Ik heb deze ook bij baby&dreumes gepost, maar kreeg daar weinig reacties, wellicht hebben jullie meer ervaring/tips! Sorry als dat echt niet mag... ------ Hoi mama's, Ik heb weer eens een dilemma rondom mijn kleine dreumes-man. Het is een veeleisend manneke en begint al bijna een bokkige peuter te worden. We hebben dus ook vaak 'strijd'. D.m.v. een systeem van waarschuwen en 'time-out' gaat dit de laatste tijd gelukkig wel goed. Nu is het zo dat als hij iets niet mag van mij, hij vaak boos/gefrustreerd raakt. Op zich logisch, maar het probleem is dan dat hij of alles door de kamer gaat smijten, of mij of papa een mep geeft... Ik snap dat hij dat niet helemaal bewust doet, of ons pijn probeert te doen, maar erg blij ben ik er ook niet mee... Ik denk dat het echt frustratie is van hem, hij kan zich nog niet zo goed uiten ofzo? Hoe kan ik daar nou het beste mee omgaan? Ik probeer nu het slaan en gooien uit frustratie te negeren. Als hij slaat of gooit met iets zonder 'aanleiding' qua boos zijn ofzo, dan zeg ik er uiteraard wél wat van, want slaan is not-done wat mij betreft... Iemand tips?
Wij hebben een dwarse dame die 2 dagen jonger is dan jouw zoontje. Ons meisje gooit zich op de grond, gaan ons knijpen, krijst alles bij elkaar. Alles om maar haar zin te krijgen. Gooien, slaan, knijpen is bij ons niet toegestaan. Dat betekent bij ons waarschuwen en op de onderste traptree zitten 1 minuut lang. Als je boos bent mag je dat gerust laten merken, alleen dingen potentieel kapot maken of iemand pijn doen mag niet. Het gillen en op de grond gaan liggen negeren we. Dat is de ultieme poging van mevrouw om precies te krijgen wat ze wil. Voor ons gevoel is het grootste probleem dat ze nog niet kan praten en dus niet kan zeggen wat ze wil. Ze begrijpt wel een hele hoop alleen is niet alles naar haar zin. Als ze bijvoorbeeld klaar is met avond eten, dan wil ze direct toetje. Dat ze moet wachten tot iedereen klaar is weet ze. Maakt er nu even weinig uit, ze wordt dan gewoon gruwelijk pissig dat ze het niet direct krijgt en krijst dus tot we het gaan pakken. Jammergenoeg voor ons en haar grote broer betekent dat, dat we wel eens 10 minuten aan tafel zitten met een gillend, schreeuwend, uit d'r stoel kruipend ukkie. Uit ervaring met haar grote broer weten we dat dit een fase is. Die komt en gaat in heftigheid. Als je er middenin zit wordt je er wel gek van.