Hayy Ik ben nu 25 weken zwanger dus heb nog even de tijd maar ik zal mijn angst uitleggen. Een vriendin van mij was ook zwanger en is vorige week begonnen met bevallen en het kindje heeft het helaas niet gered. Nu ben ik zo bang dat dat ook gaat gebeuren bij mij en de kleine man. Ik weet iedereen is anders maar hierdoor ga je toch nadenken over alles. Ik ben zo bang om te bevallen daardoor. Wie heeft dit ook en hoe gaan jullie daarmee om ?? Groetjesss
Wat vreselijk zeg! Kan me je angst wel voorstellen. Normaal blijft zoiets een ver-van-mijn-bed-show, waardoor je het makkelijker weer naast je neer kunt leggen, jij hebt het nu van heel dichtbij meegemaakt.. Vertel je angst aan je verloskundige en ook waar je angst vandaan komt. Zij kunnen je geruststellen, uitleg geven over de kansen en een plan opstellen met jou voor bijvoorbeeld extra controles oid tijdens je bevalling. sterkte!
Ik denk dat je daar niet echt veel aan kunt doen hoor. Je weet in je hoofd best dat die kans heel klein is, maar ik snap je wel. Als er iets in mijn omgeving gebeurt, betrek ik dat ook snel op mezelf. Je kunt je wel bedenken dat als je dit je hele verdere zwangerschap laat beheersen en je kindje kerngezond geboren wordt, je misschien spijt hebt dat je zoveel angst hebt gehad om niks. Je hoeft je daar nu nog helemaal niet druk om te maken, je kunt je toch niet op de dood van iemand voorbereiden om het maar even kort door de bocht te zeggen. Probeer te genieten van elk moment dat hij/zij nog lekker in je buik rondzwemt en als er iets misgaat dan zie je het dan wel weer toch... Nu niet teveel over inzitten! Sterkte voor je vriendin, lijkt me echt vreselijk...
Wat vreselijk voor je vriendin!!! (En wat vreselijk voor jou om zo van dichtbij mee te maken, terwijl je zelf zwanger bent nota bene!) Ik kan me voorstellen dat je hier echt angst van hebt gekregen.. Ik was zelf ook bang dat mn kindje de bevalling niet zou overleven. Had totaal niet iets vergelijkbaars meegemaakt, angst was eigenlijk nergens op gebaseerd.. Gewoon hormonen waarschijnlijk. Ben bang dat er ook niks écht helpt. Ik zou het er sowieso met je verloskundige even over hebben, al is het maar om je hart te luchten want het is natuurlijk niet niks. En besef je dat de kans hierop mega klein is! Maar dat alles gaat de angst waarschijnlijk niet wegnemen. Het enige wat helpt is bevallen en zien dat het goed gaat. Ik kon ook pas geloven dat het gelukt was toen mn zoontje huilend en wel op mn buik lag. Pas toen was ik er gerust op... Ik hoop voor je dat de tijd vliegt en je gewoon snel een gezond kindje op je buik/borst hebt liggen.. Heel veel sterkte in elk geval!
Ik heb ook zoiets meegemaakt. Ik heb me er verder niet druk om gemaakt en dacht er pas een paar dagen na de bevalling weer aan. Met bevallen zat ik echt in mn eigen wereldje en dacht ik niet aan dit soort situaties. Er is altijd een kans dat zoiets gebeurt, maar meestal gaat het gewoon goed! Erg voor je vriendin trouwens
Vreselijk voor je vriendin.. Is ze te vroeg bevallen of dat niet? Het is altijd wel spannend allemaal maar je moet gewoon proberen positief te zijn en te denken dat alles echt wel goed komt, dit is ook in de meeste gevallen zo! Maar het raakt je toch erg vooral als het zo dichtbij gebeurd en bij iemand die je goed kent. Mn schoonzusje vertelde mij laatst ook over haar schoonzusje die met 25 weken ineens bloed verloor en haar kindje geboren moest worden en dit niet zou overleven. Ik was toen zelf ook zo'n 26-27 weken en maakte me ook wel even druk! Maar het gebeurd gewoon niet veel dus probeer er gewoon van te genieten en er niet teveel over na te denken.. Geniet van jouw zwangerschap ook al is het soms even moeilijk!