Hoi Allemaal, Ik ben best wel een zorgen mens en helemaal wat onze kinderen betreft (voor mijzelf heel vervelend). Onze zoon is 7 jaar en gaat na de schoolvakantie naar groep 4. Sinds dat hij in de kleuterklas zit zijn er al 4 kindjes verhuisd waar hij juist mee omging. Ook onze overburen zijn verhuisd wat ook een vriendje voor hem was. Klap op de vuurpijl gaan er nu ook weer 2 kindjes verhuizen scheiding etc. dat hou je ook niet tegen, maar wel weer dikke vette pech. Hij heeft nu nog 1 vriendje over waar hij vaak/vast meespeelt en met de rest af en toe. Laatst vroeg hij I.....gaat toch niet ook verhuizen hé zodat ik straks alleen overblijf . Wel is het gelukkig een open/spontaan kind die makkelijk contacten maakt. Gister in 10 min gesprek vroeg juf er ook nog naar hoe het met afgaat dat er 2 vriendjes gaan verhuizen maar eigenlijk zegt hij er niet zoveel van. Voor het slapen gaan wel even gepeild en van eentje vindt hij het niet zo erg en de ander wel wat erg. Helaas blijft het nu maar door mijn hoofd spoken van hoe gaat dat straks in groep 4. Manlief denkt dat hij gewoon weer met andere kids gaat spelen en met andere afspreekt na schooltijd en de 2 vriendjes " verhuizers" snel vergeet omdat dat zo gaat op die leeftijd en er ook aantal zomervakantieweken tussen zitten. Hoor graag van jullie. Liefs vruchtje
Ik kan me voorstellen dat je je daar zorgen over kunt maken maar geloof mij, kinderen zijn zo veerkrachtig en die komen daar heel prima overheen. Je geeft zelf al aan dat je zoon heel makkelijk contact maakt met andere kinderen dus alleen daardoor zou ik me echt geen zorgen maken. Bij kinderen is het toch heel snel van Uit het oog, uit het hart. Komt echt wel goed.
Ah, wat sneu. En op die leeftijd hebben ze echt wel emoties die horen bij afscheid nemen. Ik ben zo'n moeder die al kan huilen bij het idee dat mijn kind daar mee te maken krijgt. Maar kinderen zijn inderdaad meer flexibel dan wij zijn, en puur in hun emotie. Als ze verdriet hebben, huilen ze. Zijn ze gelukkig lachen ze. Ze piekeren gelukkig een heel stuk minder dan wij volwassenen. Dus ik denk dat je zoon vast weer nieuwe vriendjes gaat maken. Al zijn de rollen al wel een beetje bepaald in de klas merk ik, in groep 3.
Ik was daar erg slecht in en kon daar jaren later nog steeds van onder de indruk zijn. In groep 2 had ik ein-de-lijk een vriendinnetje - mocht 1x bij haar thuis spelen. Ging ze niet lang daarna verhuizen. Heb jarenlang gedacht dat het kwam doordat ik iets verkeerds had gedaan. In groep vijf gebeurde zoiets nog een keer met mijn 'hartsvriendin'. Van de ene op de andere dag waren beide dames weg. Ik geloof dat ik dat 1 van de ergste dingen van de basisschool vond. En niet lang daarna ging ook mijn lievelingsjuf Dus ja, ik zou er met je kind over blijven praten en vooral benadrukken WAAROM Pietje gaat verhuizen. Het is niet zijn schuld en probeer uit te leggen dat mensen komen en gaan - vriendschappen zijn vaak ook niet voor altijd, etc. Daar heeft hij de rest van zijn leven nog wat aan
Hier verhuizen de kinderen ook wat af... J. kan daar niet goed tegen, maar ze maakt wel makkelijk weer nieuwe vriend(inn)en. Nu gaat helaas haar beste vriendje verhuizen...dat zal wel wat meer moeite kosten, vrees ik. Niet dat ze geen andere kinderen heeft om mee te spelen, maar dit jongetje bood haar rust. Ik maak me ook vrij snel zorgen of bedenk in ieder geval altijd alle voors en tegens, maar ik heb ook wel geleerd dat problemen creëeren niet helpt. Ik houd wat ik bedenk dus voor me en pols af en toe bij mijn kinderen hoe het er mee staat of ze vertellen het me uitzichzelf. En als zij het een probleem vinden, dan is het dat pas, eerder probeer ik het te zien als een feitelijk iets.
Het kan btw ook andersom, bij de jongste ging een jongetje weg dat haar altijd plaagde, dus ik dacht dat ze wel opgelucht op zijn. Maar nee, hoor, mevrouw is echt verdrietig geweest dat hij weg was.
Afhankelijk van je kindje of die er snel overheen is. Zelf verhuisde ik met 6 jaar en had daar een heel schooljaar last van. Veel huilen en kon mijn vriendjes niet meer zien omdat ze me anders niet meer naar huis konden nemen en weer heel veel last had