Hi allen, Mijn 1e zoontje woog 3710gr met zijn geboorte met 40+2. Hij zat vast, schouderdystocie. Het was een spannend moment maar gelukkig is het snel goedgekomen. Mijn 2e, een meid, woog 2980gr en dat was een droombevalling. Zou ik zo nog 10x doen. Maar nu… ik heb vandaag mijn laatste groeiecho gehad en hij heeft een flinke spurt gemaakt. Hij was al wel groot, ik heb zwangerschapsdiabetes deze keer (had ik ook bij nr 1) maar nu zit hij echt boven de curve. Hij wordt op meer dan 4 kg geschat met de inleiding (met 38w) waardoor ik behoorlijk in de stress schiet. Ze leiden me expres al eerder in ivm de schouderdystocie van nr 1 alleen nu is hij nog een heel stuk groter… Wie heeft er ervaring met bevallen van een groot kindje na een schouderdystocie?
Tsja wat is groot? Mijn tweede was 4200 gram. Ze hebben hem handmatig moeten helpen omdat zijn schouder vast zat. Vierde was 4040 gram. Vanaf 5cm al persweeën gehad. Maar dat laatste stuk met de schouders ging goed. Dochter, de derde, werd een stuk zwaarder geschat dan ze was. Maar dat bleek uiteindelijk een poppetje van 3300 gram te zijn. Ze meten vaak de buikomtrek, terwijl dat de probleemzone niet is.
Dat is spannend @Suzi98. Schouderdystocie zitten natuurlijk verschillen in. Hoe erg was het? Welke houding beviel je? Etc etc Zelf zat mijn 3e even vast met zijn schouder. Gelukkig was dat heel even en was hij snel los. Toch vond ik dat achteraf heel spannend. Mijn man overigens ook. En hij kwam heel blauw ter wereld. Hij woog ruim 4500. Bij mijn volgende zoons ben ik bang geweest voor herhaling van dit zelfde of erger. Gelukkig gebeurde dat niet. Ze waren ook een beetje lichter (beide rond 4250). Bij hen beviel ik op de baarkruk, wat al meer ruimte in het bekken geeft. Jou kan ik alleen maar aanraden om je angsten met je gyn of vk te bespreken. Het is niet goed om met angst een bevalling in te gaan. Als het goed is, kunnen zij het beste alle risico's afwegen en op basis daarvan de beste keuze maken.
Oef, ook flinke gewichten en een heftige ervaring is het sowieso inderdaad. Ik beviel op mijn rug maar doordat hij dus vast zat moest ik last minute naar handen en knieën draaien. Klinisch vk heeft toen arm naar voren kunnen halen en hem zo ‘eruit gehaald’ maar inmiddels stond de hele kamer vol artsen, hoorde ik hem niet huilen en werd ie meteen weggehaald bij me. Dat vond ik dus vooral erg heftig; mijn dochtertje werd heel rustig geboren en lag meteen bij me. Zo’n wereld van verschil… Omdat ik erg graag de ruggenprik wil is het lastiger om in een andere houding te bevallen. Baarkruk mocht ik juist niet omdat ze graag zicht erop willen houden (helaas) maar achteraf ging dat ook niet met de ruggenprik. Ik was dus ook niet echt angstig tot deze laatste echo. Ik heb nu de gyn een bericht gestuurd via de ziekenhuis omgeving maar volgens mij is zij op vakantie… anders ga ik morgen toch even bellen met de poli voor een afspraak om dit alles te bespreken. Hij weegt nu al bijna net zoveel (40gr verschil) als dat m’n oudste woog met 40+2.
Fijn dat je je ervaring met me deelt. Mijn schoonmoeder is mijn echoscopiste. Zij maakt eigenlijk alleen maar medische echo’s en heeft een heleboel ervaring hierin waardoor ik haar wel vertrouw. Mijn buik is ook echt giga deze keer.. Je kan helaas de schouders niet opmeten haha
Tuurlijk wel, er zit een foutmarge in van 15% maar het kindje is gewoon echt groot. Hij voelt ook groot.
Als je een ruggenprik wil, dan kan je ook op je zij bevallen. Dit zorgt ook voor meer ruimte in je bekken. Rug is hier eigenlijk echt de slechtste houding voor. En inderdaad zeker je angsten met je vk/gyn bespreken!
Geen ervaring met schouderdystocie. Maar ik wilde wel zeggen dat gewicht niet altijd bepaald hoe zwaar de bevalling is. Mijn zwaarste kind ging juist het snelste en mijn een-na-lichtste het moeilijkste. Ik reken de keizersnee dan even niet mee omdat zijn gewicht daarin niet bepalend was (4100gr). Van makkelijk naar moeilijk: 4270 4030 (tov cm de dikste) 3800 3850 Als ik nu moet kiezen met mijn ervaring zeg ik doe maar zo zwaar mogelijk, dan floept het er zo uit Al snap ik wel dat je je zorgen maakt. Je refereert toch naar je eigen ervaringen. Hopelijk onnodige zorgen ♡
Ja, dat klopt zeker wat je zegt maar met een schouderdystocie maakt het helaas wel degelijk uit. Wilt niet zeggen dat het nu weer gebeurd natuurlijk want dit is nr 3 en de weg is al wel 2x gebaand maar het maakt me wel bang. Gyn heeft m’n bericht gelezen zag ik, ze zal vandaag wel contact opnemen. Heb gelukkig een super gyn.
Dat is nog een goed idee! Rug is inderdaad de slechtste houding. Wist niet dat je op je zij ook meer ruimte had. Ben toevallig even m’n bevalplan op papier aan het zetten dus dit verwerk ik erin.
Nou… ik had de gyn een econsult gestuurd. Helaas is mijn eigen gyn op vakantie en kreeg ik een giga botte hork. Hij zei: echo’s zijn vaak onnauwkeurig en er moet ook aan je buik gevoeld worden. Dit wordt volgende week gedaan en er wordt zeker niet ingeleid voor de 38 weken. Naja, ik vroeg dus helemaal niet om een inleiding vóór de 38 weken. Ik gaf aan dat ik angstig was en ik ook al 5 weken geen controle gehad had en een beetje verloren in het systeem was…. Ik voel me dus echt niet gehoord.
2e bevalling ook een schouderdystocie gehad. Zoon van ruim 4900 gram. Met behulp van mc Roberts manoeuvre bevallen. De ene persoon kantelde mn bekken en deed iets met mn benen en de ander sprong bovenop mn buik om te duwen. Hele kamer stond ook al vol met hulp voor eventuele reanimatie ed. Zoon was ook helemaal stil en blauw toen ie geboren werd. Ik heb daar ook best wel last van gehad en zag ook heel erg op tegen de bevalling van de 3e. Dit direct besproken met verloskundige en doorverwezen naar de gynaecoloog. 3e was ook weer groot, maar een meisje. Ben toen net 38 weken ingeleid omdat ze wilden voorkomen dat ze boven de 4 kg zou zijn bij de geboorte. Ze werd geschat op 3800 gram met 38 weken, bij de geboorte was ze 3600 gram en die bevalling (inleiding) was echt super! Mocht je vragen hebben, stel ze gerust!
Dat is echt ontzettend fijn om te horen! Wat een nare ervaring he zo’n schouderdystocie… ook voor jou erg heftig Hier wordt hij nu dus op 4200 geschat met 38 weken waardoor ik het nog steeds spannend vind.
Mijn 4e woog bij de geboorte 3980 gram en zag iets vast met haar schouder, maar ze hadden haar gelukkig zo los. Mijn 3e daarentegen woog 4666 gram en zat helemaal niet vast. Over de 5e kan ik niks zeggen. Hij werd ook weer zwaar geschat, maar hij is via een geplande keizersnede geboren.
pas later ging ik me beseffen hoe heftig die ervaring was. Zo’n kamer vol, alle toetsers en bellen die afgingen, een blauw aangelopen kindje… eigenlijk kwam dat besef pas goed toen ik weer zwanger was. Ik snap je angsten helemaal! Je moet weer vertrouwen erin krijgen dat je lichaam dit kan. Mag je eventueel ook voor een keizersnede kiezen? Die keuze gaven ze mij wel. 4200 gram is nog steeds een fikse baby. echt je angsten goed bespreken met de gynaecoloog. Het is zo belangrijk om het gevoel te hebben dat ze je serieus nemen en met je meedenken en je angsten begrijpen. Mijn inleiding en bevalling waren heel fijn. In tegenstelling tot m’n andere bevallingen heb ik ook nog heel lang rondgelopen en op een bal gezeten na het breken van de vliezen en het starten van de wee-opwekkers. Bij mijn eerste twee bevallingen ben ik vrij snel gaan liggen en dat had ik nu eigenlijk zo lang mogelijke uitgesteld. Geen idee of dat iets geholpen had, maar toen ik eenmaal het gevoel had dat de bevalling nu echt ging beginnen was het ook al te laat om de pijnstilling te starten en mocht ik bijna meteen persen. Zo verschil met de bevalling van de 2e.
Ja dat besef komt vaak later, herkenbaar! Wat fijn dat je ervaring bij de 3e zo prettig was. Mijn 2e was ook echt een perfecte bevalling maar zij woog 2980 gr… heel verschil. Ik wil eigenlijk ook echt geen keizersnede haha stom hè. Hebben ze overigens ook niks over gezegd
ohh wat een kleintje. Ik snap heel goed hoor dat je geen keizersnede wilt. Zou het beleid per ziekenhuis dan verschillen? Bij mij gaven ze wel aan ook liever voor een inleiding te kiezen dan een keizersnede, maar ergens vond ik het wel fijn dat ik een keuze had. Wanneer heb je weer een afspraak bij je eigen gyn?
De dag dat ze me gaat toucheren… 11 september. Heel rot dus haha. Volgende week wel bij een klinisch vk op 4 sept dus ik ga het daar ook aangeven.
oh dat is wel balen. Zeker aangeven hoor, volgende week! Met zo min mogelijk spanning die bevalling ingaan. Hopelijk kunnen ze iets voor je betekenen en die spanning wegnemen.