dat we definitief uit elkaar zijn.. Vandaag is hij definitief vertrokken met de laatste spullen (al zullen er nog vast wel dingen liggen her en der) en met de hond.. 4 maanden geleden heeft mijn exvriend de relatie verbroken. Het liep al een langere tijd niet goed en we hebben er wel alles aan gedaan maar we waren te veel uit elkaar gegroeid, vervreemd van elkaar. We hadden al vaker gesproken over het uit elkaar gaan, maar we durfden beide de stap niet te zetten, tot hij een andere vrouw tegen kwam :x toen durfde hij het wel ! Ik ben hier heel boos en verdrietig om geweest maar ik heb dit voelen aankomen. Heb het ook naast me neer gelegd en weet dat de breuk beter is voor ons allebei. We werden beide ongelukkig in deze situatie. Kijk dat hij direct een ander heeft doet wel pijn hoor, maar ik vind het energie verspilling om hier lang boos over te zijn. Ik moet het accepteren vooral voor mijn meisjes. We staan op vriendschappelijke voet met elkaar en dit willen we ook zo houden voor onze meiden. In eerste instantie zou ik weggaan, dat wilde ik ook heel graag een nieuwe start met de meiden. Maar bij naderinzien wilde ik toch liever hier blijven wonen, dat leek mij rustiger voor de meiden, vertrouwd in hun eigen omgeving. Mijn exvriend zou een huis gaan kopen of via antikraak tijdelijk wat gaan huren. Donderdag belde hij me, hij kon via antikraak een huis huren... Slik, dat betekend dat het definitief gaat worden. Ik zag het ook als een hele grote opluchting, want we hebben 4 maanden samen in een huis geleefd terwijl we geen stel meer waren. Het ging goed en hij was veel weg, maar toch zat het me in de weg. Ik kon voor mijn gevoel nog niet verder, mijn leven stond stil... Vrijdag heeft hij de sleutel gekregen en de afgelopen 3 dagen heeft hij zijn spullen verhuisd en vanavond dus de laatste spullen en onze hond.. Al die dagen stond ik er positief in. Het voelde goed zo en ik dacht aan mijn nieuwe leven die ik eindelijk kon gaan opbouwen. vanavond keek ik nog in een doosje die met hem mee zou gaan, hier zaten allemaal bonnetjes, kaartjes e.d in van de dingen die we samen gedaan hadden. Vakanties, etentjes, uitjes enzo.. Toen kwamen de herringeringen boven, we hadden het zo leuk samen tot de lastige periode begon (voornamelijk ellende van buitenaf wat veel invloed op onze relatie had) wat viel dat zwaar zeg.. En toen kwam het afscheid, dat viel me toch zwaarder dan ik had gedacht.. Ik kreeg een knuffel en de tranen stroomde over mijn wangen, hij had het ook zwaar en heeft ook een paar tranen moeten laten. 7 jaar samen zijn nu voorbij.. Alle mooie herringeren blijven herringeren, maar er zullen er geen meer bijkomen... Ondanks dat ik weet dat het beter is zo, ben ik erg verdrietig en mis ik hem toch wel... (bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal...)
Wow heftig hoor... Maar ik denk dat het beter is zo. Tuurlijk zal het wennen zijn maar de zon gaat ook voor jullie weer schijnen. sterkte tot die tijd en wees sterk voor je meiden!
Meis, heftig dit te lezen.. Lijkt me enorm moeilijk om die 7 jaar uit jullie leven af te sluiten en aan een nieuwe periode te beginnen.. Ookal wist je dat dit moment er aan kwam, het is gewoon enorm emotioneel. Alle herinneringen, jullie prachtige meiden, het leven dat je samen had, de mooie dingen, de verdrietige dingen.. Zal tijd kosten dit alles te verwerken. Hoop dat je jezelf daar ook de tijd voor gunt, want je bent zo sterk geweest de afgelopen maanden, maar vergeet jezelf niet! Wil jou, Siënna en Lenthe alle geluk van de wereld toewensen met zijn drietjes! Hopelijk kunnen jullie snel je draai vinden en gaat de toekomst jullie heel veel moois brengen. Liefs en een dikke knuffel!
2g4e; ja het is echt beter zo daar ben ik voor mezelf ook echt overuit (hij ook trouwens), maar pff wat valt het me zwaar zeg.. Dank je en ik hoop dat bij ons idd de zon snel weer gaat schijnen. Ik ga ook snel mijn huisje veranderen qua stijl en inrichting zodat we echt een nieuwe start hebben. Abri; bedankt voor je lieve berichtje, moest er gewoon van huilen.. (nou huil ik heel de avond al, maar na het lezen van je berichtje kwamen de tranen direct weer boven . Lucht wel enorm op!) Ja ik probeer mezelf ook de tijd te geven om het allemaal een plaatsje te geven. Het gevoel moet ook slijten, kan niet verwachten dat het verdriet morgen al voorbij is. Maar ik merk wel dat mijn lichaam op is van alle spanningen en stress. Ben veel moe, heb veel hoofdpijn en mijn pijngrens is opeens superlaag?? en dat had ik voorheen nooit, nu als ik me stoot ga ik soms bijna door de grond van de pijn en staan de tranen in mijn ogen.. wil over een tijdje, als ik er aan toe ben, als afsluiter voor mezelf de fotoboeken nog maken die ik nog steeds moest maken van onze laatste 2 jaar. Voor mijn gevoel sluit ik het dan echt af, maar dan moet ik daar wel echt aan toe zijn..
Pffff heftig zeg. Ik lees hier mee omdat ik al heel lang met het idee rond loop dat we beter uit elkaar kunnen gaan (alleen mijn man is nog "zielsgelukkig" met mij). Kan me voorstellen dat het een emotionele achtbaan is. Aan de ene kant een kleine opluchting, maar ook zoveel verdriet en emoties om te verwerken. Wil je heel veel sterkte wensen!
Wat een heftige situatie zeg.. Natuurlijk zit je er even helemaal doorheen.. Hoe rot het uiteindelijk ook was, je hebt samen ook zoveel mooie dingen meegemaakt, en dat kun je zo ontzettend missen.. Niets mis mee, en ook helemaal niet raar! Veel sterkte meis!
Mirro; Dank je wel nog.. Hoe gaat het nu met jou en je relatie? Zie je helemaal geen mogelijkheid meer om te vechten voor je relatie? Heb je je twijfels ook aan je man aangegeven? Wil jou ook heel veel sterkte wensen want dit moet heel zwaar voor je zijn... Shaddixxx; precies! je mist de leuke, mooie en bijzondere dingen die je samen hebt mee gemaakt, toen je het nog leuk samen had... Lexxie; wat lief dat je daar naar vraagt, het gaat nu goed met me! De eerste paar dagen zat ik echt in een dip.. Maar ik heb de knop om kunnen zetten en ben me gaan focussen op het leven van mezelf en de meiden. Mijn vader is ook direct begonnen met verven in huis, zodat het snel 'mijn' huis zou worden en zijn invloeden er uit zouden zijn! Ik ben ook flink gaan ruimen, alle foto's weg en alles wat ik nog van hem tegen kwam in een doos gestopt en weggezet zodat ik het kon meegeven. Er is echt rust in huis gekomen... Ik zit goed in mijn vel voel me gelukkig! De meisjes pakken het ook goed op, heel bijzonder om mee te maken.. Ze bloeien heel erg op de laatste tijd, dus voor hun is het ook positief geweest.. Ik heb ook een baan gevonden, dus die stress is nu ook weg! Nu ik er op terug kijk was het een goede beslissing om uit elkaar te gaan... hoe heftig t ook is... beter gelukkig apart dan ongelukkig samen....
Foto's zou ik eerder op zolder zetten o.d. omdat het toch de vader van je kinderen is, en zij later misschien willen zien wat jullie vroeger deden. Het blijven herinneringen, en later kijk je daar misschien anders op terug.
Heb het ook niet weggegooid hoor net als de kaartjes en briefjes die ik van hem heb gekregen in de afgelopen jaren. Die zitten inderdaad in een doos op zolder. Ik heb een fotowand in de gang en daar heb ik alle foto's van ons samen weggehaald... En heb ook alle foto's nog digitaal die doe ik ook niet weg. Het is een stukje van mijn leven en al die dingen weg doen is alsof ik een stukje van mijn leven weggooi... En inderdaad voor de meisjes is het later leuk om terug te zien dat papa en mama ooit samen zijn geweest...
Brr, ik lees met tranen in m'n ogen, en kippenvel over mijn hele lichaam je verhaal.. Ik hoop dat je het allemaal een plekje kan geven, en dat jij en je 2 meiden het goed hebben met jullie 3tjes! Wil je even zeggen dat ik het heel dapper van je vind! Respect! Knuffel!
oohhh pffff heftig hoor! Maar goed hoe je er mee om gaat, het besef dat het beter is, moeilijk! Dat echte officiele moment lijkt mij ook heel zwaar, alhoewel het ook rust gaat brengen. Je sluit iets af.. iets wat ook ooit heel mooi is geweest, en het zo jammer is dat dat niet zo heeft kunnen blijven. Maar hoe gaat het nu?