Ik wil mijn gynaecoloog vragen of ik misschien ingeleid kan worden, ik vind het zo spannend. Heb de eerste 30 weken zoiezo al weinig vertrouwen gehad in een goede afloop na 3 miskramen, na de 30 weken begin het vertrouwen te groeien maar nu haal ik me weer allerlei horror scenarios in mijn hoofd wat er allemaal nog mis kan gaan de komende tijd. Zou de gyn hier aan meewerken, of kan ik vragen of hij wil strippen?
Denk t ook niet. Ik had dit ook, en ben gelukkig bevallen met 38 weken maar ze wouden echt pas met 40 weken ernaar kijken
daar was ik al bang voor, heb al heel de week voorweeën wat natuurlijk niks wil zeggen, ga haast denken, omdat ik het zo graag wil het nog heel lang gaat duren. waarschijnlijk piep ik met 8cm ontsluiting wel anders
Ik denk het ook niet.... En ondanks dat ik je gevoelens heel goed kan begrijpen, is het denk ik ook niet de beste keuze voor je kindje. Misschien mag je wel vaker op controle, of een aantal x een ctg laten maken. Dan ben je gerust en kan je kindje komen als hij of zij er klaar voor is .... Hoe dan ook, succes met de laatste loodjes!
Dat zullen ze niet gaan doen tenzij medisch noodzakelijk. Ik heb een hele zware zwangerschap (hg, veel afgevallen, constant ziek, bekkeninstabiliteit, dreigende zwangerschapsvergiftiging) en ben nu afgelopen vrijdag weer opgenomen in het ziekenhuis. Was toen precies 37 weken en ben lichamelijk en geestelijk gezien op. Bij mij willen ze nog niet in gaan leiden omdat het voor ons ukkie gewoonweg nog niet ideaal is om geboren te worden. Op deze termijn is iedere dag langer er een meegenomen om er zekerder van te zijn dat ons kindje een zo goed mogelijke start krijgt. Ze kijken dus in eerste instantie naar wat het beste is voor je kindje en niet zo sterk naar wat jij zou willen.
Hangt er van af. Mijn gyn heeft mij bij mijn dochter met 36.nogwat gestript en mocht vanaf 37 weken ingeleid worden gekozen voor 38.1 omdat eerder de verloskamers vol waren). Op dat moment was er geen levensbedreigende noodzaak om mij al in te leiden, maar mijn gyn wilde in mijn geval (zeer lang ivf traject, meerdere keren bijna de zwangerschap verloren in eerdere termijnen) 0,0 risico lopen bij spontaan afwachten. Ik was ook als de dood om onze gezonde dochter door mijn eventueel wederom falende lijf kwijt te gaan raken. En mijn gyn wil geen enkele zwangere dat risico laten lopen, maar in mijn situatie was hij extra bezorgd en bood hij dit uit zichzelf aan. Je kun het dus altijd vragen!
Nee, als er geen medische noodzaak is, is het nog steeds beter met 37wkn om even te blijven zitten nog. Laat 't over je heen komen, praat er met je gyn over!
Hopenlijk is een gesprek daarover niet meer nodig. Vanacht al flink wat weeën gehad, zet niet echt door maar het begin is er zullen we maar denken.
Dat denk ik niet, ik loop al weken zonder morfine te creperen van de pijn en ik word misschien met 38 weken ingeleid, met 37 weken doen ze helemaal niks als er geen gevaar voor moeder of kind is
Helaas zal een gyn om die reden niet gaan inleiden. Er moet echt een medische noodzaak zijn om bij 37 weken al te gaan inleiden. En inleiden is ook geen pretje hoor. Je krijgt vaak heftigere weeën,vaak ook een weeënstorm en dat kan ook stressvol zijn voor het kindje. Bespreek wel je angst met je gyn. Maar inleiden zal hij/zij met 37 weken echt niet gauw doen.
Het is voor je kindje het beste om zo lang mogelijk te groeien in je buik wordt hij/zij veel weerbaarder van, dus meid, even doorzetten denk ik. Ik ben zelf bevallen met 41,4, dus begrijp echt wel dat je er zat van bent Sterkte met de laatste loodjes!
Als jij er mentaal helemaal doorheen zit is dat een reden om in te leiden. Het hangt er wel vanaf hoe het beleid is van het ziekenhuis. Ze zullen niet eerder dan 38 weken inleiden. Ik ben ingeleid met 38.1 en binnen 8 uur bevallen.
Ze zullen misschien wel inleiden maar niet met 37 weken. Ze zien liever dat een baby zeker 38 weken blijft zitten. Houd er ook rekening mee dat inleiden niet altijd werkt, mijn nicht wilde per se worden ingeleid zonder medische reden, dat kreeg ze voor elkaar met 38,5 week maar na een week proberen nog geen baby. Uiteindelijk is hij pas na 40 weken geboren.
De gyn gaat er ook niks aand oen, heb een opmerking gemaakt dat hij van mij wel mag komen toen kreeg ik als antwoord, binnen nu en 4,5 weken he dan zullen we hem zien. Ach ja moet me er maar bij neerleggen en vertrouwen hebben dat alles goed blijft gaan.
Ik mocht bij de laatste vanaf 38 weken ingeleid worden, gezien de geschiedenis. Ik verwacht dus niet dat je, zonder voorgeschiedenis, zomaar eerder ingeleid wordt. Nu beviel ik spontaan eerder, maar dat was niet het plan! Ik zou wel echt je zorgen aangeven. Hij kan je wellicht geruststellen.
Balen dat ze je niet inleiden. Hopelijk komt de kleine snel. Hier hebben ze me wel met 37.2 ingeleid. Ik had dan wel al 3 cm ontsluiting en m'n bmh was volledig verstreken. Ik liep sinds einde 2de trimester met ernstige bi wat bij mij uitwerkte naar m'n bm (zit vol littekens ivm operaties van asherman). Ik was dan ook al een paar weken mentaal en lichaamlijk op. Heb een paar keer een nacht in t zh geslapen met behulp van een spuit tegen de pijn en slaapmiddel erin. Ik denk dat t per zh verschilt, maar ik was echt op. En dat was bij de bevalling ook te merken. Ze hebben me er echt doorheen moeten slepen. Nogmaals heel veel sterkte en ik hoop dat je je schat snel in handen hebt.
Ik snap je angst en dus je wens, maar als er geen medische reden is voor inleiding en je een gede zwangerschap hebt tot nu toe, dan zit je kindje volgens mij echt het fijnst in je buik hoor. Een kindje dat iets later geboren wordt is vaak een makkelijke en blije baby, die beter drinkt en slaapt dan een vroeger geboren kindje (gemiddeld uiteraard). Ik wilde ook altijd zsm bevallen, omdat ik het einde heel eng vond. Stel dat ernog eat mis zou gaan.... Bij mn eesrte ben ik op een natuurlijke manier vroeg bevallen en wat waren mn man en ik blij dat we niet die enge laatste weken door hoefden te lopen... Mn tweede kwam echter pas met 41 weken en wat hebben we lopen stressen die laatste drie weken. Achteraf ben ik juist zo blij dat ze nog zo lang is bljven zitten. Ze was hierdoor een lekkere grote baby met flink wat spekkies, die vanaf het begin zich al snel goed op temp kon houden en goed dronk en groeide. Bij mn eerste moesten nog wel eens zenuwachtig doen over of ze wel genoeg aankwam en dronk. Bij de jongste hebben we deze angsten niet hoeven hebben in de eerste weken. Ik weet uiteraard niet zeker of het er iets mee te maken had, maar ze was ook veel tevredener en makkelijker dan haar oudere zus was als baby. Achteraf ben ik dus erg blij dat ze wat langer is blijven zitten. Ik zal duimen voor een goede bevalling en een gezond kindje!