt geven en hier rust en vrede mee kunt hebben
DNA liegt niet, ja uiterlijke kenmerken zijn natuurlijk best wel aanwezig. je kijkt ernaar zeker as je dan eigenlijk voor je gevoel de andere man erin herkent. wat je ook nog kan bekijken is eventueel de bloedgroep, wat heb jij en wat heeft je man en wat is die van je kind. je hebt vier groepen A, B, AB en O dan heb je ook nog + of -. Via de genetische wetten van Mendell kun je min of meer ook bekijken of het in ieder geval mogelijk is dat je man de vader is. komt er een combinatie uit die jullie samen nooit kunnen "maken" heb je ook een beetje antwoord. ovrigens lijken mijn kinderen ook niet op ons, althans niet als baby zijnde. heb er drie inmiddels en ze lijken wel erg op elkaar. De oudste twee zijn nu baby af en lijken nu wel degelijk op ons. ik zag overigens in onze middelste in een foto heel erg de broer van mijn man, nu lijkt deze heel erg op mij! ik wens je veel wijsheid toe, wel fijn dat jullie nog bij elkaar zijn, ondanks alles.
Bedankt voor de reacties. Vanavond gaan we er nog maar eens goed voor zitten. Mijn man is inderdaad nog bij mij en ziet haar als zijn dochter. Wel vind hij het soms moeilijk dat ze niet op hem lijkt, ook hem vallen de andere overeenkomsten op! En tuurlijk lijken veel baby's niet op beide ouders maar bij ons meisje zijn ook maar weinig dingen van mezelf terug te vinden. En natuurlijk kan ze een eigen gezichtje hebben maar als ze dan ook nog bepaalde dingen in haar gezicht heeft die ze onmogelijk van ons kan hebben word het lastiger natuurlijk! Ik denk als ik veel geld uit geef aan een officiële rechtsgeldige test dat ik mezelf voor m'n kop sla als het hetzelfde is. En wat hier gezegd word, haar uiterlijk veranderd er toch niet mee dat is waar en denk dat ik het er dan moeilijk mee blijf hebben omdat ik met een heel groot opgekropt schuldgevoel zit. En ja ik ben inmiddels zo onzeker geworden door alles dat ik me heel erg aantrek wat mensen zeggen. Niet onbekende, maar wel bekende. De bloedgroep tip is ook een goeie. Ik weet m'n bloedgroep maar weet die van mijn man en dochter niet, hoe kom ik daar dan achter? Wel is het zo dat als je een beetje veelvoorkomende bloedgroep hebt je praktisch alles kan maken toch?
Is er niemand op het forum die ervaring heeft met een dna test. Zou graag met zo iemand in contact komen!
Ik lees in een ander topic dat je kindje nu 3 maanden is. Echt, in mijn ogen zijn alle baby's van die leeftijd samengeraapte blobben van lichaamsdelen (no offence, wel schattig, maar samengeraapt). Ik zie echt nooit iets van de ouders terug in zulke jonge kindjes. Maar als ze een jaar of 1 zijn, dan ineens kun je echt dingen zien. Wat ik wil zeggen, je bent nog veel te vroeg om je druk te maken over uiterlijke kenmerken. Dat wordt allemaal nog zo anders straks. En dan nog zie je het zelf misschien niet. Ik zou, hoe moeilijk ook, vertrouwen op de DNA-test die je nu gedaan hebt en blij zijn met je gezin. Het heeft geen zin om jezelf te kwellen met het gezicht van die andere man.