Narsistische ex partner

Ik heb een narcistische ex (niet gediagnosticeerd maar zijn gedrag is navenant).
Ik negeer het. En dat kan hij niet hebben. En dan weet ik dat er goed aan doe. Alles met onze dochter hou ik nauwlettend in de gaten.

Zeker als je ex gediagnosticeerd is, snap ik.niet dat hulpverlening faalt. Ze zouden toch beter moeten weten dan??

Het toverwoord is je eigen ding doen. Laten zien je hij je niet meer raakt! Dat je hem niet nodig hebt. Ik leef (daarvoor ook al hoor) alsof hij er niet is. Ik vraag hem niets, ik doe m'n eigen ding. Zo af en toe vraag ik.naar de alimentatie die hij niet betaald en dan roept ie hard dat ik niet moet denken dat ik dat geld krijg en zeg ik goed hoor en loopt de teller bij het lbio weer hoger op.
Geld wat ik nooit ga krijgen maar ik ga gewoon door.

Is een andere hulpverlener een optie?

 

Je mag me altijd een pb doen.

Hier ook te maken met zo'n ex. Ik heb hem redelijk mak gekregen (wel met hulp). Maar heb heel hard moeten strijden!!

 

Hier ook een ex met diagnose. Al 6 jaar strijd. Die hij maakt. Kinderen die klaar met hem zijn. Maar hulpverlening faalt. Zij blijven de kinderen pushen in een omgangsregeling. Zij zien alleen een zielige vader die wordt tegengewerkt door zijn ex. Zijn diagnoses (hij heeft meerdere zeer heftige diagnoses die pas gevonden zijn nadat wij het huis uitgevlucht waren) kijken zij niet naar. Net als de veroordeling voor kindermishandeling!

 

Mijn ex is richting mijn kind te ver gegaan. Hulp gehad. Tijdens dat traject heb ik me heel sterk gemaakt om duidelijk te krijgen dat we naar het kind moeten kijken ipv wat de ouders willen. Het kind staat centraal, niet de ouders!! Gelukkig is het mij gelukt en mocht mijn kind op 8 jarige leeftijd zelf kiezen of ze vader wel of niet wilde zien.

 

Ik zit helaas momenteel in exact dezelfde situatie, dus kan je qua ervaring helaas niet echt op weg helpen, behalve zeggen dat het inderdaad een hel is.... een scheiding, een man die alles en iedereen bespeelt (inclusief de kinderen) en ook ik sta compleet met mijn rug tegen de muur..... Momenteel is er een gevecht gaande om de omgangsregeling.

Enige wat hier enigszins helpt is hem zo veel mogelijk negeren, ik reageer niet op zijn gedrag, Whatsapp en e-mail. Dat kan hij ook niet handelen, maar het is iig beter als het alternatief....

Hoe gaat het nu met je kinderen? En hoe oud zijn ze? PB Staat altijd open!!

(lang lid geweest, lees nu alleen af en toe mee, zojuist toch weer een account aangemaakt).

 

Welke hulpverlening faalt TS?

 

Herkenbaar ze blijven hameren op dat onze communicatie ruk is. Echter niemand kijkt naar waarom hij ruk is. Ex speelt er handig op in en blijft benadrukken dat wij samen het probleem zijn. Echter ik heb geleerd dat 1 iemand een oorlog kan starten, maar dat er 2 nodig zijn om hem te stoppen. En daar gaat het fout.

 

Je moet niks toch? Sociaal wijkteam moet je beiden mee instemmen toch?

 

Hij heeft ons kind proberen te manipuleren , erg slecht praten over mij en mijn partner (ik en partner waren de zwarte mensen die hem als wit mens kapot willen maken), hij heeft haar het bos mee ingenomen en toen gezegd dat mama en ...(naam partner ) haar daar nooit kunnen vinden. Heel erg op haar gevoel inspelen om zo zijn doel te bereiken. Gelukkig geen lichamelijk misbruik, maar wel geestelijk misbruik.

 

Dit gebeurt hier ook steeds. Manipulatie van de kinderen en constant op hun gevoel inspelen.... Probeer dat maar eens te "bewijzen"

Hoe ging je naar je dochter mee om? Ik sta regelmatig met mijn mond vol tanden omdat ik dan echt niet weet wat ik moet zeggen. Ex zit t.o.v de kinderen vaak in de slachtoffer rol: hij is alleen en heeft geen geld voor dit en voor dat. Allemaal onzin, maar mijn kinderen hebben inmiddels grote medelijden met hun vader.

 

Kan je er niet mee stoppen omdat je er geen vertrouwen meer in hebt?

Of ze een keer bellen en jou kant van het verhaal doen? Alhoewel dit waarschijnlijk weinig zal opleveren: of ze prikken er direct doorheen, of ze zien het gewoonweg niet en jij krijgt de zwarte piet toebedeeld...

 

Het heeft meer dan 2 jaar geduurd voordat het zo uit de hand liep dat ik weigerde mijn meisje nog naar hem toe te laten gaan. (Mijn meisje had echt veel last, dwangstoornis gecreëerd, boos en vervelend gedrag naar mij toe, niet meer willen/kunnen slapen). Toen was ik er klaar mee en heb een maatschappelijk werker gebeld met de vraag of ik mijn kind naar vader moet laten gaan, terwijl ik zie dat ze kapot gaat. Het advies wat ik kreeg was dat ik haar bij me moest houden. En zo is ook daar het traject van hulp opgestart. (Heb in die periode ook een dagboek bijgehouden over het gedrag van mijn meisje en dingen die ex deed). Vanaf het begin van het traject heb ik mezelf sterk gemaakt dat ik wil dat mijn meisje gehoord wordt en dat haar belang telt.
Ze is nu net een paar maanden klaar bij de psycholoog, die hebben haar erg goed geholpen. En ik heb een heel ander kind terug gekregen!!

Probeer (hoe moeilijk ook) vader niet zwart te maken, maar je kan wel dingen uitleggen naar het kind toe.

 

Ik ga tot op heden eerlijk gezegd nergens op in... Hij kletst maar een eind heen. Maar tot op heden heeft hij mij ook nog niet heel erg zwart gemaakt. Ik heb over 2 weken ook een afspraak staan met een kinderpsycholoog, om te kijken hoe ik de kinderen kan helpen en hoe ik het beste op opmerkingen van ex tegen de kinderen kan reageren. Het liefst zou ik zeggen, dat papa een eikel is die alleen maar aan zichzelf denkt, maar dat is ook niet echt opvoedkundig verantwoord ☺️

Hoe is de omgangsregeling geregeld bij jou?

Oh trouwens wellicht een tip: schrijf alles op. Je vergeet snel allerlei zaken en dit kan je eventueel later nog eens nodig hebben...