Nou het wordt een verhaaltje maar hopelijk is het wel duidelijk wat ik schrijf. Sinds 12 Mei 2013 hebben mijn ouders, broer en schoonzus de band met mij gebroken, om het kort te houden kan ik alleen zeggen dat dit mensen zijn waar, als het niet gaat zoals zij willen, je er niet meer bij past, ze zijn koud, kil, afstandelijk en zeer egoïstisch. Zelfs mijn hele familie, de 2 broers en 5 zussen van mijn moeder omschrijven mijn ouders zo dus dat zegt toch wel genoeg Met de rest van de familie, oma, ooms, tante's, nichten en neven heb ik wel allemaal een zeer goed contact. Nu is het zo dat toen ik 8 jaar oud was (ben nu 32 jaar) mijn oma (moeder van mijn vader) is komen te overlijden, mijn vader heeft 5 zussen en 2 broers, er zijn toen strubbelingen geweest rond de begrafenis en verdeling van de spullen en daardoor is de hele familie van mijn vaderskant uit elkaar gevallen jammer genoeg. Daar is toen het contact ook volledig mee verbroken geworden. Nu sinds dat ik Facebook heb al enkele jaren heb ik weer wat contact met mijn nichten en neven van mijn vaderskant en dat is echt ontzettend leuk! Afgelopen 24 December werd ik gecontacteerd door mijn nicht dat haar vader, mijn peetoom in het ziekenhuis lag en stervende was, verschrikkelijk natuurlijk! Ze wilde me laten weten dat ze mijn ouders hadden gecontacteerd en dat gezegd hadden en ook hadden gezegd dat mijn oom heel erg graag mijn vader (zijn broer dus) wilde zien om dingen uit te praten voordat hij zou overlijden. Mijn ouders hadden aan de telefoon mooi weer gespeeld en gezegd dat ze zouden komen (mijn ouders kunnen poeslief tegen je doen maar steken je een mes in de rug!). Afgelopen donderdag, 1 Januari is mijn peetoom overleden en wat denk je? Mijn ouders zijn dus NIET geweest! Toen ik dat hoorde knapte er gewoon iets bij me, ik kan niet geloven dat iemand zo egoïstisch is en zo vals om te zeggen dat ze gaan en dan gewoon niet gaan terwijl die man stervende is! Voor mij is het nu zeker dat ik die mensen nooit meer in mijn leven wil, terwijl ik eerder nog wel stiekem hoopte dat het contact er ooit nog eens zou komen ben ik nu 100% zeker dat ik die nooit wil! Zo'n mensen hoeven niet in het leven van ons kindje te komen en mijn man is het hier gelukkig helemaal mee eens. Maar nu het volgende, ik heb dus alleen via facebook wel eens contact met mijn nichten en neven, verder helemaal niks, heb ze ook 16 jaar niet meer gezien. Ze vroegen mijn adres voor een rouwkaart en heb die logischerwijs gegeven, ik was ook de enige die hun gecondoleerd had vanuit mijn familie (ouders enz. dan) en met hun meeleefde wat ik dus heel normaal vindt. Nu heb ik vandaag de rouwkaart gekregen en er zit een uitnodiging bij voor de koffietafel na de crematie dinsdag rond de middag. Ook staat er dat ik komende zondag afscheid kan nemen in het rouwcentrum. Heel erg lief natuurlijk maar weet echt niet wat ik moet doen! Ik heb ze 16 jaar niet meer gezien, ze herkennen me sowieso niet meer, nou ja, mijn nichten en neef wel wat ze kennen mijn foto's van facebook maar mijn tante en zo niet meer. Ik vind het ontzettend dubbel wat ik moet doen, ik wil niemand kwetsen door niet te gaan maar ergens heb ik ook zoiets van, dadelijk hebben mijn ouders wel het lef daar te verschijnen en dan sta ik ook weer oog in oog met hun en daar heb ik helemaal geen zin in! Plus ik ken er werkelijk niemand behalve mijn nichten en neef! Ook het afscheid nemen in het rouwcentrum zondag, ik heb die goede man al 16 jaar niet meer gezien en dan zou ik hem nu in niet levende lijve zien netjes gezegd, komt dat niet heel erg dom over? Bah, ik twijfel me kapot, mijn man zegt dat ik moet doen wat mijn gevoel aangeeft maar dat is het juist! Het is dubbel, ik weet het echt niet!
Ik zou alleen naar het afscheid gaan om de familie te condoleren. de crematie vind ik dan net iets meer voor de naaste familie en vrienden. Misschien dat na het condoleren zondag er meer of ander contact ontstaat met deze familie. Jij laat in ieder geval zien dat je meeleeft.
Ik zou zeker gaan! Beter later spijt van wat je wel hebt gedaan, dan spijt van wat je niet hebt gedaan.Maar ik geloof absoluut niet, dat je in dit geval, spijt gaat krijgen als je wel bent gegaan.En wie weet wat hier nog uit voortvloeit...
Poeh heftig. Ik zou denk ik toch wel gaan, mochten je ouders toch besluiten te komen, wat ik niet denk als ik het zo lees, negeer je ze (hoe moeilijk misschien ook) en zo ver mogelijk bij hun vandaan blijven. Ik vind het niet dom om te gaan, juist goed, je bent ook niet voor niks uitgenodigd.
Ik zou zondag gaan condoleren en niet naar de crematie. Condoleren kan altijd, ook al heb je mensen in geen jaren gezien! Je laat merken dat je met ze meeleeft en aan ze denkt ( en wie weet kun je daaruit nog wel een leuke familieband opbouwen uiteindelijk). Crematie zou ik alleen heen gaan als er meer contact zou zijn geweest... Sterkte de komende dagen,.,
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je oom. Ik zou, ondanks je de familie zolang niet gezien hebt, gewoon gaan. Hoe raar en dubbel het misschien voelt. Doe het voor jezelf (ergens wil je wel anders twijfel je niet) en voor je nichten en neef. Ik snap dat je je ouders niet tegen wilt komen (zulke mensen zou ik ook niet meer toelaten in mn leven).. maar die kun je negeren, toch? Weet de familie hoe je verstandhouding is met je ouders? Sterkte en succes gewenst met het maken van je keus. afscheid nemen kun je helaas maar 1 keer...
Ik zou zeker gaan. Je bent uitgenodigd. Jij had geen ruzie met hem en nu zelfs een goed contact met de nichten en neef. Is het een open uitvaart? Of gesloten, alleen voor genodigden. Dat maakt wellicht ook wat uit voor je keuze. Al zou dat voor mij niks uitmaken. Ik zou gaan en mijn ouders dan negeren, als ze al komen.
Het is een besloten uitvaart, ik ben ook alleen uitgenodigd voor het afscheid zondag in het rouwcentrum en voor de koffietafel NA de crematie, wat ik heel erg goed begrijp, heb ze 16 jaar niet gezien. Ze weten dat ik totaal geen contact meer heb met mijn ouders wat zij natuurlijk ontzettend goed begrijpen door wat ze meegemaakt hebben met mijn ouders. Ik denk dat ik wel na 1 van beiden ga, alleen al omdat ik dat wel zo netjes vindt. Het klinkt heel erg cru maar ik heb er geen verdriet om aangezien ik mijn oom totaal niet meer kende, ik was 8 jaar toen ik hem voor het laatst zag en dat was op mijn communie. Ik leef gewoon wel mee met mijn tante en mijn nicht en neef die haar man en hun vader zijn verloren.
Gaan.. Hier ook veel ingewikkelde dingen gezien en mee gemaakt. Op de begrafenis van mijn zoon mijn schoonzus en schoonmoeder kunnen niet door een deur en ook wilde me SZ niet komen. Ze heeft het wel gedaan en wilde SM zelfs een hand geven maar is geweigerd. Gooi het voor dan even aan de kant misschien komen hun niet eens.
Dit. Jij gaat voor hen; voor de familie en het contact. Voor de rest je ouders op elke grond negeren en geen sjoeg geven.
Ik zou gaan. Zie het als een opening voor nieuw contact. Komen je ouders; de zaal is waarschijnlijk groot genoeg om er ver vanaf te kunnen gaan zitten. Sterkte.
Ik zou wel gaan ... voor je tante en je neef en nichten. Zij hebben je uitgenodigd (ondanks dat ze weten van alle problemen), dus ze willen je er echt wel bij. Als je ouders opduiken gewoon straal negeren en aan een andere tafel (of bij 1 tafel: de andere kant) gaan zitten. En wie weet ... groeit er wel terug een betere band uit met je nichten en neef. Buiten Facebook dan.
Ik denk ook dat ik er naartoe ga hoe meer ik erover denk maar het feit dat ik misschien mijn ouders tegenkom, het zweet breekt me ervan uit als ik eraan denk. Dat zijn mensen zonde gene, die zetten je compleet voor l*l en het zou hun niks uitmaken of ik aan de andere kant zou zitten of dat het bij de koffietafel na een crematie is Het nadeel is dat mijn man moet werken en ik dus sowieso alleen zou moeten gaan, als mijn man vrij was dan zou ik zonder twijfel gaan!
Ik zou wel gaan...ook naar die koffietafel. Ze hebben jou die uitnodiging niet voor niks gestuurd...ws hopen zij echt jou daar te zien.
Ja precies, dat gevoel heb ik ook en daarom knaagt het ook zo aan me! Als het alleen die rouwkaart was, dan was ik niet gegaan maar er zat nog een los briefje bij met een uitnodiging voor die koffietafel.
Afscheidnemen in het rouwcentrum doe je voor jezelf en condoleren na de crematie doe je voor de familie. Ik denk dat het eerste misschien niet echt van toepassing is als ik dat zo lees. Het is wel attent om naar de koffietafel te gaan. Mochten je ouders daar verschijnen, zou ik ze compleet negeren.
Ik zou wel gaan. Als je niet gaat krijg je misschien later spijt. Daarbij als je ouders komen laat ze lekker links liggen jij bent daar niet voor hun.
Het is inderdaad wel erg schaamteloos dat jou ouders niet zijn verschenen bij je oom, terwijl hij dit graag wou. Ik zou wel gaan, je zegt met ze mee te leven en om mijn medeleven te tonen en uit laatste respect voor je oom zou ik wel gaan. Al zouden je ouders wel komen, voor hun kom je niet, het draait niet om hun. Zou ze dan gewoon negeren.