Driftige dreumes

Herkenbaar, denk dat het een fase is (hoop ik!). Onze meid ook 14 maanden en precies hetzelfde als het gaat om driftbuien. Als ze iets doet wat niet mag, bij jouw geval de toiletrol, zeg ik eerst: Nee F afblijven. Dit doe ik 2x, daarna gewoon weghalen. Dan wordt ze ook boos en gaat ze schreeuwen, huilen, stampen. Drama maken dus. Tot nu toe probeer ik dat gedrag te negeren. Vaak werkt het, want als ze geen aandacht voor haar drama krijgt is het niet leuk meer voor haar. Soms gaat ze door en zet ik haar in de hal. Na 2 minuten (voor haar denk ik lang genoeg) zeg ik je mag weer de kamer, maar als je weer gaat schreeuwen ga je terug naar de hal.

Dus wat kun je het beste doen, lastig want ik weet natuurlijk ook niet of ik het op een goede manier aanpak. Denk wel dat grenzen stellen een goed idee is. 1 of 2 keer waarschuwen en dan 'straffen' op haar niveau. En natuurlijk goed gedrag prijzen. Wat betref haar hoofd bonken zal het weinig kwaad kunnen. Als ze ziczelf echt pijn doet stopt ze wel.

 

Heel herkenbaar hier is het heftig geworden sinds dat hij 19 maanden is. Van uit het niets soms of ik begrijp de reden niet. Bij vermoeidheid is het lontje nog korter. Soms kan ik hem afleiden maar als het doorzet en dat is tot nu toe een keer of 5 krijst hij slaat met zn hoofd krabt je als in de buurt komt probeert in alles te bijten. De aanleidingen kunnen zijn ergens heen willen wat even niet kan zijn eten valt van zijn lepel enz. Even in de hal maakt niks uit als hij echt blijft hangen in zijn boosheid krijst hij tot hij nat is van het zweet. En langer dan een kwartier. Pas een keer de tv aangezet en toen vergat hij dat hij boos was. Ik vraag me ook af wat ik er het beste mee kan doen pfff. Die woedeaanvallen heeft hij nu 5 keer gehad ofzo. Verder kleine af te leiden frustratie s die je soms het beste even kan negeren en dan is het soms meteen over. Papa was vroeger ook zo dus het komt vast goed

 

Mijn zoontje had ook zo'n periode. Woedend om alles wat niet mocht of niet ging zoals hij wilde. Dan ook met zijn hoofd op de grond bonken. Blauwe plekken!
Maar het was ook na een tijd over, dus het is faaaassseeeee....

 

gelukkig wel

 

Oh heel herkenbaar!

Bij ons is het nu bijna over, ze is nu 17 maanden.. Het enige wat hier heeft geholpen was negeren en tijdens zo'n aanval haar niet eens aankijken.. Dat hielp vrij snel. Succes!

 

Ik kan alleen maar zeggen: herkenbaar!! Ooit gaat het weer over haha

 

het is wel gezond je kindje leert in deze fase dat het een mensje is met een eigen mening, alleen het ene kind ventileert dat iets duidelijker dan de ander

Wat hierbij de toverwoorden zijn: negeren (van het gedrag), hele duidelijke grenzen en consequent zijn.
Ik heb hier ook een minister president in spe.

Zodra hij zo boos wordt om "niks" (als iets niet lukt mag hij best boos worden, maar niet om eigenwijs gedrag) dan gaat datgene weg (in jouw geval de ontbijtkoek bv)en haal ik hem uit de situatie. Is het iets aan tafel dan schuif ik hem daar weg...is het iets op de grond dan bied ik wat anders te spelen aan. Als hij gekalmeerd is probeer ik het nog 1 keer...weer een driftbui= weg. En dat had hij binnen no time door.

Niet nog eens toegeven, want dan ben je niet geloofwaardig. De aandacht op het vervelende gedrag (de driftbui) leggen heeft ook geen zin, want ze zijn nog te klein om daarover te praten. Met een peuter zou dit wel kunnen. Dus 1 keer benoemen: "zo boos worden is niet nodig" en verder geen woorden aan vuil maken.

heb de langste adem...en verder suc6 he

 

Hier een jongetje wat even oud is.. wij roepen ook al maanden dat het een enorme boef is/wordt! En hier ook driftbuien.. ik zeg 2x dat iets niet mag, de 3e keer haal ik hem weg en zet hem bij zijn eigen speelgoed. Tot een week geleden was het constant huilen als ik dat dan deed, gelukkig niet met zn hoofd bonken. Afgelopen weekend nog 1x driftig geworden omdat hij niet in t kastje mocht maar daar bleef hij nog al in hangen dus toen heb ik hem een minuut op de gang gezet. Daarna viel hij mij zo in de armen haha, even lekker knuffelen.

Ik heb ook echt tegen mm vriend gezegd dat we heeeeel consequent moeten zijn. En dat lukt goed en lijkt nu zijn vruchten af te werpen. Ik leg ook alles uit en probeer zo min mogelijk nee te zeggen.

 

Onze dochter is even oud en wat herkenbaar!!! Ze kan hier behoorlijk doordrammen en oma geeft nog wel eens wat toe, op zich vind ik dat niet zo erg, want oma mag haar best verwennen.... maar het moet niet zo zijn dat wij er dan troubles mee krijgen. Zo merk ik meteen dat ze met oma naar de winkel is geweest, wijzen naar het speelkarretje en o wee als je er dan niet heen loopt en ze er niet in mag hihi Maar consequent blijven en duidelijk vertellen wat wel en niet mag, dan komt ze wel door haar driftbui heen

 

Hier ook een en al herkenning. Heb een tijdje geleden hier een topic over geopend. Dochter is ook al wekem drammerig. Mag ze iets niet dan is het echt een drama queen. Wij proberen het ook te negeren. Eerst zeggen we dat het niet mag en proberen haar af te leiden, lukt dit niet dan halen we haar weg. Met driftigheid tot gevolg. Op de grond liggen, krijsen, huilen alsof dd wereld vergaat. Dat gedrag negeren we of afleiden.

Ik vind het ook erg lastig maar we proberen consequent te zijn en vol te houden.

 

Ook hier sinds kort af en toe een driftbui. Als die eenmaal aan de gang is, helpt afleiden ook niet meer, dus afleiden zetten we vooral in bij het voorkomen van een driftbui.

Het gebeurt als ze naast me loopt en opeens de andere kant op wil en ik dat niet goed vind. Als ze de kat bij de staart wil pakken, dat vind ik natuurlijk niet goed. Maar ook laatst toen ze zich gestoten had tegen de muur, en toen ze zelf met een lepel wilde eten en dat lukte niet, en zelfs die keer toen mijn man en ik ruzie hadden gehad.

Ze overstrekt, huilt, gilt, duwt ons weg en slaat soms om zich heen.

Onze regel is dat nee, nee is, en dat verandert niet als je daar van streek door raakt. Maar ze heeft wel recht op haar eigen gevoelens van boosheid, frustratie en verdriet. Het past ook bij haar leeftijd dat ze nog niet met grote negatieve gevoelens kan omgaan. Het kan voor mij wel flauwekul lijken om te gaan krijsen omdat ze niet zelf soep op haar lepel kan krijgen, maar voor haar is dat haar wereld en dus erg belangrijk.
Wat we doen is bij haar blijven (indien nodig uit de situatie weghalen) en haar gevoelens benoemen (Raketje boos, Raketje huilen...) . Maar niet te veel, want dan begint het weer overnieuw Dus voornamelijk is het wachten tot het over is en we weer door kunnen.

 

Herkenbaar hoor, Idd een fase.
Volhouden en negeren. Geen confrontatie uit de weg gaan door ze hun zin te geven. Nee blijft nee!
Hier komen ze bijna niet meer voor en duren ze steeds korter.

 

Onze zoon had het ook, vooral de periode voor hij (goed genoeg) leerde praten. Het is uiteindelijk goed gekomen en hij heeft er geeneens een plat voorhoofd aan overgehouden.

Op die leeftijd ging ik bij zo'n driftbui meestal bij hem in de buurt zitten, maar weleen half afgewend. (Dus niet naar hem kijken.) Ik was in de buurt, maar negeerde het verder. Hij kwam dan vanzelf naar me toe als hij 'klaar' was, om getroost te worden. Het is ook wel wat, zo veel emotie om zo'n klein lijfje!
Ik heb er nooit aan toegegeven en de zin gegeven, want ik denk dat ze dat snel doorhebben en dan die driftbuien (ook) echt gaan gebruiken als manier om hun zin door te drijven. En niet alleen maar als manier om emotie / frustratie te uiten.

 

Hier ook een dame met flinke driftbuien en hoofd bonken.
Ik negeer het alleen als ze het doet om haar zin te krijgen en niet als het uit frustratie is. Ik pak haar dan op en houdt haar vast totdat ze rustig is, wil haar laten merken dat ik er ook op zulke momenten voor haar ben. Voor haar is het dan puur frustratie, ze doet het niet om mij te pesten of uit te testen.

 

Die ervaring heb ik ook, als ik haar aankijk kan dat een trigger zijn om opnieuw te beginnen. Ook aanraking is dan al te veel. Ik blijf bij haar, maar kijk wel uit dat ik geen olie op het vuur gooi. En de zin geven mag dan wel soms op dat moment een driftbui voorkomen, maar dan zit je er toch later mee. Het is toch wat met die kleintjes he!